Οδηγούν οι Εκκλησίες τα Έθνη σε Σύγκρουσι με τον Θεό;
ΚΥΡΙΩΣ, ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι για τον Θεό το έχουν μάθει από τις εκκλησίες, ή από το ό,τι έχουν πει ή έχουν κάμει οι εκκλησιαστικοί ηγέται. Έχουν όμως μάθει την αλήθεια σχετικά με τον Θεό; Ή έχουν λάβει μια στρεβλωμένη εικόνα; Αν ένα άτομο διαβάζη καθαρά για τον Θεό από τη Γραφή, μήπως η περιγραφή του Θεού έρχεται σε σύγκρουσι μ’ αυτά που διδάσκουν και κάνουν οι εκκλησίες;
Η πλειονότης των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου λέγουν ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα σ’ ένα Θεό, ότι είναι, ας πούμε, ένας ‘τρικέφαλος’ Θεός. Διδάσκουν ότι όταν πέθανε ο Ιησούς, πέθανε ο Θεός. Σύμφωνα μ’ αυτή την διδασκαλία ο Θεός δεν είναι πράγματι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος του σύμπαντος, ο Πατήρ και Πηγή κάθε ζωής. Αντιθέτως, μοιράζεται αυτές τις θέσεις μαζί με τον Υιό και με το λεγόμενο «άγιον πνεύμα» που θεωρείται ότι είναι το τρίτο πρόσωπο της τριάδος.
Αλλά η Γραφή λέγει (μέσω του Μωυσέως): «Άκουε, Ισραήλ· Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι ΕΙΣ Ιεχωβά.» (Δευτ. 6:4, ΜΝΚ) Και ο Χριστιανός απόστολος Παύλος γράφει: «Εις ημάς είναι ΕΙΣ Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα, και ημείς εις αυτόν· και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα, και ημείς δι’ αυτού.» (1 Κορ. 8:6) Ο Ιησούς είπε: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλύτερός μου,» και ωμίλησε για τον Ιεχωβά ως «Θεόν μου.» (Ιωάν. 14:28· 20:17) Και σ’ ολόκληρη τη Γραφή το άγιο πνεύμα δεν περιγράφεται ως ένα πρόσωπο, αλλά ως μια χωρίς νοημοσύνη δύναμις, η ενεργός δύναμις του Θεού.—Πράξ. 2:17, 33.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΨΙ Ή ΤΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΙ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αλλά και με άλλους τρόπους οι εκκλησίες στρεβλώνουν τα πράγματα. Η Γραφή λέγει ότι ο Θεός θα κάμη τα έθνη να γνωρίσουν ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά, και ότι αυτός μόνο είναι ο Ύψιστος επί πάσαν την γην. (Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ· Ιεζ. 38:23, ΜΝΚ) Το προσωπικό όνομα του Θεού με τη μορφή του Τετραγραμμάτου, ή της Εβραϊκής λέξεως με τέσσερα γράμματα που μεταγραμματίζεται σε ΓΧΒΧ και μεταφράζεται ως Ιεχωβά ή Γιαχβέ, εμφαίνεται περίπου 7.000 φορές στις Εβραϊκές Γραφές. Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, είπε ότι ‘εφανέρωσε το όνομα του Θεού’ στους μαθητάς του, και ο Ιεχωβά διέταξε να διακηρυχθή και «αγιασθή» σε όλη τη γη το όνομά του, μαζί με όλες τις δίκαιες αρχές τις οποίες υποστηρίζει. Αυτό γίνεται για να μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι τις οδούς του και να περιπατήσουν στις τρίβους του.—Ματθ. 6:9· Ιωάν. 17:6, 26· Αποκάλ. 14:6, 7· 19:6.
Αλλά οι θρησκευτικοί κληρικοί αποκρύπτουν το όνομα. Στις δικές των μεταφράσεις της Γραφής αναγράφουν τους τίτλους ΚΥΡΙΟΣ και ΘΕΟΣ εκεί όπου υπάρχει το όνομα του Θεού, Ιεχωβά. Επί πλέον, τον κακοπαριστούν, εξευτελίζοντας στην πραγματικότητα το όνομά του με διδασκαλίες όπως του πύρινου άδου, οι οποίες περιγράφουν τον Θεό ως ένα κακό πνεύμα πιο θηριώδη από τους ειδήμονας βασανιστάς της Ναζιστικής Γκεστάπο και των στρατοπέδων συγκεντρώσεως.
