Πιστεύετε Πραγματικά ότι ο Θεός Υπάρχει;

ΠΟΛΛΟΙ από τους κατοίκους της γης ομολογούν πίστι στον Θεό. Εσείς ομολογείτε; Αν ναι, μπορείτε να εξετάσετε το ερώτημα («Πιστεύετε πραγματικά ότι ο Θεός υπάρχει;») όπως απευθύνεται στους άλλους. Ίσως ν’ ανακαλήτε στη μνήμη σας τον Ψαλμό 14:1: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Θεός,» και το εφαρμόζετε στους άθεους και στους αγνωστικιστάς. Αλλά μήπως αυτό το εδάφιο θα μπορούσε να περιλάβη περισσότερα απ’ αυτά τα άτομα;

Ασφαλώς περιλαμβάνει. Η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται άφρων δείχνει την ηθική, όχι τη διανοητική, ελαττωματικότητα. Αυτός ο ψαλμός επομένως δεν ομιλεί πρωτίστως για κείνους που λέγουν φανερά, «Δεν υπάρχει Θεός,» αλλά μάλλον, για κείνους που αρνούνται τον Θεό ‘από μέσα τους.’ Δηλαδή, δεν υποτάσσονται στον κανόνα του για τη ζωή των. Υπονοούν ότι αυτός στερείται δυνάμεως και ενδιαφέροντος.

Αυτοί μοιάζουν πολύ μ’ εκείνους που αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την εξουσία ενός δικαστηρίου. Το δικαστήριο υπάρχει. Αλλά αυτοί αγνοούν τη δικαστική αρμοδιότητα που έχει σ’ αυτούς. Επομένως η φράσις «Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει» έχει πραγματική σημασία μόνον αν ένας δέχεται τον Λόγο του Θεού, την εξουσία του στη ζωή του. Εσείς τον δέχεσθε;

Είναι ο Θεός τόσο πραγματικός για σας, λόγου χάριν, ώστε ο νόμος του να επηρεάζη τα ήθη σας—ακόμη και όταν δεν παρακολουθήστε από άλλους ανθρώπους; Πολλοί, άνθρωποι επιδίδονται στην κλοπή και στη σεξουαλική ανηθικότητα όταν τους δίδεται ευκαιρία. Οι ερευνηταί, για να το επαληθεύσουν αυτό, άφησαν προσφάτως ένα αυτοκίνητο σε μια μεσαίας τάξεως γειτονιά της Νέας Υόρκης και το έκαμαν να φαίνεται σαν εγκαταλελειμμένο. Τι έγινε; Το περιοδικό Τάιμ αναγράφει τα εξής:

«Σε δέκα λεπτά το όχημα δέχθηκε τους πρώτους επισκέπτας του. Το ημερολόγιο των ερευνητών λέγει με παγερή ελλειπτικότητα: ‘Μια τριμελής οικογένεια διέρχεται, με το αυτοκίνητό της και σταματά. Όλοι βγαίνουν από το αυτοκίνητο. Μια καλοντυμένη μητέρα με σάκκα ψωνίσματος του μεγάλου καταστήματος Σακς της Πέμπτης Λεωφόρου στέκει δίπλα στο αυτοκίνητο, στο πεζοδρόμιο, παρακολουθώντας. Ένα παιδί οκτώ ετών περίπου στέκει ολοένα δίπλα στον πατέρα του παρατηρώντας και βοηθώντας. Ο πατέρας, ντυμένος καθαρό πουκάμισο σπορ, φαρδύ πανταλόνι και δερμάτινη ζακέττα σπορ επιθεωρεί το αυτοκίνητο, ανοίγει τη σκευοθήκη και σκαλίζει· ανοίγει τη σκευοθήκη του δικού του αυτοκινήτου γεμάτη εργαλεία, βγάζει ένα μεταλλοπρίονο, κόβει επί ένα λεπτό της ώρας. Αφαιρεί τη μπαταρία και την βάζει στη σκευοθήκη του. Αφαιρεί ολόκληρο το ψυγείο και το θέτει στο οπίσθιο δάπεδο του αυτοκινήτου του. Η οικογένεια φεύγει με το αυτοκίνητό της.’ Η όλη ενέργεια διήρκεσε μόνον επτά λεπτά.»—28 Φεβρουαρίου 1969, σελίς 65.

Τέτοια άτομα πιστεύουν πραγματικά ότι υπάρχει Θεός; Είναι αλήθεια ότι μπορεί να ζουν σ’ ένα έθνος που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικό. Αλλά μήπως πιστεύουν πραγματικά ότι ο Θεός υποστηρίζει τον Λόγο του, που λέγει: «Μη κλέψης»; Προφανώς όχι.—Ρωμ. 13:9.

Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί διαφέρουν. Και όταν ακόμη δεν τους βλέπουν οι άλλοι, η πίστις ότι ο Θεός είναι πραγματικός τους κάνει ν’ αποφεύγουν την αδικοπραγία. Έχουν ένα ορθό φόβο Θεού. Και υπάρχει η διαβεβαίωσις ότι ο Θεός παρακολουθεί τα πάντα. (Εβρ. 4:13) Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι η αγάπη των για τον Θεό ως Πρόσωπο και η εκτίμησις όλων όσα αυτός έχει κάμει, προκαλεί την επιθυμία να τον ευαρεστήσουν. Ένας Χριστιανός γνωρίζει ότι «αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.»—1 Ιωάν. 5:3· 4:19.

