Βλέπετε Εμπρός και Προχωρείτε με τον Ιεχωβά
«Ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματος μου·. . .θέλει εκτελέσει το θέλημα μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω»—Ησ. 55:11.
1. Ποια βάσι έχομε για να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα εκπληρώση τους σκοπούς του;
ΧΩΡΙΣ καμμιά αμφιβολία, ο Ιεχωβά πάντοτε στεφανώνει τους σκοπούς του με βεβαία επιτυχία. Ο Λόγος Του, καθώς και η ιστορία της ανθρωπότητος, πιστοποιεί ότι έτσι ενήργησε ο Ιεχωβά στα περασμένα χρόνια, βεβαιώνοντας μας για το συνεχές ενδιαφέρον του για την εκπλήρωσι της αρχικής προφητείας της Βασιλείας και της επαγγελίας που έγινε στην Εδέμ. Και όπως ο Ιεχωβά προχωρεί πάντοτε, έτσι πρέπει κι’ εμείς να προχωρούμε. Οι πολλές προφητείες που πρόκειται να εκπληρωθούν ακόμη μας δίνουν πολλούς ισχυρούς λόγους για να προχωρούμε.
2. Ποιο ζωτικό έργο μάς ανετέθη, και τίνος τη βοήθεια έχομε για να το εκπληρώσωμε;
2 Εν τούτοις, όχι μόνον πρέπει συνεχώς ν’ αποβλέπωμε στον Ιεχωβά Θεό, αλλά και να προχωρούμε μαζί του, διότι αυτός έχει πολύ έργο για τους δούλους του εδώ στη γη. Ένα μέρος αυτού του έργου είναι το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού για να εκδηλωθούν οι άνθρωποι αν είναι υπέρ ή κατά της βασιλείας. (Ματθ. 24:14· 25:31-46) Όπως δείχνουν τα εδάφια Αποκάλυψις 14:6, 7, το βάρος αυτού του έργου του κηρύγματος δεν βαρύνει εξ ολοκλήρου τους επίγειους δούλους του Θεού· αυτοί έχουν τη βοήθεια των αγγελικών δυνάμεων οι οποίες κατευθύνουν και χειρίζονται τα ζητήματα.
3. Τι υποχρέωσι έχομε απέναντι στους ομοπίστους μας;
3 Ως αληθινοί ακόλουθοί του Χριστού, εντεταλμένοι να διεξάγωμε αυτή τη δράσι, πρέπει να είμεθα πιστοί και αληθινοί ο ένας προς τον άλλον. Πρέπει να είμεθα όσο το δυνατόν περισσότερο εξυπηρετικοί μεταξύ μας, διότι έχομε μεγαλύτερη υποχρέωσι να φροντίζωμε ο ένας για τον άλλον παρά για τους έξω. «Ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως·» (Γαλ. 6:10) Ποιος ξέρει πόσον καιρό θα είμεθα σε θέσι για να το πράττωμε αυτό; Ας κάμωμε λοιπόν το καλύτερο που μπορούμε ο ένας προς τον άλλον προτού περιορισθούν οι προσπάθειες μας από σοβαρές οικονομικές συνθήκες ή από σκληρό διωγμό. Τότε, αν έλθουν δύσκολοι καιροί, θα έχωμε τη στάσι που χρειάζεται για να βοηθούμε συνεχώς και να ενθαρρύνωμε αλλήλους. Ας είμεθα λοιπόν πρόθυμοι να ανεχώμεθα τις αδυναμίες και τις ατέλειες των άλλων. Αντί λοιπόν να είμεθα ευερέθιστοι και μεμψίμοιροι, ας είμεθα πρόθυμοι να υποφέρωμε χάριν της δικαιοσύνης και χάριν της ειρήνης της εκκλησίας. «Μη στενάζετε κατ’ αλλήλων, αδελφοί, δια να μη κατακριθήτε.»—Ιακ. 5:9.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΑΣ;
4, 5. (α) Τι πράγματα βρίσκονται άμεσα ενώπιον μας; (β) Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι σχετικά με τη μεγάλη θλίψι;
4 Ένα από τα πράγματα που είναι άμεσα ενώπιον μας είναι η εκτέλεσις της κρίσεως του Θεού εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. (Αποκάλ. 17:15-18) Αυτά θα σημάνη την έναρξι της ‘μεγάλης θλίψεως.’ (Ματθ. 24:21) Οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού και οι σύντροφοι των θα επιζήσουν. Κατόπιν τι θα γίνη; Ο Σατανάς και οι δυνάμεις του, κάτω από το σύμβολο του Γωγ του Μαγώγ, θα επιτεθούν εναντίον του λαού του Θεού, επειδή φθονούν την ειρήνη και την ευημερία των. Αυτό θα αποτελέση το σύνθημα για να προβούν οι ουράνιες δυνάμεις υπό τον Ιησούν Χριστού εναντίον των ορατών δυνάμεων του Διαβόλου, πράγμα που θα σημάνη την έναρξι του ‘πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14, 16) Αυτή η μάχη θα χαρακτηρισθή από αδελφοκτόνο πόλεμο, λιμό, χαλαζολίθους, αστραπές, πυρ και θείον, παλιρροϊκά κύματα και σεισμούς, και όλα αυτά θα είναι για τη διεκδίκησι της δικαίας κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού.—Ιεζ. 38:14-23.
