Σταθερότης Μολονότι τα Έθνη Κλονίζονται

ΑΥΤΟΣ ο αιών υπήρξε αξιοσημείωτος, διότι παρέστη μάρτυς της διαλύσεως των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών. Το έντονο κύμα ανεξαρτησίας από μέρους των λαών, με μια εξασθένησι των αποικιακών δυνάμεων, απέσπασε τις αποικίες από τις ‘μητρικές’ των κυβερνήσεις. Σήμερα οι γιγάντιες δυνάμεις, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, χρησιμοποιούν μια διαφορετική μέθοδο. Αντί να χρησιμοποιούν τον αποικιακό τύπο έλεγχου, κάνουν τα μικρότερα κράτη να εξαρτώνται από αυτές με οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς.

Αυτή η τακτική, που είναι γνωστή με το όνομα «νεοαποικισμός,» έχει δημιουργήσει προβλήματα. Και μολονότι πολλά από τα μικρότερα κράτη γενικά έχουν περισσότερη πολιτική ανεξαρτησία, οι συνθήκες διαβιώσεως των λαών κάτω από τις ανεξάρτητες κυβερνήσεις των είναι σε πολλές περιπτώσεις, περίπου οι ίδιες όπως και πριν. Ακόμη και αυτά τα έθνη κλονίζονται.

ΤΑ ΕΘΝΗ ‘ΣΕΙΟΝΤΑΙ’ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Το μεγάλο επίμαχο ζήτημα των εθνών είναι η κυριαρχία: Ποιος θα κυριαρχήση είτε στην τοπική χώρα είτε σ’ ένα μεγάλο μέρος της γης, ακόμη και σε όλη τη γη;

Επομένως, εκείνο που κλονίζει τα έθνη πολύ σοβαρά είναι οποιαδήποτε πρόκλησις στην κυριαρχία των. Την περιφρουρούν με ζήλο από άλλα άτομα και έθνη, ακόμη και από τον Θεό. Δεν θέλουν ν’ αναγνωρίσουν το κυριαρχικό δικαίωμα του Θεού να κυβερνά τη γη, διότι δεν θέλουν να συμμορφωθούν με τις αρχές που εκτίθενται στην Αγία Γραφή.

Επομένως, η διακήρυξις ότι τώρα είναι καιρός να κυβερνήση η βασιλεία του Θεού κλονίζει τα έθνη. Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια αβάσιμη δήλωσις. Αλλ’ ας συγκρίνωμε μερικές προφητείες της Γραφής με τα πραγματικά παγκόσμια γεγονότα.

Στο έτος 1914 τελείωσαν οι «καιροί των εθνών.» Δηλαδή τελείωσε ο καιρός που οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις κυβερνούν χωρίς καμμιά αμφισβήτησι ή επέμβασι από θεία κυβέρνησι. Ο Θεός δεν είχε καμμιά αντιπροσωπευτική κυβέρνησι που να κυβερνά εν ονόματι του από τότε που εκθρονίσθηκε ο τελευταίος βασιλεύς της γραμμής του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. (Λουκ. 21:24· Ιεζ. 21:26, 27) Εντούτοις είχε προειπεί για μια βασιλεία που θα κυβερνούσε από τους ουρανούς δια του κληρονόμου του Δαβίδ, του Ιησού Χριστού. (Ησ. 11:1, 2· Δαν. 7:13, 14) Στο έτος 1914 ήλθε ο καιρός ν’ αναλάβη ο Χριστός την αόρατη βασιλική εξουσία σ’ όλον τον κόσμο. (Δαν. 4:32)a Αυτό το γεγονός είχε διακηρυχθή παντού από τους Χριστιανούς εκείνη την εποχή. Αυτή η αγγελία της επεμβάσεως της ουράνιας βασιλείας του Θεού στην υπέρτατη εξουσία των ανθρώπων στη γη ‘έσεισε’ τα έθνη.—Αγγαίος 2:6.

