Εμπιστοσύνη Μέσα σε έναν Ατελή Κόσμο

«ΔΕΝ κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό πράττω». Διαπιστώνετε ότι ισχύει αυτό στην περίπτωσή σας; Θα πάρετε θάρρος αν μάθετε ότι ο απόστολος Παύλος είχε το ίδιο πρόβλημα· εντούτοις, ήταν άτομο που ξεχώριζε για τη Χριστιανική του ακεραιότητα. Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση; Στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς στη Ρώμη, ο Παύλος ανέλυσε το πρόβλημα: «Αν, τώρα, αυτό που δεν θέλω, αυτό κάνω, εκείνος που το απεργάζεται δεν είμαι πια εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου». Σε ποια αμαρτία αναφέρεται, και πώς την υπερνίκησε με αποτέλεσμα να είναι άνθρωπος ακεραιότητας;—Ρωμαίους 7:19, 20.

Σε ένα προηγούμενο σημείο της επιστολής του, ο Παύλος έγραψε: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». Ο ‘ένας άνθρωπος’ ήταν ο Αδάμ. (Ρωμαίους 5:12, 14) Η Αδαμιαία αμαρτία—η αμαρτία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ—είναι η αιτία των έμφυτων ατελειών της ανθρώπινης φυλής καθώς και ένας ουσιαστικός λόγος για τον οποίο η διακράτηση ακεραιότητας αποτελεί πραγματική πρόκληση.

Η άποψη του Παύλου όσον αφορά το «προπατορικό αμάρτημα», όπως ονομαζόταν συνήθως, δεν είναι ευρέως αποδεκτή σήμερα επειδή οι θεολογικοί κύκλοι απορρίπτουν την αφήγηση της Αγίας Γραφής σχετικά με τη δημιουργία, προτιμώντας τις θεωρίες της εξέλιξης. «Οι λόγιοι έχουν αγνοήσει την όλη περικοπή»· αυτό αναφέρει ένα σύγχρονο σχολιολόγιο γύρω από τα εδάφια Ρωμαίους 5:12-14. Ωστόσο, πριν από εκατό χρόνια, τα Βιβλικά σχολιολόγια εξηγούσαν με συνέπεια πως «όταν ο Αδάμ αμάρτησε . . . κηλίδωσε όλους τους απογόνους του με εκείνη την αμαρτία και με τις συνέπειές της».a

Η Έλλειψη Ακεραιότητας Κάνει την Εμφάνισή Της

Όπως ακριβώς πολλοί σήμερα αρνούνται την ύπαρξη του Αδάμ, του πρώτου ανθρώπου, παρόμοια οι άνθρωποι αγνοούν τον Σατανά, τον Διάβολο, θεωρώντας τον γέννημα της μυθολογίας.b Αλλά μια έγκυρη προσωπικότητα, ο Ιησούς Χριστός, μας λέει ότι ο Σατανάς «δεν έμεινε σταθερός στην αλήθεια», ή με άλλα λόγια, ήταν αναξιόπιστος. (Ιωάννης 8:44) Η δε παρακίνηση του Σατανά ήταν εκείνο που έκανε τον Αδάμ και τη σύζυγό του, την Εύα, να στασιάσουν εναντίον του Ιεχωβά και να διαρρήξουν την ακεραιότητά τους κάτω από δοκιμασία.—Γένεσις 3:1-19.

Επειδή όλοι καταγόμαστε από τον Αδάμ, όλοι κληρονομούμε την τάση για αμαρτία. Ο σοφός Σολομών δήλωσε: «Δεν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος επί της γης, όστις να πράττη το καλόν και να μη αμαρτάνη». (Εκκλησιαστής 7:20) Εντούτοις, κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να είναι αξιόπιστος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Επειδή δεν χρειάζεται να είναι κάποιος τέλειος για να διακρατεί ακεραιότητα.

Η Βάση της Ακεραιότητας

Ο Βασιλιάς Δαβίδ του Ισραήλ έκανε πολλά λάθη, μεταξύ των οποίων ήταν και η μοιχική σχέση που αποδεδειγμένα είχε με τη Βηθ-σαβεέ. (2 Σαμουήλ 11:1-27) Οι πολλές αδυναμίες του Δαβίδ υπογράμμισαν το γεγονός ότι ήταν κάθε άλλο παρά τέλειος. Τι διέκρινε, όμως, ο Ιεχωβά σε εκείνον τον άνθρωπο; Απευθυνόμενος στο γιο του Δαβίδ, τον Σολομώντα, ο Ιεχωβά είπε: «[Να] περιπατήσης ενώπιόν μου, καθώς περιεπάτησε Δαβίδ ο πατήρ σου, εν ακεραιότητι καρδίας και εν ευθύτητι». (1 Βασιλέων 9:4) Παρά τα πολλά λάθη του Δαβίδ, ο Ιεχωβά αναγνώρισε ότι, κατά βάση, αυτός ήταν αξιόπιστος. Γιατί;

Ο Δαβίδ έδωσε την απάντηση όταν είπε στον Σολομώντα: ‘Ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών’. (1 Χρονικών 28:9) Ο Δαβίδ διέπραξε λάθη, αλλά ήταν ταπεινός και ήθελε να κάνει το σωστό. Δέχτηκε επανειλημμένα έλεγχο και διόρθωση—στην πραγματικότητα, τα επιζητούσε. ‘Εξέτασόν με, Ιεχωβά, και δοκίμασόν με· δοκίμασον [καθάρισε, ΜΝΚ] τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου’, ήταν το αίτημά του. (Ψαλμός 26:2) Και πράγματι, ο Δαβίδ ‘καθαρίστηκε’. Οι στενοχώριες που προήλθαν από την αμαρτία του με τη Βηθ-σαβεέ, για παράδειγμα, διήρκεσαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Ωστόσο, ο Δαβίδ ποτέ δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει την αδικοπραγία του. (2 Σαμουήλ 12:1-12) Κάτι ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι ποτέ δεν παρέκκλινε από την αληθινή λατρεία. Γι’ αυτόν το λόγο, καθώς και επειδή ο Δαβίδ έδειξε γνήσια, εγκάρδια μεταμέλεια και μετάνοια, ο Ιεχωβά ήταν διατεθειμένος να συγχωρήσει τις αμαρτίες του και να τον δεχτεί ως άνθρωπο ακεραιότητας.—Βλέπε επίσης Ψαλμός 51.

Αξιόπιστος υπό Δοκιμή

Ο Ιησούς δοκιμάστηκε από τον Σατανά τον Διάβολο ο οποίος προσπάθησε να τον κάνει να διαρρήξει την ακεραιότητά του. Αυτός έπρεπε να διακρατήσει την ακεραιότητά του μέσα από δυσκολίες και παθήματα, σε αντίθεση με τον Αδάμ, του οποίου η υπακοή ως τέλειου ανθρώπου δοκιμάστηκε απλώς και μόνο από την οδηγία που έλαβε να υπακούσει σε ένα θεϊκό νόμο. Επιπλέον, ο Ιησούς ένιωθε πίεση επειδή γνώριζε ότι η απολύτρωση της ανθρώπινης οικογένειας εξαρτιόταν από τη δική του ακεραιότητα.—Εβραίους 5:8, 9.

Ο Σατανάς, αποφασισμένος να διαρρήξει την ακεραιότητα του Ιησού, τον πλησίασε όταν εκείνος ήταν πάρα πολύ εξασθενημένος—αφού είχε δαπανήσει 40 ημέρες στην έρημο κάνοντας στοχασμούς και νηστεύοντας. Τρεις φορές προσπάθησε να βάλει τον Ιησού σε πειρασμό—να κάνει τις πέτρες ψωμί· να πηδήξει από την έπαλξη του ναού, θεωρώντας δεδομένο ότι η αγγελική παρέμβαση θα τον έσωζε παρέχοντας έτσι ένα θαυματουργικό σημείο που θα πιστοποιούσε τη Μεσσιανική του ιδιότητα· και να δεχτεί τη διακυβέρνηση όλων των βασιλείων αυτού του κόσμου σε αντάλλαγμα για μία μόνο «πράξη λατρείας» προς τον Σατανά. Αλλά ο Ιησούς απέρριψε τον κάθε έναν από αυτούς τους πειρασμούς, διακρατώντας την ακεραιότητά του στον Ιεχωβά.—Ματθαίος 4:1-11· Λουκάς 4:1-13.

Η Ακεραιότητα του Ιώβ

Η στάση του Ιώβ, ο οποίος διακράτησε την ακεραιότητά του κάτω από δοκιμασία, είναι πασίγνωστη. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Ιώβ δεν κατανοούσε τους λόγους για τους οποίους επήλθε πάνω του συμφορά. Δεν γνώριζε ότι ο Σατανάς τού είχε αποδώσει εσφαλμένα κίνητρα, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό για ιδιοτελείς λόγους και ισχυριζόμενος ότι, προκειμένου να σώσει το «δέρμα» του, ο Ιώβ θα ήταν διατεθειμένος να διαρρήξει την ακεραιότητά του. Ο Θεός επέτρεψε να περάσει ο Ιώβ μερικές πολύ δύσκολες εμπειρίες προκειμένου να καταδειχτεί ότι ο Σατανάς είχε άδικο.—Ιώβ 1:6-12· 2:1-8.

Στο σκηνικό προστέθηκαν τρεις ψεύτικοι φίλοι. Αυτοί κακοπαρέστησαν εσκεμμένα τους κανόνες και τους σκοπούς του Θεού. Ακόμη και η γυναίκα του Ιώβ, η οποία επίσης δεν μπόρεσε να καταλάβει το ζήτημα, δεν πρόσφερε ενθάρρυνση στο σύζυγό της όταν αυτός βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη. (Ιώβ 2:9-13) Αλλά ο Ιώβ παρέμεινε σταθερός. «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού. Θέλω κρατεί την δικαιοσύνην μου και δεν θέλω αφήσει αυτήν· η καρδία μου δεν θέλει με ελέγξει ενόσω ζω».—Ιώβ 27:5, 6.

Το εξαίρετο παράδειγμα του Ιώβ, καθώς και η ακεραιότητα πολλών άλλων πιστών αντρών και γυναικών, όπως καταγράφεται στην Αγία Γραφή, απέδειξε ότι ο Σατανάς είναι ψεύτης.

Ακεραιότητα και Χριστιανική Διακονία

Είναι η ακεραιότητα μια ιδιότητα την οποία ο Ιεχωβά θεωρεί πολύτιμη απλώς και μόνο για τη δική του ικανοποίηση; Όχι. Η ακεραιότητα αυτή καθαυτή έχει εγγενή αξία για εμάς τους ανθρώπους. Ο Ιησούς για το δικό μας όφελος μας νουθέτησε να ‘αγαπάμε τον Ιεχωβά τον Θεό μας με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την ψυχή και με όλη μας τη διάνοια’. Πράγματι, αυτή είναι «η μεγαλύτερη και πρώτη εντολή», και για να την τηρήσει κάποιος, είτε άντρας είτε γυναίκα είτε παιδί, πρέπει να είναι άνθρωπος ακεραιότητας. (Ματθαίος 22:36-38) Τι περιλαμβάνεται, και ποιες είναι οι ανταμοιβές;

Ο άνθρωπος ακεραιότητας μπορεί να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη όχι μόνο του συνανθρώπου του αλλά, το σπουδαιότερο, του Θεού. Η αγνότητα της καρδιάς του γίνεται φανερή από τις ενέργειές του· είναι απαλλαγμένος από υποκρισία. Δεν είναι δόλιος ή διεφθαρμένος. Ο απόστολος Παύλος το έθεσε ως εξής: «Έχουμε αποκηρύξει τα ύπουλα πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται κανείς, καθώς δεν περπατάμε με πανουργία ούτε νοθεύουμε το λόγο του Θεού, αλλά, φανερώνοντας την αλήθεια, συνιστούμε τον εαυτό μας σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση ενώπιον του Θεού».—2 Κορινθίους 4:2.

Προσέξτε ότι ο Παύλος αναφέρεται σε τρόπους ενέργειας οι οποίοι σχετίζονται με τη Χριστιανική διακονία. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός διάκονος να υπηρετεί άλλους αν τα χέρια του δεν είναι αγνά, αν δεν είναι άνθρωπος ακεραιότητας; Ο επικεφαλής ενός θρησκευτικού τάγματος στην Ιρλανδία, ο οποίος πρόσφατα παραιτήθηκε, καταδεικνύει παραστατικά το ζήτημα. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι «επέτρεψε σε έναν παιδόφιλο ιερέα να συνεχίσει να εργάζεται με παιδιά πολύ καιρό αφότου έγινε γνωστό ότι τα κακοποιούσε σεξουαλικά», σύμφωνα με την εφημερίδα Δι Ιντιπέντεντ (The Independent). Το δημοσίευμα εξηγούσε ότι το έκανε αυτό επί 24 και πλέον χρόνια. Ο ιερέας έμεινε στη φυλακή τέσσερα χρόνια, αλλά σκεφτείτε πόσο υπέφεραν τα παιδιά τα οποία κακοποιούσε στη διάρκεια εκείνων των προηγούμενων ετών εξαιτίας τού ότι ο επίσκοπός του δεν είχε την ηθική ακεραιότητα που απαιτούνταν προκειμένου να αναλάβει δράση!

Ακεραιότητα—Οι Ανταμοιβές

Ο απόστολος Ιωάννης ήταν άφοβος άνθρωπος. Ο Ιησούς αποκάλεσε εκείνον και τον αδελφό του, τον Ιάκωβο, ‘Γιους Βροντής’, λόγω του φλογερού ενθουσιασμού τους. (Μάρκος 3:17) Ως άνθρωπος που ξεχώριζε για την ακεραιότητά του, ο Ιωάννης, μαζί με τον Πέτρο, εξήγησε στους Ιουδαίους άρχοντες ότι ‘δεν μπορούσε να σταματήσει να μιλάει’ για αυτά που είχε δει και ακούσει ενόσω ήταν μαζί με τον Ιησού. Ο Ιωάννης, επίσης, ήταν ένας από τους αποστόλους οι οποίοι είπαν: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».—Πράξεις 4:19, 20· 5:27-32.

Όπως φαίνεται, όταν ο Ιωάννης κόντευε 100 χρονών, εξορίστηκε στο νησί Πάτμος ‘επειδή μιλούσε για τον Θεό και έδινε μαρτυρία για τον Ιησού’. (Αποκάλυψη 1:9) Στην ηλικία του, ίσως νόμιζε ότι η διακονία του είχε τερματιστεί. Αλλά μόνο ένας άνθρωπος με τη δική του ακεραιότητα θα μπορούσε να αναλάβει το διορισμό να γράψει το συγκλονιστικό όραμα της Αποκάλυψης. Ο Ιωάννης ήταν πιστός σε εκείνο το έργο. Τι προνόμιο αποτελούσε αυτό για τον ίδιο! Μάλιστα θα ακολουθούσαν και άλλα. Αργότερα, ενώ προφανώς βρισκόταν στην περιοχή της Εφέσου, έγραψε την αφήγηση του Ευαγγελίου του και τις τρεις επιστολές του. Αυτά τα μεγαλειώδη προνόμια ήρθαν να επισφραγίσουν 70 χρόνια πιστής, αξιόπιστης υπηρεσίας!

Όταν κάποιος είναι άνθρωπος ακεραιότητας με την ευρεία έννοια, αυτό του δίνει βαθιά ικανοποίηση. Όταν είναι αξιόπιστος από την άποψη του Θεού, αυτό θα του φέρει αιώνιες ανταμοιβές. Σήμερα, «ένα μεγάλο πλήθος» αληθινών λάτρεων ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα νέο κόσμο ειρήνης και αρμονίας, με την προοπτική της αιώνιας ζωής. (Αποκάλυψη 7:9) Πρέπει να διακρατούμε ακεραιότητα στα ουσιώδη ζητήματα της ηθικής και της λατρείας, παρά τις δοκιμασίες αυτού του συστήματος πραγμάτων και τις πολλές δυσκολίες που μπορεί να επιφέρει ο Σατανάς. Να είστε βέβαιοι ότι, με τη δύναμη που δίνει ο Ιεχωβά, μπορείτε να επιτύχετε!—Φιλιππησίους 4:13.

Μιλώντας τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον, ο ψαλμωδός Δαβίδ μάς καθησυχάζει όλους όταν λέει, σε μια ευχαριστήρια προσευχή στον Ιεχωβά: ‘Εμέ δε, συ με εστήριξας εις την ακεραιότητά μου, και με εστερέωσας ενώπιόν σου εις τον αιώνα. Ευλογητός Ιεχωβά . . . Αμήν και αμήν’.—Ψαλμός 41:12, 13.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Παρά τα λάθη του, ο Δαβίδ αποδείχτηκε άξιος εμπιστοσύνης

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Ιησούς μάς άφησε το καλύτερο παράδειγμα αξιοπιστίας

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Το να είναι κάποιος αξιόπιστος φέρνει μεγάλη ικανοποίηση