Γιατί Συνεχίζομε να Κηρύττωμε;

ΠΟΣΟ συχνά, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι στη διακονία τους, αντιμετωπίζουν την ερώτησι, «Γιατί εξακολουθείτε να έρχεσθε; Δεν ενδιαφερόμεθα.» Σε μερικούς δε τομείς, όπου οι πιο πολλοί άνθρωποι οριστικά δεν ενδιαφέρονται, είναι πιθανόν μερικοί, που έχουν κηρύξει λίγα χρόνια, να κάμουν και οι ίδιοι την ίδια ερώτησι, «Γιατί να εξακολουθώ να κηρύττω; Τι το όφελος; Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται.»

Το να βρούμε τις ορθές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι ζωτικό. Σημαίνει ζωή για σας και για κείνους που σας ακούουν. (1 Τιμ. 4:16) Ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός, είναι εκείνος που προείπε το έργο του κηρύγματος του καιρού μας, ο Ιεχωβά είναι εκείνος, που προείπε ότι ένα αυξανόμενο πλήθος ανδρών και γυναικών θα συμμετείχε σ’ αυτό, και ο Ιεχωβά είναι, που επρομήθευσε τον σκοπό, τα μέσα, το ελατήριο και το πνεύμα του για να διευκολύνη την επιτέλεσι του έργου κηρύγματος στον καιρό μας.

Είναι αλήθεια ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου έχει ως έναν από τους σκοπούς του την υποβοήθησι ειλικρινών ατόμων προς σωτηρίαν, αλλ’ αυτό δεν είναι ο μοναδικός σκοπός. Λοιπόν, όταν πολλά άτομα απορρίπτουν το άγγελμα σ’ έναν τομέα, τούτο δεν αποτελεί λόγο για να σταματήσετε. Το σημερινό έργο κηρύγματος έχει πολλούς σκοπούς: 1) να βοηθήση εκείνους που ακούουν να κερδίσουν σωτηρία, 2) να δώση στους επί της γης δούλους του Ιεχωβά μια ευκαιρία να εκδηλώσουν την αγάπη των και ν’ αποδείξουν την ακεραιότητά των, 3) να διακηρυχθή ένα άγγελμα προειδοποιήσεως σε όλους τους ανθρώπους σχετικά με την επερχομένη εκτέλεσι της κρίσεως του Θεού εναντίον των κακοποιών, και 4) να διαφημισθούν και να διεκδικηθούν το μεγάλο όνομα και ο σκοπός του Ιεχωβά Θεού σε όλο τον κόσμο.

ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ

Το ότι η δράσις κηρύγματος είναι ένα μέσον σωτηρίας για εκείνους που θα ακούσουν είναι φανερό και από τα δύο εδάφια Ιωήλ 2:28-32 και Ρωμαίους 10:13-15, όπου προελέχθη ότι εκείνοι που επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά θα σωθούν, και, για να το κάμουν αυτό οι άνθρωποι, πρέπει κάποιος να κηρύξη σ’ αυτούς. Έτσι, η ζωηρή επιθυμία να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους να σωθούν πρέπει να είναι ένα κίνητρο, που ενθαρρύνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά να εξακολουθούν να κηρύττουν. Όταν δε ειλικρινή άτομα ανταποκρίνονται και επιζητούν να μάθουν το θέλημα του Θεού, τούτο αποτελεί την όλη ενθάρρυνσι που οι Μάρτυρες χρειάζονται για να συνεχίσουν. Τι θα γίνη, όμως, αν ένας δεν επιτυγχάνη τα θετικά αυτά αποτελέσματα, αν είναι ανίκανος να έχη καλές συζητήσεις με τους ανθρώπους; Εν πρώτοις, ο Μάρτυς πρέπει να αναλύση τις δικές του διδακτικές μεθόδους και να προσπαθήση να τις βελτιώση. Θα διερωτηθή αν είναι καλά προετοιμασμένος να δώση καλές ομιλίες. Είναι φιλικός, ενθουσιώδης στην πόρτα; Δίνει στο άλλο άτομο ευκαιρία να μιλήση και ανταποκρίνεται σε ό,τι έχει να πη το άλλο άτομο; Είναι πάντοτε τα λόγια του εποικοδομητικά; Το ότι πολλά εξαρτώνται από εκείνον που κηρύττει σχετικά με το αν θα επιτύχη καλά αποτελέσματα, δείχνεται στη συμβουλή προς Τιμόθεον να είναι «διδακτικός».​—2 Τιμ. 4:2· 2:24, 25.

