Να Φοβάστε τον Ιεχωβά, τον ‘Ακούοντα Προσευχήν’
‘Ω Ακούων προσευχήν, εις σε θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ’.—ΨΑΛΜΟΣ 65:2.
1. Γιατί θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο Ιεχωβά έχει απαιτήσεις για εκείνους που επιθυμούν να τον πλησιάζουν με προσευχή;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ είναι ο ‘Βασιλιάς της αιωνιότητας’. Είναι, επίσης, ο ‘Ακούων προσευχήν’, στον οποίο ‘έρχεται πάσα σαρξ’. (Αποκάλυψις 15:3, ΜΝΚ· Ψαλμός 65:2) Αλλά πώς θα πρέπει να έρχονται οι άνθρωποι σ’ αυτόν; Οι επίγειοι βασιλιάδες καθορίζουν διάφορα πράγματα, όπως το τι πρέπει να φοράνε και το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται εκείνοι που παρουσιάζονται ενώπιόν τους. Σίγουρα, λοιπόν, θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο Αιώνιος Βασιλιάς έχει απαιτήσεις στις οποίες θα πρέπει να ανταποκρίνεται οποιοσδήποτε επιθυμεί να έρθει ενώπιόν του με δέηση ή ευχαριστία.—Φιλιππησίους 4:6, 7.
2. Ποια ερωτήματα εγείρονται σχετικά με το ζήτημα της προσευχής;
2 Τι απαιτεί ο Αιώνιος Βασιλιάς από εκείνους που τον πλησιάζουν με προσευχή; Ποιοι μπορούν να προσεύχονται και να εισακούονται; Και για ποια πράγματα μπορούν να προσεύχονται;
Πώς να Πλησιάζουμε τον Αιώνιο Βασιλιά
3. Ποια παραδείγματα μπορείτε να δώσετε σχετικά με τις προσευχές που έκαναν οι αρχαίοι δούλοι του Θεού, και μήπως πλησίαζαν αυτοί τον Θεό μέσω κάποιου μεσάζοντα;
3 Είναι φανερό ότι, προτού γίνει αμαρτωλός ο Αδάμ, που ήταν ‘υιός του Θεού’, συνομιλούσε με τον Βασιλιά της αιωνιότητας. (Λουκάς 3:38, ΚΔΤΚ· Γένεσις 1:26-28) Όταν ο γιος του Αδάμ, ο Άβελ, πρόσφερε στον Θεό «από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού», χωρίς αμφιβολία συνόδεψε την προσφορά του με εκφράσεις δέησης και αίνου. (Γένεσις 4:2-4) Ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ έχτισαν θυσιαστήρια και πλησίασαν τον Ιεχωβά με προσευχή, παράλληλα με τις προσφορές τους. (Γένεσις 8:18-22· 12:7, 8· 13:3, 4, 18· 22:9-14· 26:23-25· 33:18-20· 35:1, 3, 7) Και οι προσευχές του Σολομώντα, του Έσδρα και των θεόπνευστων ψαλμωδών δείχνουν ότι οι Ισραηλίτες πλησίαζαν τον Θεό χωρίς κάποιο μεσάζοντα.—1 Βασιλέων 8:22-24· Έσδρας 9:5, 6· Ψαλμός 6:1, 2· 43:1· 55:1· 61:1· 72:1· 80:1· 143:1.
4. (α) Ποιος καινούριος τρόπος προσέγγισης στον Θεό με προσευχή εγκαινιάστηκε τον πρώτο αιώνα; (β) Γιατί είναι ιδιαίτερα κατάλληλο να γίνονται οι προσευχές στο όνομα του Ιησού;
4 Ένας καινούριος τρόπος προσέγγισης στον Θεό με προσευχή εγκαινιάστηκε τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Επρόκειτο για προσέγγιση μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού, ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για το ανθρώπινο γένος. Στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ο Ιησούς υπηρέτησε χαρωπά ως ‘αρχιεργάτης’, ο οποίος αγαπούσε τα πράγματα που είχαν σχέση με το ανθρώπινο γένος. (Παροιμίαι 8:30, 31, ΜΝΚ) Ως άνθρωπος στη γη, ο Ιησούς πρόσφερε στοργική πνευματική βοήθεια σε ατελείς ανθρώπους, γιάτρεψε αρρώστους, μάλιστα ανέστησε και νεκρούς. (Ματθαίος 9:35-38· Λουκάς 8:1-3, 49-56) Πάνω απ’ όλα, ο Ιησούς ‘έδωσε την ψυχήν του λύτρον αντί πολλών’. (Ματθαίος 20:28) Πόσο κατάλληλο είναι, λοιπόν, το γεγονός ότι εκείνοι που επωφελούνται από το λύτρο θα πρέπει να πλησιάζουν τον Θεό μέσω εκείνου ο οποίος αγαπάει το ανθρώπινο γένος τόσο πολύ! Τώρα, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος προσέγγισης στον Αιώνιο Βασιλιά, γιατί ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» και «Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει». (Ιωάννης 14:6· 16:23) Το να ζητάει κανείς πράγματα στο όνομα του Ιησού σημαίνει ότι τον αναγνωρίζει ως το μέσο προσέγγισης στον ‘Ακούοντα προσευχήν’.
5. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον κόσμο του ανθρώπινου γένους, και τι σχέση έχει αυτό με την προσευχή;
5 Θα πρέπει να εκτιμούμε ιδιαίτερα την αγάπη που έδειξε ο Ιεχωβά παρέχοντας το λύτρο. Ο Ιησούς είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρώπινου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Το βάθος της αγάπης που έδειξε ο Θεός εκφράζεται θαυμάσια με τα λόγια του ψαλμωδού: ‘Όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος [η στοργική καλοσύνη, ΜΝΚ] αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ’ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα’. (Ψαλμός 103:11-14) Πόσο ενθαρρυντικό είναι να ξέρουμε ότι οι προσευχές που κάνουν οι αφιερωμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά φτάνουν σ’ έναν τόσο στοργικό Πατέρα μέσω του Γιου του!
Ένα Προνόμιο που Προσφέρεται με Περιορισμούς
6. Τι στάση πρέπει να έχει κανείς όταν πλησιάζει τον Ιεχωβά με προσευχή;
6 Οι ανθρώπινοι βασιλιάδες δεν επιτρέπουν στον καθένα να μπαίνει στο βασιλικό παλάτι χωρίς άδεια. Η ακρόαση από το βασιλιά είναι προνόμιο που προσφέρεται με περιορισμούς. Το ίδιο ισχύει και για την προσευχή στον Βασιλιά της αιωνιότητας. Φυσικά, εκείνοι που τον πλησιάζουν μέσω του Ιησού Χριστού με κατάλληλη εκτίμηση για την ένδοξη μεγαλειότητα του Θεού μπορούν να αναμένουν να εισακουστούν. Τον Αιώνιο Βασιλιά πρέπει να τον πλησιάζει κανείς έχοντας ευλαβική, λατρευτική στάση. Και εκείνοι που επιθυμούν να εισακουστούν πρέπει να εκδηλώνουν ‘το φόβο για τον Ιεχωβά’.—Παροιμίαι 1:7, ΜΝΚ.
7. Τι είναι ‘ο φόβος για τον Ιεχωβά’;
7 Τι είναι ‘ο φόβος για τον Ιεχωβά’; Είναι η βαθύτατη ευλάβεια που νιώθει κανείς για τον Θεό, σε συνδυασμό μ’ έναν υγιή τρόμο μήπως τον δυσαρεστήσει. Αυτό το δέος πηγάζει από βαθιά ευγνωμοσύνη για τη στοργική καλοσύνη και την αγαθότητά του. (Ψαλμός 106:1, ΜΝΚ) Περιλαμβάνει το να τον αναγνωρίζει κανείς ως τον Βασιλιά της αιωνιότητας, ο οποίος έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να επιφέρει τιμωρία, ακόμη και θάνατο, σε οποιονδήποτε παρακούει σ’ αυτόν. Τα άτομα που εκδηλώνουν το φόβο για τον Ιεχωβά μπορούν να προσεύχονται σ’ αυτόν, με την προσδοκία ότι θα εισακουστούν.
