Μην Αφήνετε τον Εαυτό σας να Παρεκκλίνη στον Αγώνα για Ζωή
«Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, . . . Θέλεις προσκυνήσει Ιεχωβά τον Θεόν σου και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.»—Λουκ. 4:4, 8, ΜΝΚ.
1. Σε ποιον ζωτικό αγώνα μετέχουν οι Χριστιανοί, και ποιο είναι το βραβείο για κείνους που τερματίζουν επιτυχώς;
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ έχουν να κάμουν έναν πολύ ασυνήθιστο αγώνα δρόμου. Η επιτυχία δεν εξαρτάται τόσο πολύ από την ταχύτητα όσο εξαρτάται από την εγκαρτέρησι και τη συμμόρφωσι με τους κανόνες του αγώνος. Και μολονότι μπορεί να φαίνεται παράδοξο, ο αγών κερδίζεται όχι από ένα μόνον νικητή, αλλά απ’ όλους όσοι παραμένουν στον αγώνα ως το τέλος. Είναι ο αγών κατά μήκος ενός δρόμου που χάραξε κάποιος, πραγματικά ενός δύσκολου δρόμου που αρχίζει από μια στενή πύλη και οδηγεί στην αιώνιο ζωή στο θείο νέο σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 7:14) Το μεγαλειώδες βραβείο της αιωνίου ζωής απονέμεται σε όλους όσοι τερματίζουν με επιτυχία, και αξίζει όλη την επίμονη εκπαίδευσι και τις θυσίες που χρειάζονται για να κερδηθή.
2. Γιατί αυτός ο αγών δεν είναι εύκολος και πώς πρέπει να θεωρούνται τα εμπόδια του δρόμου;
2 Αλλ’ αυτός ο αγών δρόμου δεν είναι εύκολος. Δεν τελειώνει σε μια μέρα. Και είναι πάντοτε παρών ο κίνδυνος να παραστρατήσωμε, να παρεκκλίνωμε από τον πιο δύσκολο δρόμο που οδηγεί στη ζωή και να μεταπέσωμε στον πλατύ και ευρύχωρο δρόμο, ο οποίος, όπως είπε ο Ιησούς, οδηγεί στην απώλεια. (Ματθ. 7:13) Σ’ αυτόν τον εντατικό αγώνα για ζωή, αν οι εσωτερικές αδυναμίες της ξεπεσμένης σάρκας και οι εξωτερικές πιέσεις και έλξεις του κόσμου δεν θεωρούνται συνεχώς ως εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν, θ’ αποτελέσουν φραγμούς εκτροπής που θα μας κάνουν να παρεκκλίνωμε από τον αγώνα του δρόμου. Ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που μπορούν ν’ απομακρύνουν ένα Χριστιανό από τον δρόμο του είναι ο υλισμός, για τον οποίον θα μιλήσουμε πρώτα.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΙΣ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
3. Γιατί είναι ουσιώδης η κατάλληλη άποψις των υλικών αποκτημάτων;
3 Ο άνθρωπος, δημιουργημένος από τον Θεόν για να ζήση πάνω στη γη και ν’ απολαμβάνη τα δώρα της, φυσικά επιθυμεί τα αγαθά της ζωής που παρέχονται από τον Δημιουργό του. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά πώς μπορεί κανείς ν’ απολαμβάνη υλικά αγαθά χωρίς τη ζωή και ένα μέτρο υγείας; (Ματθ. 16:26) Ο Θεός είναι ο δοτήρ της ζωής και έχει το δικαίωμα να εκθέτη λογικές απαιτήσεις που πρέπει να εκπληρώνονται για να διατηρηθή αυτό το δώρο της ζωής. Είναι πολύ ειλικρινής όταν λέγη στον άνθρωπο ότι οι αγνώμονες κι’ εκείνοι που επιδιώκουν απλώς απολαύσεις δεν θα έχουν μόνιμη κληρονομιά στη γη. Θ’ αποκοπούν. Επίσης, το να επιζητή κανείς τώρα μόνο υλικά πλεονεκτήματα και ανέσεις, χωρίς ν’ αναπτύσση πνευματικές και ηθικές αξίες που είναι βαθειά ριζωμένες στην αληθινή λατρεία του Θεού, έχει ως αποτέλεσμα μια πολύ άδεια και μάταιη ζωή.
4. Πώς ο Ιησούς διευκρίνισε την απατηλή αξία τον υλικού πλούτου;
4 Ο Ιησούς διευκρίνισε κατάλληλα τα πράγματα όταν προειδοποίησε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» Κατόπιν παρουσίασε το σημείο αυτό με την παραβολή του πλουσίου ο οποίος εκρήμνισε τις αποθήκες του για να κτίση μεγαλύτερες για την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή του. Επειδή νόμιζε ότι το μέλλον ήταν πολύ ασφαλές γι’ αυτόν, είπε μέσα του: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» Εν τούτοις, ο Ιησούς συνεχίζοντας είπε γι’ αυτόν τον άνθρωπο που εναπόθεσε την εμπιστοσύνη του σε υλικά υπάρχοντα: «Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» Τελειώνοντας, ο Ιησούς είπε: «Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν και δεν πλουτεί εις τον Θεόν.»—Λουκ. 12:15-21.
5. Ποιες διαθέσεις μπορούν εύκολα ν’ αναπτυχθούν όταν επιδιώκη κανείς ιδιοτελώς υλικά αποκτήματα και ανέσεις;
5 Ποιος λοιπόν είναι ο κίνδυνος εδώ; Είναι ο κίνδυνος να εμπλακή κανείς στην απόκτησι πραγμάτων για την ικανοποίησι των σαρκικών επιθυμιών του. Μ’ αυτόν τον τρόπο ένας άνθρωπος λησμονεί ότι ο Θεός δημιούργησε τη γη και έθεσε τον άνθρωπο πάνω σ’ αυτή, και επομένως δεν μπορεί να είναι κανείς πραγματικά ευτυχής και να εκπληρώνη τον σκοπό της ζωής με το να θέτη την εμπιστοσύνη του σε όσα μπορεί να μαζέψη ολόγυρα του ως υλική ασφάλεια ή ως ανέσεις. Κατά κανόνα ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται εγωκεντρικός. Η ευημερία του πλησίον του δεν είναι ουσιώδης. Ενώ επιζητεί να προστατεύση τα υπάρχοντά του από την απληστία των άλλων, συχνά προκύπτουν βιαιότητες και φόνοι. Η αυτοπεποίθησις οδηγεί σε αυτοεμπιστοσύνη. Ο Θεός δεν υπολογίζεται πραγματικά, παύει μάλιστα να θεωρήται ως ο πραγματικός Προμηθευτής. Η υπόσχεσις της αιωνίου ζωής γίνεται απλώς ένα απραγματοποίητο όνειρο. Γιατί να επιδιώκω ένα φανταστικό πράγμα, σκέπτεται συχνά ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν είναι δυνατόν να έχω τώρα υλικές ανέσεις; Έτσι μια υλιστική φιλοσοφία μπορεί εύκολα να απομακρύνη έναν από τον αγώνα για την αιώνιο ζωή ή να τον εμποδίση ακόμα και να τον αρχίση.
6. (α) Πώς μπορούμε εμείς ως Χριστιανοί να μιμηθούμε τον δρομέα σ’ έναν αγώνα δρόμου προετοιμάζοντας και διεξάγοντας τον αγώνα για ζωή; (β) Πώς ο Ιησούς μάς έδωσε το τέλειο παράδειγμα για μίμησι;
6 Αντιθέτως, ο επιτυχής δρομεύς δεν ασχολείται με αυτά, αλλ’ ακολουθεί μια αυστηρή συνήθεια ασκήσεως και διαίτης που τον διατηρεί σε φόρμα. Στον αγώνα δρόμου, πετά όλα τα ενδύματα και κρατεί μόνον τα απολύτως αναγκαία και προσέχει πολύ να μη σκοντάψη ή να μη κριθή ακατάλληλος. (1 Κορ. 9:24-27· 2 Τιμ. 2:5) Ο Παύλος, φέρνοντας παράδειγμα από τις πείρες των αρχαίων δρομέων, συμβούλεψε τους Χριστιανούς: «Ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [την έλλειψι πίστεως], και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» Ο Ιησούς έτρεξε ο ίδιος αυτόν τον δρόμο και έδωσε παράδειγμά του πώς μπορεί να γίνη με επιτυχία. Μολονότι ο νικηφόρος τερματισμός του αγώνος τον ωδήγησε στον θάνατο πάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου και στην καταισχύνη που συνεδέετο μ’ αυτό, κατόπιν ο Θεός τού έδωσε το βραβείον της ενδόξου αθάνατης ζωής στους ουρανούς στα δεξιά Του. Λόγω της καλής αυτής εκβάσεως, ο Παύλος έδωσε την εξής νουθεσία: «Συλλογισθήτε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.»—Εβρ. 12:1-3· 3:12, 13.
7. (α) Ποια αρχή εξέθεσε ο Ιησούς που δείχνει ότι είναι αδύνατον να διαιρέση κανείς την πιστότητα του; (β) Ποια είναι η υπόσχεσις του Ιεχωβά ως προς τις ανάγκες και τι μας συνιστά να θέτωμε πρώτα;
7 Ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία εξέθεσε την εξής αρχή: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμωνά.» Κατόπιν, αφού είπε ότι ο Ιεχωβά φροντίζει για τις ανάγκες των ζώων και των φυτών, και είπε ότι οι άνθρωποι είναι πολυτιμότεροι απ’ αυτά, εδήλωσε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσιν σας προστεθή.»—Ματθ. 6:24-33.
8. Για ποιους δύο αντίθετους θησαυρούς έγραψε ο Παύλος και τι προκύπτει από το να επιδιώκωμε τον ένα ή τον άλλον;
8 Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» Ο Παύλος ενεθάρρυνε τους Χριστιανούς αντί να αφήσουν τους εαυτούς των να παρεκκλίνουν προς αυτή την πορεία που βυθίζει «τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν,» «να μη ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν, να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμ. 6:9, 10, 17-19.
9. (α) Ποια ευθύνη βαρύνει τον Χριστιανό και ιδιαίτερα την κεφαλή της οικογενείας ως προς την προμήθεια των αναγκαίων για τη ζωή; (β) Πώς μπορεί ο Διάβολος να κάμη ένα άτομο ν’ απομακρυνθή από τον αγώνα για ζωή;
9 Έχομε, φυσικά, ανάγκη για τα απαραίτητα της ημέρας και πρέπει να εργαζώμεθα εντίμως και τιμίως γι’ αυτά ενώ διανύομε τον αγώνα που ετέθη ενώπιόν μας. Πραγματικά, εκείνος που δεν προμηθεύει στην οικογένειά του τα προς το ζην αναγκαία θα ήταν ακατάλληλος για τον αγώνα διότι θα είχε έτσι ‘αρνηθή την πίστιν και θα ήταν χειρότερος από τον άπιστο.’ (1 Τιμ. 5:8) Αλλά δεν μπορούμε να διανύσωμεν τον δρόμον με επιτυχία με το ν’ αφήνωμε οποιοδήποτε που συνδέεται με την εργασία που κάνομε ή τα χρήματα που κερδίζομε απ’ αυτήν να γίνουν τα μεγάλα πράγματα της ζωής μας. Το να έχωμε ένα τόπο για να μένωμε αποτελεί ανάγκη, αλλά το ν’ αγοράσωμε ένα σπίτι πέρα από τα μέσα που έχομε και ν’ αφήσωμε την επίπλωσι και την συντήρησί του να καταλάβη όλον τον χρόνον μας θα μπορούσε εύκολα να μας κάμη να βγούμε από τον δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Το ίδιο θα μπορούσε να λεχθή αν θέλωμε να έχωμε ένα αυτοκίνητο η ένα πλοίο, αν επιθυμούμε νέα και μοντέρνα ενδύματα, αν κάνωμε δαπανηρά ταξίδια για ευχαρίστησι ή ασχολούμεθα υπερβολικά με διάφορα χόμπυ. Μη ξεχνάτε ότι ο Διάβολος έχει πολυετή πείρα για να γνωρίζη πώς να κάνη χρήσι των υλικών αποκτημάτων και να αιχμαλωτίζη την καρδιά και ν’ απομακρύνη τους απρόσεκτους από τον αγώνα για ζωή.
