την ημέρα, κι άλλη τόση ποσότης εξατμίζεται έτσι, ώστε το επίπεδο των 1.287 ποδών κάτω του επιπέδου της θαλάσσης παραμένει κατά πολύ το ίδιο. Αλλά το νερό είναι περίπου πέντε φορές πιο αλμυρό από το νερό του ωκεανού.

Ναι, ο ιστορικός Ιορδάνης Ποταμός! Σκηνή θαυμασίων γεγονότων στην ανθρώπινη ιστορία. Το έθνος Ισραήλ και οι προφήται Ηλίας και Ελισσαιέ τον διέβησαν χωρίς να βραχούν το πόδια των, αλλ’ ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα, που συνέβησαν ποτέ στον Ιορδάνη, ήταν το βάπτισμα του Ιησού Χριστού.

Γιατί ‘Τοσούτο Νέφος Μαρτύρων’;

ΣΤΗΝ επιστολή προς Εβραίους 12:1 αναγινώσκομε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.»

Έχει τεθή η ερώτησις, Γιατί ο γράψας την προς Εβραίους επιστολή ομιλεί περί ενός «τοσούτου νέφους μαρτύρων» αντί να πη «τοσούτου πλήθους μαρτύρων»;

Λέγοντας, «Λοιπόν», ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής αναφέρεται στο προηγούμενο κεφάλαιο, όπου, αφού πρώτα δίνει έναν ορισμό της πίστεως, αρχίζει να παρατάσση τους άνδρες πίστεως, από τον Άβελ και τους πατριάρχας, τον Μωυσή, τους κριτάς και ως τους προφήτας, που φθάνουν ως τον καιρό του Χριστού, εφόσον ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ο τελευταίος των αρχαίων Εβραίων προφητών. Ο συγγραφεύς θα μπορούσε να ορίση όλους αυτούς με τη συνήθη Ελληνική λέξι «όχλος», που σημαίνει «πλήθος», αλλ’ επειδή ήθελε να τονίση το σημείο του όσο το δυνατόν περισσότερο, εχρησιμοποίησε μια μεταφορά, και τους εχαρακτήρισε ως «νέφος». Και σε πολλές άλλες γλώσσες, ένα μεγάλο σμήνος ακρίδων, που καλύπτει τον ουρανό, αναφέρεται ως ένα νέφος ακρίδων.

Ο σκοπός του είναι ειδικά σαφής από το γεγονός ότι ενταύθα δεν εχρησιμοποίησε τη συνήθη Ελληνική λέξι «νεφέλη», η οποία απαντάται είκοσι πέντε και πλέον φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, στον ενικό ή στον πληθυντικό αριθμό. Παραδείγματος χάριν; «Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη.» (Λουκ. 21:27) «Και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν.» (Πράξ. 1:9) «Και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού.» (Ματθ. 24:30) «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών.»​—Αποκάλ. 1:7.

Ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής, αντί να χρησιμοποιήση τη λέξι νεφέλη, εχρησιμοποίησε τη λέξι νέφος, που απαντάται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές για μόνη φορά στο εδάφιο αυτό. Πρόκειται για μια λέξι, που συχνά χρησιμοποιείται με μεταφορική έννοια από Έλληνας και Λατίνους συγγραφείς, όπως «πυκνόν νέφος ασπίδων», «νέφος δορυφόρων». Σχετικά με αυτή τη χρήσι της λέξεως νέφος ο Καθηγητής Γουέστ λέγει στο σύγγραμμα του Η προς Εβραίους Επιστολή στην Ελληνική Καινή Διαθήκη:

