Η Στενή Οδός Οδηγεί στη Ζωή

Φυλαχθήτε από τις οδούς που καταλήγουν στο θάνατο!

ΜΕΡΙΚΟΙ νομίζουν ότι σκοπός της θρησκείας είναι να κάμη απλώς καλούς ανθρώπους. Η αποψίς των είναι: «Αν κανείς είναι ειλικρινής στη θρησκεία του, αυτό αποτελεί όλο εκείνο που αναμένεται απ’ αυτόν.» Άλλοι θεωρούν τη θρησκεία σαν ένα φάρμακο για τους διανοητικά θλιμμένους ή βοήθεια για κείνους που βρίσκονται σε ταραχή. Λέγουν: «Όλες αυτές οι θρησκείες προσαρμόζονται στις ανάγκες μερικών ανθρώπων αν αυτοί κάνουν το καλό, ωραία!» Άλλοι πάλι που νομίζουν ότι το να φέρουν απλώς το όνομα «Χριστιανοί» είναι αρκετό, λέγουν: «Υπάρχουν απλώς διάφοροι δρόμοι, που οδηγούν όλοι στο ίδιο μέρος.» Γι’ αυτό συχνά προτείνεται να συγχωνευθούν όλοι αυτοί οι διάφοροι δρόμοι σ’ έναν ευρύ μέσον δρόμο, σε μια ένωσι όλων των εκκλησιών. Η νοοτροπία που βρίσκεται πίσω από μια τέτοια άποψι κατεδείχθη από τον Δρα Νόρμαν Βίνσεντ Πηλ τον Ιούνιο του 1948 στο περιοδικό Αμέρικαν, όπου είπε ότι οι δογματικές διαφορές «είναι μικρής πραγματικής σημασίας στον μέσον άνθρωπο σήμερα», και ότι «Ούτε ένας σύγχρονος Διαμαρτυρόμενος μέσ’ από 50 δεν θα μπορούσε να σας πη από ποια δογματική άποψι διαφέρουν οι Μεθοδισταί από τους Βαπτιστάς ή οι Πρεσβυτεριανοί από τους Κογκρεγκασιοναλιστάς.»

Αυτή η ένωσις των δοξασιών ενθαρρύνεται από κληρικούς όπως ο Πέτρος Αίνσλη, τέως πρόεδρος του εθνικού συνεδρίου των Μαθητών του Χριστού, ο οποίος κάποτε είπε: «Όσοι εμμένουν στο εν ύδατι βάπτισμα ας εκτελούν ό,τι πιστεύουν. . . . Οι δογματικοί ας εμμένουν ακόμη στα σύμβολα της πίστεώς των. . . . Αλλ’ ας εγκαταλείψουν τη διάκρισι εκκλησιαστικών αποχρώσεων ως ένα από τα πράγματα που υποστηρίζουν.» Φαίνεται πώς τον ενδιέφερε περισσότερο το να μένουν αυτοί στην οργάνωσί του παρά το να έχουν την αληθινή λατρεία. Εν τούτοις, η αληθινή λατρεία και η ορθή διδασκαλία είναι ζωτικής σπουδαιότητος. Ο προφήτης προειδοποίησε με τα εξής λόγια: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως· επειδή συ απέρριψας την γνώσιν, και εγώ απέρριψα σε.»—Ωσηέ 4:6.

Αυτή η γνώσις προέρχεται, όχι από τις ανθρώπινες ιδέες που διήρεσαν τις σημερινές θρησκείες, αλλ’ από τον λόγον του Θεού. Ο ψαλμωδός είπε: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» Όλοι εκείνοι οι θρησκευτικοί δρόμοι είναι δρόμοι που καταλήγουν στο θάνατο, διότι δεν φορτίζονται από αυτόν τον λόγον. Το φως του δεν απλώνεται για να καλύψη τις σημερινές πολλές αλληλοσυγκρουόμενες διδασκαλίες, διότι ο Χριστός είπε: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.»—Ψαλμ. 119:105· Ματθ. 7:13, 14.