10. Τι ερωτήματα θα μπορούσε κανείς να κάμη στον εαυτό του για να καθορίση αν είναι σκόπιμο ν’ αποκτήση ωρισμένα υλικά πράγματα;
10 Αποβλέποντας στον αγώνα που είναι μπροστά μας, μάθετε να ρωτάτε ως προς τα υλικά πράγματα: Είναι αυτό το πράγμα κάτι που χρειάζεται για να ζω και να υπηρετώ; Θα με βοηθήση αυτό να είμαι ένας καλύτερος δούλος του Ιεχωβά, ή μήπως θα χαλαρώση τις προσπάθειές μου; Τι υποχρεώσεις ή τι βάρη θα μου επιβάλη αυτό; Έχω πραγματική ανάγκη αυτού για τη συντήρησί της οικογενείας μου; Μήπως πρόκειται να χρεωθώ για να το αποκτήσω; Μήπως αυτό θα μου πάρη τον χρόνον που έχω για τη μελέτη της Γραφής, για τις Χριστιανικές συναθροίσεις και το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας; Μήπως αυτό πρόκειται οπωσδήποτε να με απομακρύνη από τον σκοπόν της ζωής μου;
11. Γιατί είναι μάταιο να κάμωμε σπουδαίο στη ζωή το επαγγελματικό στάδιο σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων;
11 Γονείς, να εκπαιδεύετε τα τέκνα σας να συγκεντρώνουν το βλέμμα τους στην ελπίδα της Βασιλείας για ν’ αποφύγουν τις υλιστικές τάσεις. Οι νέοι σήμερα προτρέπονται να σχεδιάζουν επαγγελματικά στάδια για τον εαυτό τους σ’ αυτόν τον υλιστικό κόσμο. Αλλ’ αυτό θα έμοιαζε σαν το νεαρό που, ψάχνοντας για εργασία ύστερα από πολυετή σχολική εκπαίδευσι, απευθύνθηκε για μια θέσι σε μια εταιρία που φαινόταν να ευημερή και να προοδεύη, αλλά δεν πρόσεξε την επιγραφή που ήταν στην πόρτα που έλεγε: «ΣΤΑΣΙΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ, ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΝΕΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ.» Το παλαιό αυτό σύστημα, επίσης, σε λίγο δεν θα έχη δουλειές, μολονότι είναι δραστήριο σε υλιστικές επιδιώξεις. Για να έχωμε ένα πραγματικό μέλλον, πρέπει να σχεδιάσωμε κάθε κίνησι εν σχέσει με τη νέα κυβέρνησι του Ιεχωβά γι’ αυτή τη γη μέσω του βασιλέως του Ιησού Χριστού.
12. Αν θέτωμε πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας, τι θα μας επέτρεπαν οι προσωπικές διευθετήσεις να κάμωμε;
12 Τα μέσα και οι ικανότητες που μπορεί να έχωμε πρέπει να χρησιμοποιούνται για την προαγωγή των συμφερόντων της Βασιλείας, αντί ν’ αφήνωνται να χρησιμεύουν ως εμπόδια στο δρόμο για ζωή. Λόγου χάριν, αν έχετε δυό σπίτια, δεν θα μπορούσατε να πωλήσετε το ένα και να χρησιμοποιήσετε τα χρήματα για ν’ αναλάβετε υπηρεσία σκαπανέως, αντί να εργάζεσθε σκληρά για να διατηρήτε και τα δύο σπίτια; Αν έχετε αποσυρθή ή πρόκειται σε λίγο να αποσυρθήτε από την κοσμική εργασία, σας υποκινεί η καρδιά σας να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο σας για να έχετε περισσότερο μέρος στο κήρυγμα της Βασιλείας; Ακόμη και αν τα εισοδήματά σας είναι περιωρισμένα, πώς μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε με τον καλύτερο τρόπο στην υπηρεσία του Ιεχωβά;
13. Αν αγαπούμε αληθινά τη ζωή, πώς θα θεωρούμε τα υλικά πράγματα;
13 Ο αντικειμενικός σκοπός πρέπει να είναι να κάνωμε τα υλικά πράγματα να μας εξυπηρετούν ανάλογα με την ανάγκη, και όχι να γίνωμε εμείς υπόδουλοι σ’ αυτά. Αν εκτιμούμε αληθινά τις πνευματικές αξίες και θέτωμε τις σχέσεις μας με τον Ιεχωβά επάνω από όλα τα άλλα, αυτός θα μας βοηθήση να τρέξωμε τον αγώνα με υπομονή και να κερδίσωμε το βραβείο. Ο κόσμος μαζί με τις επιθυμίες της σαρκός και τις επιθυμίες των οφθαλμών και την επίδειξι των μέσων της ζωής «παρέρχεται . . . όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:15-17.
ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
14. Ποια εμπόδια που περιλαμβάνουν εθνικισμό αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στη διαδρομή του αγώνος για ζωή;
14 Άλλος ένας φραγμός που εγείρεται για ν’ απομακρύνη τους Χριστιανούς από τον αγώνα για ζωή είναι ο εθνικισμός. Αυτό το εμπόδιο εγείρεται ολοένα υψηλότερα σε όλες τις χώρες, όσο πλησιάζομε στον καιρό του τέλους. Συχνά όταν αντιμετωπίζη κανείς αυτό το εμπόδιο, του φαίνεται ότι ο συνετός και πρακτικός τρόπος ενεργείας είναι να εγκαταλείψη απλώς τον αγώνα, και να απομακρυνθή. Μ’ αυτήν την πράξι θα φαινόταν ότι μπορεί κανείς ν’ αποφύγη τη δημόσια επίκρισι και τις βιαιοπραγίες που χρησιμοποιούνται πολλές φορές από δημοσίους λειτουργούς και από οχλοκρατίες που επιζητούν να αναγκάσουν ένα άτομο να συμμορφωθή με αντιγραφικούς νόμους ή στάσεις. Εξ άλλου, η εθνικιστική προπαγάνδα προορίζεται να διεγείρη την εθνική ή φυλετική υπερηφάνεια. Γίνεται προσπάθεια να εμφανισθή σαν μια ελκυστική αξία στην οποία πρέπει να αναμιχθήτε. Πραγματικά, σε πολλές χώρες ο εθνικισμός έχει γίνει θρησκεία. Ως αποτέλεσμα τούτου, κάθε εθνική ομάδα θεωρεί τη χώρα της και τον τρόπο της ζωής της ότι είναι καλύτερα και δεν ανέχεται τους άλλους.
15. Ποια στάσι προάγει ο εθνικισμός;
15 Ο συγγραφεύς Ίβο Τουχασέκ παρετήρησε τα εξής στο βιβλίο του με τίτλο Διαμάχη και Συνεργασία Μεταξύ Εθνών: «Ο εθνικισμός διαιρεί την ανθρωπότητα σε αμοιβαίως μισαλλόδοξα μέρη. Ως αποτέλεσμα τούτου, οι άνθρωποι σκέπτονται πρώτα ως Αμερικανοί, ως Ρώσοι, ως Κινέζοι, ως Αιγύπτιοι ή Περουβιανοί, και κατόπιν ως άνθρωποι αν σκέπτονται διόλου έτσι.» Ο άλλοτε γενικός Γραμματεύς των Ηνωμένων Εθνών Ου Θαντ παρετήρησε τα εξής: «Πάρα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζομε σήμερα οφείλονται ή προέρχονται από εσφαλμένες στάσεις—μερικές από τις οποίες έχουν υιοθετηθή σχεδόν ασυναίσθητα. Μεταξύ αυτών είναι και η ιδέα του στενού εθνικισμού—‘η πατρίδα μου, είτε έχει δίκιο είτε άδικο.’»
16. Πώς οι Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ αντιμετώπισαν το ζήτημα του εθνικισμού στη Βαβυλώνα;
16 Ο εθνικισμός δεν είναι κάτι καινούργιο. Είχε την αρχή του από τη Βαβυλώνα με τον Νεβρώδ, τον πρώτο που έγινε βασιλεύς σε αντίθεσι με τον Ιεχωβά. Μετά από αιώνες οι Εβραίοι αιχμάλωτοι στην απαίσια αυτή πόλι αισθάνθηκαν έντονα τις σκληρές και παράλογες απαιτήσεις του εθνικισμού. Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ ήσαν μεταξύ εκείνων που είχε συγκεντρώσει ο Ναβουχοδονόσορ στην πεδιάδα Δουρά και διατάχθηκαν να προσκυνήσουν σε ένδειξι λατρείας μπροστά στην κρατική εθνική εικόνα. Εν τούτοις, οι Εβραίοι αυτοί, που ήσαν λάτρεις του αληθινού Θεού Ιεχωβά, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν, ακόμη και κάτω από την απειλή να ριφθούν ζωντανοί στην πυρομένη κάμινο. Είχαν το θάρρος να πουν στον μαινόμενο βασιλέα: «Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:16-18.
