Μέρος 35—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης»

Το κεφάλαιον 12 (εδάφια 1-4) του Δανιήλ αποτελεί μέρος της ίδίας προφητείας που είχε αρχίσει από τον άγγελον του ιεχωβά στο ενδέκατο κεφάλαιο. Στο Δανιήλ 12:1 ο άγγελος λέγει στον Δανιήλ ότι στη διάρκεια της τελευταίας σειράς των συγκρούσεων μεταξύ του «βασιλέως του βορρά» και του «Βασιλέως του νότου» ένας ουράνιος άρχων που λέγεται Μιχαήλ, ο οποίος ίσταται υπέρ των υιών του λαού του Δανιήλ, θα ‘ηγείρετο,’ δηλαδή θ’ ανελάμβανε κυβερνητική εξουσία. Αυτό το γεγονός επρόκειτο να συνοδευθή από τον χειρότερο καιρό θλίψεως που υπήρξε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία. Η μαρτυρία της Γραφής καταδεικνύει αλάνθαστα ότι ο ουράνιος αυτός άρχων Μιχαήλ είναι ο Υιός του Θεού, ο οποίος κατήλθε από τον ουρανό για να γίνη ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός επάνω στη γη και ο οποίος επέστρεψε στον ουρανό μετά την ανάστασί του από τους νεκρούς κι εκάθησε στα δεξιά του ουρανίου Πατρός του. Εκεί στο έτος 1914, στο τέλος των «καιρών των εθνών», εξουσιοδοτήθη ως Βασιλεύς να άρχη ανάμεσα στους έχθρούς του.

18. Επειδή ο Ιησούς ήταν ο Μιχαήλ στον ουρανό, ποια βαθιά γνώσι της Γραφής επέδειξε, και στο μέσον ποιας μάχης εγνώριζε ότι επρόκειτο να έλθη στη βασιλεία του;

¹⁸ Ο Μιχαήλ στον ουρανό είχε επαφή με τον άγγελο που έφερε το όραμα στον Δανιήλ. Έτσι ήταν κατατοπισμένος στις προφητείες του βιβλίου του Δανιήλ. Όταν ήταν στη γη ως ο άνθρωπος Ιησούς, χρισμένος με το πνεύμα του Ιεχωβά, επέδειξε βαθιά γνώσι του βιβλίου του Δανιήλ. Προεγνώριζε ότι ο μέγας Άρχων του λαού του Ιεχωβά έπρεπε να εγερθή με Βασιλική εξουσία μέσα στην έντασι της μάχης μεταξύ του συμβολικού βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου. Όταν, λοιπόν, οι απόστολοι της τάξεως του αγιαστηρίου ερώτησαν τον Ιησούν ποιο θα ήταν το ορατό σημείο της παρουσίας του στη Βασιλεία και της συντελείας του αιώνος, ο Ιησούς απήντησε σύμφωνα με το βιβλίο του Δανιήλ. Είπε: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων. Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. . . . Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος. Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω, (ο αναγινώσκων ας εννοή) . . .» (Ματθ. 24:7-15) Απ’ αυτά τα γεγονότα, που άρχισαν στο έτος 1914 με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου, η τάξις του αγιαστηρίου του Ιεχωβά επρόκειτο να γνωρίσουν ότι ο Ιησούς ο Άρχων των ήταν παρών στην ουράνια βασιλεία και ότι τ’ αγαθά νέα περί τούτου επρόκειτο να κηρυχθούν σε όλη τη γη ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη προτού έλθη το τέλος των.

19. Στους Χριστιανούς, τίνος περαιτέρω απόδειξις ήσαν το στήσιμο του «βδελύγματος της ερημώσεως» και οι εναντίον των διωγμοί;

¹⁹ Στο έτος 1919 το «βδέλυγμα της ερημώσεως» εστήθη με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών και ειδωλοποιήθη ως η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. Απ’ αυτό οι Χριστιανοί είχαν περαιτέρω ένδειξι ότι ο Μιχαήλ ηγέρθη και ότι ήμεθα στον «έσχατον καιρόν». Ακόμη κι ο διωγμός που άρχισαν να υφίστανται κατά ένα ειδικό τρόπο επειδή ηρνήθησαν να ειδωλοποιήσουν αυτή την «εικόνα του θηρίου» κι επειδή παρέμειναν πιστοί στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού και την εκήρυξαν παντού αποτελούσε άλλη μια μαρτυρία τού ότι ζούμε στις έσχατες ήμέρες του παρόντος συστήματος πραγμάτων.