5 Οτιδήποτε και αν συμβή μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα ελευθερώση τον λαό του. Εφόσον αληθινά γνωρίζομε και ανιδιοτελώς υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό, δεν θα έχωμε λόγο να φοβούμεθα. Ως τάξις θα επιζήσωμε από τη ‘μεγάλη θλίψι’ για ν’ αποτελέσουμε το θεμέλιο της νέας γης.
6. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η περίοδος της μεγάλης θλίψεως θα είναι καιρός αγαλλιάσεως για μας, και πώς αυτό πρέπει να μας επηρεάζη και τώρα ακόμη;
6 Ένα άλλο πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμεθα βέβαιοι είναι ότι η περίοδος της ‘μεγάλης θλίψεως,’ η ημέρα του Ιεχωβά, θα είναι ένας καιρός αγαλλιάσεως. Σκεφθήτε την ευγνωμοσύνη που θα αισθάνθηκαν ο Νώε και η οικογένεια του για τα μέσα σωτηρίας του Ιεχωβά καθώς άρχιζε να πέφτη η βροχή· σκεφθήτε τη χαρά που πρέπει να είχαν οι Ισραηλίται που διέφυγαν προς την άλλη όχθη της Ερυθράς Θαλάσσης και κατόπιν είδαν τον Φαραώ και το στράτευμα του να καταποντίζεται σ’ εκείνη τη θάλασσα. Ο πόλεμος του Θεού στον Αρμαγεδδώνα θα είναι πολύ πιο καταπληκτικός από τις μεγάλες εκείνες σωτήριες πράξεις του Ιεχωβά. Αληθινά, η ‘μεγάλη θλίψις’ θα εμβάλη φόβο και θα συνοδεύεται από πολλά δεινοπαθήματα. Αλλά οι δούλοι του Θεού με συγκίνησι θα δουν να εκπληρώνωνται εκείνα που διεκήρυτταν και στα οποία απέβλεπαν από πολλά χρόνια. Θα είναι κάτι που θα το αφηγούμεθα με χαρά και ικανοποίησι σ’ εκείνους που θ’ αναστηθούν. Και μόνον αυτή η σκέψις πρέπει να διεγείρη τον ζήλο μας να γνωστοποιούμε την ημέραν του Ιεχωβά που πλησιάζει γοργά.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΗ ΓΗ
7. (α) Με τι είδους γονείς θα ευλογηθή το ανθρώπινο γένος; (β) Τι είδους άνθρωποι θα εκπροσωπούν τους ουρανίους άρχοντας, και ποια θα είναι τα’ αποτελέσματα;
7 Τι ευχαρίστησις θα είναι να εισέλθωμε μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ στην καθαρισμένη γη και να λάβωμε πείρα της ενάρξεως της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και της νύμφης του που αποτελείται από 144.000 άνδρες και, γυναίκες αγορασμένους από τη γη! Αυτοί θα στρέψουν την προσοχή τους στο ανθρώπινο γένος, με σκοπό να αναθρέψουν μια μεγάλη οικογένεια τελείων υιών και θυγατέρων. Τι στοργικοί γονείς θα είναι αυτοί! Υποκινούμενοι από αγάπη και συμπάθεια θ’ αρχίσουν τις πατρικές των ενέργειες, δίνοντας την καθοδηγία και τη βοήθεια που θα χρειάζωνται όσοι επέζησαν από τη θλίψι για να υπερνικήσουν τις αδυναμίες και τις ατέλειες των. Κατόπιν, αφού ο Ιησούς Χριστός αναστήση τους νεκρούς σε ζωή, η νύμφη θα συνεργασθή μαζί του βοηθώντας τους αναστημένους ν’ αρχίσουν να φθάνουν σε τελειότητα. Μ’ εκείνα που θα κάμουν ο Χριστός και η νύμφη του για την ανθρωπότητα, η σκηνή του Ιεχωβά Θεού θα είναι με τους ανθρώπους. (Αποκάλ. 