Έχετε Ανάγκην Υπομονής

«Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.»—Εβρ. 10:36.

1. (α) Γιατί ανεμένετο ότι τα χρονιά που επακολούθησαν το 1914 θα ήσαν δύσκολα χρόνια; (β) Ποιες είναι μερικές από τις δυσκολίες που προελέχθησαν τόσο επακριβώς;

ΤΑ ΕΤΗ που επακολουθήσαν την έγερσι του έθνους επί έθνος και βασιλείας επί βασιλείαν στο έτος 1914 υπήρξαν δύσκολα για την ανθρώπινη φυλή, αλλά δεν θα έπρεπε ν’ αναμένεται ότι θα εγίνετο διαφορετικά. Οι Βιβλικές προφητείες για τους καιρούς αυτούς στους οποίους ζούμε έδειχναν ότι θα εγίνοντο «λιμοί και σεισμοί κατά τόπους» και ότι όλα αυτά δεν θα ήσαν παρά μόνον «αρχαί ωδίνων.» (Ματθ. 24:7, 8) Η Αποκάλυψις 12:12 προείπε ότι θα ήταν ένας καιρός «ουαί» επάνω στη γη, διότι ο Διάβολος γνωρίζει ότι «ολίγον καιρόν έχει.» Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή 2 Τιμόθεον, κεφάλαιον 3 ετόνισε ότι αυτές οι «έσχατες ημέρες» θα ήσαν «καιροί χαλεποί,» θα ήταν ένας καιρός οπότε πολλοί άνθρωποι δεν θα είχαν πίστι ή ακεραιότητα.

2. Ποιες συνθήκες δοκιμασίας θα έπρεπε να υπομείνουν οι Χριστιανοί;

² Επίσης, η προφητεία του Ιησού στο κατά Ματθαίον, κεφάλαιον 24 προείπε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί σ’ αυτές τις ημέρες θα εμισούντο απ’ όλα τα έθνη, και μερικοί μάλιστα θα επροδίδοντο και θα εθανατώνοντο. Θα ήταν ένας καιρός οπότε θα υπήρχαν ψευδοπροφήται στη γη, οπότε θα ηύξανε η ανομία και η αγάπη των πολλών θα εψυχραίνετο. Ο Ιησούς, αφού περιέγραψε όλες αυτές τις επερχόμενες συνθήκες, εδήλωσε: «Ο δε υπομείνας εως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Ματθ. 24:13· Αποκάλ. 12:17.

3. (α) ΤΙ δείχνει η παράλληλη αφήγησις του Λουκά 21 ότι θα συνέβαινε στους Χριστιανούς; (β) Γιατί, λοιπόν, είναι τόσο ουσιώδης η υπομονή;

³ Το ότι η υπομονή σε καιρούς σαν αυτούς είναι πολύ αναγκαία για τους δούλους του Θεού, τονίζεται επίσης στην παρόμοια αφήγησι της προφητείας του Ιησού, στο κατά Λουκάν, κεφάλαιον 21 που αναφέρει για τα παθήματα και τους διωγμούς οι οποίοι επρόκειτο να επέλθουν στους πιστούς Χριστιανούς του καιρού αυτού. Εκεί ο Ιησούς το εξέθεσε ως εξής: «Διά της υπομονής σας αποκτήσατε τα ψυχάς σας.»Πρόκειται λοιπόν για την απόκτησι αιωνίου ζωής—Λουκ. 21:12-19.

4. (α) Παρ’ όλες τις δυσκολίες του ‘εσχάτου καιρού’, ποιο ιδιαίτερο έργο έχουν να κάμουν οι χριστιανοί; (β) Ποιο γεγονός αποδεικνύει ότι αυτό το έργο γίνεται σε όλον τον κόσμο;

⁴ Οι Χριστιανοί, μαζί με αυτή την υπομονή και τα παθήματα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια, προωρίζοντο, σύμφωνα με τη Βιβλική προφητεία να ενασχολούνται στην κήρυξι του ευαγγελίου τής Βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, προτού έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Το Βιβλίο του Έτους 1973 των Μαρτύρων του Ιεχωβά τονίζει ότι αυτό το κήρυγμα γίνεται τώρα σε 208 χώρες σ’ όλον τον κόσμο.—Ματθ. 24:14.