17-19. (α) Ποια παρόμοια ερωτήματα Χριστιανικής ουδετερότητος αντιμετωπίζομε σήμερα; (β) Πώς ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα όταν ανεκρίνετο από τον Πιλάτο; (γ) Σε τι ωδήγησε η ανάμιξις στον εθνικισμό τους Ιουδαίους που απέρριψαν τον Ιησού;
17 Αισθανόμεθα εμείς σήμερα με τον ίδιο τρόπο που αισθάνονταν εκείνοι οι πιστοί δούλοι του Θεού στο παρελθόν; Όταν ο εθνικός νόμος ή η πίεσις της κοινότητος φαίνωνται να κάνουν επιτακτικό να υποκλιθούμε ενώπιον εθνικών εμβλημάτων ή να χαιρετήσωμε αυτά τα εμβλήματα σε ένδειξι λατρείας, ή να ψηφίσωμεν πολιτικούς ηγέτες ή να υποστηρίξωμε εθνικιστικά σχέδια, μήπως θα συμβιβασθούμε και θα γίνωμε ακατάλληλοι και θα εκτραπούμε από τον δρόμο της ζωής; Ή αντιθέτως θα κάμωμε όπως έκαμε ο Ιησούς και οι πρώτοι Χριστιανοί;
18 Ο Ιησούς έδωσε το τέλειο παράδειγμα όταν ήταν εμπρός στον Ρωμαίο κυβερνήτη Πιλάτο για να δικασθή. Οι Ιουδαίοι ψευδόμενοι ισχυρίσθηκαν ότι ο Ιησούς έκανε τον εαυτόν του επίγειον βασιλέα. Αν ήταν αληθινό αυτό, θα ήταν προδοτικό. Αλλά στο ερώτημα του Πιλάτου ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» Ο Πιλάτος ήταν έτοιμος να απολύση τον Ιησού βάσει της αληθινής αυτής απαντήσεως, αλλά οι Ιουδαίοι κατήγοροι του απήντησαν: «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος. Πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα αντιλέγει εις τον Καίσαρα.» Ο Πιλάτος διαμαρτυρήθηκε σ’ αυτούς: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Οι αρχιερείς απήντησαν: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 18:33-38· 19:12-16.
19 Η ιστορία αναγράφει τις τρομερές συνέπειες της πράξεώς των να προτιμήσουν τον Καίσαρα μάλλον παρά τον Ιησού ως τον Μεσσία, όταν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη μετά από 37 χρόνια με μεγάλη απώλεια ανθρώπων μ’ ένα υπόλοιπο μόνον από τους κατοίκους της που πουλήθηκαν ως δούλοι στα διάφορα έθνη. Ποιος σ’ αυτή την περίπτωσι ετήρησε ουδετερότητα ως προς τις υποθέσεις αυτού του κόσμου ενώ διακράτησε αυστηρή πιστότητα στη βασιλεία του Θεού; Ο Ιησούς Χριστός!
20. Πώς οι πρώτοι Χριστιανοί πειράσθηκαν από τον εθνικισμό για να παρεκκλίνουν από τον δρόμο τους;
20 Τι έκαμαν οι πρώτοι Χριστιανοί; Ο Δανιήλ Π. Μάννιξ, στο βιβλίο του με τίτλο Οι Μελλοθάνατοι έγραψε: «Οι Χριστιανοί αρνήθηκαν να . . . θυσιάσουν στο πνεύμα του αυτοκράτορος—που ισοδυναμούσε περίπου σήμερα με άρνησι λατρευτικού χαιρετισμού της σημαίας ή επανάληψιν του όρκου υποταγής . . . Πολλοί λίγοι Χριστιανοί υπέκυψαν μολονότι ένα θυσιαστήριο με καιόμενο πυρ ετηρείτο γενικά μέσα στο στίβο για ευκολία τους. Ό,τι είχε να κάμη ένας δέσμιος ήταν να ρίξη λίγο θυμίαμα πάνω στη φλόγα και του εδίδετο ένα Πιστοποιητικό Θυσίας και αφήνετο ελεύθερος. Του εξηγούσαν, επίσης, προσεκτικά ότι δεν ελάτρευε τον αυτοκράτορα· απλώς ανεγνώριζε τον θείο χαρακτήρα του αυτοκράτορος ως κεφαλής του Ρωμαϊκού κράτους. Ωστόσο, σχεδόν κανένας από τους Χριστιανούς δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία που είχε να διαφύγη.»