21:1-4) Ως αντιπροσώπους των στη γη θα έχουν πιστούς άνδρες ως άρχοντας. (Ψαλμ. 45:16) Αυτοί οι άρχοντες δεν θα είναι σαν τους διεφθαρμένους ιδιοτελείς πολιτικούς που κυβέρνησαν τους λαούς επί πολλούς αιώνες. Αντιθέτως, θα είναι σαν εκείνους που είχε λεχθή στον Μωυσή να εκλέξη: ‘Άνδρες άξιοι φοβούμενοι τον Θεόν, άνδρες φιλαλήθεις μισούντες την φιλαργυρίαν.’ (Έξοδ. 18:21) Αυτοί θα εξασφαλίσουν μια δίκαιη και στοργική διοίκησι, με ασφάλεια και άνεσι για όλους.—-Ησ. 32:1, 2.
8. Τι συνθήκες μπορούμε ν’ αναμένωμε στη νέα τάξι του Θεού και γιατί;
8 Αφού καταστραφή ο ασεβής κόσμος και ριφθούν στην άβυσσο ο Σατανάς και οι δαίμονες του, δεν θα υπάρχη πια ανομία, ούτε ψευδής θρησκεία, ούτε δαιμονικές δραστηριότητες. ‘Κανένας δεν θα κακοποιή ούτε θα καταστρέφη σε όλο το άγιο όρος του Θεού, διότι η γη θα είναι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά καθώς τα ύδατα σκεπάζουν τη θάλασσα.’ (Ησ. 11:9) Όχι μόνο θα υπάρχη ειρήνη μεταξύ όλων των λαών και φυλών, αλλά θα υπάρχη ειρήνη και μεταξύ των ανθρώπων και των λοιπών πλασμάτων της γης: «Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω κάμει διαθήκην υπέρ αυτών προς τα θηρία του αγρού και προς τα πετεινά του ουρανού και τα ερπετά της γης·. . . και θέλω κατοικήσει αυτούς εν ασφαλεία.» Ο άνθρωπος θα ασκή στα ζώα μια στοργική εξουσία· δεν θα φοβάται τα ζώα, και τα ζώα δεν θα έχουν νοσηρό φόβο του ανθρώπου. Όλη η γη θ’ αντανακλά τη δόξα του Δημιουργού της, ο οποίος είναι Θεός ειρήνης, και του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι «Άρχων Ειρήνης.»—Ωσηέ 2:18· Ρωμ. 16:20· Ησ. 9:6.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
9. Γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για την ανάστασι των νεκρών;
9 Με τη μεγαλύτερη επίσης εμπιστοσύνη μπορούμε ν’ αναμένωμε την ανάστασι των νεκρών. Γιατί; Διότι ο Θεός μάς έδωσε πολλές υποσχέσεις σχετικά μ’ αυτό και δεν μπορεί να ψευσθή. (Τίτον 1:2) Επίσης έδωσε σε όλους εγγύησι τούτου διότι ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών. (Πράξ. 17:31) Είναι τόσο βέβαιο ότι θα γίνη η ανάστασις ώστε ο Ιεχωβά θεωρεί τους νεκρούς σαν να είναι πραγματικά ζώντες, όπως είπε ο Ιησούς στους Σαδδουκαίους των ημερών του που αμφέβαλλαν.—Ματθ. 22:31, 32.