5. Πώς μας υποβοηθεί το παράδειγμα του Ιησού Χριστού;

⁵ Τι είναι αυτό που βοηθεί τους Χριστιανούς να υπομείνουν σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες»; Πολλά χρόνια πέρασαν από το 1914, όταν άρχισε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, και στη διάρκεια της περιόδου αυτής οι δούλοι του Θεού υπέστησαν πολλές δοκιμασίες. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δοκιμασίας, ένα πράγμα που τους εβοήθησε πολύ είναι το παράδειγμα υπομονής του Χριστού κάτω από παθήματα. Ο Πέτρος το θέτει υπό την προσοχή μας: «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού: όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εις το στόματι αυτού. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.» (1 Πέτρ. 2:21-23) Ενθυμούμεθα πώς ο Ιησούς Χριστός ενεπιστεύετο στον Πατέρα του και προσηύχετο σ’ αυτόν. Κι εμείς επίσης πρέπει να ζητούμε από τον Ιεχωβά βοήθεια για να υπομείνωμε.—Ματθ. 26:39, 42, 44.

6. (α) Γιατί πρέπει να προσέχη κανείς μήπως πέση; (β) Γιατί πρέπει να βασιζώμεθα στον Ιεχωβά για βοήθεια σε καιρό πειρασμού;

⁶ Εκτός από το να υπομένωμε στα παθήματα, είναι ανάγκη να αντιστεκώμεθα και στους πειρασμούς. Η ανωτέρω περιγραφή του Παύλου για την κακή πορεία της ανθρωπότητος στις «έσχατες ημέρες» δείχνει τι ισχυρή επιρροή για αδικοπραγία θα υπήρχε στη γη. Γι’ αυτό, οι Χριστιανοί πρέπει ολοένα να προσέχουν πολύ και να εμπιστεύωνται συνεχώς στον Ιεχωβά να τους βοηθή σε καιρό πειρασμού. Στην επιστολή 1 Κορινθίους, κεφάλαιον 10, ο Παύλος περιέγραψε μερικούς από τους πειρασμούς στους οποίους υπέκειντο οι πρώτοι δούλοι του Ιεχωβά, όπως είναι η ειδωλολατρία ή η πορνεία, και κατόπιν είπε: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση. Πειρασμός δεν σας κατέλαβε ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.»—1 Κορ. 10:12, 13.

7. (α) Ποιες πηγές ενθαρρύνσεως υπάρχουν για μας; (β) Τι αποδείξεις υπάρχουν ότι μερικοί αφήνονται να γίνουν πνευματικώς ασθενείς;

⁷ Ο Ιεχωβά μάς βοηθεί να υπομείνωμε πειρασμό και ν’ ανθέξωμε στα παθήματα, δίνοντάς μας πνευματική καθοδήγησι κι ενθάρρυνσι. Επίσης, ο Ιεχωβά έχει δώσει στον λαό του μια τεράστια παγκόσμια αύξησι σε συμμάρτυρας, κι αυτό μας ενθαρρύνει. Επειδή έχομε αγάπη μεταξύ μας, πρέπει πάντοτε να ενθαρρύνωμε τους άλλους της οικογενείας μας και της εκκλησίας. Είναι φανερό ότι πολλοί πρέπει να βοηθούνται να έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, διότι μερικοί, αφού φωτισθούν κι αρχίσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά, αφήνουν τους εαυτούς των να γίνουν πνευματικώς ασθενείς· χάνουν την εκτίμησι της δικαιοσύνης του Ιεχωβά και μεταπίπτουν σε αδράνεια ως προς τα πνευματικά πράγματα. (Ματθ. 5:3) Εκείνοι που γίνονται έτσι αδρανείς στη διακονία πρέπει ν’ αφυπνισθούν και ν’ αναζωογονηθούν. Αυτό λοιπόν ανοίγει ένα μεγάλον αγρό έργου για μας που είμεθα ισχυροί.»a—Γαλ. 6:1.

8. Πόσο σοβαρό είναι το να γίνη κανείς αδρανής, και τι ερωτήματα εγείρει αυτό το γεγονός;

⁸ Λυπηρό είναι να βλέπωμε κάποιον ν’ αρχίζη να υπηρετή τον Ιεχωβά και κατόπιν να χαλαρώνη, διότι αυτό μπορεί να σημαίνη απώλεια μιας ευκαιρίας για αιώνιο ζωή για ένα τέτοιο άτομο. (Αποκάλ. 3:15, 16) Ομοίως, σοβαρή είναι η θέσις εκείνων που υποκύπτουν στον πειρασμό, διαπράττουν σοβαρές παραβάσεις των νόμων του Θεού, και, ως αποτέλεσμα τούτου, πρέπει ν’ αποβληθούν από την εκκλησία. Εκεί όπου πρόκειται για αποκοπή, αυτό πάντοτε γίνεται επειδή ο λόγος του Θεού θέτει τον κανόνα για τα μέλη της εκκλησίας. (1 Κορ. 5:9-13) Το ζήτημα είναι, Πώς μπορούμε να εμποδίσωμε αυτά τα πράγματα να συμβούν στον εαυτό μας ή στους άλλους που είναι κοντά μας; Τι μπορεί να γίνη για ν’ αυξήσωμε την υπομονή μας;

ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΑΙΩΝΑ Μ.Χ.