20. (α) Η αύξησις του διεθνούς σκότους και της στενοχωρίας μετά την «αρχή ωδίνων» ποια περαιτέρω προφητεία του Ιησού εκπληρώνει; (β) Ποιο είναι το αποτέλεσμα της πτώσεως των άστρων από τον ουρανό;

²⁰ Όταν είδαν το σκότος και τη στενοχωρία των εθνών ν’ αυξάνη μετά απ’ αυτή την «αρχήν ωδίνων» μεταξύ του 1914 και του 1918, οι συνετοί αυτοί κατενόησαν ότι τούτο ήταν εκπλήρωσις της προφητείας του Δανιήλ και της προφητείας του Ιησού: «Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθή, και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ· και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Ματθ. 24:29, 30) Όταν πέφτουν άστρα από τον ουρανό, πού πέφτουν; Εδώ κάτω στη γη; Αυτή η γη δεν θα μπορούσε ν’ ανθέξη· δεν θα μπορούσε να τα περιλάβη όλα. Αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει ν’ αναμένεται. Εξ άλλου, αν έπεφταν από τον ουρανό, δεν θα ήσαν πια φώτα στον ουρανό για τους ανθρώπους, αλλά θα εξηφανίζοντο όλα. Αυτό θα ηύξανε το συνεχές σκοτάδι που προξενείται από τη συσκότισι του ηλίου στη διάρκεια της ημέρας κι από την μη απόδοσι του σεληνόφωτος τη νύχτα. Ο παλαιός κόσμος γίνεται ολοσκότεινος.

21. Με ποιες περαιτέρω λεπτομέρειες αναγράφει ο Λουκάς την προφητεία του Ιησού, και με ποσά στοιχεία πιστοποιείται η εκπλήρωσίς των;

²¹ Ο Χριστιανός μαθητής Λουκάς δίνει κι άλλες λεπτομέρειες της προφητείας του Ιησού σχετικά με τις ενδείξεις της βασιλείας του και του «εσχάτου καιρού» του κόσμου τούτου: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι, και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού. Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις· και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Λουκ. 21:10, 11, 25-27) Η ειδησεογραφία από όλον τον κόσμο από το έτος 1914 πιστοποιεί την αναντίρρητη εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού και αποδεικνύει ότι ο Μιχαήλ, ο Υιός του ανθρώπου, ηγέρθη.

22. Ως «φόβητρα» και «σημεία μεγάλα» από τον ουρανό, ποια πράγματα προσφάτου ανακαλύψεως δεν πρέπει ν’ αφεθούν απαρατήρητα, και ποιες ακτίνες τυγχάνουν ηυξημένου ενδιαφέροντος;

²² Δεν πρέπει να παραβλέπωνται ως «φόβητρα» και «σημεία μεγάλα» από τον ουρανό τα νέα πράγματα που ανακαλύπτει η σύγχρονη επιστήμη και θέτει υπ’ όψιν των λαών για διανοητική διαταραχή και αυτής και των λαών και δημιουργία φόβων. Οι λεγόμενες κοσμικές ακτίνες ολοένα περισσότερο επιβάλλουν επιστημονική μελέτη. Μόνο στο έτος 1911 επιστημονικά πειράματα περί απορροφήσεως των διεισδυτικών ακτίνων γάμμα από το ράδιον στον αέρα ωδήγησαν τον Δρα Β. Φ. Ες να υποπτευθή ότι όλος ο ιονισμός στον αέρα δεν ωφείλετο σ’ αυτό και μόνο. Πειράματα που έγιναν αργότερα με αερόστατα ανέπτυξαν το ορθό συμπέρασμα, ότι υπήρχε κάποια εξαιρετικά ισχυρή ακτινοβολία που προήρχετο άνωθεν· υπήρχαν κοσμικές ακτίνες. Με την ταχύτητα του φωτός οι κοσμικές ακτίνες φέρονται δια μέσου της γηίνης ατμοσφαίρας και τελικά πλήττουν τη γη με αρκετή ακόμη ενέργεια να εισδύσουν και να μετρηθούν σε βάθος διακοσίων ποδών κάτω από τη γη. Οι κοσμικές ακτίνες φθάνουν σε μια ενέργεια πολλών δισεκατομμυρίων ηλεκτρονικών βολτ. Ο ήλιος του ηλιακού μας συστήματος παίζει τον ρόλο του σ’ αυτές τις κοσμικές ακτίνες.

23. Κατά τα λεγόμενα, πώς ο ήλιος του ηλιακού μας συστήματος παίζει τον ρόλον του σ’ αυτές τις κοσμικές ακτίνες, και με τι αποτελέσματα;

²³ Έχει παρατηρηθη ότι έγινε μια έντασις καταιγισμών των κοσμικών ακτίνων στη διάρκεια της εκδηλώσεως αυτών που φαίνονται να είναι στίγματα στην επιφάνεια του ηλίου. Τι; Στίγματα σκότους, σ’ εμάς. Τ’ αποκαλούμε ηλιακές κηλίδες. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μεγάλες αναλαμπές ενεργείας επάνω στην επιφάνεια του ηλίου. Τον Δεκέμβριο του 1957 στη διάρκεια του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους, ανεφέρθη ότι «στους προσφάτους μήνες» ο ήλιος συνειργάσθη με τις επιστημονικές μελέτες που έγιναν. Πώς; Με το να «εκθέτη ό,τι θεωρείται εδώ ως ο μεγαλύτερος αριθμός αναλαμπών στην αναγεγραμμένη ιστορία του. . . . Στους προσφάτους μήνες ο ήλιος ήταν στο κορύφωμα του ενδεκαετούς του κύκλου των κηλίδων. Αυτό παρήγαγε έναν ασυνήθη αριθμό αναλαμπών. Αυτές οι αναλαμπές υποτίθεται ότι διασπείρουν μόρια, τα οποία πλήττουν την ατμόσφαιρα της γης μετά από μια ή δύο μέρες και προκαλούν μαγνητικές θύελλες και άλλα φαινόμενα.»a Η δράσις των ηλιακών κηλίδων λέγεται ότι «διέσπασε ραδιοκύματα και τηλεοπτικά κύματα.» Μελέτες απέδειξαν ότι μια ηλιακή αναλαμπή συνοδεύεται από αιφνίδια αύξησι κοσμικής ακτινοβολίας και ραδιοφωνικές αποσβέσεις. Περίπου μια μέρα μετά την εμφάνισι της αναλαμπής μια μαγνητική θύελλα γίνεται αισθητή σε όλον τον κόσμο. Στην περίοδο της μεγαλυτέρας εντάσεως των κοσμικών ακτίνων μερικές περιοχές της γης σχεδόν τελείως συσκοτίζονται ως προς τη ραδιοφωνική επικοινωνία. Καλώδια με περιτύλιγμα μολύβδου, που χρησιμοποιούνται για επικοινωνία και μετάδοσι ηλεκτρικής ενεργείας, εκάησαν, επίσης, ολοτελώς και φωτογραφικές πλάκες ακτίνων Χ, καλώς προφυλαγμένες, κατέστησαν, επίσης, άχρηστες.

24. Τι έχει παρατηρηθή σχετικά με την πηγή αυτών των κοσμικών ακτίνων;

²⁴ Ποια είναι η πηγή αυτών των κοσμικών ακτίνων; Δεν είναι τα άστρα. Κατεδείχθη επιστημονικώς ότι η ολική ενέργεια που φέρεται από όλα τα μόρια των κοσμικών ακτίνων είναι πολύ περισσότερη από όλη την ενέργεια που εξεπέμφθη ποτέ από τ’ άστρα. Οι κοσμικές ακτίνες φαίνεται ότι προέρχονται από όλες τις διευθύνσεις με τόσο μεγάλες ενέργειες ώστε οι επιστήμονες δεν κατέληξαν σε καμμιά ικανοποιητική εξήγησι της πηγής των. Εκείνες που είναι μεγίστης ενεργείας προέρχονται προφανώς από πηγή πέραν του δικού μας Γαλαξίου.

25. Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά Θεός να χρησιμοποιήση αυτές τις κοσμικές ακτίνες για να επηρεάση τον βασιλέα του βορρά και τον βασιλέα τον νότου, και ποια άλλη φυσική δύναμι θα μπορούσε να χρησιμοποιήση στο έργον του;

²⁵ Έχουν γίνει μελέτες για την επίδρασι των κοσμικών ακτίνων στα ζώντα κύτταρα των ζωικών σωμάτων, ιδιαίτερα όσον αφορά τις διαταραχές της διανοίας. Τι επίδρασι έχουν ή θα έχουν στον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρονται οι άνθρωποι εδώ στη γη; Ασφαλώς ο Δημιουργός των κοσμικών ακτίνων, ο Ιεχωβά Θεός, θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήση για να επηρεάση τις διάνοιες των εχθρών του, περιλαμβανομένων του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου, και θα μπορούσε να τους σύρη σε αλληλοσφαγή: «η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού.» (Ιεζ. 38:21) Σ’ αυτή την προφητεία ο Θεός προειδοποιεί ότι θα χρησιμοποιήση κι άλλες φυσικές δυνάμεις που είναι στη διάθεσί του, πιθανώς μια βροχή αντιύλης που έχει την ιδιότητα να εκμηδενίζη κάθε υλικό πράγμα που συναντά. Προειδοποιεί όλους τους εμπαίκτας ότι θα κάμη ένα «παράδοξον έργον.»—Ησ. 28:21.

26. Πώς γίνεται η σελήνη ένα αντικείμενο φόβου στον άνθρωπο και τι αισθάνεται ο άνθρωπος ολοένα περισσότερο σχετικά με το διάστημα και τα ορατά ουράνια σώματα;

²⁶ Η σελήνη, επίσης, εισήλθε στο επιστημονικό ενδιαφέρον. Οι ειδικοί στα ζητήματα των βλημάτων θα ήθελαν να τη μεταβάλουν από το να είναι ο φωστήρ που ήπια ακτινοβολεί τη νύχτα στο να γίνη ένα αντικείμενο φοβερών δυνατοτήτων. Η κατάκτησις της σελήνης έγινε ένας σοβαρός σκοπός. Γίνονται σκέψεις όχι μόνο να σταλούν «αποστειρωμένοι» πύραυλοι στη σελήνη και δορυφόροι για να περιέλθουν και να επιθεωρήσουν τη σελήνη από τις δύο της πλευρές, αλλά και να εγκατασταθή μια επηνδρωμένη βάσις στη σελήνη για να επιτηρή και να κυριαρχή σε όλη τη γη! Ένας Σουηδός επιστήμων προειδοποίησε τους συνεπιστήμονάς του να μελετήσουν την πιθανότητα ότι η έκρηξις μιας βόμβας υδρογόνου στη σελήνη θα μπορούσε να προκαλέση καταστρεπτικές παλίρροιες των ωκεανών στη γη. Μια τέτοια έκρηξις θα προκαλούσε, επίσης, ραδιενέργεια στη σελήνη και θα καθιστούσε δύσκολη τη μελλοντική εξερεύνησί της από επιστημονικούς επισκέπτας. Και τι λέγεται για τους μυστηριώδεις «ιπταμένους δίσκους», μολονότι οι διαδόσεις μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι κατά μέγα μέρος αβάσιμες, ο δε άνθρωπος στη γη από το έτος 1914 μ.Χ. αισθάνεται πραγματικά φρίκη σχετικά με το κοσμικό διάστημα και τον ήλιο, τη σελήνη και τ’ άστρα.

27. Βλέποντας αυτά που συμβαίνουν τώρα, τι κάνουν οι ακόλουθοι του Ιησού, και γιατί;

²⁷ Πρέπει ο «λαός όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού» να συμμετάσχη στη στενοχωρία των εθνών και στον φόβο των ανθρώπων εξαιτίας των επερχομένων στη γη; Όχι, διόλου! Αυτοί γνωρίζουν ότι ο Ιησούς προείπε αυτή την παρούσα κατάστασι του κόσμου και τους είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας. . . . όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.» (Λουκ. 21:28, 31) Σήμερα, ενώ ο καταδικασμένος κόσμος βρίσκεται σε σπασμούς φόβου, οι ακόλουθοι του Ιησού, της τάξεως του αγιαστηρίου, και ο πολύς όχλος των «άλλων προβάτων», ανακύπτουν μ’ εμπιστοσύνη και σηκώνουν τις κεφαλές των από χαρά. Κατανοούν τη λαμπρή σημασία των πραγμάτων αυτών που βλέπουν να γίνωνται. Γνωρίζουν ότι ο Μιχαήλ ο μέγας Άρχων των ηγέρθη στη βασιλεία του Θεού που ιδρύθη τώρα. Ηγέρθη και για να τους απελευθερώση και για να διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 13

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ

1, 2. (α) Όπως προελέχθη από τον Ιησούν, ποια περίοδος θλίψεως κι αιχμαλωσίας υπήρξε προτού ο Μιχαήλ επιφέρη απελευθέρωσι; (β) Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Μιχαήλ ο Άρχων των, και ποιοι ήσαν αυτοί που απελευθερώθησαν;

ΥΠΗΡΞΕ μια βραχεία περίοδος θλίψεως κι αιχμαλωσίας προτού ο ουράνιος Μιχαήλ, που ηγέρθη στη βασιλική του εξουσία, ελευθερώση την τάξι του αγιαστηρίου του Ιεχωβά. Ο Μιχαήλ, όταν ήταν στη γη ως ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, είχε προείπει τούτο στην προφητεία περί του τέλους του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Προείπε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και είπε ότι οι πιστοί του ακόλουθοι θα κατεδιώκοντο και θα εμισούντο από όλα τα έθνη εξαιτίας του ονόματός του. Μερικοί ακόλουθοι μάλιστα θα προσέκοπταν απ’ αυτόν τον διωγμό και θα έπεφταν. (Ματθ. 24:7-12) Αυτό έλαβε χώραν ενόσω διεξήγετο ο πόλεμος στον ουρανό από τον Μιχαήλ και τους αγγέλους του εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του. Ο λαός, του οποίου ο βασιλεύων Μιχαήλ ήταν ο μέγας Άρχων, περιήχθη σε μια καταναγκαστική αιχμαλωσία στην ορατή οργάνωσι του Διαβόλου επάνω στη γη.

² Ο Μιχαήλ, ο Άρχων των, επέτρεψε τον διωγμό και τη θλιβερή των αιχμαλωσία για δοκιμασία των, για να κάμη να εκδηλωθούν δύο τάξεις μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι τον ακολουθούν. Τι ευτυχία επακολούθησε, όταν ο Μιχαήλ, αφού διεξήγαγε ένα νικηφόρο πόλεμο στον ουρανό, ελευθέρωσε τον λαό του από την εξουσία του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου! Ελευθέρωσε την τάξι του αγιαστηρίου, δηλαδή, το υπόλοιπον αυτής που ζούσε τότε στη γη, ‘πάντα όστις ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω.’—Δαν. 12:1.

3. Για ποιο λόγο εγράφησαν τα ονόματά τους, και γιατί δεν εξηλείφθησαν από το βιβλίο;

³ Ο Ιησούς κάποτε είπε στους μαθητάς του: «Χαίρετε μάλλον, ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς.» (Λουκ. 10:20) Αυτοί, αφού είναι κεχρισμένοι να υπηρετούν ως οι συμβολικοί «εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι» ενώπιον του θρόνου του Θεού στον ουρανό, εχαρακτηρίσθησαν ως η ‘εκκλησία πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς.’ (Αποκάλ. 4:4· Εβρ. 12:22, 23) Όταν επήλθε ο διωγμός και η αιχμαλωσία, τα υπέμειναν αυτά με πιστότητα, η οποία εφύλαξε τα ονόματά τους από το να εξαλειφθούν από το βιβλίον του Θεού. Στον ευτυχή καιρό που αναγράφεται στις προφητείες του Δανιήλ παρεσχέθη σ’ αυτούς τρόπος διαφυγής.