Η ειλικρίνεια μόνη δεν είναι αρκετή για να λάβη κανείς ζωή. «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» «Πάσαι αι οδοί του ανθρώπου φαίνονται ορθαί εις τους οφθαλμούς αυτού· πλην ο Κύριος σταθμίζει τας καρδίας.» (Παροιμ. 14:12· 21:2) Ακόμη και το να είναι κανείς ένας «καλός άνθρωπος» δεν είναι αρκετό. Ο Ιησούς ηρωτήθη: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω δια να έχω ζωήν αιώνιον;» Αυτός απήντησε: «Φύλαξον τας εντολάς.» Ο ερωτών είπε ότι το έπραξε αυτό· δεν εφόνευσε, δεν έκλεψε, δεν εμοίχευσε, δεν επλεονέκτησε, δεν εψευδομαρτύρησε, και ετίμα τους γονείς του. Αυτός ήταν ένας καλός άνθρωπος, αλλά ερώτησε: «Τι μοι λείπει έτι;» Η απάντησις ήταν: Πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς «και ελθέ ακολούθει μοι.»—Ματθ. 19:16-22.

Κανείς δεν ακολουθεί τον Χριστόν αν διδάσκη διαφορετική δοξασία· ακολουθεί τον εαυτό του ή κάποιον άλλον άνθρωπο. Οι σημερινές εκατοντάδες θρησκευτικών αποχρώσεων που διασπείρουν δοξασίες οι οποίες και μεταξύ των ακόμη διαφέρουν σημαντικά, πρέπει να λάβουν την προειδοποίησι του Ιησού: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού, είναι κατ’ εμού· και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού, σκορπίζει.» (Ματθ. 12:30) Αυτοί ακολουθούν ένα δρόμο ευρύ και μεγάλο που θα συμβιβάση όλες αυτές τις δοξασίες. Δεν θα μπορούσαν όλοι να είναι με το μέρος του.

Αν ένας ταξιδιώτης επιθυμώντας να επισκεφθή μια γειτονική χώρα ζητούσε οδηγίες από 200 διάφορα πρόσωπα κι ελάμβανε 200 απαντήσεις που του έδειχναν διάφορες διευθύνσεις ολόγυρα στην πυξίδα, προς βορράν, προς νότον, προς ανατολάς και προς δυσμάς, τι θα έκανε; Θα έπαιρνε τη συμβουλή του ατόμου που συμβουλεύθηκε ο πάππος του, ή εκείνου που φορούσε το πιο ιδιότυπο ρούχο, ή είχε την απαλότερη φωνή, ή που το επρόσεξε η ερωμένη του ή η σύζυγός του, ή που είχε το πιο επιβλητικό ή πλησιέστερο κτίριο στο οποίον να μιλή; Θα έλεγε πώς δεν μιλεί για διευθύνσεις, όπως λέγουν μερικοί ότι δεν θα μιλήσουν για θρησκεία; Όχι. Ένας συνετός ταξιδιώτης θα έπαιρνε ένα οδικό χάρτη για να παραβάλη τις διάφορες διευθύνσεις και να ιδή γιατί άλληλοσυγκρούονται τόσο πολύ.

ΠΕΝΙΧΡΟΙ ΟΔΗΓΟΙ

Όσον αφορά την αληθινή λατρεία, ο οδικός χάρτης ή οδηγός είναι η Γραφή. Η σημερινή όμως ατομική άγνοια όσον αφορά τον οδηγόν αυτόν, είναι καταπληκτική. Ο Επίσκοπος Γουέλλς της μητροπόλεως Δυτικού Μισσούρι της επισκοπελιανής εκκλησίας είπε: «Η πραγματική κατάστασις είναι ότι 90 τοις εκατό των μελών της εκκλησίας μας—όχι των ηγετών, αλλά των συνήθων ανδρών και γυναικών—δεν ξέρουν πράγματι τι πιστεύουν και γιατί. Θα μπορούσε να ονομασθούν θρησκευτικοί αγράμματοι. Πολλά άτομα δεν γνωρίζουν τη Γραφή.» (Σταρ της Πόλεως Κάνσας, 31 Ιανουαρίου 1951) Εφαρμόζεται όμως αυτό απλώς στους «συνήθεις άνδρας και γυναίκας», όπως αυτός υπονοεί; Όχι σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε από τον Δρα Γεώργιον Χέρμπερτ Μπετς του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου και δημοσιεύθηκε σ’ ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο «Οι Πεποιθήσεις 700 Διακόνων». Θέλησε να προσδιορίση τα εξής: «Εκτός από όλα τα τυπικά σύμβολα πίστεως, τι πιστεύουν οι διάκονοι των εκκλησιών μας; Συμφωνούν μ’ έναν κοινόν άνθρωπο επί των δοξασιών που διακρατούνται μέσα σε μια εκκλησιαστική απόχρωσι; Συμφωνούν οι εκκλησιαστικές αποχρώσεις μεταξύ των στα μεγάλα θεμελιώδη ζητήματα της Χριστιανικής πίστεως; Μπορούμε εμείς που ανήκομε στις λαϊκές μάζες να βρούμε στους πνευματικούς μας ηγέτας μια βεβαιότητα πίστεως πάνω στα δύσκολα ζητήματα της θρησκείας που να δικαιολογή την πεποίθησί μας στην ενόρασί των;» Για να τύχουν απαντήσεως όλα αυτά, έστειλε 56 βασικά δογματικά ερωτήματα σε 1.500 αντιπροσωπευτικούς κληρικούς και σπουδαστάς της θεολογίας· 700 απήντησαν. Ιδού τα ποσοστά για μερικά αντιπροσωπευτικά ερωτήματα:

Πιστεύουν: Ναι Αβέβαιον Όχι

Στη θεοπνευστία των

προφητών της Παλ. Διαθήκης; 67 5 28

Στη δοξασία της τριάδος; 80 7 13

Στην αναγραφή της δημιουργίας; 47 5 48

Στα Γραφικά θαύματα; 68 8 24

Έναν πραγματικό διάβολο; 60 7 33

Στη γέννησι του Ιησού από παρθένο; 71 10 19

Ότι ο ουρανός είναι ένας τόπος; 57 15 28

Στον άδη; 53 13 34

Ο Χριστός είπε ότι η οδός είναι στενή. Αυτοί βέβαια είναι διεσπαρμένοι. Μερικοί δεσμεύονται να διδάσκουν ψευδείς δοξασίες, διότι η Γένεσις είναι ή αληθινή ή ψευδής· ή έγιναν τα θαύματα ή δεν έγιναν· ή ο Ιησούς γεννήθηκε από μια παρθένο ή η Γραφή ψεύδεται. Δεν υπάρχουν δύο απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, αλλά μία μόνον. Όχι ότι η Γραφή είναι αδύνατον να εννοηθή, αλλά ότι πάρα πολλοί ενδιαφέρονται πολύ λίγο για το τι λέγει, στηριζόμενοι στις δικές των ιδέες, ακολουθώντας ανθρώπους αντί του Θεού. Ακλουθώντας τις δικές των θεωρίες απεμακρύνθησαν από την αγνή λατρεία τόσο ασφαλώς όσο και ο Αδάμ και η Εύα, οι οποίοι ωδηγήθησαν από τον Σατανάν σ’ ένα απλό ζήτημα παρακοής. Παρομοιάζοντας τις ψευδείς αυτές δοξασίες με ζύμην, ο απόστολος προειδοποιεί ότι και λίγη μόλο ζύμη κάνει ένζυμο ολόκληρο το φύραμα.a—1 Κορ. 5:6.

Η πρώτη εκκλησία δεν είχε τέτοια σύγχυσι. Ο Χριστός έθεσε τους αποστόλους σ’ ένα περιωρισμένο δρόμο, στη στενή οδό που οδηγεί στη ζωή. Θα μπορούσατε να φαντασθήτε τον Πέτρο να πηγαίνη στη Γαλατία και να λέγη πώς ο Ιησούς δεν ήταν ο Μεσσίας, ενώ ο Παύλος στην Έφεσο είπε ότι ήταν· τον Παύλο να πηγαίνη στην Κόρινθο και να λέγη πώς είναι βαπτισμένος, κι έναν άλλον απόστολο να λέγη πώς δεν είναι· τον Τιμόθεο στη Θεσσαλονίκη να λέγη στους Χριστιανούς να μελετούν τους προφήτας πιστά ενώ ένας άλλος πηγαίνει στους Βεροιείς και λέγει γι’ αυτούς τους ιδίους προφήτας ότι ο Χριστός εξέθεσε ελεύθερα τα εξής: «Βέβαια, αυτή είναι η Παλαιά Διαθήκη, απλή μυθολογία, απάτες και πλαστογραφίες, καλή φιλολογία, αλλ’ αυτό είναι όλο»; Όχι; βέβαια! Αυτοί εγνώριζαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, το βάπτισμα ήταν κατάλληλο, οι προφήτες ήσαν αληθινοί.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Πώς συνέβαινε να έχουν οι απόστολοι τέτοια ενότητα; Αυτό δεν ωφείλετο απλώς στο ότι ο όμιλός των ήταν μικρός, αλλά στο ότι είχαν την ορθή δοξασία, ενέμεναν σταθερά στην αλήθεια, ηρνούντο να μολυνθούν από την ψευδή λατρεία, ηρνούντο να ενωθούν μ’ εκείνους που εδίδασκαν ψεύδη. Οι σημερινοί θρησκευτικοί ηγέται με τις ευρείες των οδούς και τα σχέδιά των για συμβιβασμό των πίστεων θα εθεωρούσαν τον Ιησούν και τους αποστόλους «στενούς», διότι οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί ποτέ δεν θα ηνείχοντο τέτοια σύγχυσι όπως αυτή που φέρει σήμερα το όνομα «Χριστιανισμός». Είτε το ξέρουν οι σημερινοί κληρικοί είτε όχι, η έλλειψις ενδιαφέροντος εκ μέρους των για την αληθινή δοξασία τούς θέτει στην ίδια τάξι με τους Ιουδαίους που απέρριψαν την αλήθεια και στους οποίους ο Ιησούς είπε: «Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε.»—Ιωάν. 8:44.