«Η λέξις ‘νέφος’ εδώ δεν είναι νεφέλη, η οποία είναι ένα απεσπασμένο και έντονα ξεχωρισμένο νέφος, αλλ’ είναι νέφος, μια μεγάλη μάζα νεφών, που καλύπτει το όλο ορατό διάστημα του ουρανού, κι επομένως δεν είναι καθωρισμένης μορφής ή είναι μια μεμονωμένη ευρεία μάζα που τα όριά της δεν καθορίζονται, δεν διακρίνονται. Η χρήσις ‘νέφους’ για ένα πλήθος ζώντων πλασμάτων είναι σύνηθες στην ποίησι. Ο Όμηρος ομιλεί για ‘νέφος πεζών, νέφος Τρώων’. Ο Θεμιστοκλής, μιλώντας προς τους Αθηναίους, λέγει για τις δυνάμεις του Ξέρξου ‘είχαμε την τύχη να σώσωμε και τον εαυτό μας και την Ελλάδα, αποκρούοντας τόσο μεγάλο νέφος ανδρών’.»

Η διάκρισις μεταξύ νέφους και νεφέλης είναι όμοια με τη διάκρισι, που έγινε μεταξύ πέτρας, ενός βράχου συμπαγούς, και Πέτρου, που αναφέρεται σε μια μόνη πέτρα και εχρησιμοποιείτο ως κύριο όνομα.

Έτσι βλέπομε ότι ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής εδώ εξέλεξε προσεκτικά μια ασυνήθιστη λέξι, νέφος, για να τονίση τον μεγάλο αριθμό μαρτύρων, που ταιριάζει με την παρατήρησί του: «Και τι έτι να λέγω; Διότι θέλει με λείψει ο καιρός διηγούμενον περί Γεδεών», κλπ. Ναι, υπήρχαν τόσο πολλοί, ώστε δεν ήταν δυνατόν να τους εξιστορήση όλους· δεν ήσαν απλώς ένα πλήθος, αλλά σαν ένα νέφος.​—Εβρ. 11:32.

Τα προηγούμενα αξίζουν για τους Χριστιανούς περισσότερο από ένα απλό ακαδημαϊκό ενδιαφέρον· γι’ αυτούς έχουν μεγαλύτερη σημασία από ένα απλώς ωραίο σχήμα λόγου. Με τη χρήσι αυτής της λέξεως νέφος έχομε εντυπώσει βαθιά μέσα μας πόσο μεγάλος πραγματικά ήταν ο αριθμός εκείνων που έδωσαν πιστά μαρτυρία για τον Ιεχωβά Θεό, πόσο πολλά ήσαν τα λαμπρά παραδείγματα πίστεως, αν και εκείνοι που κατονομάζονται στις Γραφές μπορούμε να πούμε ότι είναι συγκριτικά λίγοι. Έτσι, όταν ο Ηλίας εσκέφθηκε ότι ήταν ο μόνος που εστάθη ζηλωτής για το όνομα του Ιεχωβά, ο Ιεχωβά τον εβεβαίωσε ότι είχε στον Ισραήλ επτά χιλιάδες που δεν είχαν κλίνει τα γόνατά των στον Βάαλ. (1 Βασ. 19:18) Αφού ως Χριστιανοί είμεθα περικυκλωμένοι «υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων», όχι παρατηρητών, μπορούμε να πάρωμε θάρρος ότι κι εμείς, επίσης, μπορούμε ν’ αποδειχθούμε πιστοί, εφόσον ζητούμε να ακολουθήσωμε τον «Ιησούν τον . . . τελειωτήν της πίστεώς» μας.​—Εβρ. 12:2.

Αξιοσημείωτη, επίσης, είναι η προσοχή, με την οποία ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής εξέλεξε τας λέξεις του, κάνοντας χρήσι ασυνήθων μεταφορικών εκφράσεων για να εντυπώση βαθιά το σημείο του. Το παράδειγμά του σ’ αυτή την περίπτωσι είναι ένα, το οποίον όλοι οι διάκονοι, που ήθελαν να επηρεάσουν άλλους με προφορικό ή γραπτό λόγο, θα έκαναν καλά να το ακολουθήσουν για να κάμουν όσο το δυνατόν το πιο μεγάλο καλό. «Λόγος εν καιρώ, πόσον καλός είναι!»​—Παροιμ. 15:23.