Ο Χριστιανός μάρτυς θα έχη, επίσης, υπ’ όψι του ότι τα άτομα, που σήμερα δεν ενδιαφέρονται ή ακόμη και εναντιώνονται στο άκουσμα του αγγέλματός του, πιθανόν ν’ αντιδράσουν διαφορετικά την επομένη φορά που θα τα επισκεφθή. Οι επανειλημμένες επισκέψεις από μάρτυρας του Ιεχωβά, με τα εμπνεόμενα από πίστι λόγια και έργα τους, μπορούν να δημιουργήσουν βαθμιαίως μια κατανόησι των σκοπών του Θεού στη διάνοια του ακροατού κι έτσι να διεγείρουν ενδιαφέρον. Επίσης, οι παγκόσμιες συνθήκες μεταβάλλονται και η ζωή των ατόμων υφίσταται συνεχώς μεταβολές που διεγείρουν νέες διαθέσεις, οι οποίες όλες μπορούν να καταλήξουν σε μια ευνοϊκή αντίδρασι έναντι του κηρύγματος του ευαγγελίου. Αλλ’ αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο να σταματήσουν το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, επειδή απλώς οι περισσότεροι εναντιώνονται, δεν θα υπήρχε ευκαιρία για τα πρόσωπα αυτά να ωφεληθούν από την μεταστροφή της διανοίας των. Συνεπώς, πρέπει να συνεχίζωμε να ‘εξετάζωμε τις είναι άξιος’. (Ματθ. 10:11) Ο αριθμός των ατόμων, που τελευταίως συνδέονται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά κάθε χρόνο στις συνελεύσεις των, στις δημόσιες ομιλίες των και σε άλλες ειδικές συναθροίσεις, δείχνει ότι υπάρχουν χιλιάδες επί χιλιάδων που πρόκειται ακόμη να συναχθούν. Το να σταματήσωμε το κήρυγμα, επειδή τώρα πολλοί απορρίπτουν το άγγελμα, θα ήταν, με μια έννοια, εκδήλωσις κρίσεως εναντίον όλων αυτών των αξίων ως αναξίων. Ποτέ να μην το κάνωμε αυτό.

ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

Ένας άλλος σκοπός της επιδόσεως μαρτυρίας είναι να δώση στον Χριστιανό μια ευκαιρία να εκδηλώση την αγάπη του για τον Ιεχωβά και τον συνάνθρωπό του, μια ευκαιρία να αποδείξη την ακεραιότητά του κάτω από δοκιμασία. Για να κερδίση ένας την επιδοκιμασία του Θεού, πρέπει να τον ευγνωμονή για τη ζωή και τις ευλογίες της. Η ευγνωμοσύνη γεννά αγάπη για τον Θεό, και αυτή υποκινεί τον Χριστιανό να έχη παρρησία καθώς ομιλεί για την αγαθότητα του Θεού. «Εν τούτω είναι τετελειωμένη η αγάπη μεθ’ ημών, δια να έχωμεν παρρησίαν εν τη ημέρα της κρίσεως.» (1 Ιωάν. 4:17) Ασφαλώς, η ιδιότης της αγάπης είναι εκείνη, που υποκινεί τα άτομα να εκτελέσουν την εντολή: «Ψάλατε εις τον Ιεχωβά· ευλογείτε το όνομα αυτού. Κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν την σωτηρίαν δι’ αυτού. . . . Απόδοτε εις τον Ιεχωβά την δόξαν την ανήκουσαν εις το όνομα αυτού.»​—Ψαλμ. 96:2-8, ΜΝΚ· 115:1.

