Άστρο της Ημέρας

Η ΓΗ μας είναι πολύ μικρή όταν συγκριθή μ’ αυτό το άστρο της ημέρας, τον ήλιο μας, επειδή η γη μπορεί να χωρέση ένα εκατομμύριο φορές μέσα στον ήλιο. Κι εν τούτοις ο ήλιος μας ως άστρο, δεν είναι πραγματικά μεγάλος. Ομοιάζει με νάνο. Μερικά άστρα είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από τον ήλιο μας! Το λαμπρό κόκκινο άστρο Βετελγέζ έχει διάμετρο 400 φορές περίπου μεγαλύτερη από το δικό μας άστρο της ημέρας.

Επί πλέον ο ήλιος με κανένα τρόπο δεν είναι το λαμπρότερο άστρο. Το άστρο Σ. Ντοράντους είναι περίπου 500.000 φορές πιο λαμπρότερο από τον ήλιο! Αλλά για τη γη μας ο ήλιος είναι ό,τι πρέπει.

Ο ήλιος μας φαίνεται ότι είναι πολύ λαμπρότερος και μεγαλύτερος από τα άλλα άστρα απλώς επειδή είναι το πλησιέστερο άστρο στη γη. Η μέση απόστασις του ήλιου από τη γη είναι σχεδόν 93.000.000 μίλια (149.637.000 χιλιόμετρα). Το φως φθάνει στη γη από τον ήλιο περίπου σε 8- 1/3 λεπτά. Και εφ’ όσον ο ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, η γη και όλοι οι αδελφοί της πλανήτες κινούνται γύρω του διαγράφοντας μεγάλους κύκλους.

Επειδή κινείται με μια τεραστία ταχύτητα, ο ήλιος τρέχει στο διάστημα περίπου δώδεκα μίλια το δευτερόλεπτο. Εν τούτοις δεν υπάρχει φόβος ο ήλιος μας να τρέξη πολύ κοντά σε κάποιο άλλο άστρο. Το πλησιέστερο άστρο, που καλείται ο Εγγύτατος του Κενταύρου είναι πάνω από 25.000.000.000.000 μίλια (40.225.000.000.000 χιλιόμετρα) μακρυά. Τόσο μακρυά είναι ώστε το φως, που ταξιδεύει πάνω από 186.000 μίλια το δευτερόλεπτο, χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα χρόνια για να φθάση από ένα τέτοιο άστρο στη γη μας. Αν η γη επρόκειτο να ταξιδέψη προς την κατεύθυνσι του Εγγύτατου του Κενταύρου, θα χρειαζόταν 65.000 χρόνια για να τον φθάση.

Αν λοιπόν λάβωμε υπ’ όψι μας ότι ο ήλιος μας είναι ένας από τις χιλιάδες εκατομμύρια ήλιους, τις πυρακτωμένες σφαίρες που στροβιλίζονται στο διάστημα, αυτό μας παρακινεί να σκεφθούμε Εκείνον που τους κρατά όλους στην εξουσία του και τους καλεί όλους με το όνομά τους. (Ψαλμ. 147:4) Πράγματι ο ήλιος είναι ένα δώρο του «Πατρός των φώτων» που τον κάνει να λάμπη εξ ίσου επάνω σε πονηρούς και αγαθούς. (Ιακ. 1:17· Ματθ. 5:45) Χωρίς αμφιβολία το άστρο της ημέρας μπορεί να λεχθή ότι αινεί τον μεγαλοπρεπή Δημιουργό του.—Ψαλμ. 148:3.

Ένας Γιγαντιαίος Πυρηνικός Αντιδραστήρας

Ο ήλιος μας είναι μια μεγάλη φωτεινή σφαίρα που αποτελείται από θερμά αέρια. Τα πιο κοινά συστατικά του είναι το υδρογόνο, το ήλιον, το ασβέστιο, το νάτριο, το μαγνήσιο και ο σίδηρος. Αλλ’ από πού παίρνει ο ήλιος την θερμότητά του; Στην πραγματικότητα το άστρο της ημέρας είναι ένα είδος ατομικού κλιβάνου. Είναι αλήθεια ότι η διαδικασία είναι περίπλοκη, αλλά βασικά το αέριο υδρογόνο στον ήλιο μετασχηματίζεται σε ήλιον. Τέσσερα άτομα υδρογόνου όταν ενωθούν κάνουν ένα άτομο ηλίου και στη διαδικασία της ενοποιήσεως απελευθερώνεται μεγάλη ποσότης ενεργείας.

Λέγουν ότι η θερμοκρασία της επιφανείας του ηλίου είναι γύρω στους 11.000° Φαρενάιτ (6.000° Κελσίου). Εξ αιτίας όμως της μεγάλης του αποστάσεως από τη γη μόνο ένα δισεκατομμυριοστό της ακτινοβολούσης ενεργείας του φθάνει στη γη. Εν τούτοις, αυτή η ποσότης είναι υπεραρκετή για να προμηθεύη ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, ώστε να είναι δυνατή η ζωική και φυτική ανάπτυξις στη γη.