Εν τούτοις, ο ίδιος ο Λόγος του Θεού λέγει ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός δικαιοσύνης και ελέους. (Εξ 34:6, 7) Ο νόμος του λέγει, «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος,» όχι βασανισμοί. (Ρωμ. 6:23) Μολονότι οι κακοί πρέπει να πεθάνουν, ωστόσο ο Θεός δεν ευαρεστείται στον θάνατό των. (Ιεζ. 33:11) Οι διαθέσεις του σχετικά με τον βασανισμό ανθρώπων εκδηλώθηκαν όταν κατεδίκασε τον λαό Ισραήλ, διότι προσέφεραν τα τέκνα των στα πυρά του ειδωλολατρικού Θεού Βάαλ. Έστειλε τον προφήτη του Ιερεμία να πη σ’ αυτούς: «Και ωκοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Βάαλ, δια να καίωσι τους υιούς αυτών εν πυρί, ολοκαυτώματα προς τον Βάαλ· το οποίον δεν προσέταξα, ουδέ ελάλησα, ουδέ ανέβη επί την καρδίαν μου.»—Ιερεμ. 19:5.
Αν ο αναγνώστης παρατηρήση στη Γραφή το εδάφιο Αποκάλυψις 20:14, θα εξακριβώση ότι η «λίμνη του πυρός,» που οι κληρικοί από παλαιά την ονομάζουν τόπο αιωνίου βασανισμού, είναι στην πραγματικότητα συμβολική, και σημαίνει τον «δεύτερον θάνατον,» όχι βασανισμούς. Πράγματι, ο άδης (που στην πραγματικότητα είναι ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους) και αυτός ο ίδιος καταστρέφεται μέσα σ’ αυτή τη συμβολική «λίμνη του πυρός.»
Πολλοί κληρικοί έχουν αυξήσει τη δυσαρέσκεια του Θεού προς αυτούς με το να τον αποκαλούν ψεύστη. Λέγουν ότι ο Λόγος του δεν είναι θεόπνευστος, ότι οι αφηγήσεις για τον Αδάμ και την Εύα και για την πτώσι του ανθρώπου, για τον Κατακλυσμό, τα θαύματα και την παρθενική γέννησι του Χριστού είναι απλώς μύθοι και αναξιόπιστες αφηγήσεις. Και λέγουν ακόμη, ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» δηλαδή, ότι δεν έχει τίποτε να κάμη με τον άνθρωπο και τα προβλήματα του.
ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ
Επί πλέον, οι εκκλησιαστικοί ηγέται σε πολλές περιπτώσεις έχουν ενθαρρύνει την ανηθικότητα στις εκκλησίες των, με το να μη αποβάλλουν άτομα τα οποία πορνεύουν, ψεύδονται, και κλέπτουν. Μερικοί έχουν εκφρασθή υπέρ των προγαμιαίων ή ακόμη εξωγαμιαίων σεξουαλικών σχέσεων, και κληρικοί έχουν τελέσει «γάμους» μεταξύ ομοφυλοφίλων.
Εκείνοι μέσα στις εκκλησίες που κάνουν αυτά τα πράγματα χωρίς αμφιβολία συγχωρούν αυτή την ενέργεια των κληρικών, λέγοντας ότι είναι σε αρμονία με τη «νέα ηθική» και τον συγχρονισμό των θρησκευτικών ιδεών. Αλλά αντιπροσωπεύουν οι κληρικοί τον Θεό όταν επιδοκιμάζουν αυτά τα πράγματα; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, διότι η Γραφή λέγει: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (Εβρ. 13:4) Επί πλέον, ο θυμός του Θεού διεγείρεται ιδιαιτέρως εναντίον εκείνων οι οποίοι διδάσκουν ψεύδη σχετικά μ’ αυτόν, και ταυτοχρόνως δέχονται χρήματα και υλική υποστήριξι με το πρόσχημα ότι είναι αντιπρόσωποι του Θεού για τον λαό.
Το θλιβερό γεγονός είναι ότι οι θρησκείες, ιδιαιτέρως οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου, είναι ακριβώς εκείνες οι οποίες είναι πρωτίστως υπεύθυνες για την πορεία συγκρούσεως που παίρνουν τα έθνη. Πώς;
ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΤΗΜΕΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ
Λίγον καιρό πριν από τον θάνατό του ο απόστολος Παύλος προείπε μια αποστασία από την αληθινή Χριστιανοσύνη. Στη διάρκεια της ζωής των οι απόστολοι μπορούσαν να συγκρατήσουν εκείνους οι οποίοι προωθούσαν ψευδείς διδασκαλίες στην εκκλησία, αλλά ο Παύλος είπε:
«Το δε πνεύμα ρητώς λέγει, ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμονίων, δια της υποκρίσεως ψευδολόγων εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην.»—1 Τιμ. 4:1, 2.
