Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Πώς πρέπει να κατανοήσωμε το εδάφιο Ιώβ 3:14 για βασιλείς και βουλευτές οι οποίοι οικοδομούν «εις εαυτούς ερημώσεις»;

Αυτά τα λόγια εμφανίζονται μεταξύ συμφραζομένων σχετικά με τον ύπνο ενός ατόμου στον θάνατο. (Ιώβ 3:13) Σύμφωνα με μια διόρθωση του Μασοριτικού κειμένου, η λέξις «ερημώσεις» θα μπορούσε ν’ αποδοθή ως «πυραμίδες.» Ως μεγάλα μνημεία, οι πυραμίδες ασφαλώς ήσαν «ερημώσεις» χωρίς ανθρώπινους κατοίκους.

● Γιατί ο Μωσαϊκός νόμος διέτασσε θανατική καταδίκη για όποιον κακολογούσε τους γονείς του;

Ο νόμος του Θεού δήλωνε: «Πας άνθρωπος, όστις κακολογήση τον πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού, εξάπαντος θέλει θανατωθή· τον πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού, εκακολόγησε· το αίμα αυτού θέλει είσθαι επ’ αυτόν.» (Λευιτ. 20:9) Αν ένας άνθρωπος κακολογούσε τους γονείς του και επιθυμούσε να επέλθη επ’ αυτούς κάποια τρομερή συμφορά, θα έδειχνε μια μισητή, φονική διάθεσι. Θα ήταν συγκλονιστική έλλειψις ευγνωμοσύνης για τη φροντίδα και την προσοχή που του παρείχαν οι γονείς του. Μολονότι δεν χρησιμοποιούσε όπλο για να τους χτυπήση, ένας τέτοιος άνθρωπος, στην καρδιά του, επιθυμούσε να επέλθη ο θάνατός τους με άλλο μέσον. Ενώπιον του Θεού, ένα τέτοιο κακό πνεύμα ισοδυναμούσε με φόνο. (Παράβαλε με Ματθαίον 5:21, 22· 1 Ιωάννου 3:15.) Έτσι, στον νόμο του προς τον Ισραήλ, ο Ύψιστος παρήγγειλε, την ίδια τιμωρία για την κακολόγησι γονέων όπως και για τον πραγματικό φόνο τους.

● Η οικογένεια των επιδέξιων τεχνιτών που έστειλε ο Χειράμ για να βοηθήση στο έργο κατασκευής του ναού στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος περιγράφεται με διαφορετικό τρόπο στο 1 Βασιλέων απ’ ό,τι στο 2 Χρονικών. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το εδάφιο 1 Βασιλέων 7:14 λέγει‏׃ «Ούτος ήτο υιός γυναικός χήρας εκ φυλής Νεφθαλί, και ο πατήρ αυτού ανήρ Τύριος, χαλκουργός.» Στο εδάφιο 2 Χρονικών 2:14, αυτός ο τεχνίτης περιγράφεται ως ‘υιός γυναικός εκ των θυγατέρων Δαν και πατρός Τυρίου.’ Όταν αυτές οι δηλώσεις θεωρηθούν ως συμπληρωματικές η μια της άλλης, η φαινομενική διαφορά λύεται εύκολα. Η μητέρα του ήταν ‘γυναίκα χήρα εκ φυλής Νεφθαλί,’ με την έννοια ότι είχε πανδρευθή έναν άνδρα απ’ αυτή τη φυλή. Η δική της φυλή, όμως, ήταν η φυλή του Δαν. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, νυμφεύθηκε ένα Τύριο, και απ’ αυτή την ένωσι προήλθε ο γιος ο οποίος περιγράφεται ως επιδέξιος τεχνίτης.

● Μήπως ο Ιησούς είναι «μεσίτης» μόνο για τους κεχρισμένους Χριστιανούς;

Ο όρος «μεσίτης» συναντάται έξη μόνο φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές και, Γραφικώς, χρησιμοποιείται πάντοτε σχετικά με μια επίσημη διαθήκη.

Ο Μωυσής ήταν ένας «μεσίτης» της διαθήκης του Νόμου που έγινε μεταξύ του Θεού και του έθνους Ισραήλ. (Γαλ. 3:19, 20) Ο Χριστός, όμως, είναι ο «μεσίτης διαθήκης καινής» μεταξύ του Ιεχωβά και του πνευματικού Ισραήλ, του «Ισραήλ του Θεού,» του οποίου τα μέλη θα υπηρετήσουν ως βασιλείς και ιερείς στον ουρανό με τον Ιησού. (Εβρ. 8:6· 9:15· 12:24· Γαλ. 6:16) Τον καιρό που ο Θεός συνέλεγε εκείνους που θα μετείχαν σ’ αυτή τη νέα διαθήκη, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο Χριστός ήταν ο «είς . . . μεσίτης Θεού και ανθρώπων.» (1 Τιμ. 2:5) Λογικά, ο Παύλος χρησιμοποίησε εδώ τη λέξι «μεσίτης» κατά τον ίδιο τρόπο που την χρησιμοποίησε και τις άλλες πέντε φορές, πράγμα το οποίο συνέβη προτού γράψη το εδάφιο 1 Τιμόθεον 2:5, αναφερόμενος σ’ εκείνους που εισήρχοντο τότε σε μια νέα διαθήκη, της οποίας ο Χριστός είναι «μεσίτης.» Έτσι, μ’ αυτή την αυστηρή Βιβλική έννοια, ο Ιησούς είναι ο «μεσίτης» μόνο για τους κεχρισμένους Χριστιανούς.

Η νέα διαθήκη θα λήξη με την ενδόξασι του υπολοίπου που είναι σήμερα στη διαθήκη της οποίας μεσίτης είναι ο Χριστός. Ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων,’ που σχηματίζεται σήμερα, δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτή τη νέα διαθήκη. Εν τούτοις, με το να συναναστρέφωνται το «μικρόν ποίμνιον» εκείνων που είναι σ’ αυτή τη διαθήκη, συμμετέχουν στα οφέλη που απορρέουν απ’ αυτή τη νέα διαθήκη. Στη διάρκεια της χιλιετηρίδος, ο Ιησούς Χριστός θα είναι ο βασιλεύς τους, ο ιερεύς και ο κριτής τους. Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε Βοήθημα προς Κατανόησιν της Βίβλου, σελ. 1129 και 1130 κάτω από τον τίτλο «Μεσίτης» (Mediator)· επίσης, Ο Αιώνιος Σκοπός του Θεού Θριαμβεύει Τώρα για το Καλό του Ανθρώπου, σελ. 158, παραγρ. 10· επίσης Σκοπιά 1 Ιουνίου 1966, σελ. 325-343· Σκοπιά 15 Φεβρουαρίου 1973, σελ. 109, 110, κάτω από τον υπότιτλο «Διάνοιξις της Οδού για Μια Νέα Διαθήκη»· και Σκοπιά 1 Ιουλίου 1973, σελ. 412, 413, κάτω από τον υπότιτλο «Η Νέα Διαθήκη.»