Τι θα πούμε, όμως, για κείνους που πιθανόν να στενοχωρούνται, επειδή νοιώθουν ότι στερούνται ευγνωμοσύνης και αγάπης; Αυτοί πρέπει ν’ αναπτύξουν τη συνήθεια να κάνουν σκέψεις επάνω στις θαυμάσιες ευλογίες που έχουν λάβει από τον Θεό​—συνειδητή ύπαρξι, ικανότητα του σκέπτεσθαι, όρασι, ακοή, και πολλές άλλες. Τέτοια μελέτη κάνει έναν ν’ αυξήση σε αγάπη για τον Θεό. Επίσης, εξακολουθητικό κήρυγμα, που συνδυάζεται με αυτοεξέτασι και ενισχύεται από το πνεύμα του Θεού, βοηθεί έναν να εξαγνίση τα ελατήριά του και να καλλιεργήση την αγάπη. Μολονότι το εξακολουθητικό κήρυγμα πιθανόν να γίνη μια δοκιμασία, πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι οι δοκιμασίες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την άσκησι υπομονής, η οποία μπορεί να μας ‘τελειοποίηση από κάθε άποψι, χωρίς να έχωμε καμμιά έλλειψι’. (Ιάκ. 1:3, 4) «Καυχώμεθα εις τας θλίψεις· γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια πνεύματος αγίου του δοθέντος εις ημάς.» (Ρωμ. 5:3-5) «Ακολουθείτε την αγάπην» λέγουν οι Γραφές. (1 Κορ. 14:1· 1 Τιμ. 6:11, 12· 2 Τιμ. 2:22) Η αγάπη είναι μία ιδιότης, που μπορούμε να καλλιεργήσωμε «καταβαλόντες πάσαν σπουδήν.» (2 Πέτρ. 1:5-7) Εκδηλώνεται με την υπακοή μας στην αλήθεια.​—1 Ιωάν. 5:3.

ΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Ένας τρίτος λόγος για να εξακολουθήσωμε να κηρύττωμε μολονότι μας δείχνουν εναντίωσι, είναι να προειδοποιήσωμε εκείνους που δεν θα μεταβάλουν στάσι ως προς την επερχομένη κρίσι. Ακόμη και αν έχουν λάβει τη στάσι τους, πρέπει να προειδοποιούνται συνεχώς. Ένα άγγελμα κρίσεως πρέπει να κηρυχθή. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν να μη θέλουν ν’ ακούσουν. Μπορεί να θέλουν ν’ αποκλείσουν το άγγελμα της κρίσεως και τοιουτοτρόπως να διατηρήσουν την «ειρήνην» των· ωστόσο, πρέπει να κατασταθούν ενήμεροι της ευθύνης των. Μπορεί να το θεωρήσουν αυτό ως ‘ενοχλητικό για την ιδιωτική τους ζωή’, όπως έκαμαν οι Ισραηλίται, που εκουράσθησαν από το κήρυγμα του Ησαΐα, και για τους οποίους είναι γραμμένο: «Ούτος είναι λαός απειθής, . . . υιοί μη θέλοντες να ακούσωσι τον νόμον του Ιεχωβά· οίτινες λέγουσι προς τους βλέποντας, Μη βλέπετε· και προς τους έχοντας οράσεις, Μη προφητεύετε εις ημάς τα ορθά, λαλείτε προς ημάς κολακευτικά, προφητεύετε απατηλά. Αποσύρθητε από της οδού, εκκλίνατε από της τρίβου. Κάμετε τον Άγιον του Ισραήλ να παύση ακριβώς εξ αιτίας ημών.» (Ησ. 30:9-11, ΜΝΚ) Αλλά το κήρυγμα περί της ερχομένης κρίσεως του Θεού πρέπει να συνεχισθή, ούτως ώστε η περιφρόνησίς των προς τους σκοπούς του και τους νόμους του να φθάση στο έπακρον.