9. (α) Ποιες συνθήκες και περιστάσεις έκαναν τόσο ζωτική την υπομονή στους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος μ.Χ.; (β) Τι μας βοηθεί να καταλάβωμε το είδος των πιέσεων που υφίσταντο οι πρώτοι Εβραίοι Χριστιανοί;

⁹ Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του πώς να βοηθούμε τους άλλους να υπομένουν σχετίζεται με τους Εβραίους που έγιναν Χριστιανοί μετά την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. Αυτοί εγκατέλειψαν πράξεις που εγίνοντο υπό τη διαθήκη του νόμου, περιλαμβανομένης και της προσφοράς θυσιών ζώων, της αναγνωρίσεως του ιερατείου και της υποστηρίξεως του ναού. Αυτοί δέχθηκαν τη νέα και καλύτερη διάταξι του Θεού, που ετέθη σε ενέργεια με τη λυτρωτική θυσία του Χριστού Ιησού. Αυτοί οι Χριστιανοί ζούσαν στη διάρκεια του «εσχάτου καιρού» του Ιουδαϊκού «συστήματος πραγμάτων» και υπέστησαν σφοδρά, φανατική εναντίωσι από τους ομοεθνείς των Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Ο ίδιος ο Παύλος είχε υποστή τον ίδιο φανατικό Ιουδαϊκό διωγμό προτού αποσταλή στη Ρώμη για να παρουσιάση την έκκλησί του ενώπιον του Καίσαρος. (Πράξεις, κεφάλαια 22 και 23) Παρά τις συνθήκες αυτές των πιέσεων, οι Εβραίοι Χριστιανοί έπρεπε να τηρήσουν ακεραιότητα. Επίσης, υπήρχε ακριβώς μπροστά τους η εκπλήρωσις της προφητείας του Ιησού στο κατά Λουκάν 21:20-24, που γνωρίζομε τώρα ότι ήταν ένας πολύ δύσκολος καιρός γι’ αυτούς. Οι Ρωμαϊκές στρατιές θα εισέβαλλαν σ’ εκείνη την περιοχή λόγω της επαναστατικότητος των Ιουδαίων (66 μ.Χ.) και κατόπιν αυτές οι στρατιές θ’ απεσύροντο ξαφνικά, αφήνοντας μια ευκαιρία για κείνους που είχαν προσέξει την προφητεία του Χριστού να φύγουν. Ασφαλώς αυτό θα ήταν μια δοκιμασία σε όσους εκτιμούσαν πολύ τα υλικά πράγματα. Για να εγκαταλείψουν σπίτια και αποκτήματα και να φύγουν από την Ιουδαία, πρέπει να είχαν πραγματικά πίστι. Έτσι έγινε πραγματικά μια μικρής κλίμακος εκπλήρωσις του κατά Ματθαίον κεφάλαιον 24 και Λουκάν 21, που έχουν μια μεγαλύτερη εκπλήρωσι στον καιρό μας. Με τις συνθήκες της εποχής μας μπορούμε να καταλάβωμε, σε κάποιο βαθμό, τι είδους πιέσεις αντιμετώπιζαν οι Εβραίοι Χριστιανοί σε μια περίοδο ετών του πρώτου αιώνος μ.Χ.—Βλέπε Σκοπιά, 15 Μαρτίου 1969.

