Ο Παύλος εξηγεί ότι την ευκαιρία την είχε πρώτος ο Ισραήλ, ο οποίος όμως ήταν, ως επί το πλείστον, ανυπάκουος. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ανοίξει για τους Εθνικούς ο δρόμος της συμμετοχής στην υποσχεμένη «βασιλεία ιερέων και [στο] άγιο έθνος». (Εξ 19:5, 6) Ο Παύλος συμπεραίνει: «Διότι ο Θεός τούς έκλεισε όλους μαζί [Ιουδαίους και Εθνικούς] στην ανυπακοή, για να δείξει σε όλους έλεος». Μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού, μπορούσε να αφαιρεθεί για λογαριασμό όλων εκείνων που ασκούσαν πίστη (περιλαμβανομένων και των Εθνικών) η Αδαμιαία αμαρτία που επενεργεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και μέσω του θανάτου του Χριστού στο ξύλο του βασανισμού μπορούσε να αφαιρεθεί και η κατάρα του Νόμου από εκείνους που βρίσκονταν υπό το Νόμο (τους Ιουδαίους), έτσι ώστε να μπορούν όλοι να λάβουν έλεος.

Ρω 11:30-33·