Πρέπει να κηρύττωμε, όχι μόνο τα «αγαθά νέα προς τους πραείς» και τον «ενιαυτόν ευδοκίας εκ μέρους του Ιεχωβά», αλλ’, επίσης, την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» (Ησ. 61:1, 2, ΜΝΚ· Αποκάλ. 14:6-12) Όπως ο Ιεζεκιήλ, οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να εξακολουθήσουν να κηρύττουν στους ανθρώπους «εάν τε ακούσωσιν, εάν τε απειθήσωσι», ακόμη και ενώπιον εναντιώσεως. «Δεν θέλει να σου ακούση· διότι δεν θέλουσι να εισακούωσιν εμού . . . Μη φοβηθής αυτούς, και μη τρομάξης από προσώπου αυτών.» (Ιεζ. 2:5-7· 3:4, 7-9) Την ίδια προοπτική αδιαφορίας και εναντιώσεως εδοκίμασαν ο Ησαΐας και ο Ιερεμίας. (Ησ. 6:9, 10· Ιερεμ. 1:17-19) Ωστόσο, οι τρεις αυτοί προφήται, που ανεφέρθησαν, εξακολούθησαν το κήρυγμα αντιμετωπίζοντας εναντίωσι, τουλάχιστον επί 22, 43 και 67 χρόνια αντιστοίχως.

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Και τελικά, σχετικά μ’ αυτούς τους λόγους, ο τέταρτος σκοπός μας για να γίνεται το έργο κηρύγματος που πρέπει να εξετασθή εδώ, είναι ο σπουδαιότερος απ’ όλους, δηλαδή, το να κάνωμε γνωστά το όνομα και τον σκοπό του Ιεχωβά. Τούτο τονίζεται στην έκφρασι, «Θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά», που συναντάται στην προφητεία του Ιεζεκιήλ (ΜΝΚ), τουλάχιστον εξήντα φορές. Η δήλωσις του Ιεχωβά στην Έξοδο 9:16 πρέπει να εκπληρωθή στον καιρό του τέλους· το όνομά του πρόκειται να «κηρυχθή . . . εν πάση τη γη.» Είναι ανάγκη να συνεχίσωμε το κήρυγμα ούτως ώστε όλα τα άτομα να εξακολουθούν ν’ ακούουν για τον Ιεχωβά, το όνομά του, τις φιλάγαθες ιδιότητές του και τις γεμάτες έλεος προμήθειές του για τον άνθρωπο, ως, επίσης, και για τις απαιτήσεις του για χρηστότητα και δικαιοσύνη. Μολονότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να λησμονήσουν τον Ιεχωβά, αποτελεί έργο των μαρτύρων του το να τηρηθούν άγρυπνοι δημοσίως όσον αφορά τον Δημιουργό. Τα ευαγγέλιον της Βασιλείας είναι μια μαρτυρία προς όλους τους ανθρώπους και μια βάσις για την κρίσι των, και συνεπώς αυτό πρέπει να εξακολουθή να κηρύττεται από την παγκόσμιο κοινωνία των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι, κάνοντας αυτό το έργο, εκδηλώνουν την αγάπη τους για τον Ιεχωβά και τον ζήλο τους για δικαιοσύνη. Οι λέξεις «Σεις είσθε μάρτυρές μου» εφαρμόζονται σε αφιερωμένους Χριστιανούς, πνευματικούς Ισραηλίτας, σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους. (Ησ. 43:10-12) Είθε οποιοσδήποτε από μας να μην ομοιάση ποτέ μ’ έναν άπιστο μάρτυρα, που αρνείται να δώση μαρτυρία για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη σ’ ένα κρίσιμο σημείο μιας σπουδαίας δίκης ένεκα φόβου εναντιώσεως. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιμένωμε να ομιλούμε στο έργο από θύρα σε θύρα, όταν οι άνθρωποι λέγουν οριστικά ότι δεν ενδιαφέρονται, αλλά σημαίνει πράγματι ότι θα εξακολουθήσωμε να τους επισκεπτώμεθα για να δούμε αν θα εκδηλωθή ενδιαφέρον.