Οι απόστολοι απέκτησαν την αληθινή αυτή δοξασία με υπακοή στον Θείο λόγο, με τη διαπαιδαγώγησί των από την αλήθεια έθεσαν κατά μέρος τις δικές των ιδέες και άφησαν την αλήθεια να τους διακυβερνά. Αλλιώς θα ισχυρίζοντο ότι ο Ιεχωβά είναι ο πατήρ των ενώ θα έκαναν τα έργα του Σατανά και θα εφηρμόζετο ακριβώς σ’ αυτούς η προειδοποίησις ότι «εάν ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι πάντες, άρα είσθε νόθοι, και ουχί υιοί.» (Εβρ. 12:8) Οι νόμιμοι γυιοί του Θεού έχουν ενότητα διότι έχουν τη στερεή Χριστιανική πίστι που είναι οικοδομημένη επάνω στη στερεή πέτρα του Θείου λόγου. Αυτός διορθώνει τις προηγούμενες εσφαλμένες ιδέες. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 3:16) Η «παιδεία» δεν είναι πάντοτε ευχάριστη, αλλά είναι αναγκαία για κατάλληλη εκγύμνασι, όταν δε ο αληθινός Χριστιανός αφήνη τον Θείον λόγον να τον διορθώνη, να τον διδάσκη, να τον ελέγχη και να τον κατευθύνη για να μην εξαπατηθή από τις ψευδείς δοξασίες των θρησκειών του παλαιού αυτού κόσμου, χαίρει να αλλάξη τις ιδέες του για να συμμορφωθή με τον λόγον αυτόν. Τότε έρχεται σε ενότητα δοξασίας με όλους τους άλλους οι οποίοι δέχονται πραγματικά την στενήν οδόν της αληθείας.

ΠΗΓΗ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

Για την άγνοια που υπεκίνησε τις σημερινές πολλές θρησκευτικές διαιρέσεις, δεν εχρειάζετο τίποτε άλλο εκτός εκείνου που είπε η Γραφή, ότι ο πονηρός θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τις διάνοιες των απίστων προς την αλήθεια. (2 Κορ. 4:4) Με τη διαίρεσι έχασαν τη δυναμική των ισχύν, μετέβαλαν, ετροποποίησαν, διέφθειραν και διέστρεψαν την αλήθεια. Διηρέθησαν για μικροδιαφορές και εθνικούς ανταγωνισμούς, εδημιούργησαν νέες δοξασίες κατά βούλησιν, απέκτησαν δόγματα και προσπάθησαν να βρουν μερικά Γραφικά χωρία για να τ’ αποδείξουν, αντί να θέσουν κατά μέρος τις ιδέες των για να μελετήσουν τις 1.000 σελίδες της Γραφής και να βρουν τι είναι πράγματι αληθινή λατρεία. Η μελέτη αυτή γρήγορα θα έδειχνε τη διαφορά μεταξύ του τι διδάσκεται στις σημερινές θρησκείες και τι πράγματι λέγει η Γραφή.

