Γιατί Πιστεύετε τη Γραφή;

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ τη Γραφή; Σ’ αυτή την ερώτησι ο μέσος αναγνώστης των γραμμών αυτών αναμφιβόλως θ’ απαντήση «Μάλιστα». Εκτός τούτου όμως, αυτός, που αληθινά πιστεύει στη Γραφή, πρέπει να μπορή να δώση λογική εξήγησι γιατί την πιστεύει. Σεις μπορείτε;​—1 Πέτρ. 3:15.

Βεβαίως, ο κυριώτερος λόγος για να πιστεύη κανείς τη Γραφή είναι ότι το βιβλίο αυτό είναι ο εμπνευσμένος λόγος του Θεού. Τούτο δεν είναι απλώς κάτι, που της έχουν αποδώσει οι φίλοι της, αλλά είναι κάτι που αυτή το αξιοί για τον εαυτό της. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος,» λέγει ο Απόστολος Παύλος. Ο Απόστολος Πέτρος έγραψε «υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» Και ιδιαιτέρως επί του σημείου είναι οι λόγοι του Ιησού: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.»​—2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 1:21· Ιωάν. 17:17.

Αλλά και αυτή ακόμη η διαφύλαξις της Γραφής, ιδιαίτερα όταν έχωμε υπ’ όψιν όλες τις προσπάθειες των εχθρών της για να την καταστρέψουν, υποστηρίζει την αξίωσί της ότι είναι ο λόγος του Θεού: «Ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.» Έχει επιζήσει από τις αναρίθμητες δημόσιες με φωτιά καταστροφές της αφότου εφευρέθη η τυπογραφία, και κυρίως από την αποτέφρωσι πολλών χιλιάδων αντιτύπων Καινής Διαθήκης του Τίντεϊλ στο Λονδίνο μεταξύ του 1525 και 1530, ως τις αποτεφρώσεις Γραφών, που έλαβαν χώρα τον Μάιο του 1960 στο Κάλι της Κολομβίας και στο Κάγιεϋ του Πόρτο Ρίκο. Υπήρξε καιρός, που η μετάφρασις ή ακόμη και η κατοχή της Γραφής εσήμαινε θάνατο επί του ξύλου, όπως ήταν η τύχη του Τίντεϊλ και των φίλων του. Η Γραφή επέζησε, επίσης, απ’ όλες τις μοχθηρές επιθέσεις, που φαινομενικά έγιναν εναντίον της εξ ονόματος της λογικής και της επιστήμης. Και όχι μόνον επέζησε, αλλά σήμερα κυκλοφορεί σε ευρύτερες περιοχές, σε πολύ μεγαλύτερη έκτασι και σε περισσότερες γλώσσες​—1.151—​από κάθε άλλο βιβλίο. Όλο αυτό είναι εκείνο ακριβώς που θα μπορούσε κανείς να αναμείνη από ένα Βιβλίο που ο Δημιουργός επρομήθευσε για όλο το ανθρώπινο γένος.​—1 Πέτρ. 1:25, ΜΝΚ.

Μια τρίτη αιτία για πίστι στη Γραφή είναι ότι περιέχει μια αξιόπιστη ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Ανώτεροι κριτικοί με επί κεφαλής τον Βελχάουζεν έχουν επιτεθή κατά της ιστορικότητός της απ’ αρχής μέχρι τέλους, αλλά διάσημοι Αμερικανοί αρχαιολόγοι ομιλούν περί «της ολοκληρωτικής καταρρεύσεως της θεωρίας του Βελχάουζεν κάτω από τα πλήγματα της προσφάτου γνώσεώς μας περί αρχαιότητος.» Η αρχαιολογία απέδειξε αληθή τη Γραφή σχετικά με «την αφήγησι των Πατριαρχών, την αρχαία ποίησι του Ισραήλ, την αντίθεσι της Ισραηλιτικής πίστεως με τη θρησκεία της Χαναάν, την Εξορία και Αποκατάστασι, και το Ευαγγέλιο του Ιωάννου.» Μάλιστα, «αρχαιολογικά στοιχεία . . . απέδειξαν την ουσιαστική προέλευσι των Βιβλίων του Ιερεμία και του Ιεζεκιήλ, του Έσδρα και του Νεεμία πέραν πάσης αμφιβολίας, και επεβεβαίωσαν την εκ παραδόσεως εικόνα των γεγονότων ως επίσης και τη σειρά των.»​—Η Γραφή Ύστερα από Είκοσι Χρόνια Αρχαιολογίας, υπό Β. Φ. Αλμπράιτ.

Αλλά, πολύ πριν σκεφθή κανείς περί αρχαιολογίας, άνδρες πίστεως εδέχθησαν τους ισχυρισμούς της Γραφής, λόγω της προφανώς ειλικρινείας των συγγραφέων της. Μόνον σε κάποιον ατόπως καχύποπτον, ή κάποιον που προσπαθεί να αποδείξη κάποια θεωρία, δεν θα έκανε εντύπωσιν η ευθύτης της μαρτυρίας των συγγραφέων της Γραφής. Τα σφάλματα πιστών ανθρώπων του Θεού, όπως ο Νώε, ο Μωυσής, ο Δαβίδ και ο Πέτρος αναφέρονται για να τα βλέπουν όλοι. Καθώς λέγει ο Τζ. Πάλμερ στο βιβλίο του: «Τα γεγονότα εξιστορούνται με τη μεγαλύτερη απλότητα. Η προσωπικότης του συγγραφέως δεν εμφανίζεται ποτέ. Δεν υπάρχει σημείον πάθους· καμμιά έκφρασις θαυμασμού για τον Κύριο, ή μνησικακίας έναντι των αντιπάλων Του. . . . Δεν υπάρχει επιδίωξις σκοπιμότητος· καμμιά προσπάθεια καλλιεπείας. Τα επίθετα είναι σπάνια· τα επιρρήματα και οι επιρρηματικές φράσεις σχεδόν λείπουν. Δεν υπάρχει παρά μια γυμνή έκθεσις γεγονότων, απλών και αχρωματίστων, σαν την απόδειξι ενός εντίμου μάρτυρος στην αίθουσα του δικαστηρίου.»