Σήμερα το κήρυγμά μας επιτελεί τον σκοπό του. Χιλιάδες ανθρώπων συνάγονται κάθε χρόνο απ’ αυτόν τον κόσμο και διδάσκονται πώς να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά και να κερδίσουν αιώνιο ζωή, υπάρχει δε ακόμη μεγάλος αριθμός ατόμων που είναι πιθανόν να συναχθούν. Είτε επιθυμούν οι άλλοι ν’ ακούσουν είτε όχι, οσάκις αναφέρεται το όνομα του Ιεχωβά, οι άνθρωποι σκέπτονται αυτομάτως μερικούς ανθρώπους, που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κάνοντας κήρυγμα για αιώνιο ζωή σε μια παραδεισιακή γη, για έσχατες ημέρες, για καταστροφή από τον Ιεχωβά των πονηρών στον Αρμαγεδδώνα, για το τέλος των διωρισμένων καιρών των εθνών και για τη δευτέρα παρουσία του Ιησού Χριστού, που άρχισε στο 1914. Σκέπτονται μερικούς ανθρώπους, που εμμένουν στους ηθικούς κανόνες της Γραφής όσον αφορά τον γάμο και το διαζύγιο, την οικογενειακή ζωή και τις εργασίες· ανθρώπους, που διακρατούν ακεραιότητα στα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα αυτού του κόσμου· ανθρώπους, που ασκούν Χριστιανική αγάπη παγκοσμίως· ανθρώπους, που αγωνίζονται να διατηρήσουν μια καθαρή, αγνή λατρεία και εμμένουν στη θρησκεία τους με κίνδυνο της ελευθερίας των ή και αυτής της ζωής των· ανθρώπους που προσκολλώνται στις απαιτήσεις του Θεού σχετικά με τη χρήσι του αίματος. Αυτό αποδεικνύει ότι η διαγωγή καθώς και το κήρυγμα των μαρτύρων του Ιεχωβά καθιστά τους ανθρώπους υπευθύνους λόγω του ότι γνωρίζουν το θέλημα του Θεού. Συμβαίνει όπως ακριβώς και με τον Νώε, του οποίου η ευσεβής διαγωγή και τα έργα πίστεως και το κήρυγμα ‘κατέκριναν τον [τότε] κόσμον’.​—Εβρ. 11:7.

Αλλ’ οι άνθρωποι σήμερα βομβαρδίζονται συνεχώς με κάθε μορφής προπαγάνδα, πολιτική, εμπορική και άλλου είδους. Αν το όνομα του Ιεχωβά δεν εκρατείτο συνεχώς υψωμένο ενώπιόν των, αυτοί θα το λησμονούσαν σύντομα, για να εξυψώσουν τα ονόματα των προσωπικοτήτων που είναι πασίγνωστες στους τομείς της πολιτικής, του αθλητισμού και των διασκεδάσεων. Αν το κήρυγμα επρόκειτο να σταματήση, το άγγελμα της βασιλείας του Θεού σύντομα θα ελησμονείτο από τους ανθρώπους που υπόκεινται στα αλλεπάλληλα κύματα της προπαγάνδας, που εκτείνονται από τις κενές πολιτικές αοριστολογίες ως το τετριμμένο δράμα και το εμπόριο της οδοντόπαστας. Ας συνεχισθή, όμως, το κήρυγμα, οποτεδήποτε δε ακουσθή ένα απροσδόκητο χτύπημα στην πόρτα, οι άνθρωποι θα σκεφθούν ότι πιθανόν να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Όταν σκέπτωνται το όνομα του Ιεχωβά, σκέπτονται τον σκοπό του και τις επερχόμενες κρίσεις του, έστω και αν πρόκειται μόνο να χλευάσουν.

Ένα μέρος της γεμάτης έλεος προμηθείας του Ιεχωβά είναι η διατήρησις μιας συνεχούς προσπαθείας κηρύγματος. Ακόμη και σ’ εκείνους, που δεν πιστεύουν, πρέπει να γίνη λόγος για την επικείμενη εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Και είναι προνόμιο των μαρτύρων του Ιεχωβά να εκτελούν αυτό το κήρυγμα. Ναι, αυτός είναι ο λόγος, που οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να εξακολουθούν να κηρύττουν ωσότου ο Ιεχωβά ο ίδιος τερματίση αυτό το έργο στον Αρμαγεδδώνα. «Ω Ιεχωβά, έως πότε;» Καθώς εκτίθεται στο Ησαΐας 6:11, 12, ΜΝΚ: «Εωσού ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν.»