8. Γιατί ακούει ο Θεός τις προσευχές εκείνων που τον φοβούνται;
8 Φυσικά, ο Θεός δεν απαντάει στις προσευχές των πονηρών, άπιστων και αυτοδικαιούμενων ανθρώπων. (Παροιμίαι 15:29· Ησαΐας 1:15· Λουκάς 18:9-14) Αλλά εκείνοι που φοβούνται τον Ιεχωβά εισακούονται, επειδή έχουν συμμορφωθεί με τους δίκαιους κανόνες του. Ωστόσο, έχουν κάνει περισσότερα. Τα άτομα που φοβούνται τον Ιεχωβά έχουν αφιερωθεί στον Θεό με προσευχή και το έχουν συμβολίσει αυτό με βάφτισμα στο νερό. Έτσι, απολαμβάνουν το προνόμιο της προσευχής χωρίς περιορισμούς.
9, 10. Μπορούν να προσεύχονται τα αβάφτιστα άτομα με την ελπίδα ότι θα εισακουστούν;
9 Για να εισακουστεί από τον Θεό, το άτομο πρέπει να εκφράζει με την προσευχή του αισθήματα που είναι σε αρμονία με το θεϊκό θέλημα. Ναι, πρέπει να είναι ειλικρινές· αλλά απαιτούνται περισσότερα πράγματα. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις [τον Θεό]», έγραψε ο απόστολος Παύλος, «διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν». (Εβραίους 11:6) Μπορεί, λοιπόν, να δίνεται η ενθάρρυνση σε αβάφτιστα άτομα να προσεύχονται με την ελπίδα ότι θα εισακουστούν;
10 Ο Βασιλιάς Σολομών, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι η προσευχή είναι ένα προνόμιο που προσφέρεται με περιορισμούς, ζήτησε από τον Ιεχωβά να ακούει μόνο τους ξένους που προσεύχονταν προς το ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ. (1 Βασιλέων 8:41-43) Μετά από αιώνες, ο Εθνικός Κορνήλιος, που ήταν ξένος και ευσεβής, «εδέετο του Θεού διαπαντός». Όταν απέκτησε ακριβή γνώση, ο Κορνήλιος αφιερώθηκε στον Θεό, ο οποίος του έδωσε τότε το άγιο πνεύμα. Μετά απ’ αυτό, ο Κορνήλιος και άλλοι Εθνικοί βαφτίστηκαν. (Πράξεις 10:1-44) Όπως και στην περίπτωση του Κορνήλιου, στον καθένα που προοδεύει σήμερα με σκοπό την αφιέρωση μπορεί να δοθεί η ενθάρρυνση να προσεύχεται. Αλλά για το άτομο, που δεν είναι ειλικρινές όσον αφορά τη μελέτη των Γραφών, δεν ξέρει τις θεϊκές απαιτήσεις για την προσευχή και δεν έχει εκδηλώσει ακόμη μια στάση που να ευαρεστεί τον Θεό, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι φοβάται τον Ιεχωβά, ότι έχει πίστη ή ότι τον εκζητεί ένθερμα. Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι σε θέση να κάνει προσευχές ευπρόσδεκτες στον Θεό.