Μια άλλη, πέμπτη αιτία, για πίστι στη Γραφή, βρίσκεται στις προφητείες που περιέχει, η εκπλήρωσις των οποίων παρέχει την ισχυρότερη απόδειξι ότι ο Θεός την ενέπνευσε και Αυτός είναι ο Συγγραφεύς της. Προείπε την τραγική ιστορία του έθνους Ισραήλ, την ευημερία του, την αποστασία του και την εχθρότητά του. Η Γραφή επακριβώς προείπε την έγερσι και πτώσι της μιας παγκοσμίου δυνάμεως μετά την άλλη​—Βαβυλώνος, Μηδοπερσίας, Ελλάδος και Ρώμης. Προείπε το ακριβές έτος της ελεύσεως του Μεσσία, που θα εγεννάτο, τα έργα που επρόκειτο να κάμη, την καταδίωξί του, τον θάνατό του και την ανάστασί του. Ορθώς προείπε τις παγκόσμιες συνθήκες από το 1914. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να προείπη ούτε τον αυριανό καιρό με αξιοπιστία, αλλ’ ο Θεός το πράττει και μπορεί να προείπη γεγονότα πριν από χιλιάδες χρόνια.​—Δευτ. 28:15-68· Δανιήλ κεφ. 7 ως 9· Μιχ. 5:2· Ησαΐας, κεφ. 53· Ψαλμ. 16:10· Ματθαίος, κεφ. 24· 2 Τιμ. 3:1-5.

Εξ άλλου, δεν θα ήταν λογικό να συμπεράνωμε ότι ο Δημιουργός θα επρομήθευε έναν οδηγό για τον άνθρωπο; Στα κατώτερα ζώα έχει δώσει αλάθητα ένστικτα για να τα οδηγούν από τη γέννησι ως τον θάνατό τους. Αγαπά ο Θεός τα ανθρώπινα δημιουργήματά του λιγώτερο από τα κατώτερα ζώα; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήση με ένστικτα. Ούτε μπορεί να οδηγήση τον εαυτό του, καθώς βλέπομε από τη κατάπτωσι του ανθρώπου, χωρίς ένα θείον οδηγό. Ο άνθρωπος υστερεί στο να γνωρίζη από πού προέρχεται, γιατί βρίσκεται εδώ και ποιος είναι ο προορισμός του. Θα ήταν δυνατόν για ένα Δημιουργό αγάπης να δώση στον άνθρωπο την ικανότητα να κάνη τέτοιες ερωτήσεις και έπειτα να μη του δίδη τις απαντήσεις; Ασφαλώς όχι. Δίδει τις απαντήσεις στο λόγο Του, στη Γραφή. Αυτή μας μιλά για τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός της αποκαλύπτεται ως ο Δημιουργός των πάντων, ορατών και αοράτων, ως ο Ύψιστος, ο Αιώνιος, η Πηγή της ζωής και τέλειος σε σοφία, δικαιοσύνη, αγάπη και δύναμι. Το γεγονός ότι η Γραφή απευθύνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο στη λογική μας, στην αίσθησι δικαιοσύνης και στις ευγενέστερες φιλοδοξίες μας, αποτελεί έναν άλλον ακόμη λόγο, τον έκτο, για να τη πιστεύωμε.

Ο χώρος της παρούσης στήλης μας επιτρέπει να αναφέρωμε μόνον μία ακόμη αιτία από τις πολλές άλλες, που μπορεί να προβληθούν για να πιστεύωμε στη Γραφή, δηλαδή, το υψηλό της επίπεδο και η δύναμίς της για δικαιοσύνη. Όπου κι αν θελήσωμε να κυττάξωμε χωρίς τη Γραφή οι άνθρωποι ασχολούνται σε «ανιμισμόν» (ψυχοκρατίαν), στη λατρεία του ηλίου, των ζώων, του φύλου, των προγόνων, ή έχουν τους μυθολογικούς των θεούς, κανείς από τους οποίους δεν αποτελεί δύναμι για δικαιοσύνη. Η ειδωλολατρική θρησκεία υπήρξε η μάστιγα των Κινέζων, των Ιαπώνων, των Ινδών και των ιθαγενών Αφρικανών. Μολονότι οι Δυτικές χώρες δεν έχουν ακολουθήσει πιστά τη Γραφή, εν τούτοις, μέχρι του βαθμού που υιοθέτησαν τις αρχές που περιέχει, εσημείωσαν υπεροχή στη νομική τους επιστήμη, στην ηθικότητά τους και στην ελευθερία τους.

Η Γραφή έθεσε το Ισραηλιτικό έθνος πολύ υψηλότερα από τους συγχρόνους του κατά τον καιρό της αρχαιότητος, έπραξε το ίδιο για τους πρώτους Χριστιανούς και πράττει το αυτό για τους Χριστιανούς σήμερον. Οι Γραφικές αρχές λειτουργούν​—γεγονός που αποτελεί πολύ πρακτικώτερο λόγο για να πιστεύωμε στη Γραφή! Και με το να τις ακολουθούμε παρέχομε απόδειξι, όχι μόνο για το γιατί και τι πιστεύομε, αλλά και πώς.