Αν υπήρχε τρόπος να χρησιμοποιηθή ένα κλάσμα της φανταστικής ποσότητος ενεργείας του ήλιου, ο άνθρωπος θα μπορούσε να λύση τα μεγαλύτερά του προβλήματα σχετικά με τη θέρμανσι και τις μεταφορές. Αν ο άνθρωπος εγνώριζε πώς να την χρησιμοποιήση αποτελεσματικά, θα μπορούσε να λεχθή ότι ο ήλιος θα ήταν σε θέσι να προμηθεύση ενάμισυ ίππο ενεργείας για κάθε τετραγωνική γυάρδα της γης επάνω στην οποία λάμπει ο ήλιος.

Ηλιακές Εξάρσεις και Καταιγίδες

Κατά καιρούς ξεπετιούνται μεγάλες λάμψεις από τον ήλιο· αυτές ονομάζονται ηλιακές εξάρσεις. Αυτοί οι τεράστιοι πύρινοι πίδακες ξεσπούν και ξανασβήνουν πάλι σκορπίζοντας φωτιά στο πέρασμά τους. Μπορεί να φθάνουν σε μια ακτίνα 200.000 μιλίων από την επιφάνεια του ήλιου.

Έπειτα υπάρχουν αυτές οι σκοτεινές μεγάλες κηλίδες στην επιφάνεια του ήλιου που ονομάζονται ηλιακές κηλίδες. Αυτές είναι στην πραγματικότητα ηλιακές καταιγίδες από στροβιλιζόμενες μάζες ηλεκτρισμένων αερίων. Προφανώς επειδή έχουν μικρότερη θερμοκρασία από την υπόλοιπη ηλιακή ατμόσφαιρα, οι κηλίδες μοιάζουν σαν σβησμένα κομμάτια σε φωτιά από κάρβουνα.

Οι ηλιακές κηλίδες μάς επηρεάζουν στο ότι φαίνεται να έχουν σχέσι με τις μαγνητικές καταιγίδες στις οποίες υπόκειται η γη μας κατά καιρούς. Ως αποτέλεσμα παρατηρούμε εξασθενίσεις ραδιοκυμάτων.

Επί παραδείγματι, τον Μάρτιο του 1970 οι Φιλιππίνες ανέφεραν μια ηλιακή καταιγίδα τόσο έντονη που οι ειδικοί είπαν ότι εκάλυψε τα 60 με 70 τοις εκατό μιας περιοχής κοντά στον ισημερινό του ήλιου. Αυτό προκάλεσε μια διακοπή του ραδιοφώνου στις χαμηλότερες συχνότητες που διήρκεσε πάνω από μια ώρα. Επίσης και άλλα ηλεκτρικά όργανα στη γη επηρεάζονται από τις ηλιακές καταιγίδες και η βελόνα της πυξίδας μπορεί να σταματήση να δείχνη το βορρά και να περιστρέφεται ακανόνιστα ολόγυρα.

Τα Φυτά Παγιδεύουν το Φως του Ήλιου

Αλλά με ποιον τρόπο αυτό το μεγάλο άστρο, που στροβιλίζεται στο διάστημα εκατομμύρια μίλια μακρυά, μας επηρεάζει πιο προσωπικά; Μας δίνει την τροφή που τρώμε και τον αέρα που αναπνέομε. Πώς γίνεται αυτό;

Αυτό γίνεται με τη διαδικασία που είναι γνωστή ως φωτοσύνθεσις. Αυτή η λέξις προέρχεται από τη λέξι «φως» και «σύνθεσις.» Αυτό συμβαίνει όταν τα πράσινα φυτά κάνουν χρήσι της ενεργείας από το ηλιακό φως για να συνθέσουν ουσίες τροφής ως διοξείδιο του άνθρακος και νερό. Η τροφή που παράγεται είναι σε τύπο υδρογονανθράκων. Συγχρόνως το οξυγόνο που υπάρχει στο νερό απελευθερώνεται ως ελεύθερο αέριο οξυγόνο. Έτσι όχι μόνο η τροφή μας αλλ’ επίσης και το οξυγόνο στον αέρα που αναπνέομε μας παρέχεται μέσω της φωτοσυνθέσεως.

Ένας άλλος πολύ απαραίτητος παράγων για τη ζωή είναι η θερμότης και καθώς είδαμε ο ήλιος μας είναι αρκετά θερμός για να μας κρατή ζεστούς. Οι ζωοπάροχες δυνάμεις του είναι περισσότερο εμφανείς την άνοιξι οπότε η θερμότης από τις ακτίνες του ηλίου διαπερνά την παγωμένη γη και αφυπνίζει τους μικροσκοπικούς σπόρους των φυτών, κάνοντας τις μικρές πράσινες άκρες των να ξεμυτίζουν επάνω από το έδαφος. Η ποσότης της θερμοκρασίας που φθάνει στη μάζα της γης έχει πολύ σημαντική επίδρασι σε ό,τι πρόκειται να φυτρώση εκεί. Επί παραδείγματι, δεν παρατηρείται σημαντική βλάστησις σε περιοχές όπως οι Αρκτικές, όπου ο μέσος όρος θερμοκρασίας του πιο ζεστού μήνα είναι κάτω των 42° Φαρενάιτ.

