Η Μαγεία Γίνεται Δημοφιλής—Είναι Επικίνδυνη;
ΣΤΟΥΣ προσφάτους καιρούς η άσκησις μαγείας έχει εγείρει το ανάστημά της στη λεγόμενη υψηλή κοινωνία. Η μαγεία, φυσικά, δεν είναι τίποτα καινούργιο.
Η Γραφή μνημονεύει μάγους καθώς και ιερείς ασκούντας μαγεία στην Αίγυπτο τον δέκατον έκτο αιώνα π.Χ. (Έξοδ. 7:11) Στη διάρκεια του Μεσαίωνος στην Ευρώπη, εκείνοι που έδιναν την υπόνοια μαγείας εθανατώνοντο. Εν τούτοις, επί αιώνες η μαγεία και ο βουδουισμός [μαγεία των μαύρων] λίγο ή πολύ εξησκούντο ελεύθερα στην Αφρική, στην Ασία, στη Νότιο Αμερική και σε νήσους ως ανώτερες θρησκείες.
Αλλά ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον η μαγεία προέχει και γίνεται όλο και περισσότερο παραδεκτή στις Δυτικές χώρες, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σύμφωνα με μια ειδησεογραφία, υπάρχουν «δεκάδες χιλιάδων άνθρωποι . . . που επιδίδονται στον Σατανισμό, στη μαγεία, στον βουδουισμο και σε άλλες μορφές της μαύρης ή της λευκής μαγείας»;
Ο μυστικισμός, η μαγεία και ο αποκρυφισμός παρουσίασαν έντονη έλξι στους νέους. Είναι κοινά πράγματα στους περιβόλους των κολλεγίων σήμερα. Ένας ερευνητής ισχυρίζεται ότι σε κάθε περίβολο κολλεγίου υπάρχει τουλάχιστον μια μάγισσα και κάποτε μια ομάς μαγισσών, ή ωργανωμένο συγκρότημα μαγισσών. Μολονότι μόνο μια μειονότης φοιτητών ασχολείται πραγματικά με τις ενέργειες της μαγείας, πολλοί την βλέπουν με εύνοια. Λέγουν ότι αναζητούν κάτι στο οποίο να προσκολληθούν, ότι έχουν ανάγκη να τους αντιλαμβάνωνται να τους θέλουν και να τους αγαπούν. Αισθάνονται, όπως λέγουν, την ανάγκη να ‘επιστρέψουν στα ιερά.’
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ Ν’ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι νέοι δεν επέστρεψαν στις ωργανωμένες θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου; Όπως ανέφερε ο Δρ Άντριου Μ. Γκρίλυ, Ρωμαιοκαθολικός ιερεύς του Εθνικού Κέντρου Γνωμοδοτήσεως του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ένας φοιτητής εξέφρασε την αιτία όταν είπε:
«Ποιος στον κόσμο θ’ ανέμενε να βρη κάτι ιερό στις εκκλησίες;»
Αλλά η επιστήμη και οι ορθολογιστικές και υλιστικές μελέτες δεν έχουν δώσει τις απαντήσεις; Όχι. Πραγματικά, η αποτυχία των αναφέρεται σαν ένας από τους πιο ισχυρούς λόγους για την ‘επάνοδο στα ιερά,’ όπως εξεφράσθη ένας άλλος φοιτητής:
«Ας το πούμε καθαρά, η επιστήμη είναι νεκρή. Ενώ οι εφημερίδες και τα περιοδικά έδιναν όλη την προσοχή στον θάνατο του Θεού, η επιστήμη ήταν πραγματικά εκείνη που πέθανε.»
Ένας άλλος πρόσδεσε:
«Η επιστήμη δεν έθεσε τέρμα στον πόλεμο, δεν έθεσε τέρμα στις αδικίες, και δεν ανταποκρίνεται στις πιο πολλές ανάγκες του ανθρώπου.»
Δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε το γεγονός ότι οι ανάγκες και τα προβλήματα του ανθρώπου δεν μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν με την υλιστική φιλοσοφία. Όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος δεν μπορεί διόλου να τα προμηθεύση η σύγχρονη μηχανουργική επιστήμη. Ο άνθρωπος έχει μια πνευματική πλευρά στη ζωή του, έχει συνείδησι ότι υπάρχουν δυνάμεις ανώτερες απ’ αυτόν. Πρέπει να έχη ένα λόγο για τη ζωή, και μια ελπίδα. Πρέπει επίσης να έχη αγάπη, η οποία δεν βρίσκει θέσι στην υλιστική φιλοσοφία. Και εφόσον οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου έχουν αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος αυτού του υλιστικού κόσμου, και αυτές επίσης απέτυχαν να δώσουν πραγματικές απαντήσεις. Δεν συνεδέθησαν με την πραγματικότητα. Ένας φοιτητής είπε:
«Εκείνο που πραγματικά μας ενδιαφέρει είναι αν κάτι είναι πραγματικό, θέλω να πω, αν είναι πράγματι πραγματικό. Υπάρχει κάτι τόσο ισχυρό που να μπορή ακόμη και να μας κάμη πραγματικούς; »
ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Σ’ αυτή την έρευνα, βρήκαν την απάντησι μήπως εκείνοι που εστράφησαν στη μαγεία ή στον αποκρυφισμό; Ή μήπως υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να εμπλακούμε σ’ αυτά τα πράγματα, ακόμη και να πειραματισθούμε με αυτά; Μια προειδοποίησις σε όλους εκείνους που επιδίδονται στη μαγεία περιέχεται στα λόγια του Δρος Γκρίλυ, ο οποίος λέγει: «Ο Σατανισμός μπορεί να είναι επικίνδυνος, όπως η περίπτωσις Μάνσον και άλλοι τελετουργικοί φόνοι το εξηγούν καθαρά.»
Μερικοί απ’ αυτούς που επαγγέλλονται τους μάγους ισχυρίζονται ότι ασκούν «λευκή μαγεία,» αλλ’ αποφεύγουν τη «μαύρη μαγεία.» (Η μαύρη μαγεία περιλαμβάνει επιβλαβείς μαγικές επικλήσεις, διεξαγωγή τελετουργιών ή παρασκευή ποτών για να βλάψουν άλλους) Ωστόσο, υπάρχει πολύ μεγάλη ομοιότης μεταξύ μεγάλου μέρους των τυπικισμών τους και εκείνων των οπαδών της μαύρης μαγείας, πολλοί από τους οποίους είναι «Σατανισταί.» Ο εξευτελιστικός κίνδυνος της μαγείας ετονίσθη από έναν ακόλουθον της «μαύρης μαγείας,» ο οποίος ωμολόγησε ότι η μαγεία «μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη έστω και αν δεν πιστεύη κανείς σ’ αυτήν. . . . Μπορεί να σας φανή περίεργη απλώς επειδή αρνείται τον Θεόν και την αδελφότητα και κάθε αγαθή ιδέα που είναι φυσική σ’ έναν άνθρωπο.»
Υπάρχει κίνδυνος από πολλές πλευρές για κείνους που ασχολούνται σε οποιαδήποτε μορφή μαγείας. Συχνά οι αρχηγοί των θέλουν απλώς να τους εκμεταλλευθούν. Ο μάγος δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για κείνους στους οποίους ασκεί την τέχνη του. Ένας εξέφρασε την αληθινή φύσι της μαγείας όταν είπε: «Διεπίστωσα ότι έχω περισσότερη εξουσία στους ανθρώπους με τη μαγεία. Μπορείς να τους ξεγελάσης και να τους κοροϊδέψης. Είναι μια εξαίρετη προσωπική δράσις.»
Και περισσότερο ακόμη, υπάρχει μεγάλη πιθανότης για κείνους που επιδίδονται στη μαγεία να παρασυρθούν στη χρήσι ναρκωτικών και σε ποταπές, ανήθικες, και αηδιαστικές σεξουαλικές πράξεις. Πάνω απ’ όλα, αυτοί βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο να τεθούν υπό τον πλήρη έλεγχο των δαιμόνων, οπότε μπορεί να διαπράξουν σχεδόν οτιδήποτε έγκλημα, περιλαμβανομένης και αυτοκτονίας ή του φόνου, ή μπορεί να παραφρονήσουν.