10. Τι αναστηθή και από πού;
10 Τι θ’ αναστηθή; Όχι το σώμα που πέθανε, διότι αυτό επέστρεψε στο χώμα και μπορεί να έχη γίνει μέρος άλλων ζώντων πραγμάτων. Όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος: «Εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον,» και «ο Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε.» (1 Κορ. 15:35-38) Όχι σώμα που αποτελείται από τα ίδια μόρια, αλλά η ψυχή—το άτομο—θα αναστηθή από τον τάφο, τον Σιεόλ ή Άδη, όπως είχε προλεχθή για τον Ιησού: «Δεν θέλεις αφήσει την ψυχήν μου εν τω άδη.»—Ψαλμ. 16:10· Πράξ. 2:24-27.
11. (α) Ποια είναι η πρώτη ανάστασις; (β) Ποιοι έχουν μέρος σ’ αυτήν και ποτέ;
11 Τι είδους σώμα θα έχη η αναστημένη ψυχή ή το άτομο; Για κείνους που έχουν μέρος στην πρώτη ανάστασι θα είναι ένα ένδοξο, θείο και άφθαρτο σώμα. Η πρώτη ανάστασις είναι πρώτη σε χρόνο, σπουδαιότητα και ποιότητα, και εφαρμόζεται στους κεχρισμένους ακολούθους στα ίχνη του Χριστού, τους 144.000 που παρουσιάζονται σαν να στέκουν στο όρος Σιών. (Αποκάλ. 20:4, 6· 14:1, 3) Σχετικά με την ανάστασι των κεχρισμένων που κοιμούνται στη διάρκεια της παρουσίας του Κυρίου, διαβάζομε: «Αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον.» (1 Θεσσ. 4:16) Όσον αφορά για τους λοιπούς αυτής της ομάδος που πεθαίνουν μετά από εκείνη την ανάστασι, ο Παύλος προχωρεί και λέγει: «Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.» (1 Θεσσ. 4:17· Αποκάλ. 14:13) Όπως δείχνουν τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:51, 52, αυτό σημαίνει ότι δεν κοιμούνται στον θάνατο, αλλά στιγμιαίως ανασταίνονται σε ουράνια ζωή και ενώνονται με τον Κύριον Ιησού Χριστό στους αόρατους ουρανούς.
12. Ποιοι άλλοι θ’ αναστηθούν και πότε θα μπορούσε ν’ αναμένεται η ανάστασις ωρισμένων απ’ αυτούς;
12 Τι θα γίνουν οι λοιποί νεκροί του ανθρωπίνου γένους; Ο απόστολος Παύλος εβεβαίωσε ότι «μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών δικαίων τε και αδίκων.» Ομοίως, ο Ιησούς προείπε ότι «πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει.» Επίσης, μας λέγεται ότι «ο θάνατος και ο άδης» θα δώσουν όλους τους νεκρούς που είναι σ’ αυτούς. Μεταξύ αυτών θα είναι και ο συμπαθής κακούργος που σταυρώθηκε παράπλευρα στον Ιησού, στον οποίον ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29· Αποκάλ. 20:13· Λουκ. 23:42, 43) Οι πιστοί άνδρες από τον Άβελ ώς τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, επειδή έχουν προφανώς ορισθή ως επίγειοι εκπρόσωποι της Βασιλείας, θα είναι πιθανόν μεταξύ των πρώτων που θ’ αναστηθούν. (Ψαλμ. 45:16) Όσοι απ’ εκείνους που έχουν ανταποκριθή στις θείες απαιτήσεις για επιβίωσι από τη ‘μεγάλη θλίψι’ αλλά έχουν πεθάνει ή μπορεί να πεθάνουν πριν από το γεγονός εκείνο, ασφαλώς θ’ αναστηθούν σε ζωή στις αρχές της χιλιετούς βασιλείας. Αυτό θα είναι λογικό, διότι αυτά τα άτομα θα μπορούσαν να είναι πολύ εξυπηρετικά στην εκπαίδευσι των πολλών αδίκων οι οποίοι θ’ αναστηθούν.
