Ποιο Έρχεται Πρώτο—Η Εκκλησία σας ή ο Θεός;

ΠΛΕΙΣΤΟΙ πιστοί ενδιαφέρονται για την κρίσι που δοκιμάζει τώρα η Καθολική Εκκλησία καθώς και οι θρησκείες των Διαμαρτυρομένων. Οι αντιδράσεις των, όμως, διαφέρουν, ανάλογα με το είδος που συμπίπτει να είναι ο πιστός. Για μερικούς, ο Θεός έρχεται πρώτα και η εκκλησία των είναι απλώς ένα μέσον που χρησιμοποιούν για να τον λατρεύουν. Για άλλους, η εκκλησία των έχει γίνει αυτός ο ίδιος ο σκοπός, και λαμβάνει προτεραιότητα επάνω από τον Θεό και τον Λόγο του, την Βίβλο. Ποια είναι η δική σας στάσις; Μέσα στην καρδιά και τη διάνοιά σας, ποιο έρχεται πρώτα—η εκκλησία σας ή ο Θεός;

Τον περασμένον Ιούλιο, ο Νέος Παρατηρητής, ένα εβδομαδιαίο ειδησεογραφικό περιοδικό της Γαλλίας, εξεδόθη μ’ ένα ζωηρό κόκκινο εξώφυλλο που έδειχνε ένα ιερέα να περιεργάζεται έξω από μια θύρα εκκλησίας, κάτω από μια επικεφαλίδα με έντονα λευκά γράμματα: “La mort de l’Eglise” (O θάνατος της Εκκλησίας). Αφού το περιοδικό δικαιολογήθηκε πρώτα διότι χρησιμοποιούσε ένα τίτλο που θα μπορούσε να σκανδαλίση πολλούς Καθολικούς, προσέθεσε την εξήγησι ότι «αυτή η έκφρασις δεν είναι δική μας: έχει χρησιμοποιηθή από εκκλησιαστικούς,» και προχώρησε για να ομιλήση για τρεις ανθρώπους που αποτελούν τύπους τριών κατηγοριών πιστών:

«Ο πρώτος άνθρωπος είναι, εκείνος που αισθάνεται άνετα μέσα στα εκ παραδόσεως κτίρια της Εκκλησίας· ο δεύτερος θα επιθυμούσε να ιδή μερικές αλλαγές να γίνωνται μέσα σ’ αυτά τα κτίρια· όσον αφορά τον ‘τρίτον άνθρωπο,’a αυτός έχει εγκαταλείψει την Εκκλησία, αλλά αθόρυβα, χωρίς να δημιουργή ζητήματα. Εξακολουθεί να πιστεύη στην αξία του Ευαγγελίου, αλλά δεν αναμένει πια βοήθεια από την Εκκλησία. Απεχώρησε, και το πρόβλημα της Εκκλησίας έπαυσε να τον ενδιαφέρη, μια για πάντα.»

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΠΡΩΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»

Ο «πρώτος άνθρωπος» αντιπροσωπεύει τους πιστούς, οι οποίοι παραμένουν πιστοί στην εκκλησία των από νομιμοφροσύνη στη θρησκεία που ανετράφησαν να πιστεύουν. Η στάσις των είναι: Ορθή ή εσφαλμένη, είναι η θρησκεία μου! Μήπως αυτός είναι ο τρόπος που σκέπτεσθε σεις; Αν ναι, τότε ασφαλώς είσθε ένας νομιμόφρων άνθρωπος. Αλλά σε ποιον οφείλετε μεγαλύτερη νομιμοφροσύνη—στην εκκλησία σας, ή στον Θεό; Με μια τόσο άφθονη δυσπιστία, που επικρατεί σ’ όλη τη γη, είσθε άξιος επαίνου, διότι διατηρείτε την πίστι σας, αλλά που πρέπει να θέσετε την πίστι σας—σε μια θρησκευτική οργάνωσι, ή στον Θεό; Γιατί πηγαίνετε στην εκκλησία; Βασικώς, δεν είναι μήπως διότι πιστεύετε στον Θεό; Πηγαίνουν στην εκκλησία οι άθεοι; Δεν είναι ο κύριος σκοπός του εκκλησιασμού το να λατρεύση ο άνθρωπος τον Θεό και να κερδίση την επιδοκιμασία του; Έτσι, αν προέκυπτε σαφώς ότι η εκκλησία σας δεν εκπληρώνει τον βασικό της σκοπό, ποιο θα ήταν το πρώτον καθήκον σας;