10. (α) Γιατί ο Παύλος έγραψε επιστολή στους Εβραίους; (β) Πώς τους ενεθάρρυνε ο Παύλος, και πώς το ν’ ανατρέχη κανείς στις περασμένες δοκιμασίες τον βοηθεί ν’ αντιμετωπίση με θάρρος την επόμενη δοκιμασία;

¹⁰ Όταν κατεφάνη ότι μερικοί άρχισαν να ψυχραίνωνται ως προς την αφοσίωσί των, ο απόστολος Παύλος έγραψε μια επιστολή για να τους ενθαρρύνη. (Εβρ. 13:22) Παρατηρώντας τι είπε ο απόστολος Παύλος, μπορούμε να μάθωμε πώς να βοηθούμε τον εαυτό μας και να ενθαρρύνωμε και τους άλλους ν’ αποκτήσουν υπομονή. Ένας καλός τρόπος να ενθαρρύνωμε ένα άτομο είναι να του υπενθυμίσωμε πώς ο Ιεχωβά τον διετήρησε σε μεγάλες δοκιμασίες. Ο Παύλος είπε: «Αναφέρετε δε εις την μνήμην σας τας προτέρας ημέρας, εν αις αφού εφωτίσθητε, υπεμείνατε μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν, θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις· ποτέ δε, γινόμενοι κοινωνοί των τα τοιαύτα παθόντων. Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου, και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας, εξεύροντες ότι έχετε εις εαυτούς περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν. Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν.» (Εβρ. 10:32-36) Αυτοί είχαν περάσει μερικές σοβαρές δοκιμασίες και είχαν χάσει μερικά από τα υπάρχοντα των, αλλ’ ήσαν ωστόσο ζωντανοί, έχοντας ρουχισμό, τρόφιμα και άλλα χρειώδη. Μπορούσαν λοιπόν να είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά και να εξακολουθούν να τον υπηρετούν. Πάνω απ’ όλα, είχαν την προοπτική ν’ αποκτήσουν αιώνιο ζωή με την υπομονή. Με όλα αυτά πρέπει να διέκριναν ότι ο Ιεχωβά μπορεί να τους περάση μέσα από πολλές δοκιμασίες στο μέλλον, κι έτσι, γιατί να φοβούνται, αυτήν που θα έλθη; Η ενθάρρυνσις αυτή προωρίζετο να διατηρήση εκείνους τους Εβραίους Χριστιανούς δυνατούς στην εκτίμησι των πραγμάτων του Ιεχωβά και στο βραβείο που επρόκειτο να κερδίσουν με τη διακράτησι ακεραιότητος.

11. Ποιο γεγονός δείχνει ότι μερικοί από τους Εβραίους έχασαν την πνευματική τους αγρυπνία, και γιατί είναι επικίνδυνο να είμεθα σε μια τέτοια κατάστασι;

¹¹ Ο Παύλος έγραψε πολύ ειλικρινά σ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Είχαν γίνει «νωθροί τας ακοάς.» (Εβρ. 5:11) Αυτό δεν εσήμαινε ότι τ’ αυτιά των δεν λειτουργούσαν, αλλά μάλλον, ότι η πνευματική ακοή των και η αγρυπνία σε πνευματικά πράγματα ήταν ασθενής. Είχαν δείξει κάποια αδιαφορία στον λόγον του Ιεχωβά και τους σκοπούς του κι έγιναν απρόσεκτοι ως προς τις πνευματικές των ανάγκες. Ίσως να μη κατενόησαν τον κίνδυνο της θέσεώς των. Έπρεπε κάποιος να τους αφυπνίση. Ο Παύλος λοιπόν περιέγραψε την άμεση ανάγκη να τους διδάξη κάποιος από την αρχή τα στοιχειώδη πράγματα των ιερών λόγων του Θεού.

12. (α) Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσωμε έναν που έγινε νωθρός στην πνευματική ακοή; (β) Τι είπε ο Παύλος για να τους ενθαρρύνη να μην αρκούνται στη στοιχειώδη αλήθεια, αλλά να κάνουν επανόρθωσι;