Είναι αυτοί οι δαίμονες πραγματικά πρόσωπα, πραγματικές προσωπικότητες; Ή μήπως είναι απλές δυνάμεις του κακού μέσα στον άνθρωπο, όπως λέγουν μερικοί; Κανένας ας μην απατάται νομίζοντας ότι αυτοί δεν είναι πραγματικά πρόσωπα. Η Αγία Γραφή επιβεβαιώνει ό,τι έχει λεχθη για τους κινδύνους που υπάρχουν στη μαγεία και μας δίνει την ακριβή ταυτότητα των δαιμόνων. Τονίζει ότι οι δαίμονες είναι πνευματικά όντα, αρχηγός των οποίων είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. Μερικοί μπορεί ν’ αρνούνται την ύπαρξί του» πράγμα που τους καθιστά πιο επιδεκτικούς στις απάτες του. Η πίστις στον Λόγο του Θεού αποτελεί ασφάλεια, «δια να μη υπερισχύση καθ’ ημών ο Σατανάς· διότι [εμείς που πιστεύομε αυτό που λέγει ο Λόγος] δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.»—2 Κορ. 2:11.
Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Η Αγία Γραφή διασαφηνίζει ότι ο Σατανάς είναι ο πρώτος εχθρός του Θεού και του ανθρώπου. Ο Υιός του Θεού, ο οποίος ήταν πλησίον του Πατρός του στον ουρανό προτού έλθη στη γη, είχε ιδεί και συναντήσει προσωπικά τον Διάβολο. Απεκάλεσε τον Σατανά «πατέρα του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44· 17:5· Ιώβ 1:6· Ιούδας 9) Ο Διάβολος εστασίασε κατά του Θεού, προκαλώντας την κυριαρχία του Θεού και υποκινώντας το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος ν’ αμαρτήση. (Γεν. 3:1-5) Στις ημέρες του Νώε, πριν από τον παγγήινο κατακλυσμό, και άλλοι άγγελοι ακαθορίστου αριθμού ακολούθησαν μια στασιαστική πορεία, εγκαταλείποντας τη θέσι των στην υπηρεσία του Θεού και τον κατάλληλο τόπο των στο αόρατο πνευματικό βασίλειο. Ανέλαβαν ανθρώπινα σώματα για να επιδοθούν σ’ ένα διεστραμμένο πάθος, νυμφευόμενοι ανθρώπινα πλάσματα μολονότι οι ίδιοι προήρχοντο από το πνευματικό βασίλειο. (Γεν. 6:4, 5) Αυτό εξηγεί τον λόγο για τον οποίο τα τελετουργικά της μαγείας συχνά συνοδεύονται από γυμνότητα, σύμβολα γονιμότητος και χορούς, ακόμη και από σεξουαλικά όργια.
Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε διά να φυλάττωνται εις κρίσιν.» Ο Πέτρος, προχωρεί και λέγει για την καταστροφή που έφερε ο Θεός στον διεφθαρμένο από τους δαίμονας προκατακλυσμιαίο εκείνον κόσμο. (2 Πέτρ. 2:4, 5) Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιούδας μίλησε επίσης για την κρίσι εναντίον αυτών των αγγέλων, λέγοντας: «Αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, διά την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» (Ιούδ. 6) Σ’ αυτούς δεν επέτρεψε ο Θεός να έχουν καμμιά περαιτέρω θεία διαφώτισι και καθήκοντα υπηρεσίας, και είναι περιορισμένοι. Υπάρχει ένδειξις ότι αυτοί από τον καιρό του κατακλυσμού, δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν, αλλά για να επιδοθούν στη διεστραμμένη επιθυμία των για σαρκικές επιμιξίες, κατέλαβαν, δηλαδή κατώκησαν σε ανθρώπινα πλάσματα και τα έθεσαν υπό τον έλεγχόν των. Όταν ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, συνήντησε τέτοια δαιμονοκρατούμενα άτομα σε αθλία κατάστασι και τα εθεράπευσε, εκβάλλοντας τους δαίμονας.—Ματθ. 12:22· Μάρκ. 5:1-6.