13. Με τι χαρακτηριστικά θ’ αναστηθούν οι νεκροί;
13 Τι θα λεχθή γι’ αυτούς που θα επανέλθουν σε ζωή στη γη; Τι είδους σώματα θα έχουν; Σαν τι θα μοιάζουν; Όπως παραστάθηκε από περασμένες αναστάσεις. Ιδιαίτερα από την ανάστασι του Λαζάρου, αυτοί θα μοιάζουν πολύ όπως ήσαν και πριν πεθάνουν, για να μπορέσουν ν’ αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους. (Ιωάν. 11:39-44) Ένας υψηλός άνθρωπος δεν θα επανέλθη ως κοντός άνθρωπος, ούτε ένας πολύ γέρος όταν θα επανέλθη θα μοιάζη μ’ έναν νέο είκοσι ετών. Οι άνδρες θα είναι άνδρες και οι γυναίκες γυναίκες. Θα έχουν τις ίδιες ακριβώς προσωπικότητες των και την ίδια μνήμη. Όπως αλήθευε πραγματικά για κείνους που αναστήθηκαν στο παρελθόν, αυτοί που θ’ αναστηθούν θα έχουν ένα γερό και αρτιμελές σώμα. Δεν θα επανέλθουν στην ασθενική κατάστασι που τους ωδήγησε στον θάνατο τους. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχουν τέλεια σώματα, διότι αυτό δεν θα συνεβάδιζε με τις ατελείς των προσωπικότητες. Αντιθέτως, αυτοί θα εξέλθουν με ατελή σώματα και καθόσον θα προοδεύουν πνευματικώς, υπερνικώντας τις αδυναμίες και τις ατέλειες των με υπακοή στη βασιλική εξουσία και λαμβάνοντας τα εξιλεωτικά οφέλη της θυσίας του Ιησού, τα σώματα των θα πλησιάζουν ολοένα περισσότερο προς την τελειότητα.
14, 15. (α) Τι εκδήλωσι του Θεού αποτελεί η ανάστασις των νεκρών, και σύμφωνα με ποιους λόγους; (β) Τι θα αισθανθή ο Ιησούς για την ανάστασι των νεκρών;
14 Η εξασφάλισις της αναστάσεως αποτελεί εκδήλωσιν αγάπης από μέρους του Ιεχωβά Θεού, όπως καταφαίνεται από τα λόγια του πάσχοντος και πιστού Ιώβ: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος θέλει αναζήσει; . . . θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή· θέλεις επιβλέψει εις τα έργον των χειρών σου.» Ο Ιεχωβά θεός αισθάνεται στοργή για κείνους που είναι στον Σιεόλ ή Άδη, ιδιαίτερα για κείνους οι οποίοι, όπως ο Ιώβ, απέδειξαν την ακεραιότητα των σ’ αυτόν κάτω από σοβαρές δοκιμασίες.—Ιώβ 14:14, 15.
15 Ασφαλώς η ανάστασις των αναριθμήτων εκατομμυρίων θα φέρη επίσης μεγάλη χαρά στον Ιησού Χριστό. Ενδεικτική της προθυμίας και της χαράς του Ιησού να τα πράξη αυτό για την ανθρωπότητα είναι η απάντησις του σ’ ένα λεπρό που ήλθε κάποτε στον Ιησού και του είπε με πίστι: «Κύριε, εάν θέλης δύνασαι να με καθαρίσης.» Και τι του είπε ο Ιησούς; «Θέλω, καθαρίσθητι. Και ευθύς η λέπρα έφυγε απ’ αυτού.»—Λουκ. 5:12, 13.
16. Πώς μπορούμε και τώρα να βοηθηθούμε αποβλέποντας με πίστι στην ανάστασι;
16 Πραγματικά, η ανάστασις είναι επίσης κάτι που πρέπει να το αναμένωμε με ζωηρή προσδοκία και χαρά. Το να το αναμένωμε αυτό με πίστι αποτελεί πραγματική πηγή ενθαρρύνσεως και ευλογίας σ’ εμάς και στους συνανθρώπους μας και τώρα ακόμη. Όταν ο θάνατος παίρνη τους προσφιλείς μας, εμείς δεν θα υποκύπτωμε σε υπερβολική θλίψι και λύπη όπως εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα, (1 Θεσσ. 4:13, 14) Θα μπορούμε να δίνωμε αληθινή παρηγοριά στους πενθούντας. (2 Κορ. 1:3, 4) Επειδή εκάμαμε δική μας την ελπίδα της αναστάσεως, έχομε την πεποίθησι ότι και αν ακόμη οι άνθρωποι αφαιρέσουν τη ζωή μας, δεν μπορούν να μας εξαλείψουν από τη μνήμη του Θεού και να εμποδίσουν την ανάστασι μας. (Ματθ. 10:28) Αυτό χρησιμεύει για να μας ενισχύση να μείνωμε πιστοί στον Ιεχωβά Θεό άσχετα με το τι μπορεί να μας κάμουν οι άνθρωποι.—Αποκάλ. 2:10· 12:11.