11. Τι έχει συμβεί με μερικούς που προόδευαν με σκοπό την αφιέρωση, και τι θα πρέπει να ρωτήσουν αυτοί τον εαυτό τους;
11 Μπορεί να φαίνεται ότι μερικοί που προόδευαν κάποτε με σκοπό την αφιέρωση, αργότερα, άρχισαν να υποχωρούν. Αν δεν τρέφουν αρκετή αγάπη για τον Θεό στην καρδιά τους, προκειμένου να κάνουν ανεπιφύλακτη αφιέρωση σ’ αυτόν, οφείλουν να ρωτήσουν τον εαυτό τους αν εξακολουθούν να έχουν το θαυμάσιο προνόμιο της προσευχής. Προφανώς δεν το έχουν, επειδή εκείνοι που πλησιάζουν τον Θεό πρέπει να τον εκζητούν ένθερμα και, ταυτόχρονα, να εκζητούν δικαιοσύνη και πραότητα. (Σοφονίας 2:3) Οποιοσδήποτε φοβάται πραγματικά τον Ιεχωβά είναι ένα πιστό άτομο που κάνει αφιέρωση στον Θεό και το συμβολίζει αυτό με το να βαφτιστεί. (Πράξεις 8:13· 18:8) Και μόνο οι βαφτισμένοι πιστοί απολαμβάνουν, χωρίς περιορισμούς, το προνόμιο να πλησιάζουν τον Αιώνιο Βασιλιά με προσευχή.
«Προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω»
12. Πότε μπορεί να ειπωθεί ότι ένα άτομο ‘προσεύχεται με πνεύμα άγιο’;
12 Αφού το άτομο αφιερωθεί στον Θεό και το συμβολίσει αυτό με το να βαφτιστεί, είναι σε θέση να ‘προσεύχεται με πνεύμα άγιο’. Σχετικά μ’ αυτό, ο Ιούδας έγραψε: «Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον». (Ιούδα 20, 21) Ένα άτομο προσεύχεται με άγιο πνεύμα, όταν η προσευχή του γίνεται υπό την επιρροή του πνεύματος του Θεού, δηλαδή της ενεργούς δύναμής του, και σε αρμονία με τα πράγματα που λέει ο Λόγος Του. Οι Γραφές, που γράφτηκαν με την έμπνευση του πνεύματος του Ιεχωβά, μας δείχνουν πώς να προσευχόμαστε και τι να ζητάμε με την προσευχή. Για παράδειγμα, μπορούμε να προσευχόμαστε με πεποίθηση, ζητώντας να μας δίνει ο Θεός το άγιο πνεύμα του. (Λουκάς 11:13) Όταν προσευχόμαστε με άγιο πνεύμα, οι προσευχές μας αποκαλύπτουν μια κατάσταση καρδιάς που αγαπάει ο Ιεχωβά.
13. Αν προσευχόμαστε με άγιο πνεύμα, τι θα αποφεύγουμε, και ποια συμβουλή του Ιησού θα εφαρμόζουμε;
13 Όταν προσευχόμαστε με άγιο πνεύμα, οι προσευχές μας δεν είναι γεμάτες πομπώδη λόγια. Δεν αποτελούνται από συγκεκριμένα σχήματα λόγου που επαναλαμβάνονται κατά συνήθεια. Όχι, δεν περιέχουν δοξολογίες που στην ουσία δεν έχουν νόημα, και που είναι ανειλικρινείς εκφράσεις αίνου. Αυτού του είδους οι προσευχές αφθονούν στο Χριστιανικό κόσμο και στην υπόλοιπη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί δίνουν προσοχή στη συμβουλή του Ιησού: «Όταν προσεύχεστε, να μην είστε σαν τους υποκριτές· γιατί σ’ αυτούς αρέσει να στέκονται στις συναγωγές και στις γωνίες των κύριων δρόμων, για να τους βλέπουν οι άνθρωποι . . . Και όταν προσεύχεστε, να μην παπαγαλίζετε σαν τους ειδωλολάτρες· γιατί αυτοί [εσφαλμένα] νομίζουν ότι θα εισακουστούν με βάση την ποσότητα των όσων λένε. Επομένως, να μην είστε σαν αυτούς».—Ματθαίος 6:5-8, Μπάινγκτον (Byington).