Η αναβίωσις της μαγείας, του βουδουισμού και των άλλων μορφών του δαιμονισμού στους συγχρόνους καιρούς αποτελεί αληθινά μια εκπλήρωσι της Βιβλικής περιγραφής των ‘εσχάτων ημερών’ του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Οι δαίμονες γνωρίζουν ότι σε λίγο θα καταστραφούν, και γι’ αυτό εντείνουν τη βία και τη διαφθορά στη γη για να οδηγήσουν όλους σε καταστροφή μαζί τους αν είναι δυνατόν.—2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 12:9, 12· Ματθ. 8:29-32· Μάρκ. 1:23, 24.
Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ
Ο αληθινός Χριστιανός, που κατοικεί σε μια κοινότητα στην οποία ασκείται η μαγεία ή ο βουδουισμός, πρέπει να φοβάται τον Θεό ή τον δαίμονα που λατρεύεται ή τη μαγεία; Όχι, διότι «το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος καταφεύγων εις αυτόν είναι εν ασφαλεία.» (Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά ο Παντοκράτωρ Θεός έχει καταδικάσει τους δαίμονας σε καταστροφή. Ο αληθινός Χριστιανός, λοιπόν, με προσευχή στον Ιεχωβά εν ονόματι του Χριστού μπορεί να βασίζεται στη δύναμί του να τον προφυλάξη από τους δαίμονας ή από μαγικές επικλήσεις ενός μάγου. Ο Λόγος του Θεού, η αγία Γραφή, μας λέγει παρηγορητικά: «Άγγελος του Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβούμενων αυτόν, και ελευθερόνει αυτούς.»—Ψαλμ. 34:7, ΜΝΚ.
Συνεπώς, εκείνος που εμπιστεύεται στον Θεό θα λάβη την πορεία που λαμβάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα μέρη της γης. Αυτοί δεν σκύβουν από φόβο, ούτε ακολουθούν τις συνήθειες των φοβισμένων ανθρώπων που είναι ολόγυρά των. Ακολουθούν την εντολή της Γραφής: «Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών, και εις τα σημεία του ουρανού μη πτοείσθε, διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια.»—Ιερερ. 10:2, 3.
Λόγου χάριν, στην Αφρική τα παιδιά των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έχουν μαύρα και άσπρα νήματα στο λαιμό τους ή στα χέρια τους για να προφυλαχθούν από τον Θεό Σάμπιο. Δεν ενώνονται με τους χωρικούς με το να σπάζουν κλάδους δένδρων, να ρίχνουν πέτρες ή να λέγουν κατάρες, για να εμποδίσουν ωρισμένα νυχτοπούλια που λέγονται «μαγικά πουλιά» να μείνουν στα δένδρα για να προφυλάξουν το χωριό από την πληγή του θανάτου. Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι αυτά τα πουλιά είναι δημιουργήματα του Θεού, και έρχονται τη νύχτα για ν’ αναζητήσουν έντομα ή τρωκτικά ζώα. Ούτε αποφεύγουν να συλλάβουν τα λεγόμενα «ιερά» ψάρια για να τα φάγουν. Αγνοούν τα τοπικά έθιμα και αναγνωρίζουν ότι οι τοπικοί θεοί δεν είναι διόλου θεοί, η δε λατρεία των είναι λατρεία δαιμόνων. (Γαλ. 4:8· 1 Κορ. 10:20· Ιερεμ. 16:20· Ψαλμ. 96:5) Οι χωρικοί περίμεναν να πεθάνουν οι Μάρτυρες. Αλλ’ όταν αυτοί δεν πέθαναν, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να δίνουν προσοχή στην αλήθεια της Γραφής από τους Μάρτυρας και ελευθερώθηκαν από τη δεισιδαίμονα δουλεία των.