¹² Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος ενεργείας για να βοηθηθούν εκείνοι που γίνονται αδρανείς και αποκοιμούνται πνευματικώς, δηλαδή, να τους διδάσκωμε και πάλι την αλήθεια. Αν γίνουν νωθροί στο ν’ ακούουν πνευματικά πράγματα, δεν μπορούν να λάβουν τη στερεή τροφή του λόγου του Θεού. Πνευματικώς γίνονται σαν βρέφη, λαμβάνοντας μόνο γάλα και μη εκτιμώντας τις δυνατές αλήθειες του λόγου του Θεού. (Εβρ. 5:13) Ένα βρέφος έχει ανάγκη από κάποιον να αναλάβη τη φροντίδα του, διότι αυτό δεν μπορεί να φροντίση για τον εαυτό του. Δεν μπορεί να λάβη αποφάσεις για το ορθό ή το εσφαλμένο. Οι Χριστιανοί βέβαια δεν μπορούν να είναι έτσι, διότι το να λάβη κανείς εσφαλμένη απόφασι μπορεί να σημαίνη απώλεια της εύνοιας του Ιεχωβά και της ζωής ακόμη. Αν πρόκειται να υπομείνουν, πρέπει να λαμβάνουν στερεή τροφή, χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις αντιλήψεως και τις Γραφές, και να έχουν μια βάσι για να προσδιορίζουν τι είναι ορθό και τι είναι εσφαλμένο. Στην περίπτωσι των Εβραίων, ο Παύλος τους υπεκίνησε ν’ αυξήσουν στη γνώσι της αληθείας και να προχωρήσουν σε ωριμότητα. (Εβρ. 6:1, 2) Οι Χριστιανοί εκείνοι δεν κατετάχθησαν από τον Παύλο μ’ εκείνους που είχαν πέσει ανεπανόρθωτα, αλλ’ αντιθέτως είπε: «Περί υμών δε, αν και λαλώμεν ούτως, αγαπητοί, είμεθα πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλήτερα και συνεχόμενα με την σωτηρίαν. Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες. Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους· δια να μη γίνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομουντών τας επαγγελίας.» (Εβρ. 6:9-11) Οι λόγοι αυτοί του Παύλου είναι και για μας επίσης πολύ ενθαρρυντικοί.

ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΩΣ

13. Πώς ο Παύλος, στο πρώτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του, άρχισε ν’ αναπτύσση εκτίμησι σε ό,τι έχει κάμει ο Ιεχωβά;

¹³ Καθώς εξετάζομε αυτή την επιστολή που εγράφη από τον απόστολο Παύλο, διακρίνομε τη σπουδαιότητα του ν’ αναπτύξουν οι Χριστιανοί εκτίμησι για τα πνευματικά πράγματα στις διάνοιες άλλων Χριστιανών. Ο απόστολος, από την αρχή της επιστολής του, στα κεφάλαια ένα και δύο, ανέφερε πώς ο Ιεχωβά από μακρού χρόνου ωμίλησε στους δούλους του μέσω των προφητών (οι οποίοι συχνά ελάμβαναν πληροφορίες από τους αγγέλους). (Παραβάλατε με επιστολήν προς Γαλάτας 3:19) Οι Εβραίοι ήσαν πολύ κατατοπισμένοι στην ιστορία κι εγνώριζαν πώς ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει αγγέλους στις σχέσεις του με τους προπάτοράς των. Αυτό ήταν κάτι θαυμάσιο. Αν κανένας από εμάς είχε προσωπική επαφή με άγγελον του Ιεχωβά, αυτό δύσκολα θα το λησμονούσε ενόσω θα ζούσε. Αλλά στον πρώτον αιώνα κάτι το ιδιαίτερο είχε γίνει για τους Χριστιανούς. Κάτι πολύ πιο μεγαλειώδες είχε συμβή. Ο Θεός είχε μιλήσει διά μέσου του Υιού του, ο οποίος είχε μια θέσι πολύ ανώτερη από τη θέσι των αγγέλων. «Προς τίνα δε των αγγέλων είπε ποτέ, ‘Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου’;»—Εβρ. 1:13.

14. Γιατί είναι ανάγκη να προσέχωμε περισσότερο στα πράγματα που ακούμε;

¹⁴ Ο λογικευόμενος Χριστιανός, εκτιμώντας τις μεγάλες αυτές αλήθειες, διακρίνει πόσο σπουδαίο είναι να προσέχη σε ό,τι λέγει αυτός ο Υιός του Θεού. Γι’ αυτό ο Παύλος κατόπιν λέγει: «Δια τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων.» (Εβρ. 2:1-3) Επομένως, αν δεν είμεθα διατεθειμένοι να προσέξωμε περισσότερο στα πράγματα που ακούσαμε, μπορεί ν’ απομακρυνθούμε και να χάσωμε την αιώνια ζωή.

15. (α) Πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσωμε μια βάρκα ως παράδειγμα για τον τρόπο που μπορεί κανείς να ‘εκπέση’; (β) Περιγράψτε πώς ένας Χριστιανός θα μπορούσε ν’ απομακρυνθή από τον Θεό και από τη Χριστιανική εκκλησία.