14. Ποιες εύστοχες δηλώσεις έχουν κάνει μερικοί σχετικά με την προσευχή;
14 Εκτός από τον Ιησού και τους συγγραφείς της Αγίας Γραφής, κι άλλα άτομα έχουν κάνει εύστοχες δηλώσεις σχετικά με την προσευχή. Παραδείγματος χάρη, ο Άγγλος συγγραφέας Τζον Μπάνιαν (1628-1688) είπε: «Προσευχή είναι το να ανοίξει κανείς την ψυχή του στον Θεό με ειλικρίνεια, με συναίσθηση και με αγάπη, μέσω του Χριστού, με τη δύναμη και τη βοήθεια του Πνεύματος, για τα πράγματα που έχει υποσχεθεί ο Θεός». Ο Πουριτανός λειτουργός Τόμας Μπρουκς (1608-1680) παρατήρησε: «Ο Θεός δεν κοιτάζει τη ρητορία των προσευχών σας, το πόσο καλαίσθητες είναι· ούτε τη γεωμετρία των προσευχών σας, το πόσο μακροσκελείς είναι· ούτε την αριθμητική των προσευχών σας, το πόσες προσευχές κάνετε· ούτε τη λογική των προσευχών σας, το πόσο μεθοδικές μπορεί να είναι· αλλά κοιτάζει την ειλικρίνειά τους». Σ’ αυτά τα σχόλια θα μπορούσε να προστεθεί η παρατήρηση του Μπάνιαν: «Στην προσευχή, είναι καλύτερο να έχουμε καρδιά χωρίς λόγια, παρά λόγια χωρίς καρδιά». Αλλά αν είμαστε ειλικρινείς και ανταποκρινόμαστε στις θεϊκές απαιτήσεις, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Βασιλιάς της αιωνιότητας θα ακούει τις προσευχές μας;
Ποτέ Δεν τις Απορρίπτει
15. Στην ουσία, τι είπε ο Ιησούς στα εδάφια Λουκάς 11:5-8;
15 Ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν κωφεύει στις προσευχές των αφιερωμένων δούλων του. Αυτό φάνηκε καθαρά από τα ενθαρρυντικά λόγια που είπε ο Ιησούς, όταν οι μαθητές του τού ζήτησαν να τους δώσει οδηγίες σχετικά με την προσευχή. Εν μέρει, τους είπε: «Εάν τις εξ υμών έχη φίλον, και υπάγη προς αυτόν το μεσονύκτιον και είπη προς αυτόν· Φίλε, δάνεισόν μοι τρεις άρτους, επειδή ήλθε φίλος μου προς εμέ εξ οδοιπορίας, και δεν έχω τι να βάλω έμπροσθεν αυτού. Και εκείνος αποκριθείς έσωθεν είπη· Μη με ενόχλει· η θύρα είναι ήδη κεκλεισμένη και τα παιδία μου είναι μετ’ εμού εις την κλίνην· δεν δύναμαι να σηκωθώ και να σοι δώσω. Σας λέγω· Και αν δεν σηκωθή και δώση εις αυτόν, διότι είναι φίλος αυτού, τουλάχιστον δια την αναίδειαν [θαρραλέα επιμονή, ΜΝΚ] αυτού θέλει σηκωθή και δώσει εις αυτόν όσα χρειάζεται». (Λουκάς 11:1, 5-8) Ποιο ήταν το σημείο που τόνιζε αυτή η παραβολή;
16. Σχετικά με την προσευχή, τι ήθελε ο Ιησούς να κάνουμε;
16 Είναι βέβαιο πως ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι ο Ιεχωβά είναι απρόθυμος να μας βοηθήσει. Αντίθετα, ο Χριστός θέλει να εμπιστευόμαστε στον Θεό ανεπιφύλακτα και να τον αγαπάμε τόσο ώστε να προσευχόμαστε ακατάπαυστα. Γι’ αυτό, ο Ιησούς είπε στη συνέχεια: «Εγώ σας λέγω· Αιτείτε και θέλει σας δοθή· ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή». (Λουκάς 11:9, 10) Ασφαλώς, λοιπόν, θα πρέπει να προσευχόμαστε συνεχώς όταν δοκιμάζουμε διωγμό, στενοχώρια εξαιτίας κάποιας βαθιά ριζωμένης προσωπικής αδυναμίας ή κάποια άλλη δοκιμασία. Ο Ιεχωβά είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους πιστούς δούλους του. Ποτέ δεν μας λέει: «Μη με ενόχλει».
