Ενώ οι Βιβλικές αναφορές στις εικόνες σχετίζονται πολλές φορές με την ειδωλολατρία, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Ο Θεός είπε τα εξής προτού δημιουργήσει τον άνθρωπο: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα [ή τη σκιά, την ομοιότητά] μας, σύμφωνα με την ομοίωσή μας». (Γε 1:26 [υποσ.], 27) Εφόσον ο Γιος του Θεού δήλωσε ότι ο Πατέρας του είναι «Πνεύμα», αυτό αποκλείει οποιαδήποτε φυσική ομοιότητα μεταξύ Θεού και ανθρώπου. (Ιωα 4:24) Ο άνθρωπος, όμως, έχει ιδιότητες που αντανακλούν ή αντικατοπτρίζουν τις ιδιότητες του ουράνιου Πλάστη του και τον διαχωρίζουν σαφώς από τη ζωική κτίση. (Βλέπε ΑΔΑΜ Αρ. 1.) Μολονότι ο άνθρωπος είναι κατά την εικόνα του Δημιουργού του, δεν πλάστηκε για να αποτελεί αντικείμενο λατρείας ή ευλάβειας.

Όπως ο γιος του Αδάμ, ο Σηθ (τον οποίο, όμως, απέκτησε ενώ ήταν ατελής), ήταν “κατά την ομοίωση, κατά την εικόνα” του Αδάμ (Γε 5:3), έτσι και η ομοιότητα του Αδάμ προς τον Θεό τον προσδιόριζε αρχικά ως επίγειο γιο του Θεού. (Λου 3:38) Παρά την πτώση του ανθρώπου στην ατέλεια, το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος είχε πλαστεί αρχικά κατά την εικόνα του Θεού παρατέθηκε μετά τον Κατακλυσμό του Νώε ως η βάση για το θεϊκό νόμο ο οποίος εξουσιοδοτούσε τους ανθρώπους να ενεργούν ως εκτελεστές θανατώνοντας τους δολοφόνους. (Γε 9:5, 6· βλέπε ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.) Στις οδηγίες που δόθηκαν στους Χριστιανούς σχετικά με την κάλυψη του κεφαλιού των γυναικών, λέχθηκε στους άντρες ότι δεν όφειλαν να φορούν τέτοιο κάλυμμα, επειδή ο άντρας «είναι εικόνα και δόξα του Θεού», ενώ η γυναίκα είναι δόξα του άντρα.—1Κο 11:7.

Εφόσον ο Θεός μιλούσε προφανώς σε αυτόν τον Γιο όταν είπε: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας», η ομοιότητα του Γιου με τον Πατέρα του, τον Δημιουργό, υπήρχε από τότε που δημιουργήθηκε ο Γιος. (Γε 1:26· Ιωα 1:1-3· Κολ 1:15, 16)