Η Βασιλεία της Σωτηρίας Προσιτή Σήμερα

1. Σε ποιο κορύφωμα έχουν φθάσει ο χρόνος και η επεξεργασία του σκοπού του Θεού από τότε που ήταν ο Ιησούς Χριστός στη γη;

Ο ΧΡΟΝΟΣ δεν σταμάτησε από τότε που γεννήθηκε ο Χριστός. Ο χρόνος δεν σταμάτησε από τότε που πέθανε θυσιαστικά και αναστήθηκε και ανέβηκε στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς. Ομοίως η επεξεργασία του σκοπού του Θεού που περιλαμβάνει τον Ιησού Χριστό δεν σταμάτησε ακόμη. Ο σκοπός του είναι ν’ αναλάβη ο Ιησούς Χριστός ως Κύριος τον απόλυτο έλεγχο των κατοίκων της γης παρ’ όλες τις προσπάθειες των ανθρωπίνων κυβερνητών να κρατήσουν αυτόν τον έλεγχο. Η ημέρα του θανάτου του τελείου ανθρώπου Ιησού Χριστού ως αντιλύτρου για το ανθρώπινο γένος έχει προ πολλού περάσει. Ο καιρός ήλθε για να άρχη στο αξίωμα του Βασιλέως για το οποίο είχε χρισθή με το άγιο πνεύμα του Θεού. Περίμενε πολύν καιρό στα δεξιά του Θεού ώσπου να έλθη ο καιρός για να εγκατασταθή ως βασιλεύς που κυβερνά. Τώρα η περίοδος της αναμονής του έληξε!

2. Σχετικά με την αναμονή του Κυρίου στα δεξιά του Θεού, τι είχε προφητεύσει ο Βασιλεύς Δαβίδ, και τι είπε ο απόστολος Πέτρος και τελικά τα εδάφια Εβραίους 10:12, 13;

² Προ πολλού ο Βασιλεύς Δαβίδ είχε πει υπό έμπνευσιν: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου [δηλαδή, στον Χριστό τον Κύριο], Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμ. 110:1, 2, ΜΝΚ) Την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής το έτος 33 μ.Χ. ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος είπε σε χιλιάδες στην Ιερουσαλήμ: «Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.» (Πράξ. 2:36) Ύστερα από χρόνια, εγράφησαν στους Εβραίους Χριστιανούς τα θεόπνευστα λόγια που είναι στην επιστολή προς Εβραίους 10:12, 13: «Αλλ’ αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού, εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» Αυτός ο καιρός της αναμονής ετελείωσε προ ετών.

3. (α) Πότε έληξε ο καιρός της αναμονής του Ιησού στον ουρανό; (β) Γιατί ο Ιησούς δεν προσπάθησε ν’ αποκαταστήση τον θρόνο του Βασιλέως Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ;

³ Πότε; Στον εικοστό αιώνα μας, στο έτος 1914, στο τέλος εκείνου που ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε «καιρούς των εθνών.» Προφήτευσε ότι η πόλις της Ιερουσαλήμ των ημερών του θα κατεστρέφετο και θα εξακολουθούσε να καταπατήται από τους Εθνικούς ως το τέλος εκείνων των καιρών των Εθνών για να κάνουν αυτό το καταπάτημα. (Λουκ. 21:20-24) Ακόμη και στις ημέρες του Ιησού οι Εθνικοί, που αντεπροσωπεύοντο από τη Ρωμαϊκή Παγκόσμια Δύναμι, καταπατούσαν εκείνο που εσήμαινε η Ιερουσαλήμ, τη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού στα χέρια του βασιλικού οίκου του Δαβίδ. Πριν από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία είχε αρχίσει την καταπάτησι με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της το 607 π.Χ. και ύστερα απ’ αυτήν η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία και έπειτα η Ελληνική Αυτοκρατορία εξακολουθούσε την καταπάτησι έως ότου η Ρωμαϊκή Παγκόσμια Δύναμις ανέλαβε τον Εθνικό έλεγχο της Ιερουσαλήμ. Έτσι ο Ιησούς Χριστός δεν προσεπάθησε ν’ αποκαταστήση τον επίγειο θρόνο του Βασιλέως Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Γιατί θα προσπαθούσε να το κάμη, όταν ο ίδιος προείπε την καταστροφή που ήλθε στην Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το έτος 70 μ.Χ.;