Ο Παύλος προειδοποίησε επίσης μερικούς που ήσαν σε ηγετικές θέσεις στη Χριστιανική εκκλησία:
«Εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.»—Πράξ. 20:29, 30.
Ο απόστολος Πέτρος επίσης έδωσε μια όμοια ισχυρή προειδοποίησι:
«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν. Και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, δια τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή. Και δια πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους· των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.»—2 Πέτρ. 2:1-3.
Η αποστασία από την αληθινή λατρεία και διδασκαλία έχει λάβει χώραν και, ιδιαιτέρως από τον τέταρτον αιώνα, η ψευδής, αποστατημένη Χριστιανοσύνη άνθισε και ενώθηκε με το κράτος, για να γίνη μια κρατική θρησκεία. Η περιοχή στην οποία εκυριάρχησε έφθασε να ονομάζεται «Χριστιανικός κόσμος» (που σημαίνει «Χριστιανική επικράτεια»). Αυτό ήταν σε άμεση αντίθεσι με τα λόγια του Χριστού: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου,» και δεν είναι [οι μαθηταί του Ιησού] εκ του κόσμου.»—Ιωάν. 18:36· 17:14.
Η ιστορία αναφέρει ότι από τότε και εμπρός οι θρησκευτικοί ηγέται έγιναν οι σύμβουλοι, ναι, συχνά και οι διευθυνταί των εθνικών αρχόντων. Εκεί όπου δεν μπορούσαν ν’ ασκήσουν δύναμι ήσαν πρόθυμοι να προκαλέσουν επανάστασι ή πόλεμο εναντίον των αρχόντων εκείνων οι οποίοι αντιστέκονταν σ’ αυτούς. Σήμερα, που δεν μπορούν να βρίσκωνται σε ευνοημένες ισχυρές θέσεις μεταξύ των εθνικών αρχόντων, καταλαμβάνουν συχνά εξέχουσες θέσεις μεταξύ στασιαστικών ομίλων εναντίον της εγκαθιδρυμένης κυβερνήσεως.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ
Γι’ αυτό ολόκληρη η ψευδής θρησκεία της οποίας η αποστατημένη Χριστιανοσύνη είναι το κύριο μέρος, περιγράφεται στη Γραφή ως «η πόλις,» «Βαβυλών η Μεγάλη,» μια συμβολική αυτοκρατορία, διότι έχει «βασιλείαν επί των βασιλέων της γης.» Επίσης, προσωποποιείται ως μια «πόρνη,» για την οποία λέγεται: «Εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.»—Αποκάλ. 17:1, 2, 5, 18· 18:24.
Σύμφωνα με τα εδάφια 3, 12-14 του δεκάτου εβδόμου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως, η «πόρνη» ιππεύει ένα συμβολικό «θηρίον,» του οποίου τα κέρατα αντιπροσωπεύουν «βασιλείς» ή άρχοντας της γης. Εξαιτίας της επιρροής της «πόρνης» που ιππεύει, αυτοί οι βασιλείς ‘πολεμούν μετά του Αρνίου,’ Ιησού Χριστού. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει περαιτέρω απόδειξις ότι οι ψευδείς θρησκείες της γης λαμβάνουν στην πραγματικότητα την ηγεσία, και είναι κυρίως υπεύθυνες για την πορεία συγκρούσεως των εθνών.
Είναι, λοιπόν, εκπληκτικό ότι ο Θεός είναι δυσαρεστημένος με τις θρησκείες του κόσμου; Πραγματικά, θα ήταν πολύ πιο εκπληκτικό αν δεν ανελάμβανε ενέργεια για να αποκαθάρη το όνομά του και να βοηθήση ανθρώπους οι οποίοι επίσης μισούν την ανηθικότητα και τη διαφθορά μέσα στις εκκλησίες, καθώς και τα ψεύδη που διδάσκονται για τον Θεό.
‘Ναι,’ κάποιος μπορεί να πη, ‘υπάρχουν πολλές αφορμές που κάνουν τον Θεό να ενεργήση. Αλλά δεν είναι έλλειψις στοργής εκ μέρους του να καταστρέψη τους ανθρώπους εξαιτίας των συνθηκών για τις οποίες οι ψευδείς θρησκευτικοί και πολιτικοί φέρουν μια τόσο μεγάλη ευθύνη; Δεν θα μπορούσε μάλλον να φέρη μια αλλαγή στη διακυβέρνησι και να φεισθή τη ζωή των ανθρώπων;’ Το άρθρο που ακολουθεί θα εξετάση αυτό το ζήτημα.