Γνησία πίστις στον Θεό βοηθεί επίσης ένα άτομο να διατηρήση Χριστιανική ουδετερότητα. Στο σχολείο ή στον τόπο της εργασίας, μακρυά από τους άλλους Χριστιανούς, θα μπορούσε κανείς να αισθανθή την πίεσι να λάβη μέρος σ’ έναν εορτασμό που θα μπορούσε να τον διακρίνη ως μέρος του κόσμου. Εν τούτοις ο Ιησούς είπε ότι οι μαθηταί δεν θα ήσαν ‘μέρος του κόσμου.’ (Ιωάν. 17:16) Σε τέτοιες καταστάσεις ο Χριστιανός έχει ένα καλό παράδειγμα τον Μωυσή.

Ο Μωυσής κατ’ επανάληψιν εμφανίσθηκε ενώπιον του Φαραώ και ζήτησε να ελευθερωθή ο λαός του Θεού από την Αίγυπτο. Ο Φαραώ ήταν ένας αλαζονικός άνθρωπος που ισχυρίζετο ότι είναι θεός. Τον περιέβαλλε μια εντυπωσιακή αυλή από συμβούλους, φρουρούς, δούλους και ιερείς. Μήπως ο Μωυσής φοβήθηκε ώστε να παραμελήση την αποστολή του; Η Γραφή λέγει ότι αυτός ‘δεν φοβήθηκε τον θυμόν του βασιλέως.’ Γιατί;

Διότι ο Μωυσής «ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.» Ο τρόπος με τον οποίον ο Ιεχωβά επολιτεύθη με τον Μωυσή και με άλλους ευσεβείς ανθρώπους έδωσε «μαρτυρία» της πραγματικότητος του Θεού. Με πίστι, λοιπόν, ο Μωυσής συνεκέντρωσε ολοκάρδια την προσοχή του στον Ιεχωβά. Ο Μωυσής δεν φοβήθηκε ούτε τον ισχυρότερο άνθρωπο του κόσμου! Είναι ο Θεός τόσο πραγματικός σ’ εσάς;—Εβρ. 11:1, 27· Νεεμ. 4:14· 2 Τιμ. 4:17.

Επίσης, αν η πίστις ενός ατόμου στην υπαρξι του Θεού είναι γνησία, η στάσις του απέναντι της ζωής θα επηρεασθή ευνοϊκά. Πώς γίνεται αυτό;

Παραδέχεται ό,τι λέγει ο Θεός στον Λόγο του για την αιτία που οι συνθήκες του παρόντος συστήματος πραγμάτων είναι αυτές που είναι. Αν η κοινωνική ανισότης, η ασθένεια ή η φτώχια εισέλθουν στη ζωή του, δεν απαρνείται τον Θεό. Αν ο θάνατος πλήξη ένα προσφιλές του πρόσωπο, δεν κατανικάται πλήρως από θλίψι. Γνωρίζει γιατί παρουσιάζονται αυτά τα πράγματα.

Πιστεύει σε ό,τι λέγει ο Θεός για την εγγύτητα των ‘νέων ουρανών και της νέας γης όπου κατοικεί δικαιοσύνη.’ Γι’ αυτό ο Χριστιανός βρίσκει λόγους χαράς, υπομένοντας τις προσωπικές του δοκιμασίες. Αυτό μάλιστα «ιλαρύνει το πρόσωπον.»—Παροιμ. 15:13· 1 Θεσσ. 4:13· 2 Πέτρ. 3:13.

Τι αντίθεσι αποτελεί ένα τέτοιο άτομο από εκείνους που στερούνται ευσεβούς ελπίδος! Για να παρασταθή αυτή η διαφορά, λάβετε υπ’ όψιν τι λέγει ο Β. Μ. Μάρτιν για την επίδρασι της φιλοσοφίας περί «Υπαρξισμού» στους οπαδούς της:

«Υπάρχει ελάχιστη αν όχι καμμιά προσπάθεια από μέρους αυτών των υπαρξιστών να επιχειρηματολογήσουν εναντίον των παραδοσιακών αποδείξεων για την ύπαρξι του Θεού· ο αθεϊσμός απλώς θεωρείται ως γεγονός. . . . Αυτός ο αθεϊσμός θα μπορούσε να εξηγήση το νοσηρό σκοτάδι, την αυξανόμενη ανησυχία και την καθαρή αφροσύνη της ζωής που βρίσκει κανείς συχνά στον υπαρξισμό . . . Η απουσία του Θεού κάνει τον θάνατο κάτι το απόλυτο, ένα απόλυτο που θεωρείται από μερικούς σαν μια παράλογη ανοησία, και από άλλους σαν μια γελοία τερατωδία. . . . [Υπάρχει] μια υπέρμετρη έμφασις στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης υπάρξεως. Η απογοήτευσις, η στενοχώρια και η θλίψις αποτελούν μέρος της όλης ανθρώπινης ζωής, αλλά ο υπαρξισμός φαίνεται συγκεντρωμένος σ’ αυτά. Υπάρχει πολύ μικρή χαρά και ευτυχία στα συγγράμματα του υπαρξισμού.»

Η δική σας άποψις της ζωής, η διάθεσίς σας, δείχνει ότι πραγματικά πιστεύετε πως ο Θεός υπάρχει;

Πλησιάζει ο καιρός οπότε ο Ιεχωβά θα καταδείξη βίαια την πραγματικότητά του σε όλους τους ανθρώπους με αυτό που η Γραφή ονομάζει ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21) Τι επίδρασι θα έχη σ’ εσάς ‘η μεγάλη θλίψις;’ Αυτό εξαρτάται απ’ ό,τι κάνετε τώρα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σας προσκαλούν να μελετήσετε την Αγία Γραφή μαζί τους χωρίς οικονομική επιβάρυνσι. Μάθετε την ελπίδα που έχουν αυτοί. Αποκτήστε καλύτερη κατανόησι του τι σημαίνει πραγματικά το να λέμε ‘Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’