«Αλλά,» πιθανόν ν’ απαντήσετε, «πώς μπορεί να πη ένας αν η εκκλησία του εκπληρώνη τον σκοπό της;» Φέρνει η εκκλησία σας ολοένα περισσοτέρους ανθρώπους στον Θεό και τους βοηθεί να τον υπηρετούν; Ή, μήπως, τα καλύτερα και πιο ειλικρινή μέλη της είναι απελπισμένα, απογοητευμένα και αποκαρδιωμένα; Τι είδους ανθρώπους βλέπετε γύρω σας στην εκκλησία την Κυριακή πρωί; Είναι καλοί άνθρωποι που παράγουν τους καρπούς του πνεύματος, όπως είναι, η «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια»; Ή είναι άνθρωποι οι οποίοι πίσω από τη σκηνή, εντρυφούν σε ‘πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια και σεξουαλική ανευθυνότητα· ειδωλολατρεία και φαρμακεία· έχθρες και έριδες, ζηλοτυπίες, θυμούς και μάχες, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνους, μέθες, κώμους και τα όμοια’; Εφόσον «οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει,» δεν είναι καταφανές ότι η εκκλησία, της οποίας ο κλήρος συγχωρεί τέτοια διαγωγή και της οποίας τα μέλη εντρυφούν σε τέτοιες πράξεις, δεν μπορεί να ευαρεστή τον Θεόν και να έχη την ευλογία του;—Γαλ. 5:19-23, Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ.

Επί πλέον, για να ευαρεστή τον Θεό, δεν θα έπρεπε η εκκλησία να διδάσκη την αλήθεια; Μήπως δεν το τόνισε αυτό ο Ιησούς Χριστός στη Σαμαρείτιδα στο φρέαρ στη Σιχάρ; Της είπε: «Γύναι, πίστευσόν μοι, . . . έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.»—Ιωάν. 4:21-24.

Σημειώστε ότι η λατρεία εν «αληθεία» είναι ένα πρέπει! Είναι αδύνατον, επομένως, να λατρεύεται ο Θεός με τρόπο ευπρόσδεκτο χωρίς βαθιά αγάπη της αληθείας. Η αληθινή Χριστιανική θρησκεία πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια, όχι σε παραδόσεις, σε σύμβολα πίστεως, σε δόγματα και άρθρα πίστεως που συχνά είναι δύσκολο να τα εννοήση ένας διότι αποτελούν πρόκλησι εναντίον όλων των ιδιοτήτων λογικεύσεως με τις οποίες μας έχει προικίσει ο Θεός. Αλλά ποιος είναι ο Χριστιανικός κανών για τη μέτρησι της αληθείας; Δεν είναι η Αγία Γραφή; Τότε, αν ήθελε αποδειχθή ότι υπάρχει αντίφασις μεταξύ των διδασκαλιών μιας εκκλησίας η οποία ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανική και της σαφούς δηλώσεως της αληθείας που ευρίσκεται στις Άγιες Γραφές, ποιο θα έπρεπε να έλθη πρώτα στη λατρεία σας—η εκκλησία σας ή ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή; Ποια θα είναι η απάντησίς σας, αν η ειλικρινής επιθυμία σας είναι να είσθε όπως «ο Πατήρ . . . ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν»;