Ο ήλιος δεν προμηθεύει μόνο τροφή και αέρα για να διατηρούμεθα στη ζωή, αλλ’ επίσης και καθαρό νερό. Η θερμότης απ’ αυτό το ηλιακό καμίνι εξατμίζει νερό από το έδαφος, τις λίμνες και τους ποταμούς ως υδρατμούς. Αυτοί οι υδρατμοί συσσωρεύονται κατόπιν ψηλά στην ατμόσφαιρα και σχηματίζουν τα σύννεφα. Τελικά αυτή η υγρασία στα σύννεφα ξαναπέφτει στη γη ως βροχή τροφοδοτώντας ποταμούς, ποτίζοντας τα φυτά και παρέχοντάς μας το δροσερό νερό που χρειαζόμεθα. Τα λόγια του Θεοφοβούμενου ανθρώπου Ελιού που καταγράφονται στο βιβλίο του Ιώβ το περιγράφουν αυτό: «Όταν ανασύρη τας ρανίδας του ύδατος, αυταί καταχέουσιν εκ των ατμών αυτού βροχήν, την οποίαν τα νέφη ραίνουσιν· αφθόνως σταλάζουσιν επί τον άνθρωπον.» (Ιώβ 36:27, 28) Σε μερικά μέρη βρέχει με περισσότερη αφθονία απ’ όσο αλλού, η συνέχισις όμως αυτού του κύκλου βοηθεί στη διατήρησι της ζωής μας.

Άλλες Επιδράσεις και Οφέλη

Ο ήλιος επίσης μας παρέχει τα χρώματα, διότι το χρώμα παράγεται με την αντανάκλασι από το αντικείμενο των διαφόρων χρωμάτων του ηλιακού φάσματος. Επίσης κάτι που δεν πρέπει να παραβλέψωμε είναι η ψυχολογική του επίδρασις. Άνθρωποι που κρυώνουν ή είναι κουρασμένοι ή αισθάνονται μοναξιά, αισθάνονται καλύτερα σε μια ζεστή και ηλιόλουστη μέρα, δεν είν’ έτσι;

Ο ήλιος μάς εξυπηρετεί ως ένας μεγάλος χρονομέτρης μαζί με τη σελήνη και τα άστρα. (Γεν. 1:14, 15) Η ηλιακή ημέρα των εικοσιτεσσάρων ωρών καθορίζεται από την τροχιά της γης γύρω στον άξονά της. Το έτος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να κάμη η γη μια στροφή γύρω στον ήλιο. Και το μεταβαλλόμενο ύψος του ήλιου στον ουρανό και το μήκος του χρόνου που εμφανίζεται είναι τελικά οι αιτίες που προξενούν τις εποχιακές αλλαγές στο κλίμα και στη φυσική ζωή.

Ναι, ο ήλιος μας έχει μια καταπληκτική επίδρασι στη ζωή μας. Ο Δημιουργός έχει προμηθεύσει αυτή τη μεγάλη πηγή ενεργείας για να εξασφαλίση να έχωμε φως και θερμότητα καθώς και αέρα για ν’ αναπνέωμε. Προκαλεί βροχές και κάνει να ανοίγουν τα λουλούδια της ανοίξεως. Μ’ αυτόν μετρούμε τον χρόνο και κανονίζομε τη ζωή μας.

Πόσο ζωτικός είναι ο ήλιος μας για τη γη! Χωρίς αυτόν η γη θα εκτοξεύετο στο διάστημα. Χωρίς αυτόν η σελήνη μας θα μπορούσε να εξαφανισθή και να παύση ν’ αντανακλά το φως της που παίρνει από τον ήλιο. Η γη θα ήταν ουσιαστικά σκοτεινή. Θα γινόταν πολύ ψυχρή και δεν θα υπήρχαν άνθρωποι που να ζουν και ν’ απολαμβάνουν τις μεγαλοπρεπείς δύσεις του ηλίου.

Ο Δημιουργός όμως του ήλιου μάς διαβεβαιώνει ότι το άστρο της ημέρας θα συνεχίση να φέγγη την αιωνιότητα και ποτέ δεν θα παύση να λούζη τη γη μας με την ακτινοβολία του φωτός του και της θερμότητός του.—Ψαλμ. 89:36· 104:5· Γεν. 8:22.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Χωρίς τον ήλιο δεν θα υπήρχε τροφή για να τρώμε, διότι τα φυτά χρησιμοποιούν την ενέργεια της ακτινοβολίας του ήλιου για να κατασκευάζουν τροφή

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Ο ήλιος όχι μόνο προμηθεύει θερμότητα αλλ’ επίσης καθαρό νερό