4. Με ποια έννοια πολλοί εκοιμώντο «εν τω χώματι της γης, και πότε και γιατί έγινε κέλευσμα ν’ αφυπνισθούν;

⁴ Ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον Δανιήλ για το αποτέλεσμα της απελευθερώσεως που παρέσχε ο Μιχαήλ, ο ουράνιος Άρχων: «Και πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον.» (Δαν. 12:2) Εξαιτίας των αδίκων καταπιέσεων στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η τάξις του αγιαστηρίου και οι σύντροφοί των επλήγησαν ως το χώμα της γης, επειδή το συμβολικό «μικρόν κέρας», ο «σκληροπρόσωπος βασιλεύς», τους έρριψε και τους κατεπάτησε, αφήρεσε την παντοτινή θυσία αίνου στον Θεό και κατέβαλε το άγιο κατοικητήριό του. (Δαν. 8:9-11, 23, 24) Αυτοί δεν ήσαν πραγματικά νεκροί και θαμμένοι, αλλά η Αποκάλυψις 11:1-12 εικονίζει αυτούς τους μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού ως να ‘κείνται νεκροί’ στην ίδια την πλατεία της κοσμικής αυτής οργανώσεως. Αυτοί ήσαν ως ‘κοιμώμενοι εν τω θανάτω.’ Υπήρχε, όμως, ένα μεταπολεμικό έργον για να γίνη, όπως είχε προείπει ο ίδιος ο Μιχαήλ στο κατά Ματθαίον 24:14. Γι’ αυτό το έργον της μαρτυρίας ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθή το υπόλοιπον της τάξεως του αγιαστηρίου. Στον προσδιωρισμένο καιρό το 1919 ο Μιχαήλ, ο βασιλεύων Ιησούς Χριστός, απηλευθέρωσε τον λαόν του, τον πνευματικό Ισραήλ, διότι αυτός ήταν ο μέγας Άρχων των. Με μια «φωνήν αρχαγγέλου» εξέπεμψε ένα «κέλευσμα» προς αυτούς να εγερθούν από τον ύπνον των σ’ εκείνη την ταπεινωμένη κατάστασι της αιχμαλωσίας. (1 Θεσ. 4:16, 17) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

5. Πώς μερικοί αφυπνίσθησαν σε «αιώνιον ζωήν» και με ποια ευτυχία ως αποτέλεσμα;

⁵ Σ’ εκείνη την πρώτη μεταπολεμική περίοδο έγινε μια αφύπνισις από την αδρανή, την όμοια με θάνατο, κατάστασι. Το πιστό υπόλοιπο της τάξεως του αγιαστηρίου ήθελε να είναι ζωντανό και να δαπανήση τη δύναμί του, τον χρόνον του και τα μέσα του στο να επιδώση την παγκόσμια μαρτυρία για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού. Αυτή ήταν η γραμμή της δράσεως, που θα ωδηγούσε σε αιώνια ζωή στην ουράνια βασιλεία στον νέο Κόσμο του Θεού. Με το ν’ αφυπνισθούν και να εγερθούν για το έργον μαρτυρίας της Βασιλείας αποτελούσαν εκείνους εκ των «πολλών», οι οποίοι ηγέρθησαν σε ζωή αιώνια. Λόγω της προθυμίας των να δεχθούν την φροντίδα των επιγείων συμφερόντων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, ο Μιχαήλ ως ο ανάσσων Βασιλεύς τούς διώρισε ν’ αποτελέσουν τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» με επιτήρησι «πάντων των υπαρχόντων του.» Ευτυχής πραγματικά ήταν αυτή η τάξις του δούλου μ’ αυτόν τον τιμημένο διορισμό στην υπηρεσία της Βασιλείας.

6. Πώς μερικοί αφυπνίσθησαν «εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον», και με ποιο αποτέλεσμα στα ονόματά των;

⁶ Από τους «πολλούς», εν τούτοις, υπήρχαν μερικοί που αφυπνίσθησαν και ετέθησαν σε μεταπολεμική δράσι, αλλ’ αφυπνίσθησαν «εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον.» Σ αυτούς περιελαμβάνοντο πολλοί που είχαν εκλεγή δημοκρατικά «πρεσβύτεροι» εκκλησιών. Αυτοί αρνήθηκαν ν’ αναλάβουν την ευθύνη των συμφερόντων της Βασιλείας, να επιδώσουν μια παγκόσμια μαρτυρία για την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία· καθύβρισαν δε και εκείνους που ανήκαν στην τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου», οι οποίοι έδιναν τη μαρτυρία. Προσεπάθησαν να οδηγήσουν άλλους να εναντιωθούν στο έργον της μαρτυρίας από σπίτι σε σπίτι καθώς και δημοσία. (Πράξ. 20:20, 25) Τα ονόματα όλων αυτών, οι οποίοι έδειξαν εναντίωσι εξηλείφθησαν από το βιβλίο. Αυτοί βρέθηκαν ένοχοι του ότι αποτελούσαν μια υβριστική, φίλαυτη τάξι «πονηρού δούλου» και απερρίφθησαν στο εξώτερον σκότος του καταδικασμένου αυτού κόσμου και το μέρος των ετέθη με τους θρησκευτικούς υποκριτάς, για να κλαίουν εκεί και να τρίζουν τους οδόντας των από πικρία. Αυτοί υπέστησαν ονειδισμόν, όχι έπαινον. Έγιναν κάτι παντοτινά αποτροπιαστικό, κάτι παντοτινά αποκρουστικό στον Θεό.—Ματθ. 24:45-51.

7. Πώς έλαμψαν τότε οι «συνετοί», και πώς αυτοί «έφεραν πολλούς εις δικαιοσύνην»;

⁷ Ο άγγελος του Ιεχωβά, προλέγοντας για κείνους που ηγέρθησαν σε αιώνια ζωή ως μάρτυρες της Βασιλείας, είπε εν συνεχεία: «Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων.» (Δαν. 12:3) Αυτοί, οι πνευματικά συνετοί άρχισαν να λάμπουν με ουράνιο φως, διότι η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε σ’ αυτούς και υπήκουσαν στην εντολή του να εγερθούν και να εκχύσουν φως. (Ησ. 60:1, 2) Με τα αγαθά νέα της νεογέννητης βασιλείας του Θεού έλαμψαν όπως ο ήλιος, ο οποίος δεν αφήνει τίποτε να κρυφθή από τη θερμότητά του ολόγυρα στη γη. Στο όμοιο με μεσάνυχτα σκότος του κόσμου τούτου αυτοί ήσαν ως αστέρες φωτός, διότι ησχολήθησαν σ’ ένα εκπαιδευτικό έργον που έφερε την Αγία Γραφή και τις αλήθειες για τη Βασιλεία κατ’ ευθείαν μέσα στα σπίτια και στην ιδιωτική ζωή των απαλωλότων «άλλων προβάτων» και τα μετέστρεψε στη δικαιοσύνη, που είναι η λατρεία και η διακονία του αληθινού Θεού, Ιεχωβά. Τους μετέστρεψαν από το να λατρεύουν τη βδελυκτή «εικόνα του θηρίου», ή από το να λατρεύουν τον αυτοθεοποιημένο βασιλέα του βορρά και το Κράτος του.

8. Περιτρέχοντας, όπως προελέχθη στο Δανιήλ 12:4, πώς βρισκόμαστε ζώντες σ’ έναν καιρό πολύ πιο ευνοημένο απ’ τον καιρό του Δανιήλ;

⁸ Εφόσον ζούμε σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό, αφότου ο Μιχαήλ, ο μέγας Άρχων, ηγέρθη στον ουρανό, ζούμε σ’ έναν καιρό πολύ πιο ευνοημένο από τον καιρό του προφήτου Δανιήλ. Καθώς ο Δανιήλ επλησίαζε στο τέλος του προφητικού του βιβλίου, ο άγγελος του Ιεχωβά του είπε: «Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους, και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει, και η γνώσις θέλει πληθυνθή.» (Δαν. 12:4) Σ’ εμάς, σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν», το βιβλίον του Δανιήλ έχει ανοιχθή και αποσφραγισθή. Η έννοια των λόγων που εμπεριέχονται σ’ αυτό ήταν κλεισμένη στη θεία εξουσία. Η εξήγησις του βιβλίου ήταν σφραγισμένη ως τότε που επρόκειτο να την δώση ο Θεός ως ο μέγας Ερμηνευτής των ιδίων του προφητειών. Οι ειλικρινείς εκζητηταί του θελήματος του Θεού, οι οποίοι περιτρέχουν τους λόγους του βιβλίου του Δανιήλ για να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού και να το πράξεων ανταμείβονται. Η γνώσις των από τις Άγιες Γραφές αυξάνει. Με την αυξημένη των γνώσι συμβαδίζει και η καλύτερη κατανόησις του Θείου θελήματος και σκοπού. Αυτό τους καθιστά ικανούς να μεταδώσουν κατανόησι σε πολλά άλλα πρόβατα.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]