Λάβετε για παράδειγμα τη δοξασία της τριάδος. Αυτή εδιδάσκετο από τον «εθνικόν» Πλάτωνα, τους ειδωλολάτρας Αιγυπτίους, τους Βαβυλωνίους, τους οπαδούς του Ζωροάσιρου, τους Ινδουιστάς, τους Ταοϊστάς και τους Βουδδιστάς, αλλά δεν εδιδάσκετο από τους αποστόλους, όπως κατέδειξε λεπτομερώς το τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1953 του παρόντος περιοδικού (στην Αγγλική). Η δοξασία της αθανασίας της ψυχής, κατά τον «εθνικόν» Έλληνα ιστορικόν Ηρόδοτον, προήλθε από την ειδωλολατρική Αίγυπτο. Κατά την Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία, οι Ιουδαίοι την επήραν από τους «εθνικούς». Εξετάζοντας όμως τη Γραφή, θα διαπιστώσετε ότι αυτή δείχνει αδιάψευστα ότι η ψυχή μπορεί να πεθάνη, κι επομένως δεν είναι αθάνατη. (Ιεζ. 18:4, 20· Πράξ. 3:23) Η συναφής δοξασία του πυρός του άδου εδιδάσκετο επίσης από τους Βουδδιστάς, τους Αιγυπτίους, τους Βαβυλωνίους, τους Πέρσας, τους Φοίνικας και τους Έλληνας, αλλά όχι από τη Γραφή, η οποία λέγει απλώς, «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν,» και φανερώνει ότι η ελπίδα για μέλλουσα ζωή έγκειται στην ανάστασι ως αμοιβή για τη δικαιοσύνη, όχι σε αιώνια βάσανα.—Εκκλησ. 9:5, 10· Ιώβ 14:13· Ιωάν. 5:28, 29.

Για ενότητα στην ορθογραφία το λεξικό είναι παραδεδεγμένο ως μια αυθεντία. Στη θρησκεία η αυθεντία αυτή είναι η Γραφή. Φανερώνει τι ήταν η αληθινή λατρεία προτού διαστραφή από όλες αυτές τις ειδωλολατρικές δοξασίες. Έχοντας λάβει ως δείγμα τρεις δοξασίες, την τριάδα, την αθανασία, και τον άδη, όσον αφορά τις οποίες η έρευνα του Δρος Μπετς εφανέρωνε ότι ο σημερινός κλήρος είναι σε διαφωνία με τη Γραφή, διαπιστώνομε ότι, με το να παραδεχθούμε την αυθεντία της Γραφής, μπορούμε να έλθωμε σε ενότητα με όλους όσοι θα δεχθούν όμοια τον λόγον του Θεού. Αλλ’ αν αυτές οι ευρέως παραδεδεγμένες δοξασίες είναι ψευδείς, πώς η θρησκεία έφθασε να τις υιοθετήση; Με αυτήν ακριβώς την τακτική του να προσπαθούν να δημιουργήσουν με τα σχέδιά των συμβιβασμού των πίστεων μια ενότητα οργανώσεως αντί ενότητος δοξασίας και να ευρύνουν την οργάνωσί των για να εμπεριλάβουν όλα τα είδη των δοξασιών που δεν ήσαν ποτέ μέρος της αληθινής Χριστιανοσύνης. Ο Φρανκ Σ. Μηντ το εξηγεί απλά στο βιβλίο του Αποπέμψατε Αυτά τα Λάβαρα: «Ό,τι αποκαλούμε Εκκλησία είναι μια χιονόσφαιρα που κυλά. Άρχισε στις ‘ακτές της Καισαρείας του Φιλίππου,’ . . . εκύλησε προς τα δυτικά συλλέγοντας, απορροφώντας, χρωματιζόμενη από οτιδήποτε ήγγιζε, και χρωματίζοντας τα πάντα. Ελληνοποιήθηκε στην Ελλάδα· Ρωμαιοποιήθηκε στη Ρώμη· συνέλεξε νόμους, φιλοσοφίες, διανοουμένους, τενεκετζήδες, στρατιώτες, αγίους και διαβόλους· έγινε εν καιρώ ένας κυλιόμενος λεβιάθαν συσσωρευμένων συμβόλων πίστεως και κατηχήσεων, πεποιθήσεων και αντιλήψεων, κοινωνικών εθίμων και οικονομικής τακτικής. Κατά το σχήμα και το μέγεθος και τη διάρθρωσι ήλλαξε σημαντικά.» Βγαίνοντας στον ευρύν αυτόν δρόμο που μπορούσε να εμπερικλείση κάθε είδος λατρείας, απέρριψε τον πυρήνα της αληθινής Χριστιανοσύνης, διότι ο Χριστός προειδοποίησε ότι η ευρεία οδός, που ακολουθείται από τα πλήθη, οδηγεί στην καταστροφή.

ΕΝΩΘΗΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ

Για μια πολύ λογική αιτία, όμως, τόσο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όλες αυτές οι αντιμαχόμενες δοξασίες και μορφές λατρείας είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς ο Θεός θα μπορούσε πιθανώς να καταδικάση όλους αυτούς τους ανθρώπους για τον άδη απλώς διότι έχουν εσφαλμένη θρησκεία, κι έτσι νομίζουν πώς ο Θεός δεν εννοεί εκείνο που λέγει ο λόγος του για τη στενή οδό. Με την απόλυτη δύναμι των αριθμών σκέπτονται να τον πιέσουν ζωηρά να τους δεχθή σχεδόν όλους. Το ελάττωμα του επιχειρήματός των είναι ότι η Γραφή δεν λέγει ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι το πυρ του άδου, αλλ’ ότι είναι ο θάνατος, και ότι το δώρο που δίνει ο Θεός για τη δικαιοσύνη είναι ζωή αιώνια. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Ο Θεός δεν ευλογεί με μελλοντική ζωή τους αδιαφόρους, τους ληθαργικούς, που νομίζουν ότι Αυτός τους χρεωστεί κάτι, αλλά εκείνους μάλλον οι οποίοι μ’ ευγνωμοσύνη καταβάλλουν μια πραγματική προσπάθεια να βρουν τον στενό δρόμο που εχάραξε αυτός και τον ακολουθούν. Οι άλλοι δεν αποδείχθηκαν άξιοι ζωής, κι έτσι δεν θα λάβουν ανάστασι, θα παραμείνουν σε αιώνιο θάνατο. Οκτώ μόνο πρόσωπα ήσαν άξια επιβιώσεως από τον κατακλυσμό· ούτε δέκα δίκαιοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρεθούν στα Σόδομα· λίγες εκατοντάδες ανθρώπων μόνο δέχθηκαν τον Ιησούν στην εποχή του· η μέγιστη πλειονότης των σημερινών λεγομένων Χριστιανών είναι κατ’ όνομα μόνο Χριστιανοί. Ο Χριστός είχε δίκαιο όταν είπε πώς λίγοι μόνο θα ακολουθούσαν τη στενή οδό που οδηγεί στην αμοιβή της ζωής.—Γεν. 6:1-7:7· 18:23-33· Ματθ. 23:37, 38· 1 Κορ. 1:22, 23· Ματθ. 7:13, 14.

Μελετήστε. Ζητείτε απόλυτη απόδειξι για όλες τις διδασκαλίες—όχι απλώς τα «αποδεικτικά εδάφια» που έχουν όλες οι θρησκείες, αλλά την όλην εικόνα, όλα όσα έχει να πη η Γραφή για ένα ζήτημα. Αποδείξτε τι είναι ορθόν. Βγήτε από τη συγκεχυμένη φλυαρία των δοξασιών που συναντώνται σ’ αυτούς τους ευρείς δρόμους που καταλήγουν στο θάνατο. Σύμφωνα με τον εμπνευσμένο λόγο του Θεού, το μόνο Βιβλίο που αποτελεί την μία και μόνη βάσι της αληθινής ενωμένης λατρείας, ακολουθήστε πιστά τη στενή οδό που οδηγεί πραγματικά στη ζωή.

[Υποσημειώσεις]

Πιστεύουν στην Αφήγησι

Πιστεύουν στον Διάβολο; της Δημιουργίας;

Δόγμα

Άπαντήσεις Αβέ- Αβέ-

Ναι βαιοι Όχι Ναι βαιοι Όχι

Βαπτισταί 50 68% 0 32 63% 7 30

Κογκρεγκασιοναλισταί 50 17 10 73 12 0 88

Επισκοπελιανοί 30 46 21 33 11 4 85

Ευαγγελικοί 49 71 10 19 53 2 15

Λουθηρανοί 104 97 2 1 89 4 7

Μεθοδισταί 111 35 11 54 24 9 67

Πρεσβυτεριανοί 63 55 11 34 35 7 58

13 άλλοι 43 77% 0 23 60% 8 32