17, 18. (α) Πώς μας ενθάρρυνε ο Ιησούς να ζητάμε άγιο πνεύμα και τι αυξάνει τη δυναμικότητα των λόγων του Ιησού; (β) Πώς παρέβαλε ο Ιησούς την πολιτεία ενός επίγειου πατέρα με την πολιτεία του Θεού;
17 Για να απολαμβάνουμε μια στενή σχέση με τον Θεό, χρειαζόμαστε το άγιο πνεύμα του, δηλαδή την ενεργό δύναμή του. Γι’ αυτό, ο Ιησούς είπε κατόπιν: «Και εάν τις εξ υμών ήναι πατήρ, και ο υιός αυτού ζητήση άρτον, μήπως θέλει δώσει εις αυτόν λίθον; και εάν οψάριον, μήπως αντί οψαρίου θέλει δώσει εις αυτόν όφιν; ή και αν ζητήση ωόν, μήπως θέλει δώσει εις αυτόν σκορπίον; εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις [καλά δώρα, ΜΝΚ] εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα Άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» (Λουκάς 11:11-13) Τα εδάφια Ματθαίος 7:9-11 λένε για την παροχή μιας πέτρας αντί ψωμιού. Η δυναμικότητα των λόγων του Ιησού αυξάνει, αν κατανοήσουμε ότι το ψωμί στις αρχαίες Βιβλικές χώρες ήταν στο μέγεθος και στο σχήμα παρόμοιο με επίπεδη, στρογγυλή πέτρα. Μερικά είδη φιδιών μοιάζουν με ορισμένα ψάρια και υπάρχει ένας μικρός λευκός σκορπιός που μοιάζει κάπως με αβγό. Αλλά ποιος θα ήταν εκείνος ο πατέρας που, αν του ζητούσε το παιδί του ψωμί, ένα ψάρι ή ένα αβγό, θα του έδινε μια πέτρα, ένα φίδι ή ένα σκορπιό;
18 Ο Ιησούς παρέβαλε, στη συνέχεια, την πολιτεία ενός επίγειου πατέρα με τις πράξεις του Θεού απέναντι στην οικογένεια των λάτρεών Του. Αν εμείς, μολονότι είμαστε λίγο-πολύ πονηροί εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας, δίνουμε ‘καλά δώρα’ στα παιδιά μας, πόσο μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο ουράνιος Πατέρας θα δίνει το εξαίσιο δώρο του αγίου πνεύματός του στους όσιους δούλους του που το ζητούν ταπεινά!
19. (α) Τι υποδηλώνουν τα λόγια του Ιησού, που αναφέρονται στα εδάφια Λουκάς 11:11-13 και Ματθαίος 7:9-11; (β) Αν καθοδηγούμαστε από το άγιο πνεύμα, πώς θα θεωρούμε τις δοκιμασίες μας;
19 Τα λόγια του Ιησού υποδηλώνουν ότι θα πρέπει να ζητάμε από τον Θεό περισσότερο από το άγιο πνεύμα Του. Αν καθοδηγούμαστε απ’ αυτό, δεν θα είμαστε «μεμψίμοιροι» και δεν θα θεωρούμε ότι οι δοκιμασίες και οι απογοητεύσεις είναι πραγματικά επιζήμιες για εμάς. (Ιούδα 16) Είναι αλήθεια ότι «άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος και πλήρης ταραχής», και πολλοί δεν έχουν δει να τελειώνουν τα προβλήματα και τα βάσανά τους στη διάρκεια της ζωής τους. (Ιώβ 14:1) Αλλά ποτέ να μη θεωρούμε τις δοκιμασίες μας σαν πέτρες, φίδια και σκορπιούς που μας δίνει με κάποιο τρόπο ο ‘Ακούων προσευχήν’. Αυτός είναι η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης και δεν πειράζει κανέναν με κακά πράγματα. Αντίθετα, μας δίνει ‘πάσαν δόσην αγαθήν και παν δώρημα τέλειο’. Τελικά, θα διορθώσει τα πάντα για τα άτομα που τον αγαπούν και τον φοβούνται. (Ιακώβου 1:12-17, ΜΝΚ· 1 Ιωάννου 4:8) Τα άτομα που έχουν περπατήσει στην οδό της αλήθειας επί χρόνια γνωρίζουν από πείρα ότι, μέσω προσευχής και πίστης, μερικές από τις σκληρότερες δοκιμασίες που υπέστησαν κατέληξαν σε όφελός τους και αύξησαν την καρποφορία του πνεύματος του Θεού στη ζωή τους. (3 Ιωάννου 4) Στην πραγματικότητα, με ποιον καλύτερο τρόπο θα μπορούσαμε να μάθουμε να εξαρτιόμαστε από τον ουράνιο Πατέρα μας και να βοηθηθούμε να καλλιεργήσουμε την καρποφορία του πνεύματος, που αποτελείται από αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα και εγκράτεια;—Γαλάτας 5:22, 23.
20. Ποια επίδραση θα πρέπει να έχουν πάνω μας τα λόγια του Ιησού, που είναι γραμμένα στα εδάφια Λουκάς 11:5-13;
20 Άρα, τα λόγια του Ιησού που είναι γραμμένα στα εδάφια Λουκάς 11:5-13 μας δίνουν την ευλογητή διαβεβαίωση ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει και μας φροντίζει τρυφερά. Αυτό θα πρέπει να γεμίζει την καρδιά μας με βαθύτατη ευγνωμοσύνη και αγάπη. Θα πρέπει να ενισχύει την πίστη μας και να αυξάνει την επιθυμία που έχουμε να πηγαίνουμε συχνά στο υποπόδιο του Αιώνιου Βασιλιά και να παρατείνουμε την παραμονή μας στη στοργική του παρουσία. Επιπλέον, τα λόγια του Ιησού μάς διαβεβαιώνουν ότι ποτέ δεν θα απορριφθούμε. Ο ουράνιος Πατέρας μας ευχαριστείται πάρα πολύ όταν επιρρίπτουμε τα φορτία μας σ’ αυτόν. (Ψαλμός 55:22· 121:1-3) Και όταν εμείς, ως πιστοί αφιερωμένοι δούλοι του, του ζητάμε το άγιο πνεύμα του, εκείνος μας το δίνει απλόχερα. Αυτός είναι ο στοργικός Θεός μας, και μπορούμε να έχουμε πλήρη πίστη ότι είναι ‘Εκείνος που ακούει τις προσευχές’ μας.
Θυμάστε;
◻ Μέσω ποιου πρέπει να πλησιάζουμε τον Θεό με προσευχή, και γιατί;
◻ Με ποιον τρόπο είναι η προσευχή ένα προνόμιο που προσφέρεται με περιορισμούς;
◻ Τι σημαίνει να ‘προσευχόμαστε με άγιο πνεύμα’;
◻ Πώς μπορείτε να αποδείξετε από τη Γραφή ότι εισακούονται οι προσευχές των πιστών βαφτισμένων Μαρτύρων του Ιεχωβά;
[Εικόνες στη σελίδα 14]
Όπως οι ανθρώπινοι πατέρες δίνουν ‘καλά δώρα’ στα παιδιά τους, έτσι και ο Ιεχωβά δίνει άγιο πνεύμα σ’ εκείνους που του το ζητούν