Ότι μια τέτοια εκλογή είναι αναγκαία μπορεί να εξεικονισθή καλά από μια εξέτασι της μυστηριώδους διδασκαλίας της «Τριάδος.» Αυτό είναι ένα βασικό δόγμα της Ρωμαιο-Καθολικής Εκκλησίας, και απαιτείται απ’ όλες τις διακόσιες και πλέον εκκλησίες που ανήκουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών να πιστεύουν στην Τριαδική αντίληψι του «ενός Θεού, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.» Εν τούτοις, πουθενά στη Γραφή δεν υπάρχει η λέξις «τριάς,» και το μόνο εδάφιο που περιέχει μια σαφή δήλωσι αυτού του δόγματος (1 Ιωάν. 5:7 στην Καθολική Μετάφρασι Ντουαί και στην Προτεσταντική Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου) είναι παραδεκτό ότι αποτελεί μια νόθον προσθήκη στο θεόπνευστο κείμενο. Το εδάφιο αυτό που έχει παρεμβληθή δεν υπάρχει σε πρόσφατες μεταφράσεις, όπως η Προτεσταντική Νέα Αγγλική Βίβλος ή η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ, η οποία λέγει σε μια υποσημείωσι: «Οι λέξεις με ψιλά γράμματα [ο Πατήρ, ο Λόγος και το Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι εν] οι οποίες δεν ευρίσκονται σε κανένα από τα αρχαία Ελληνικά Χειρόγραφα ή σε καμμιά από τις παλαιότερες μεταφράσεις, ούτε και στα κάλλιστα Χειρόγραφα αυτής της ιδίας της Βουλγ[άτας] είναι προφανές ότι αποτελούν σχόλιον που εισεχώρησε μέσα στο κείμενο.» Είναι καταφανές ότι αυτά τα λόγια σκοπίμως ‘παρενεβλήθησαν μέσα στο κείμενο’ για να πληρώσουν μια επείγουσα ανάγκη: την έλλειψι οποιασδήποτε σαφούς αποδείξεως της διδασκαλίας της «Τριάδος» σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Βίβλου.b

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το δόγμα αποτελεί αντικείμενο κριτικής ακόμη και μέσα στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου.» Στην Ολλανδία, οι Ολλανδοί Καθολικοί επίσκοποι έχουν εγκρίνει μια κατήχησι, η οποία εγείρει αμφιβολίες σε δεκατέσσερα σπουδαία δογματικά σημεία, από τα οποία ένα είναι η «Τριάς.» Επιβεβαιώνοντας ότι μερικοί Καθολικοί επίσκοποι έχουν προφανώς μερικές αμφιβολίες για το δόγμα της «Τριάδος,» το Γαλλικό ειδησεογραφικό περιοδικό Λ’ Εξπρές ανέφερε ότι ένα συντηρητικό μέλος του Συμβουλίου των Σεμιναρίων και Πανεπιστημίων στο Βατικανό, ο «Μονσινιόρ» Ρωμέο, εθεώρησε την δευτέρα Σύνοδο του Βατικανού ως «μια απαισία κωμωδία τριών χιλιάδων που δεν αξίζουν τίποτε, από τους οποίους μερικοί ούτε καν πιστεύουν στην Τριάδα ή στην Παρθένο.»—Τεύχος 30 Νοεμβρ.—6 Δεκεμβρ. 1964, σελίς 49.

Όσον αφορά τις αμφιβολίες των Διαμαρτυρομένων για την «Τριάδα,» το περιοδικό Τάιμ ανέφερε σ’ ένα μακροσκελές άρθρο του για «Θεολογία,» ότι ένας Επισκοπελιανός επίσκοπος συνέστησε «να εγκαταλείψη η εκκλησία την Τριάδα, διότι αυτό σημαίνει πράγματι να κηρύττωνται τρεις Θεοί αντί ενός. Η Χριστιανοσύνη, στην άποψί της, πρέπει να παύση ν’ αποδίδη συγκεκριμένες ενέργειες σε πρόσωπα της Τριάδος—τη δημιουργία στον Πατέρα, την απολύτρωσι στον Υιό, την έμπνευσι στο Άγιο Πνεύμα—και να λέμε απλώς ότι όλα είναι έργον του Θεού.»—8 Απριλίου 1966, σελίς 54.