21. Γιατί οι Χριστιανοί αναμένουν διωγμό επειδή δεν αναμιγνύονται στον εθνικισμό;
21 Από τον πρώτο αιώνα ως σήμερα ο εθνικισμός έχει προξενήσει σκληρό διωγμό των Χριστιανών. Αλλ’ εκείνοι που αγαπούσαν τον Θεόν και κράτησαν τα βλέμματά τους στο βραβείο μέχρι τέλους της διαδρομής δεν συμβιβάσθηκαν. Δεν τους είναι παράδοξο ότι έχουν ν’ αγωνισθούν εναντίον αυτών των εμποδίων, εφόσον έτσι είχε προλεχθή. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Προσέχετε δε από των ανθρώπων διότι θέλουσι σας παραδώσει εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών θέλουσι σας μαστιγώσει· και έτι ενώπιον ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε φερθή ένεκεν εμού προς μαρτυρίαν εις αυτούς και εις τα έθνη.» Ενώ ο Θεός θα επέτρεπε τούτο ως δοκιμασία για τον λαόν του και για να δοθή μαρτυρία, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβηθήτε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.»—Ματθ. 10:16-18, 28.
22. Γιατί τώρα στο τέλος του «εσχάτου καιρού» είναι πιο δύσκολη η απαλλαγή από τον εθνικισμό;
22 Η Αγία Γραφή ιδιαίτερα προειδοποιεί ότι στη διάρκεια του εσχάτου καιρού η πολιτική οργάνωσις του διαβόλου θα εφήρμοζε ένα οικονομικό αποκλεισμό εναντίον των θεοσεβών ανθρώπων ώστε εκείνοι που δεν υποκύπτουν σε πιέσεις για να προσκυνήσουν αυτό το θηριώδες σύστημα να μη μπορούν ‘ν’ αγοράσουν ή να πωλήσουν εκτός από τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου.’ (Αποκάλ. 13:17) Αν συμβή στη χώρα σας ν’ απαιτηθή να συνδεθήτε μ’ ένα πολιτικό κόμμα για να βρήτε εργασία ή να έχετε άλλα πλεονεκτήματα τι θα κάμετε; Φυσικά, χρειάζεσθε εργασία για να φροντίσετε για την οικογένειά σας. Κάτω από πίεσι τι θα κάμετε; Σε ποιον θέτετε την εμπιστοσύνη σας για τις ανάγκες της ζωής; Θα πανικοβληθήτε και θα λησμονήσετε ότι έχετε προσευχηθή στον Θεό «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον»; (Ματθ. 6:11) Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι έχομε ανάγκη τροφής, ρουχισμού και στεγάσεως, αλλά είναι ουσιώδες να μη ξεχνούμε ότι ο Αντίδικος, Σατανάς ο Διάβολος, πιέζει το ζήτημα της ακεραιότητος σε όλες τις απόψεις της ζωής. Όπως έκαμε και στην περίπτωσι του Ιώβ, μπορεί να εγείρη την κατηγορία για τον καθένα μας ότι θα στραφούμε εναντίον του Θεού αν στερηθούμε μερικά από τα αναγκαία υλικά πράγματα. Αλλά δίδεται η προειδοποίησις ότι δεν είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής κανένα όνομα από εκείνους που λατρεύουν αυτό το θηριώδες σύστημα. (Αποκάλ. 13:8) Τηρώντας την πιστότητά μας στον Ιεχωβά κάτω από δοκιμασίες, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι Αυτός θα ανοίξη τον δρόμο και θα δώση ανακούφισι.
