ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ

Η λέξη «κρύσταλλο» στην Αγία Γραφή προσδιορίζει ένα διαυγές, διαφανές ορυκτό, πιθανότατα την ποικιλία του χαλαζία που σήμερα ονομάζεται ορεία κρύσταλλος. Η ορεία κρύσταλλος είναι χαλαζίας της καθαρότερης μορφής, αποτελούμενη από πυρίτιο και οξυγόνο. Εμφανίζεται με τη χαρακτηριστική εξάπλευρη μορφή της σε όλα σχεδόν τα είδη πετρωμάτων και είναι άχρωμη, διαυγής και υαλώδης. Η ορεία κρύσταλλος είναι πολύ σκληρότερη από άλλα κοινά ορυκτά και μερικές φορές κόβεται σε κομμάτια που χρησιμοποιούνται στην κοσμηματοποιία.

Η συγκριτική αξία που είχε η “ορεία κρύσταλλος” (εβρ., γκαβίς) στις ημέρες του Ιώβ ίσως διαφαίνεται από το ότι ο Ιώβ την εγκωμίασε μαζί με το κοράλλι και τα μαργαριτάρια, αποδίδοντας όμως σε όλα αυτά μικρότερη αξία από ό,τι στη σοφία. (Ιωβ 28:18) Η Αποκάλυψη χρησιμοποιεί το καθαρό, λαμπερό, γνήσιο κρύσταλλο (κρύσταλλος, Κείμενο) για να περιγράψει μια «γυάλινη θάλασσα όμοια με κρύσταλλο», την ακτινοβολία της άγιας πόλης, της Νέας Ιερουσαλήμ, την οποία παραβάλλει με «πέτρα ίασπη που λάμπει καθαρά σαν κρύσταλλο», καθώς επίσης έναν «ποταμό νερού ζωής, καθαρό σαν κρύσταλλο».—Απ 4:6· 21:11· 22:1.