4. (α) Στη διάρκεια όλων εκείνων των ετών αναμονής, τι έκαμε ο Ιησούς στον ουρανό, και γιατί; (β) Στο τέλος των καιρών των Εθνών, τι μπορούσε ν’ αναμένη να λάβη ο Ιησούς;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός ήξερε ότι ήταν υποχρεωμένος ν’ αναμένη ώσπου ν’ αρχίση να κυβερνά ως βασιλεύς στη βασιλεία του Θεού, την οποία εκήρυττε. Αφού ο ίδιος επέσυρε την προσοχή στο ζήτημα των «καιρών των εθνών,» ήξερε ότι έπρεπε να περιμένη στα δεξιά του Θεού ώσπου να τελειώσουν εκείνοι οι «καιροί των εθνών» σε 1844 χρόνια μετά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Δεν μπορούσε ν’ αλλάξη τη χρονομέτρησι του Θεού για τις κοσμικές υποθέσεις και δεν επιθυμούσε να το κάμη. Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών αναμονής θα υπηρετούσε ως ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά και θα εφήρμοζε τα σωτήρια οφέλη της απολυτρωτικής θυσίας του στους πιστούς μαθητάς του στη γη που αποτελούν την εκκλησία του. Γιατί; Διότι αυτοί επρόκειτο να είναι συγκληρονόμοι ή συμβασιλείς μαζί του στην ουράνια βασιλεία του Θεού. (Εβρ. 3:1· 6:18, 19· 10:10-22· Ρωμ. 8:16, 17) Αλλ’ όταν τα 2.520 χρόνια των καιρών των εθνών τελείωσαν το 1914, τότε ήταν ο ωρισμένος καιρός που ανέμενε ο Ιησούς για να λάβη τη Μεσσιανική βασιλεία. Πού;

5. (α) Πού επρόκειτο να λάβη ο Ιησούς Χριστός την Μεσσιανική βασιλεία και να ενθρονισθή; (β) Από ποιον επρόκειτο να εγκατασταθή ως Βασιλεύς;

⁵ Όχι στη γη στη θέσι της επίγειας Ιερουσαλήμ, που κατείχετο τότε από την Τουρκική Αυτοκρατορία. Αλλά επάνω στον ουρανό, όπου το έτος 1914 ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Μόνιμος Κληρονόμος της Μεσσιανικής βασιλείας του Δαβίδ. Δεν ήταν ανάγκη να έλθη κάτω στη γη με υλοποιημένη μορφή ως άνθρωπος και να ενθρονισθή και να στεφθή ως βασιλεύς στην επίγεια Ιερουσαλήμ για να παύση η Ιερουσαλήμ να καταπατήται από τα έθνη. Και ποιος θα τον εγκαθιστούσε εκεί ως βασιλέα; Όχι οι Μωαμεθανοί Τούρκοι που ήσαν τότε στο χείλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε οι Βρεττανοί που πήραν την παλαιά περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ από τους Τούρκους στις 9 Δεκεμβρίου 1917. Όχι. Ο Ιησούς Χριστός δεν επρόκειτο να εκπέση από τα δεξιά του Θεού στον ουρανό κάτω σ’ ένα επίγειο υλικό θρόνο για να εγκατασταθή εκεί από ανθρώπους. Στο τέλος των καιρών των εθνών, περίπου στις 4/5 Οκτωβρίου 1914, ο Ιησούς Χριστός ήταν εκεί που η επιστολή προς Εβραίους 12:22 ονομάζει «πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ,» στο ουράνιο Όρος Σιών. Εκεί ήταν η θέσις για να εγκατασταθή ως βασιλεύς ο ένδοξος Ιησούς Χριστός και μάλιστα από τον μόνον που μπορούσε να το κάμη, τον Ύψιστο Ιεχωβά Θεό.