Η σαφής δήλωσις της Βιβλικής αληθείας είναι ότι «είναι εις Θεός, εις και μεσίτης [μεταξύ, ΚΕΜ] Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.» (1 Τιμ. 2:5) Όσον αφορά το άγιον πνεύμα, αυτό δεν είναι ένα άτομο αλλά η αόρατος ενεργός δύναμις του Θεού, με την οποία έχει χρίσει τον Υιόν του, και η οποία είχε εκχυθή επάνω στους αποστόλους και μαθητάς του Ιησού την Πεντηκοστή.—Πράξ. 10:38· 2:4, 33.

Τόσο η Προτεσταντική Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου όσο και η Καθολική Μετάφρασις Ντουαί ομιλούν για ‘την εκκλησίαν του Θεού του ζώντος, τον στύλον και το εδραίωμα της αληθείας.’ (1 Τιμ. 3:15) Επομένως, οποιαδήποτε εκκλησία, η οποία διδάσκει πλάνη σε τέτοια θεμελιώδη σημεία, όπως αυτό το ίδιο το πρόσωπο του Θεού, δεν μπορεί να είναι «η εκκλησία του Θεού του ζώντος.» Αν ανήκετε σε μια τέτοια θρησκεία, τι θα εθέτατε πρώτα—την εκκλησία σας ή τον Θεό; Ασφαλώς η αγάπη σας για τον Θεό και για την αλήθεια θα σας ωθήση να ζητήσετε τη θρησκεία που θα σας επιτρέπη να ‘προσκυνήτε τον Πατέρα εν πνεύματι και αλήθεια.’ Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να σας βοηθήση να βρήτε την αληθινή θρησκεία.c

ΑΣ ΛΟΓΙΚΕΥΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ «ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ»

Ο «δεύτερος άνθρωπος» που αναφέρεται στο περιοδικό Νέος Παρατηρητής αντιπροσωπεύει εκείνους τους Καθολικούς και Διαμαρτυρομένους, οι οποίοι παραμένουν με την εκκλησία των διότι δεν γνωρίζουν που αλλού να πάνε. Έχουν διδαχθή ότι η εκκλησία των αντιπροσωπεύει τον Θεό, και δεν θέλουν ν’ απομακρυνθούν απ’ αυτήν. Αποδοκιμάζουν τις μεθόδους ή διδασκαλίες πολλών εκκλησιών, αλλά ελπίζουν ν’ αναμορφώσουν τη δική των εκκλησία από μέσα της.

Χαρακτηριστικοί αυτού του τύπου ανθρώπων είναι οι 744 Γάλλοι Καθολικοί, οι οποίοι, τον Νοέμβριο του 1968, απέστειλαν μια μακρά ανοικτή επιστολή στον πάπα. Σ’ αυτήν έκαναν την εξής δήλωσι: «Σήμερα ο Χριστιανός έχει ανάγκη να ζη σε μια ‘αληθινή’ εκκλησία . . . Επομένως κάθε τι που είναι ψεύδος, αντίθετο προς το Ευαγγέλιο και σκανδαλώδες εντός της Εκκλησίας σήμερα τραυματίζει τον Χριστιανό.» Κατόπιν ακολουθούσε ένας μακρύς κατάλογος παραπόνων κατά της Καθολικής Εκκλησίας και των τρεχουσών διδασκαλιών και μεθόδων της. Εν τούτοις, προς το τέλος, αυτοί οι Καθολικοί εξέφραζαν την χωρίς όρους προσκόλλησί των στην εκκλησία των με το να υπαινιχθούν το εδάφιο Ιωάννης 6:68 και να δηλώσουν: «Προς τίνα θέλομεν υπάγει; Σ’ αυτήν [την Ρωμαιο-Καθολικήν Εκκλησίαν] ευρίσκομεν Εκείνον, ο οποίος έχει λόγους αιωνίου ζωής.»d