Κάποιος μπορεί να πη, Πώς μια απλή αναγγελία σαν αυτή που διεκηρύττετο στο παρελθόν και ακόμη παντού, θα μπορούσε να ‘σείσει’ τα έθνη; Γνωρίζομε ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε στα μέσα του θέρους εκείνου του έτους, και ήταν ένας πόλεμος για παγκόσμια κυριαρχία. Δεν μπορούμε να γνωρίζωμε όλα όσα συμβαίνουν στους υψηλούς κοσμικούς κύκλους, αλλά η Βίβλος μάς δίνει μια περιγραφή μερικών απ’ αυτά τα πράγματα. Μας λέγει για την αναγγελία που έπρεπε να γίνη όταν τελείωσαν οι «προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών.» Περιγράφει με προφητικό τρόπο εκείνους που είναι στους ουρανούς και βλέπουν τι συμβαίνει και παρατηρούν πώς επηρεάζονται τα έθνη, λέγοντας: «Ευχαριστούμεν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο ων και ο ων και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμιν σου την μεγάλην και εβασίλευσας.» Ποιο λέγουν αυτές οι ουράνιες φωνές ότι ήταν το αποτέλεσμα στη γη αυτής της ενεργείας από μέρους του Θεού στον ουρανό; «Και τα έθνη ωργίσθησαν.» Εξεδήλωσαν αυτή την οργή χρησιμοποιώντας τις εμπόλεμες καταστάσεις για να εξαναγκάσουν εκείνους που διεκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού να σιωπήσουν. (Αποκάλ. 11:17, 18) Σε πολλά έθνη οι διαγγελείς της Βασιλείας συκοφαντήθηκαν για ανταρσία και απόπειρα ανατροπής των υπαρχουσών κυβερνήσεων.

Αλλά υπάρχει κι ένας «παρασκηνιακός» λόγος για τον οποίον τα έθνη κλονίσθηκαν. Τα έθνη δεν τον διακρίνουν. Η όρασις της Αποκαλύψεως προχωρεί για να τον εξηγήση. Περιγράφει τη ‘γέννησι’ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στα χέρια του Υιού του Ιησού Χριστού. Δείχνει ότι επακολούθησε πόλεμος στον ουρανό κι ότι ο Διάβολος, που ήταν πάντοτε ο πρώτος που παρεμπόδιζε την υπέρτατη θεία εξουσία, κατερρίφθη. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που λέγει η αφήγησις: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:5-12.

Ο Διάβολος, που καλείται «ο άρχων του κόσμου τούτου» και «ο θεός του κόσμου τούτου» εξήγειρε τα έθνη σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. (Ιωάν. 12:31· 2 Κορ. 4:4) Αν μπορούσε ν’ απαλλαγή από το άγγελμα που γίνεται στη γη και από τους κήρυκες, η εξουσία του δεν θα αντιμετώπιζε καμμιά πρόκλησι (όπως υπελόγιζε) από οποιαδήποτε επίγεια διακήρυξι. Και αν ο Σατανάς μπορούσε να επιτύχη σ’ αυτή την προσπάθεια, τότε, όταν η βασιλεία του Θεού θ’ ανελάμβανε τελικά τον πλήρη έλεγχο στο τέλος του ‘ολίγου καιρού’ του Σατανά στη γη, δεν θα είχε επίγειους υπηκόους σ’ αυτήν, ούτε ανθρώπους που θα έμεναν σταθεροί υπέρ της θείας κυριαρχίας.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΑ ΚΛΟΝΙΣΘΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ

Ο Ιεχωβά Θεός, λοιπόν, ‘σείει’ τα έθνη, και θα εξακολουθήση να τα ‘σείει’ ακόμα πιο σοβαρά. Το άγγελμα της βασιλείας συνεχώς αυξάνει σε όγκο και εκτείνεται σε ευρύτερες περιοχές. Τα πιο δικτατορικά έθνη εκδηλώνουν μεγάλη αντίδρασι στον ‘κλονισμό’ που υφίστανται με το να αναλαμβάνουν έντονη δράσι για να κατασιωπήσουν το άγγελμα της Βασιλείας.

Μέχρι ποιου σημείου θα ‘κλονισθούν’ ή θα σεισθούν τα έθνη; Και, εν τω μεταξύ, εκείνοι που εναντιώνονται στο κήρυγμα της βασιλείας θα κάμουν τους κήρυκας να σταματήσουν; Μπορεί να φαίνεται ότι τα έθνη με όλη την εξουσία και τον πολιτικό τους μηχανισμό θα μπορούσαν να το επιτύχουν. Αλλ’ ακόμη και με τον αυστηρό έλεγχο που ασκείται από τις Κομμουνιστικές κυβερνήσεις, τα αγαθά νέα της Βασιλείας εξακολουθούν να ακούονται στην επικράτειά τους. Ποια θα είναι η έκβασις;

Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ο απόστολος Παύλος, που γενικά θεωρείται ότι είναι ο συγγραφεύς της επιστολής προς τους Εβραίους που είχαν γίνει Χριστιανοί, μας απαντά σ’ αυτό το ερώτημα τονίζοντας ότι ο κλονισμός αυτός και η συνεχής διακήρυξις της Βασιλείας δεν θα παύσουν. Αλλά πρώτα τονίζει στους Χριστιανούς τη σοβαρότητα της θέσεώς των, λέγοντας:

«Προσήλθετε εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα, και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού, το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ.»—Εβρ. 12:22-24.