6. (α) Πώς επρόκειτο να λήξη η καταπάτησις της «Ιερουσαλήμ» το 1914 μ.Χ.; (β) Τι επρόκειτο ν’ αρχίση τότε σχετικά με τα Έθνη;

⁶ Τον καιρό εκείνον τα έθνη δεν ήσαν διατεθειμένα να παύσουν να καταπατούν την Ιερουσαλήμ ή εκείνο που αντιπροσώπευε η Ιερουσαλήμ. Η εμπλοκή των στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκείνη την εποχή για παγκόσμια κυριαρχία απέδειξε αυτό το γεγονός. Αλλ’ ο Παντοδύναμος Θεός σταμάτησε το καταπάτημά τους στο δικαίωμα της διακυβερνήσεως που ανήκει στον βασιλικό απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ. Έθεσε σε ενέργεια αυτό το Μεσσιανικό δικαίωμα της διακυβερνήσεως με το να εγκαταστήση τον Ιησού Χριστό ως βασιλέα στην «επουράνιον Ιερουσαλήμ.» Από τότε, η «Ιερουσαλήμ» με τη βασιλική Μεσσιανική της έννοια έπαυσε να καταπατήται από τα έθνη. Τώρα ήλθε ο καιρός να γίνουν αυτά τα έθνη υποπόδιον των ποδών του Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού. Ήταν ο καιρός για τον Μεσσιανικό βασιλέα να ‘προβή κατακυριεύοντας εν μέσω των εχθρών του.’—Ψαλμ. 2:1-9· 110:1, 2.

7. (α) Με ποιον έχουν να κάμουν τα έθνη, περιλαμβανομένων κι εκείνων που εορτάζουν τα Χριστούγεννα; (β) Ποιο ερώτημα τίθεται τώρα όσον αφορά την καταστροφή, και ποιος πρέπει να κάμη την εκλογή σ’ αυτό;

⁷ Τα έθνη δεν έχουν να κάμουν τώρα μ’ ένα νεογέννητο βρέφος, του οποίου τα γενέθλια τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» αξιούν να εορτάζωνται τα Χριστούγεννα. Έχουν να κάμουν με τον Μεσσιανικό Βασιλέα του Θεού, που έχει εγκατασταθή τώρα με βασιλική δύναμι και εξουσιοδοτηθή ν’ αναλάβη δράσιν εναντίον όλων όσοι αντιτίθενται στη κυριαρχία του επάνω σε όλη τη γη. Αυτή η βασιλεία θα ενεργήση για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής, διότι αυτός ο ουράνιος αθάνατος Βασιλεύς μπορεί να δώση σε όλο το ανθρώπινο γένος μια τελεία και δικαία κυβέρνησι, ενώ τα έθνη έχουν ενεργήσει προοδευτικά για την τελική καταστροφή της ανθρώπινης φυλής. Γι’ αυτό τα πολιτικά έθνη πρέπει να εξαφανιστούν, διότι η κατάστασις του κόσμου όπως διαμορφώνεται τώρα θέτει το ερώτημα, ή η καταστροφή των πολιτικών εθνών ή η καταστροφή της ανθρώπινης φυλής, ποιο από τα δυο θα γίνη; Ο Θεός ας κάμη την εκλογή.

8. Όταν ο Θεός εγκατέστησε τον Βασιλέα του στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» το 1914, ποιου σημείου της προφητείας του Δανιήλ (κεφάλαιο 2) επρόκειτο ν’ αρχίση η εκπλήρωσις;

⁸ Η εγκατάστασις του Μεσσιανικού Βασιλέως Ιησού Χριστού στην «ουράνια Ιερουσαλήμ» το 1914 εσήμαινε την έναρξι της εκπληρώσεως της προφητείας του Δανιήλ για τον «λίθον» που κόπηκε από ένα συμβολικό «όρος,» με αυτά τα λόγια: «Ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα, [τις παγκόσμιες δυνάμεις] έγεινε όρος μέγα, και εγέμισεν όλην την γην. Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας, καθώς είδες ότι απεκόπη λίθος εκ του όρους άνευ χειρών, και κατεσύντριψε τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον πηλόν, τον άργυρον και τον χρυσόν.»—Δαν. 2:35, 44, 45.

9. Τι πλησιάζει να κάμη ο Μεσσιανικός Λίθος, και τι θα σημάνει αυτό για το παρόν σύστημα πραγμάτων, σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού;

⁹ Είναι τώρα πενήντα έξη χρόνια από τότε που ο βασιλικός Μεσσιανικός Λίθος απεκόπη από το κυβερνητικό όρος του Ιεχωβά στο τέλος των καιρών των εθνών το 1914 μ.Χ. Γι’ αυτό ο Μεσσιανικός αυτός λίθος είναι τώρα πολύ κοντά που θα χτυπήση τον στόχο του, όλες τις πολιτικές κυβερνήσεις ολοκλήρου του παρόντος συστήματος πραγμάτων στη γη. Αυτό θα σημάνη εκείνο που στον Δανιήλ 12:1 ονομάζεται «καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος μέχρις εκείνου του καιρού.» Και ο Ιησούς Χριστός, στην προφητεία του για τη «συντέλεια του αιώνος,» την περιέλαβε με τα λόγια «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει.» Και για να δείξη τον μεγάλο κίνδυνο απ’ αυτήν την θλίψι, συνέχισε: «Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθ. 24:21, 22.

10. (α) Γιατί αυτά τα λόγια του Ιησού είναι καλά νέα για την ανθρώπινη φυλή μας; (β) Ποιους θα διαφυλάξη ο Θεός ζώντας μέσα από την επερχομένη ’μεγάλη θλίψι’;

¹⁰ Αλλά δεν είναι αυτά τα τελευταία λόγια του Ιησού καλά νέα για μάς σήμερα που αντιμετωπίζομε αυτόν τον ‘καιρό θλίψεως’; Ο Παντοδύναμος Θεός δεν θ’ αφήση αυτή την ‘μεγάλη θλίψι’ να πάη πολύ μακρυά και να συνεχίση πολύν καιρό ώστε να ‘μη σωθή ουδεμία σαρξ.’ Για τους «εκλεκτούς» του, οι οποίοι οποίοι είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία, ο Θεός θα συντομεύση τις ημέρες. Αυτό θα επιτρέψη να σωθή η ανθρώπινη σαρξ. Έτσι η ανθρώπινη φυλή θα μπορέση να εξακολουθήση να ζη επάνω στη γη χωρίς διακοπή, χωρίς ποτέ να παύσουν να ζουν μέλη της ανθρωπίνης φυλής επάνω στη γη. Στις ημέρες του Νώε η ανθρώπινη φυλή παρ’ ολίγον να εξαλειφθή, όταν μόνον οκτώ άνθρωποι επέζησαν στην πελώρια κιβωτό που κατεσκεύασε ο Νώε για να περάση από τον παγγήινο κατακλυσμό. (Ματθ. 24:38, 39· 1 Πέτρ. 3:20) Αν και η ερχόμενη ‘μεγάλη θλίψις’ θα είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος κατακλυσμός όλων των εποχών, εν τούτοις η ανθρώπινη φυλή θα διαφυλαχθή ζωντανή δια μέσου αυτού με τη διαφύλαξι των ‘ανθρώπων ευδοκίας’ του Θεού, αν και συγκριτικά μπορεί να είναι ολίγοι.

11. (α) Σε ποιον θα υποταχθούν τότε εκείνοι που θα σωθούν; (β) Ποια μεταμόρφωσις πρόκειται ν’ ακολουθήση επάνω στη γη;

¹¹ Σε ποια κυβέρνησι θα υποταχθούν τότε; Οι βασιλείες αυτού του κόσμου, περιλαμβανομένου του «Χριστιανικού κόσμου,» θα έχουν καταστραφή θα έχουν συντριβή από τον Λίθον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Δανιήλ, αυτός ο Βασιλικός Λίθος, μεγαλώνοντας σε διαστάσεις ενός μεγάλου όρους, θα γεμίση ολόκληρη τη γη. Ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο θεός του κόσμου τούτου,» δεν θα έχη έλεγχο ούτε θέσι σ’ αυτό το «όρος.» Αυτός και οι δαίμονές του θα δεθούν με άλυσο και θα περιοριστούν σε μια άβυσσο στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. (Αποκάλ. 20:1-3, 7) Συνεπώς, οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ που θα επιζήσουν δεν έχουν παρά να υποταχθούν στη νέα ουράνια κυβέρνησι, τη Μεσσιανική βασιλεία του Μονίμου Κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ, Ιησού Χριστού, μαζί μ’ εκείνους που είναι συγκληρονόμοι μαζί του στην βασιλεία. Μια αλλαγή των επιγείων συνθηκών θα ακολουθήση οπωσδήποτε. Μια νέα δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία θα εγκατασταθή στη γη, ακριβώς όπως μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, αυτός και η οικογένειά του έδωσαν στην ανθρώπινη φυλή ένα νέο δίκαιο ξεκίνημα. Αυτό ήταν που ετόνισε ο απόστολος Πέτρος λέγοντας: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρ. 3:13.

ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

12, 13. (α) Η γη θα αισθανθή τότε την πλήρη επίδρασι ποιας διακηρύξεως που γίνεται από το 1914; (β) Εκείνοι που λαμβάνουν μέρος στο πλευρό της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ποια ευγνώμονα λόγια εκείνων που βρίσκονται στον ουρανό αναφωνούν;

¹² Έτσι η γη θα αισθανθή την πλήρη επίδρασι της ουρανίας διακηρύξεως που έγινε όταν τελείωσαν οι καιροί των εθνών το 1914, δηλαδή: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 11:15) Δεν θα είναι εις μάτην το ότι άνθρωποι της παρούσης γενεάς θα λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν αυτήν τη διακήρυξι και θα τεθούν με το μέρος της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού για ν’ αποκτήσουν την ευδοκία, την εύνοια αυτής, της νέας κυβερνήσεως. Βαθειά ευγνώμονες επειδή θα σωθούν ασφαλώς από τον πόλεμο του θυμού του Θεού εναντίον των επιγείων εθνών, θα αναφωνήσουν τα ιστορικά λόγια εκείνων που ήσαν στον ουρανό:

¹³ «Ευχαριστούμεν σοι, Ιεχωβά Θεέ, Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι, και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας, και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.»—Αποκάλ. 11:15-18, ΜΝΚ.

14. (α) Εκείνοι που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ με ποιο τρόπο θα αισθανθούν ότι έχουν αμειφθή πλουσίως; (β) Σε ποια κατάστασι δεν θα θελήσουν ν’ αφήσουν τη γη, κι επομένως ποιος θα είναι ο σκοπός των;

¹⁴ Πόσο ευτυχείς θα είναι τότε οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ του Θεού διότι εκείνοι που καταστρέφουν τη γη θα έχουν καταστραφή στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα! (Αποκάλ. 16:14-16) Πόσο ευτυχείς θα είναι επειδή είναι μεταξύ των φοβούμενων το όνομα του Θεού κι’ έτσι έχουν υπηρετήσει ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά! Θα αισθανθούν τότε τη μεγάλη ανταμοιβή για τον ευλαβή φόβο του ονόματός του με το να έχουν διαφυλαχθή ζώντες με την ανθρώπινη φύσι τους δια μέσου της ‘μεγάλης θλίψεως,’ επειδή δεν θα είχαν επιζήσει ποτέ «εν σαρκί» χωρίς την προστασία του Ιεχωβά! Δεν θα είναι ευχαριστημένοι να βλέπουν αυτή τη γη σε μια ερειπωμένη κατάστασι που είναι αποτέλεσμα της καταστρεπτικής πορείας των εθνών. Θα επιθυμούν να επισκευάσουν τη γη. Ο σκοπός των θα είναι να κάμουν τη γη παράδεισο, διότι γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο αναλλοίωτος σκοπός του Θεού, όπως προ πολλού το εδήλωσε στον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ. (Γεν. 1:26-28) Έναν τέτοιο παράδεισο σε όλη τη γη θα επιθυμούν να τον απολαμβάνουν με άλλους, ναι, με πολλούς άλλους. Με ποιους, λοιπόν;

15. (α) Με ποιους θα επιθυμούν ν’ απολαμβάνουν την Παραδεισιακή γη εκείνοι που επιζήσουν από την ’θλίψι’; (β) Η σωτηρία της ανθρώπινης φυλής από τον Θεό θα περιλάβη επομένως περισσότερους από ποια προσεγγίζουσα πράξι σωτηρίας;