Αλλά μπορεί να κατοική ο Χριστός σε μια εκκλησία όπου τόσο πολλά είναι ομολογουμένως «ψεύδη, αντίθετα στο Ευαγγέλιο και σκανδαλώδη»; Μήπως δεν έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα σε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ;» (2 Κορ. 6:14, 15) Στο πρόσφατο βιβλίο του Να Είμεθα Αληθείς: Το Μέλλον της Εκκλησίας (στην Γαλλική), ο Ελβετός Καθολικός θεολόγος Χανς Κουγκ παραδέχεται ότι ‘ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει απομακρυνθή από τον Χριστόν εξαιτίας της Εκκλησίας.’

Δηλώσεις όπως αυτή γίνονται όχι μόνο σχετικά με τη Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία, αλλά, επίσης, και σχετικά με τις Προτεσταντικές εκκλησίες. Ο Γάλλος Διαμαρτυρόμενος λειτουργός Λουί Σιμόν, αντιπρόεδρος της Γενικής Επιτροπής για την Ευαγγελικοποίησι της Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας της Γαλλίας, ωμίλησε προσφάτως για την «Σιωπηρή Εκκλησία,» που αποτελείται από ανθρώπους «οι οποίοι διατηρούν την πίστι των στον από Ναζαρέτ Ιησού, αλλά οι οποίοι δεν μπορούν να τον βρουν πια μέσα στην εκ παραδόσεως Εκκλησία.» Στη Γενεύη, της Ελβετίας, είκοσι δύο Διαμαρτυρόμενοι σπουδασταί της θεολογίας αρνήθηκαν διορισμό στη διακονία, διότι, όπως είπαν, «αποβλέπαμε σ’ ένα είδος Χριστιανικού τρόπου ζωής που θα εξυπηρετή το Ευαγγέλιο. Αλλά η εξυπηρέτησις του Ευαγγελίου αυτές τις ημέρες καταλήγει σε πρόκλησι κατά του έργου της Εκκλησίας σε πολλά σημεία.»—Περιοδικόν Λ’ Εξπρές, Δεκ 1968.

Έτσι, έντιμοι Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν την ανάγκη της εκλογής μεταξύ εκκλησίας και του Χριστού, της εκκλησίας και του Ευαγγελίου. Τι μπορεί να λεχθή για όλους εσάς τους ‘δευτέρους ανθρώπους,’ οι οποίοι ελπίζετε ν’ αναμορφώσετε την εκκλησία σας από μέσα της; Ποιο θεωρείτε πρώτο—την εκκλησία σας ή τον Θεό; Πράγματι, τι είναι η εκκλησία του Θεού; Ύστερ’ από τα λόγια που παρετέθησαν ανωτέρω, ο Παύλος έγραψε σε ειλικρινείς κεχρισμένους Χριστιανούς : «Διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, «Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσι είσθαι λαός μου.» Δια τούτο ‘εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε’.» (2 Κορ. 6:16, 17) Είναι ενδιαφέρον ότι το βιβλίο Καθολικών Σχόλιον επί της Αγίας Γραφής αναφέρει ότι σ’ αυτά τα εδάφια ο Παύλος δείχνει «ότι η ενότης του πιστού με τον Θεό περιλαμβάνει αποχωρισμό από την ψευδή θρησκεία [τα πλάγια γράμματα δικά μας].» Ακριβώς!