17. Τι επίδρασι πρέπει να έχη σ’ εμάς η πιθανότης να χάσωμε την αμοιβή της ζωής;
17 Ένας άλλος λόγος που μας παρακινεί σε πιστότητα είναι το ότι υπάρχει πιθανότης να χάσωμε την αμοιβή της ζωής. (Παράβαλε 2 Τιμόθεον 4:8.) Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι εκ προθέσεως αμαρτάνοντες εκείνοι που αμαρτάνουν κατά του πνεύματος του Θεού—δεν θ’ αναστηθούν. (Ματθ. 12:31, 32· Εβρ. 10:26, 27) Αυτό πρέπει ασφαλώς να μας ενθαρρύνη να μιμούμεθα τα παράδειγμα του αποστόλου Παύλου αγωνιζόμενοι να τηρήσωμε πιστότητα. Ο Παύλος είπε για τον εαυτό του: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.» (1 Κορ. 9:27) Είθε να μη χάσωμε ποτέ από τα μάτια μας την αμοιβή της ζωής και να μη παραλείψωμε ν’ αγωνιζώμεθα προσηλωμένοι πιστά στον Ιεχωβά Θεό.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΜΠΡΟΣ, ΠΡΟΧΩΡΕΙΤΕ
18. Εφόσον κάνομε έναν αγώνα δρόμου, πώς πρέπει να συμπεριφερώμεθα;
18 Αληθινά έχομε πολλούς λόγους να βλέπωμε εμπρός. Πόσο λαμπρή είναι η προοπτική όχι μόνο για το άμεσο μέλλον, αλλά και για τα προσεχή χίλια χρόνια επίσης! Η πορεία μας παρομοιώθηκε με αγώνα δρόμου και θα μπορούσε να λεχθή ότι είμεθα τώρα στο τέλος της διαδρομής. Τι μας θυμίζει ένας αγών δρόμου; Δεν θυμίζει εντατική προσπάθεια και συγκέντρωσι στον στόχο για να νικήσωμε στο αγώνισμα; Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς είναι εκείνο που προτρεπόμεθα να πράξωμε: «Ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.»—Εβρ. 12:1, 2.
19. Τι συμβουλή έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του για να τους βοηθήση να μη παγιδευτούν και χάσουν την αμοιβή;
19 Ο Ιησούς μάς έδωσε το παράδειγμα και μας συμβουλεύει ‘να ζητούμε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.’ (Ματθ. 6:33) Στη μεγάλη προφητεία του ο Ιησούς επίσης προειδοποίησε με τα εξής λόγια για τον έσχατο καιρό: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν.»—Λουκ. 21:34-36.
20. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι του κόσμου;
20 Αληθινά η συνετή πορεία είναι να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σ’ εκείνο για το οποίο ζούμε. Γνωρίζομε ότι είμεθα στις «έσχατες ημέρες» και γι’ αυτό η συμβουλή του Παύλου εφαρμόζεται ακόμη περισσότερο σ’ εμάς απ’ όσο εφαρμοζόταν όταν την είχε δώσει για πρώτη φορά: «Ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος, ώστε .. . και οι μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον [να ήναι] ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι· διότι το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» (1 Κορ. 7:29-31) Γιατί να χρησιμοποιούμε πλήρως τον κόσμο και να τον αφήνωμε να μας απορροφά τα πάντα στη ζωή μας, σαν να μη θέλαμε να χάσωμε κάτι απ’ αυτά που έχει να προσφέρη, και να το κάνωμε αυτά με θυσία της πνευματικότητος μας; Αντιθέτως, ας έχωμε υπ’ όψιν ότι «ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» Τι μεγαλειώδης υπόσχεσις είναι αυτή! Δείχνομε πραγματικά ότι την πιστεύομε με το να ενεργούμε πλήρως σύμφωνα με αυτή, συγκεντρώνοντας όλη τη ζωή μας γύρω από τη σχέσι μας με τον Θεό και μη αφίνοντας καμμιά άλλη σχέσι ή τέρψι να έχη άσκοπη σπουδαιότητα για μας;—1 Ιωάν. 2:17.
21. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας στην απόλαυσι υλικών πραγμάτων τώρα και γιατί;
21 Γιατί να καταβροχθισθούμε από υλικές επιδιώξεις; Ο Ιησούς, σε μια από τις παραβολές του, μας προειδοποίησε ν’ απέχωμε από μια τέτοια νοοτροπία, λέγοντας: «Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν και δεν πλουτεί εις Θεόν.» (Λουκ. 12:16-21) Εκτός απ’ αυτό, δεν υποσχέθηκε ο Ιησούς ότι, αν ζητούμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, ο Θεός θα αναλάβη τη φροντίδα για τις υλικές μας ανάγκες; (Ματθ. 6:33) Ούτε πρέπει να ενδιαφερώμεθα άσκοπα για το τι υλικά πράγματα θα έχωμε στο νέο σύστημα πραγμάτων. Αν αυτά τα πράγματα ήσαν σπουδαία, ο Ιεχωβά θα τα ανέγραφε στον Λόγο του. Γνωρίζομε ότι δεν είναι τα υλικά πράγματα ούτε η αφθονία πολυτελών ειδών που κάνουν τους ανθρώπους ευτυχείς σήμερα. Ο πιο ευτυχής λαός στη γη είναι ο λαός του Ιεχωβά και αποτελείται κυρίως από φτωχούς ως προς τα πράγματα εκείνα που ο κόσμος εκτιμά πολύ. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι στο νέο σύστημα πραγμάτων δεν θα μας λείπη κανένα υλικό πράγμα. Και το πιο σπουδαίο είναι ότι θα έχωμε αφθονία πνευματικών ευλογιών και τα πλούτη της φιλίας και συντροφιάς των ομοίων μ’ εμάς λάτρεων του μόνου αληθινού Θεού Ιεχωβά, που θα επιδεικνύουν όλοι την καρποφορία του πνεύματος του.—Ψαλμ. 133:1· Γαλ. 5:22, 23· 1 Τιμ. 6:17.
22. Πώς και σε ποια σημεία μπορούμε ατομικά να προχωρούμε με τον Ιεχωβά;
22 Ως τον καιρό εκείνο έχομε καλές ευκαιρίες να προχωρούμε κάνοντας πιο βαθειά τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά, αυξάνοντας την αγάπη μας για κείνους με τους οποίους σχετιζόμεθα στην πίστι και φέρνοντας τη ζωή μας σε ολοένα μεγαλύτερη συμμόρφωσι με το θέλημα του Θεού. Η προσωπική μας μελέτη και προσευχή, η παρακολούθησις των εκκλησιαστικών συναθροίσεων και η επιμελής εφαρμογή των πραγμάτων που μαθαίνομε παίζουν ένα ζωτικό ρόλο στην πνευματική μας πρόοδο. Επωφελούμενοι από τις διατάξεις του Ιεχωβά για συνεχή πνευματική ανάπτυξι, όχι μόνο θα διατηρήσωμε την ελπίδα μας ισχυρή, αλλά και θα υποκινηθούμε να κάνωμε καλή χρήσι των ευκαιριών μας για να βοηθούμε τους άλλους να κάνουν τη θεόδοτη ελπίδα δική τους και να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Η πρόοδος που κάνομε τώρα θα μας δώση ένα πρόσθετο ξεκίνημα για να καλλιεργήσουμε τη στάσι που απαιτείται για ν’ αναπτυχθούμε σε τελειότητα στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και της νύμφης του. Είθε λοιπόν να προχωρούμε συνεχώς.
23. Ποια διαβεβαίωσι έδωσε ο Παύλος στην επιστολή προς Εβραίους 6:10, 11, και εξαιτίας τίνων πραγμάτων;
23 Εκείνο που προώρισε και υποσχέθηκε ο Ιεχωβά θα το εκπληρώση. Ο Λόγος του δεν θα επιστρέψη σ’ αυτόν χωρίς αποτελέσματα. Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία γι’ αυτό. Όπως μας διαβεβαιώνει ο απόστολος Παύλος, δεν είναι άδικος ο Θεός κι’ έτσι δεν θα λησμονήση ‘το έργον μας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξαμε εις το όνομα αυτού.’ Ας εξακολουθήσωμε λοιπόν να δείχνωμε «έκαστος ημών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους.»—Εβρ. 6:10, 11.