23. (α) Ποιες συνθήκες θα μπορούσαν να κάμουν τους Χριστιανούς να αναμιχθούν σε μη ουδέτερα ζητήματα; (β) Γιατί δεν πρέπει να νομίζωμε ότι μπορούμε να παίρνωμε τα πράγματα στα χέρια μας όταν γίνωνται κοινωνικές αδικίες εναντίον μας;
23 Μερικές φορές κοινωνικοί, φυλετικοί και θρησκευτικοί φραγμοί και προκαταλήψεις προξενούν δυσκολίες και πιέσεις σε πολλούς. Συχνά κάνουν τον δρόμο του Χριστιανού για ζωή πολύ πιο δύσκολο. Η τάσις είναι να φωνάζουν, να μάχωνται, να παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους, ν’ απαιτούν δικαιοσύνη. Παραδείγματος χάριν, μια μειονότης μπορεί ν’ απαιτήση περισσότερα δικαιώματα. Μπορεί να οργανώση πορείες διαμαρτυρίας για να πιεσθή η κυβέρνησις. Μπορεί να γίνουν εμπορικοί αποκλεισμοί για να προκληθή πίεσις στους εμπόρους. Οι ηγέται των ομάδων αυτών μπορεί να κάμουν έκκλησι στην υπερηφάνεια του λαού, και με λόγια ή με εξαναγκασμό μπορεί να ζητήσουν την υποστήριξι των Χριστιανών. Τι θα κάμετε αν αντιμετωπίσετε μια τέτοια ή παρόμοια κατάστασι; Και πάλι είναι ανάγκη να τηρήσετε ουδετερότητα και ν’ αποφύγετε ανάμιξι στις υποθέσεις αυτού του κόσμου. Να είσθε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα κρατήση λογαριασμό για οτιδήποτε κακό κάμετε. «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον: Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ρωμ. 12:17-19, ΜΝΚ.
24. Ποια είναι η τάσις στον Χριστιανικό κόσμο σήμερα και τι αποτυγχάνουν ν’ αναγνωρίσουν σχετικά με την πορεία τους;
24 Μην αφήνετε λοιπόν τον εαυτό σας να εκτρέπεται από τον αγώνα για ζωή με την προπαγάνδα ή τις πιέσεις που προορίζονται να σας κάμουν να συμβιβασθήτε ως προς την Χριστιανική σας ουδετερότητα. Θα επικριθήτε γι’ αυτό επειδή η τάσις του Χριστιανικού κόσμου σήμερα είναι να αναμιγνύωνται και οι ενορίτες και οι ιερείς των σε κοινωνικές υποθέσεις. Αυτοί έπαυσαν ν’ αναμένουν τη βασιλεία του Θεού να φέρη πραγματική θεραπεία που απαιτείται για τα κοινωνικά προβλήματα του ανθρώπου και λαμβάνουν θέσεις με παρατάξεις. Αλλά αποτυγχάνουν ν’ αναγνωρίσουν ότι οποιαδήποτε θέσι κι αν λάβη ένα άτομο σ’αυτόν τον κόσμο, εξακολουθεί να είναι στο πλευρό του Διαβόλου, αν υποστηρίζη ενεργώς οποιαδήποτε εθνικιστικά προγράμματα και οποιαδήποτε πολιτική που προβάλλεται απ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων.
25. Γιατί μπορούμε να εμπιστευθούμε πλήρως στον Ιεχωβά για την αντιμετώπισι μελλοντικών ζητημάτων που έχουν σχέσι με τον υλισμό και τον εθνικισμό;
25 Επομένως, ούτε ο υλισμός, ούτε ο εθνικισμός ας μη σας κάνη να παρεκκλίνητε από τη Χριστιανική σας πορεία. Εμπιστευθήτε πλήρως στον Θεό και στη βασιλεία του διά του Υιού του Χριστού Ιησού. «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα· διότι αυτός είπε, ‘Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει’· ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν · ‘Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος.’» (Εβρ. 13:5, 6) Αλλά υπάρχουν κι άλλα εμπόδια που μπορούν να βγάλουν ένα Χριστιανό από το δρόμο για αιώνια ζωή, και στις επόμενες μελέτες θ’ ασχοληθούμε με αυτά.