Τι παράδειγμα έδωσε ο ίδιος ο Παύλος; Ως Φαρισαίος και εξέχον μέλος της Ιουδαϊκής θρησκείας, εδίωκε την αληθινή εκκλησία του Θεού. Έγραψε: «Εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού, . . . περισσότερον ζηλωτής υπάρχων, των πατρικών μου παραδόσεων.» (Γαλ. 1:13, 14) Παρέμεινε ο Παύλος μέσα στην εκ παραδόσεως εκκλησία, τη θρησκεία των Ιουδαίων και προσεπάθησε να την αναμορφώση από μέσα της; Όχι! Αντελήφθη ότι ο μόνος τρόπος να λατρεύη και να υπηρετή τον Θεό στο εξής ευπρόσδεκτα ήταν να ‘εξέλθη εκ μέσου’ των Φαρισαίων και να γίνη μέρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού, η οποία, την εποχή εκείνη, ήταν μια μικρή περιφρονημένη αίρεσις. Αργότερα, ενώπιον του Κυβερνήτου Φήλικος, ο Παύλος εδήλωσε: «Ομολογώ σε τούτο εις σε, ότι κατά την οδόν, την οποίαν ούτοι λέγουσιν αίρεσιν, ούτω λατρεύω τον Θεόν των πατέρων μου [τον Πατέρα και Θεόν μου, ΜΝΚ].»—Πράξ. 24:14.

Συνεπώς, αν η εκκλησία σας διδάσκη και πράττη πράγματα αντίθετα προς την Αγία Γραφή και τα οποία δυσαρεστούν τον Θεό, το καθήκον σας ως Χριστιανού είναι σαφές: Μιμηθήτε τον Παύλο και ‘λατρεύετε τον Πατέρα και Θεόν σας’ εντός της αληθινής θρησκείας, την οποίαν δεν είναι εκπληκτικόν ότι οι εκκλησίες συχνά «λέγουσιν αίρεσιν.»

ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΤΙΚΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΤΡΙΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ»

Αυτό μας φέρνει στον «τρίτον άνθρωπον,» που αντιπροσωπεύει τους απογοητευμένους, οι οποίοι έχουν παύσει τελείως ν’ ασκούν τη θρησκεία των κι’ εν τούτοις εξακολουθούν να διακρατούν την πίστι των στον Θεό. Μολονότι αυτό το άρθρο δεν έχει γραφή πρωτίστως γι’ αυτούς, εφόσον έχουν ήδη εκλέξει να εγκαταλείψουν τα εκκλησιαστικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου,» εν τούτοις έχομε μερικά καλά νέα γι’ αυτούς. Σ’ όλους αυτούς, καθώς και στις άλλες δύο κατηγορίες πιστών που αναφέραμε, λέμε: Αποχωρισθήτε από την ψευδή θρησκεία, ναι! Εγκαταλείψτε τις εκκλησίες, με κάθε τρόπο! Αλλά μη σταματάτε εκεί. Ζητήστε την αληθινή θρησκεία που περιγράφεται στην Αγία Γραφή. Η αληθινή Χριστιανοσύνη ασκείται σ’ όλη τη γη σήμερα από ένα όμιλο ειλικρινών ανδρών και γυναικών, δυνάμεως ενός και πλέον εκατομμυρίου, γνωστών ως μαρτύρων του Ιεχωβά.

Για να σας βοηθήσουν να μάθετε ποια είναι η αληθινή θρησκεία, όπως εκτίθεται στο Λόγο του Θεού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να μελετήσουν τη Βίβλο μαζί σας, χωρίς καμμία επιβάρυνσι, στο σπίτι σας. Ζητήστε από οποιονδήποτε απ’ αυτούς να κάμη σχετική διευθέτησι για σας, ή γράψτε στους εκδότας αυτού του περιοδικού. Φυσικά, είσθε, επίσης, ευπρόσδεκτος να παρευρεθήτε στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά στην πλησιέστερη Αίθουσα Βασιλείας. Ενεργώντας έτσι, θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε πώς ‘να λατρεύετε τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία.’ Διότι, ενθυμείσθε, «ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.»—Ιωάν. 4:23.

[Υποσημειώσεις]