του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μ’ αυτή την ιδιότητα, θα υπηρετούσαν μαζί του ως βασιλείς και ιερείς για το ανθρώπινο γένος. (Αποκάλ. 5:9, 10) Έτσι, αν παρέμεναν πιστοί στον διωγμό και κρατούσαν ακεραιότητα, θα ετελειοποιούντο για τη θέσι τους στους ουρανούς.

Αυτό καταδεικνύεται πολύ ωραία στην περίπτωσι του ιδίου του Ιησού Χριστού. Ήταν πάντοτε υπάκουος στον ουράνιο Πατέρα του. Παρ’ όλα αυτά, όταν ήταν στη γη, έμαθε την υπακοή κάτω από δυσμενείς συνθήκες, Υπέφερε πολλά, περιλαμβανομένου και ενός επονείδιστου θανάτου σ’ έναν πάσσαλο εκτελέσεως. Γιατί; Ένας λόγος γι’ αυτό ήταν για να τελειοποιηθή για την θέσι του ως αρχιερεύς. Το εδάφιο Εβραίους 4:15 λέγει: «Δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.»

Ομοίως, οι συμβασιλείς και συνιερείς του Ιησού με το να υφίστανται παθήματα, μπορούν να ‘συμπαθούν εις τους αγνοούντας και πλανωμένους,’ όπως και οι ατελείς ιερείς του Ααρωνικού ιερατείου στο αρχαίο Ισραήλ. (Εβρ. 5:2) Φυσικά, τα παθήματα αυτά καθ’ εαυτά δεν τους καθιστούν ικανούς για τη θέσι τους. Αντιθέτως, η πιστότης τους κάτω από πίεσι καθορίζει το αν θα είναι άξιοι να κερδίσουν τη θαυμάσια ανταμοιβή της ουράνιας ζωής ως συμβασιλείς και συνιερείς με τον Ιησού.

Αυτοί οι κληρονόμοι της Βασιλείας δεν είναι οι μόνοι που υφίστανται διωγμό. Στην πραγματικότητα, όποιος δεν συμφωνεί με τους τρόπους, τις στάσεις και τις ενέργειες του κόσμου θα υποστή το μίσος του κόσμου. (Ιωάν. 17:14) Αυτό χρησιμεύει σαν μια δοκιμασία της αληθινής ολοκάρδιας αφιερώσεως του ατόμου και καθορίζει το αν το άτομο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά Θεό για να επιτελέση αυτό που εκείνος θέλει να γίνη. Έτσι, όταν οι δούλοι του Ιεχωβά υπομένουν διωγμό, αυτό είναι πράγματι μέρος της εκπαιδεύσεώς τους για το μέλλον. Παραδείγματος χάριν, η βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού θα έχη επιγείους αντιπροσώπους, «άρχοντας.» Αυτοί οι ‘άρχοντες’ είναι άνδρες οι οποίοι έχουν αποδείξει την πιστότητά τους κάτω από δοκιμασία και, συνεπώς, με ασφάλεια μπορεί να τους ανατεθή βαρειά ευθύνη.—Ψαλμ. 45:16.

Έτσι, όταν υποκείμεθα σε παθήματα προς χάριν της δικαιοσύνης, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο διωγμός δεν είναι απόδειξις της δυσαρέσκειας του Θεού. Όχι· αποδεικνύει ότι είμεθα δούλοι του, τους οποίους εκείνος αγαπά βαθιά και τους οποίους εκπαιδεύει ή παιδεύει για τον καλό του σκοπό. Ο απόστολος Πέτρος τόνισε ότι αυτό επιβεβαιώνει το ότι οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν το πνεύμα του Θεού. Διαβάζομε τα εξής: «Εάν ονειδίζησθε δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.»—1 Πέτρ. 4:14.

Οι Γραφές πραγματικά διασαφηνίζουν ότι υπάρχουν εύλογες αιτίες για το ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει να διώκωνται οι δούλοι του. Η κυριώτερη αιτία είναι η παρουσίασις αδιάψευστης αποδείξεως του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά αξίζει να τον αγαπούν και να τον υπακούουν και ότι ο ισχυρισμός του Σατανά σχετικά με τους δούλους του Υψίστου είναι ψευδής. Επί πλέον, ο διωγμός χρησιμεύει για να παιδεύση ή εκπαιδεύση τους δούλους του Θεού, εξαρτίζοντάς τους να κάνουν εκείνο που εκείνος έχει στη διάνοιά του γι’ αυτούς. Είθε κι εμείς, λοιπόν, να μην υποχωρήσωμε στον διωγμό, αλλά ν’ αποδειχθούμε πιστοί κάτω από δοκιμασία. Μόνο τότε θα είμεθα ‘σκεύη τιμίας χρήσεως, ηγιασμένα και εύχρηστα εις τον δεσπότην [εις τον ουράνιον Πατέρα μας, ΜΝΚ], ητοιμασμένα εις παν έργον αγαθόν.’—2 Τιμ. 2:21.

Έχει Νόημα Αυτός ο Όρκος;

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ιπποκράτης, που μερικές φορές ονομάζεται ‘πατήρ της ιατρικής,’ απαιτούσε από τους σπουδαστάς του να ορκίζωνται. Επί δύο και πλέον χιλιετηρίδες, οι αποφοιτούντες νεαροί σε πολλές χώρες επαναλαμβάνουν αυτό τον όρκο. Αλλά τι νόημα μπορεί να έχη αυτός ο όρκος σήμερα όταν μία από τις υποσχέσεις του λέγη: «Δεν θα δώσω σε γυναίκα κάποιο όργανο μέσω του οποίου να κάνη έκτρωσι» (ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω);