Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Τι ήταν «το αγαθόν» που δεν μπορούσε να κάνει ο απόστολος Παύλος, όπως ανέφερε ο ίδιος στο εδάφιο Ρωμαίους 7:19;

Βασικά, ο Παύλος αναφερόταν στην ανικανότητά του να πράξει όλα τα καλά πράγματα που περιγράφονταν στο Μωσαϊκό Νόμο. Αυτό ήταν αδύνατο για τον Παύλο και για όλους τους άλλους, ανάμεσα στους οποίους είμαστε κι εμείς, λόγω της ατέλειας και της αμαρτίας. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να απελπιστούμε. Η θυσία του Χριστού άνοιξε το δρόμο για να συγχωρηθούμε από τον Θεό και για να αποκτήσουμε καλή υπόσταση ενώπιόν Του.

Το εδάφιο Ρωμαίους 7:19 αναφέρει: «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω». Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Παύλος μιλούσε για «το αγαθόν» πρωτίστως με την έννοια εκείνων που όριζε ο Νόμος. Στο εδάφιο 7 είχε πει: «Ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο. Αλλά την αμαρτίαν δεν εγνώρισα, ειμή δια του νόμου· διότι και την επιθυμίαν δεν ήθελον γνωρίσει, εάν ο νόμος δεν έλεγε· Μη επιθυμήσης». Ναι, ο Νόμος έδειχνε καθαρά ότι εφόσον δεν μπορούσαν να τον τηρήσουν πλήρως, όλοι οι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί.

Ο Παύλος συνεχίζει αναφέροντας ότι ‘ζούσε κάποτε χωρίς το νόμο’. Πότε συνέβαινε αυτό; Όταν βρισκόταν ‘στην οσφύ’ του Αβραάμ, πριν ο Ιεχωβά προμηθεύσει το Νόμο. (Ρωμαίους 7:9· παράβαλε Εβραίους 7:9, 10.) Αν και ο Αβραάμ ήταν αμαρτωλός, δεν είχε δοθεί ακόμα ο Νόμος κι έτσι δεν του υπενθυμιζόταν ότι είναι αμαρτωλός επειδή αποτύχαινε να τηρήσει τις πολυάριθμες εντολές του Νόμου. Μήπως αυτό σημαίνει ότι αφού δόθηκε ο Νόμος και κατέδειξε την ανθρώπινη ατέλεια έφερε κακά αποτελέσματα; Όχι. Ο Παύλος συνέχισε: «Ώστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή».—Ρωμαίους 7:12.

Προσέξτε ότι ο Παύλος περιέγραψε το Νόμο ως ‘άγιο’ και ‘αγαθό’. Στα εδάφια που ακολουθούν, εξήγησε ότι «το αγαθόν»—ο Νόμος—έδειχνε καθαρά ότι αυτός ήταν αμαρτωλός, και αυτή η αμαρτία τον έκανε άξιο θανάτου. Ο Παύλος έγραψε: «Δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί».—Ρωμαίους 7:13-20.

Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, ο Παύλος δεν μιλάει για την αγαθότητα γενικά ή απλώς για πράξεις καλοσύνης. (Παράβαλε Πράξεις 9:36· Ρωμαίους 13:3.) Αναφερόταν συγκεκριμένα στην τήρηση (ή μη τήρηση) πραγμάτων που ήταν σύμφωνα με τον αγαθό Νόμο του Θεού. Στο παρελθόν είχε ασκήσει με ζήλο την Ιουδαϊκή θρησκεία και—σε σύγκριση με άλλους ανθρώπους—ήταν «άμεμπτος». Εντούτοις, αν και με το νου του ήταν ένας ευσυνείδητος δούλος αυτού του αγαθού Νόμου, και πάλι δεν ζούσε σε πλήρη συμφωνία μ’ αυτόν. (Φιλιππησίους 3:4-6) Ο Νόμος αντανακλούσε τους τέλειους κανόνες του Θεού, δείχνοντας στον απόστολο ότι όσον αφορά τη σάρκα του ήταν ακόμα δούλος στο νόμο της αμαρτίας και κατά συνέπεια καταδικασμένος σε θάνατο. Ωστόσο, ο Παύλος μπορούσε να είναι ευγνώμων επειδή είχε ανακηρυχθεί δίκαιος μέσω της θυσίας του Χριστού—είχε απελευθερωθεί από το νόμο της αμαρτίας και την ανάλογη συνέπειά του, την καταδίκη σε θάνατο.—Ρωμαίους 7:25.

Οι Χριστιανοί σήμερα δεν βρίσκονται υπό το Μωσαϊκό Νόμο, επειδή αυτός καρφώθηκε στον πάσσαλο βασανισμού. (Ρωμαίους 7:4-6· Κολοσσαείς 2:14, ΜΝΚ) Εντούτοις είναι καλό να αναγνωρίσουμε ότι αυτός δεν ήταν ένας δυσβάσταχτος κώδικας με τον οποίο δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε. Όχι, ουσιαστικά ο Νόμος ήταν καλός. Έχουμε λοιπόν λόγους για να διαβάζουμε τα βιβλία της Αγίας Γραφής που περιέχουν το Νόμο και να μαθαίνουμε τι απαιτούσε αυτός από τον Ισραήλ. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη θα το κάνουν σύντομα αυτό, τηρώντας το εβδομαδιαίο τους πρόγραμμα για ανάγνωση της Αγίας Γραφής.

Καθώς διαβάζουμε το Νόμο, θα πρέπει να κάνουμε σκέψεις σχετικά με τις αρχές που βρίσκονταν πίσω από τα διάφορα διατάγματά του και τα οφέλη που αποκόμιζε ο λαός του Θεού καθώς προσπαθούσε να ακολουθεί αυτές τις αγαθές εντολές. Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ατελείς και συνεπώς δεν έχουμε την ικανότητα να ακολουθούμε πλήρως το καλό που μαθαίνουμε από το Λόγο του Θεού. Αλλά ενώ πολεμάμε ενάντια στο νόμο της αμαρτίας, μπορούμε να χαιρόμαστε για την προοπτική που έχουμε να σωθούμε μέσω της εφαρμογής της θυσίας του Χριστού σ’ εμάς.