¹⁵ Μ’ εκείνους που υπονοούνται στα λόγια της ευχαριστίας στον Ιεχωβά Θεό: «Και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι.» Α, με ‘τους νεκρούς’! Οι νεκροί ‘άγιοι’ ανασταίνονται φυσικά σε ουράνια ζωή για να συμμετάσχουν με τον Ιησού Χριστό .στη βασιλεία του επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αλλά εκτός απ’ αυτούς, υπάρχουν αναρίθμητοι νεκροί άνθρωποι, που περιλαμβάνουν πολλούς που εφοβούντο το όνομα του Θεού, «τους μικρούς και τους μεγάλους.» Για να κρίνουν όλοι οι νεκροί άνθρωποι από μια τελεία και δίκαιη ουράνια Βασιλεία είναι ανάγκη ν’ αναστήσουν από τους επίγειου τάφους της ξηράς και τους υδάτινους τάφους της θαλάσσης. Ναι, ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως απολυτρωτική θυσία για όλους αυτούς. (1 Τιμ. 2:5, 6)Έτσι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού είναι να σώση την ανθρώπινη φυλή με περισσότερους από μερικούς ανθρώπους εν σαρκί που θα διαφυλαχτούν ασφαλώς ζωντανοί δια μέσου της παγκοσμίου ‘μεγάλης θλίψεως’ στο νέο σύστημα της Βασιλείας του. Αυτό θα συμβή με το να γίνη ανάστασις όλων των νεκρών ανθρώπων για τους οποίους ο Υιός του Ιησούς Χριστός πέθανε ως τέλεια ανθρώπινη θυσία. Κατέχοντας όλη την τιμή του αντιλύτρου, δηλαδή την αξία αυτής της θυσίας, μπορεί να υπηρετήση στον ουρανό ως αρχιερεύς του Θεού και να επεκτείνη στο αναστημένο ανθρώπινο γένος τα οφέλη της·θυσίας του.

16. Εκείνοι που θ’ αναστηθούν τότε εκ νεκρών ποιον θα περιλαμβάνουν, λόγω της υποσχέσεως που είχε δώσει σ’ αυτόν ο Ιησούς;

¹⁶ Μεταξύ των νεκρών που πρόκειται ν’ αναστηθούν θα είναι ο συμπαθητικός κακούργος που σταυρώθηκε μαζί με τον Ιησού Χριστό. Θυμηθήτε πως είπε στον Ιησού, ο οποίος είχε μία επιγραφή επάνω από την κεφαλή του, «Ούτος εστίν ο βασιλεύς των Ιουδαίων,» αυτά τα λόγια ελπίδος: «Ιησού, μνήσθητί μου, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» Και παρά τις αντίθετες ενδείξεις εκείνης της ημέρας, ο Ιησούς του είπε: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκ. 23:38-43) Τότε που ο Ιησούς θα έχη έλθει στη βασιλεία του και θα έχη αρχίσει ν’ αποκαθιστά τον Παράδεισο στη γη, πρέπει να εκπληρώση εκείνα τα λόγια που είπε στον κακούργο.

ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

17, 18. (α) Πώς ο διορισμός ανθρωπίνων ορατών αντιπροσώπων της Μεσσιανικής βασιλείας διαφέρει από την ανάληψι εξουσίας από ανθρώπινους άρχοντας τώρα; (β) Με ποια λόγια αναφέρεται στον Ψαλμό 45 η εξουσιοδότησις του Ιησού να διορίζη ορατούς αντιπροσώπους της βασιλείας του τότε;

¹⁷ Προηγούμενοι βασιλείς, αυτοκράτορες, πρόεδροι, κυβερνήται και δικτάτορες όταν θ’ αναστηθούν δεν πρέπει ν’ αναμένουν ν’ αναλάβουν αυτομάτως και να συνεχίσουν την κυβέρνησι στους άλλοτε υπηκόους των ή συμπολίτας των. Το παλαιό σύστημα κάτω από τον Σατανικόν ‘θεόν του κόσμου τούτου’ δεν λειτουργεί πια. Το νέο σύστημα του Θεού κάτω από τη Μεσσιανική του βασιλεία των ουρανών έχει εγκατασταθή πλήρως σε όλη τη γη. Κατ’ ανάγκην, θα έχη οργάνωσιν όλων των ανθρώπων στη γη, όχι όμως σύμφωνα με τις σημερινές εθνικές πατριαρχικές ή φυλετικές διαιρέσεις. Όλοι οι επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας θα θεωρηθούν και θα οργανωθούν ως μια ανθρώπινη φυλή, μια ανθρώπινη οικογένεια, όλοι από μια σάρκα, και όλοι απολυτρωμένοι εξίσου με τη μια θυσία του Λυτρωτού Ιησού Χριστού. Η αόρατη ουράνια Βασιλεία του θα έχη ορατούς ανθρώπινους αντιπροσώπους στη γη, όχι της εκλογής των ανθρώπων, αλλά δικής του εκλογής και διορισμού. Η υποχρέωσίς του και η εξουσιοδότησις να ενεργήση έτσι εκτίθενται στον προφητικό Ψαλμό 45:6, 7, 16 με αυτά τα λόγια:

¹⁸ «Σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. Ηγάπησας δικαιοσύνην, και εμίσησας αδικίαν, δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου. Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.»—Εβρ. 1:7-9.