Ένα παράδειγμα της ελευθερίας με την οποία η αλήθεια ελευθέρωσε χιλιάδες ανθρώπους από τη μαγεία και τη δεισιδαιμονία είναι ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Φάλλαχ Τζων, πρώην φετιχιστής ιερεύς που ήταν αρχηγός μιας μυστικής Αφρικανικής κοινωνίας της ζούγκλας. Αυτός αφηγείται τα εξής:
«Ασκούσα τεραστία επιρροή μεταξύ των πρεσβυτέρων μου και μεταξύ ανθρώπων πολλών χωριών σε μια ευρεία έκτασι της δικαιοδοσίας μου. Είχα μυστηριώδη εξουσία και δύναμι να μάχωμαι με είκοσι πέντε άτομα ταυτόχρονα. Το ‘φάρμακό’ μου εν μέρει ήταν παρασκευασμένο από τεμάχιον καμμένου ανθρωπίνου σώματος. Εξαιτίας αυτής της ειδικής δυνάμεως που μου δόθηκε από τους δαίμονας είχα ιδιαίτερο πόθο να μάχωμαι και με εκτιμούσαν αλλά και με εφοβούντο οι ομόφυλοί μου. Όταν ήλθαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά με το άγγελμα, της Αγίας Γραφής και εξήγησαν ποιος είναι ο Ιεχωβά και ποιος είναι ο σκοπός του, δέχθηκα την πρόσκλησί τους να έχουν μια Γραφική μελέτη στο σπίτι μου. Μπόρεσα να γνωρίσω ότι η δύναμις του Ιεχωβά είναι πολύ ανώτερη από τη δύναμι του Σατανά και των δαιμόνων του. Δεν πέρασε, πολύς καιρός και απεφάσισα αντί να είμαι ιερεύς του διαβόλου, ν’ αρχίσω να υπηρετώ τον Ιεχωβά και ν’ αντλώ από τη δύναμί του.»
Ο Φάλλαχ Τζων υπηρετεί τώρα ως ολοχρόνιος σκαπανεύς διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι τώρα ένας ειρηνοποιός.
Σήμερα πολλοί άνθρωποι βλέπουν την αποτυχία των θρησκειών και φιλοσοφιών αυτού του κόσμου. Επιδιώκουν κάτι που τους παρέχει μια σταθερή ελπίδα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάμει μια τέτοια έρευνα και βρήκαν κάτι πραγματικό που να το πιστέψουν. Απολαμβάνουν συναναστροφές στις οποίες είναι επιθυμητοί και αγαπητοί. Οι έξω, παρατηρώντας τις τοπικές και διεθνείς συνελεύσεις των, έχουν διακρίνει την ειρήνη, την ενότητα και την φιλαδελφία των Μαρτύρων που είναι από όλες τις φυλές, και τα κοινωνικά στρώματα όταν συναθροίζωνται και συνεργάζονται. Ένας που επεσκέφθη μια συνέλευσι στη Βόρειο Καρολίνα, παρατηρώντας το υψηλότερο ποσοστό εθνομιξίας από τις άλλες θρησκευτικές ομάδες, έγραψε τα εξής: «Η λέξις ‘αδελφέ και αδελφή’ δεν είναι προσποιητή.» «Αυτοί δίνουν μαρτυρία για μια ευτυχή θεότητα,» εσχολίασε ένας αρθρογράφος της εφημερίδος Τζόρναλ του Σρέβερπορτ της Λουιζιάνας. Ο δε διευθυντής ειδήσεων ενός ραδιοσταθμού της πόλεως Ατλάντα της Γεωργίας συνεπέρανε: «Οι νέοι σας όχι μόνον έχουν απαντήσεις για την Αγία Γραφή αλλά και για το πρόβλημα των ναρκωτικών.»
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρήκαν εκείνο που χιλιάδες ανανήφοντες νέοι επιζητούν πραγματικά. Γιατί να μη επισκεφθήτε την Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά στην κοινότητά σας, για να ιδήτε μόνοι σας; Θα γίνετε πρόθυμα δεκτοί, και δεν θα έχετε καμμιά υποχρέωσι παρά μόνον να ακούσετε την εκπαιδευτική, εποικοδομητική εξέτασι των πραγμάτων που οδηγούν σε ζωή και ειρήνη.