¹⁵ Πολύ ενδιαφέρον είναι να διακρίνωμε ότι ο Παύλος εχρησιμοποίησε αυτή την έκφρασι «να μη εκπέσωμεν ποτέ.» Ίσως να έχετε ιδή κάποιον σε μια μικρή βάρκα να σπεύδη ν’ απομακρυνθή ενώ πλησιάζει στην παραλία, χωρίς να δέση τη βάρκα. Αν ένας τον παρακολουθή, βλέπει ότι η κίνησις της βάρκας που απομακρύνεται από την παραλία είναι βραδεία στην αρχή, ανάλογα με τα ρεύματα και τον άνεμο. Αλλά με τον καιρό, η βάρκα ολοένα περισσότερο απομακρύνεται προς τη λίμνη. Εξ άλλου, αν κανείς δεν επρόσεχε συνεχώς, θα μπορούσε να συγκλονισθή αργότερα βλέποντας τη βάρκα να βρίσκεται μακριά στο μέσον της λίμνης. Έτσι και η πορεία της πτώσεως γενικά είναι βραδεία, και αυτό είναι που μπορεί να συμβή στους Χριστιανούς όταν παύουν να ‘προσέχουν περισσότερον εις όσα ήκουσαν’ όταν γίνονται ‘νωθροί κατά την ακοήν.’ Καθόσον αυξάνει η απώλεια εκτιμήσεως για τα πνευματικά πράγματα, το άτομο σιγά σιγά αναπτύσσει κακές συνήθειες, ίσως παραλείπει να μελετά, κατόπιν χάνει τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Το να μη είναι κανείς τακτικός στο να λέγη τ’ αγαθά νέα στους άλλους δεν είναι κάτι που συμβαίνει όπως σ’ ένα ταχυκίνητο πλοιάριο που διασχίζει τη λίμνη, αλλ’ είναι μια βραδεία πορεία, όπως όταν μια βάρκα λίγο-λίγο απομακρύνεται από το ασφαλές της αγκυροβόλιο. Είναι πράγματι αυτό που χαρακτηρίζει ο απόστολος Παύλος ως ‘αμέλειαν σωτηρίας.’

16. (α) Ποιες ουσιώδεις αλήθειες πρέπει να εκτιμούμε, όπως αναφέρεται στην επιστολή προς Εβραίους 2:10, 14, 18; (β) Τι πρέπει να κάνωμε όταν η υπομονή μας τίθεται σε δοκιμασία;

¹⁶ Ο εχθρός μας, αυτός που προξενεί παθήματα και απώλειαν σωτηρίας, είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. Με την έλευσιν του Χριστού Ιησού, το μέσον της εκμηδενίσεως του Διαβόλου έγινε βεβαιότης. Ο Χριστός έγινε ο Αρχηγός της σωτηρίας, και υπέστη θάνατο για να δώση αυτή τη σωτηρία. (Εβρ. 2:10, 14) Ασφαλώς η ένδοξη αυτή προμήθεια της σωτηρίας πρέπει να βλέπεται με μεγάλη εκτίμησι από τον Χριστιανό. Ο Παύλος ετόνισε στους δοκιμαζόμενους Εβραίους αδελφούς του ότι ο Χριστός Ιησούς καταλαβαίνει τη θέσι μας· κι εκείνος επίσης υπέφερε ως άνθρωπος. Ο Παύλος ήταν πολύ ενθαρρυντικός στο να υποδεικνύη αυτό το γεγονός: «Επειδή καθ’ ό,τι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.» (Εβρ. 2:18· 4:15, 16) Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας ζων Χριστός στους ουρανούς που είναι πρόθυμος να έλθη σε βοήθεια των όταν υφίστανται πειρασμούς! Προσεύχεσθε λοιπόν γι’ αυτή τη θεία βοήθεια την επόμενη φορά που θα υποστή σκληρή δοκιμασία η εγκαρτέρησις και η ακεραιότης σας.

[Υποσημειώσεις]

[Γράφημα στη σελίδα 425]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΥΞΗΣΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΓΓΕΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1920

Ο Ιεχωβά έχει δώσει στο λαό του μια μεγάλη παγκόσμια αύξησι σε συμμάρτυρας. Αυτό μας ενθαρρύνει και μας βοηθεί να υπομένωμε.

1920 8,402

1940 74,804

1960 851,378

1972 1,596,442

[Εικόνα στη σελίδα 428]

Τον παλαιό καιρό ο Θεός μίλησε στους ανθρώπους μέσω αγγέλων, όπως στην περίπτωση του Μανωέ και της συζύγου του. Άλλα στον πρώτον αιώνα έστειλε τον μονογενή του Υιό για να μιλήση στους ανθρώπους. Μπορούμε να διαβάσωμε τα λόγια του Υιού στη Γραφή.