Ο Παύλος είχε σχολιάσει προηγουμένως τη φοβερή πείρα των Ισραηλιτών στο όρος Σινά όταν εγίνετο η διαθήκη του Νόμου. (Εβρ. 12:18-21) Το όρος εκλονίζετο και εκάπνιζε, κάνοντας και τον Μωυσή να τρέμη. Αλλά οι Χριστιανοί τώρα στέκουν όχι μόνον ενώπιον μιας συνελεύσεως δεκάδων χιλιάδων αγγέλων, αλλά και ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού που είναι στα δεξιά του, του οποίου η θυσία επεκύρωσε τη νέα διαθήκη. Επειδή ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος άνθρωπος και έδωσε τη ζωή του ως εξιλεωτική θυσία, το αίμα του είναι πιο πολύτιμο από το αίμα οποιουδήποτε ατελούς ανθρώπου, περιλαμβανομένων και των δικαίων όπως ήταν ο Άβελ. Εκτός απ’ αυτό, οι πνευματικοί αδελφοί του Ιησού Χριστού στη γη δεν είναι καταδικασμένοι αμαρτωλοί όπως ήσαν εκείνοι οι αρχαίοι Εβραίοι στο όρος Σινά, αλλά έχουν καθαρισθή και ανακηρυχθή δίκαιοι. Πραγματικά, αυτή είναι μια πιο φοβερή θέσις και ευθύνη. Θα μπορέσουν αυτοί οι Χριστιανοί να εξακολουθήσουν να στέκουν ενώπιον του Θεού; (Λουκ. 21:36) Ο απόστολος κατόπιν λέγει σ’ αυτούς:

«Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. . . του οποίου η φωνή την γην εσάλευσε τότε, τώρα δε υπεσχέθη, λέγων έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν. Το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν, ως χειροποίητων, δια να μείνωσι τα μη σαλευόμενα. Δια τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, δια της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν. Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.»—Εβρ. 12:25-29.

Τα ‘χειροποίητα,’ που δεν είναι του Θεού, δηλαδή αυτό το σύστημα πραγμάτων με την ψευδή του θρησκεία που επλάνησε εκατομμύρια ανθρώπους με την ιδιοτελή εμποριοκρατία του και τις κυβερνήσεις του που συμβολίζονται στην Αγία Γραφή ως θηρία, δεν θα μπορέσουν ν’ ανθέξουν στον κλονισμό. Ακόμη και οι πονηροί «ουρανοί» θ’ αφανισθούν. Τι θα μείνη; Ο απόστολος μας το λέγει: η βασιλεία του Θεού.—Δαν. 8:20-25.

Αφού η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού θα παραμείνη, οι οπαδοί και οι κήρυκες της επίσης θα παραμείνουν, και το άγγελμα που γίνεται γι’ αυτήν δεν θα παύση ποτέ ώσπου να σεισθή τελείως αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων.—Δαν. 2:44.

Επειδή θα παραμείνουν ζωντανοί μόνον όσοι μείνουν σταθεροί υπέρ της Βασιλείας στη διάρκεια αυτού του κλονισμού, ο απόστολος προειδοποίησε τους Χριστιανούς λέγοντας ποια πρέπει να είναι η πορεία της ενεργείας των: «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον, παρατηρούντες μήπως υστερήται τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και δια ταύτης μιανθώσι πολλοί, μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος.»—Εβρ. 12:14-16.

Οι αληθινοί Χριστιανοί, επομένως, πρέπει να εκπροσωπούν επαξίως το όνομα του Ιεχωβά ενώπιον όλων των ανθρώπων. Όχι μόνον πρέπει να κηρύττουν τη Βασιλεία, αλλά και να ζουν σύμφωνα με τις υψηλές αρχές της. Αυτοί επιδοκιμάζονται και ευλογούνται και η ευσέβειά των τους επιφυλάσσει αγαθά όχι μόνον στην ‘παρούσα ζωή’ αλλά έχουν και την υπόσχεσι της μελλούσης ζωής.» (1 Τιμ. 4:8) Τι σοβαρό θα ήταν να κάμη κανείς κάτι ακάθαρτο ή ισχυρό και να υποστή καταδίκη από τον ζώντα Θεό, που κατακαίει οτιδήποτε είναι ακάθαρτο σαν με φωτιά!

Οι Χριστιανοί ασφαλώς δεν πρέπει να ‘καταφρονήσουν τον λαλούντα’ από τους ουρανούς. (Εβρ. 12:25) Και εκείνοι που δεν είναι τώρα αληθινοί Χριστιανοί, δίνοντας την αφοσίωσι τους στον Θεό, πρέπει να προσέξουν τα αγαθά νέα, διότι αυτά μπορούν να προσφέρουν και σ’ αυτούς, επίσης, μεγάλη ευτυχία στη ζωή τώρα καθώς επίσης και στη μέλλουσα ζωή που πρόκειται να έλθη για τους πιστούς ανθρώπους.

[Υποσημειώσεις]