19. (α) Ποιος τύπος διακυβερνήσεως θα κυριαρχή τότε; (β) Σε ποιον θα είναι υπόλογοι οι ορατοί αντιπρόσωποι, για τη διαγωγή των στο αξίωμα;

¹⁹ Η εθνικιστική και η δημοκρατική διακυβέρνησις θα είναι πράγμα του απογοητευτικού παρελθόντος. Η θεοκρατική κυβέρνησις θα κατέχη την εξουσία. Αυτό θα έχη ως αποτέλεσμα μια ενωμένη, αρμονική, δίκαιη και ειρηνική κυβέρνησι. Εκείνοι οι διωρισμένοι αντιπρόσωποι θα δίνουν λόγο για τη διαγωγή των στο αξίωμα όχι στους ανθρώπους αλλά στον κεχρισμένο Βασιλέα του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Αυτός θα κυβερνά με πλήρη έκφρασι των προφητικών τίτλων του, «Θαυμαστός Σύνδουλος, Θεός Ισχυρός, Αιώνιος Πατήρ, Άρχων Ειρήνης,» υποστηρίζοντας την ειρηνική του κυβέρνησι «εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως του αιώνος.»—Ησ. 9:6, 7, ΜΝΚ.

20. Πώς θα εκπληρωθή η σημασία του τίτλου του «Πατήρ Αιώνιος»;

²⁰ Τι μεγάλη σημασία έχει ο τίτλος του «Αιώνιος Πατήρ»! Αυτό είναι μια θεία εγγύησις ότι η θεοσεβής κυβέρνησίς του θα είναι μια κυβέρνησις που θα μεταδίδη ζωή—αιώνια ζωή—στους υπηκόους του. Η κυβέρνησίς του είναι μια πατρική κυβέρνησις, και οι απολυτρωμένοι υπήκοοι της γίνονται τέκνα της που πρέπει να τα θρέψη, να τα φροντίση και να τα θεραπεύση και να τα ανυψώση σε ανθρώπινη τελειότητα ώστε ν’ αποδειχθούν άξια να ζήσουν αιώνια στον παράδεισο της γης. Έτσι μπορεί να είναι Αιώνιος Πατήρ των και αυτά μπορούν να είναι αιώνια τέκνα του.

21. (α) Ώστε, ως ποια έκτασι θα σώση ο Θεός την ανθρώπινη φυλή; (β) Με τι θα στεφανώση ο Θεός την πορεία του για την σωτηρία της ανθρώπινης φυλής με τον τρόπο της Βασιλείας;

²¹ Πώς όλο αυτό μεγεθύνει το γεγονός ότι η σωτηρία της ανθρώπινης φυλής από τον Θεό με τον τρόπο της Βασιλείας δεν είναι σωτηρία της φυλής μας σε μια ανανέωσι της ζωής στη γη προσωρινά. Είναι σωτηρία της ανθρώπινης φυλής σε μια ατελείωτη αιωνιότητα ευτυχούς θεοσεβούς ζωής σε μια παραδεισιακή κατοικία στη γη. Ποτέ δεν θα επιτρέψη ο Ιεχωβά Θεός να απειληθή πάλι η ανθρώπινη φυλή, όπως φαίνεται, από βιαία καταστροφή. Ο άνθρωπος πρόκειται να μείνη εδώ στη γη και όχι να βγει απ’ αυτή τη γη κάποτε. Ποτέ η ανθρώπινη φυλή, που θα έχη φθάσει τότε σε τελειότητα σ’ έναν επίγειο παράδεισο, δεν θα χαθή σ’ αυτόν τον γήινο πλανήτη. Ο Παντοκράτωρ Θεός Ιεχωβά θα στεφανώση τον τρόπο της Βασιλείας του για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής με ανεξάλειπτη επιτυχία, με άφθαρτα καλά αποτελέσματα. Όλα αυτά είναι πράγματι καλά νέα από την πιο αξιόπιστη πηγή. Πήτε αυτά τα καλά νέα παντού. Είθε εκείνοι που σας ακούουν και πιστεύουν να κρατήσουν στερεά αυτή την αληθινή ελπίδα και να ζουν στο εξής ως ‘άνθρωποι ευδοκίας^’ του Θεού.