Είναι η Εκδίκηση Εσφαλμένη;

Σ’ έναν αυτοκινητόδρομο των Ηνωμένων Πολιτειών, κάποιος οδηγός άργησε να παραμερίσει και να αφήσει κάποιον άλλον να περάσει. Ο οδηγός του δεύτερου αυτοκινήτου αντεκδικήθηκε με το να πυροβολήσει το όχημα που τον είχε παρεμποδίσει, σκοτώνοντας έτσι έναν αθώο επιβάτη.

Μια έφηβη έχασε κάποιο ρόλο σε μια σχολική παράσταση από ένα άλλο κορίτσι. Αντεκδικήθηκε με το να πει στο φίλο του κοριτσιού ότι το κορίτσι βλεπόταν μ’ ένα αγόρι από άλλο σχολείο. Έτσι κατέστρεψε τη σχέση του κοριτσιού με το φίλο της.

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι αισθάνονται πως έχουν το δικαίωμα να αντεκδικούνται όποτε νομίζουν ότι έχουν αδικηθεί. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, ακολουθούν το ρητό που λέει: «Μη θυμώνεις, απλώς αντεκδικήσου». Σήμερα, η αγάπη για τον πλησίον έχει εξασθενήσει, και το εκδικητικό πνεύμα επικρατεί όλο και περισσότερο.—Ματθαίος 24:12.

Εσείς, όμως, πώς βλέπετε την εκδίκηση; Αν πιστεύετε στην Αγία Γραφή, ίσως νομίζετε ότι βασικά η εκδίκηση είναι εσφαλμένη. Αλλά καθώς ζούμε σ’ έναν ασεβή κόσμο, ίσως νομίζετε ότι η συγχωρητικότητα, το αντίθετο της εκδικητικότητας, είναι συχνά ουτοπική. Πώς θα αντιδρούσατε αν σας εξαπατούσαν ή σας λήστευαν; Γίνεστε εκδικητικοί όταν κάποιος σας αγνοεί ή μιλάει υποτιμητικά για εσάς στους άλλους; Είστε εκδικητικοί ή συγχωρητικοί;

Η Εκδικητική Στάση Βλάπτει

Βέβαια, υπάρχουν διάφοροι βαθμοί προσβολής. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι που θέλουν να αντεκδικηθούν κάποιον δεν έχουν πέσει θύματα ληστείας ή εγκληματικής επίθεσης. Οι «προσβολές» που αναφέρονται στην αρχή αυτού του άρθρου ήταν μάλλον ασήμαντες, αν και φαίνονταν μεγάλες στο μυαλό αυτών που αποφάσισαν να αντεκδικηθούν.

Η Αγία Γραφή λέει ότι δεν θα πρέπει να καλλιεργούμε εκδικητική στάση. Το εδάφιο Παροιμίαι 24:29 συμβουλεύει: «Μη είπης, Καθώς έκαμεν εις εμέ, ούτω θέλω κάμει εις αυτόν». Γιατί όχι; Πρώτα-πρώτα, μια τέτοια στάση είναι συναισθηματικά και σωματικά επιβλαβής. Οι εκδικητικές σκέψεις αφαιρούν την ειρήνη διανοίας και εμποδίζουν το σωστό τρόπο σκέψης. Εξετάστε την ακόλουθη είδηση: «Δυο αγρότες σκοτώθηκαν όταν πυροβόλησαν ο ένας τον άλλον μέσα από τα μικρά φορτηγά τους σ’ ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, βάζοντας έτσι τέλος σε μια 40χρονη έχθρα που είχε αρχίσει όταν ήταν παιδιά». Σκεφτείτε, σε όλη τους τη ζωή ο τρόπος σκέψης αυτών των δυο αντρών είχε δηλητηριαστεί από ένα πικρό, εκδικητικό πνεύμα!—Παροιμίαι 14:29, 30, ΜΝΚ.

Άλλος ένας λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να καλλιεργείται το εκδικητικό πνεύμα είναι ότι αυτοί που σφάλλουν—ακόμα και αυτοί που σφάλλουν σοβαρά—μπορεί να αλλάξουν. Ο απόστολος Παύλος, για παράδειγμα, κάποτε «ήτο σύμφωνος εις τον φόνον» του μαθητή Στέφανου και ‘έπνεε απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου’. Όμως άλλαξε. Χρόνια αργότερα ο απόστολος Πέτρος—του οποίου η ζωή είχε κινδυνέψει από τον Παύλο στη διάρκεια εκείνης της πρώτης περιόδου—τον αποκάλεσε ‘αγαπητό μας αδελφό Παύλο’. (Πράξεις 8:1· 9:1· 2 Πέτρου 3:15) Οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να είχαν προσπαθήσει να εκδικηθούν τον Παύλο, ιδιαίτερα όταν αυτός περίμενε, ενώ ήταν τυφλός, στη Δαμασκό. (Πράξεις 9:3-15) Τι τραγικό λάθος θα ήταν αυτό!

Ο Παύλος, λοιπόν, μπορούσε κατάλληλα να συμβουλεύσει, στο εδάφιο Ρωμαίους 12:20: ‘Εάν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν’. Γιατί; Επειδή αν εκδικηθούμε κάποιον εχθρό για κάτι που μας έχει κάνει, σκληραίνουμε τη στάση του και ενισχύουμε την έχθρα που υπάρχει ανάμεσά μας. Αλλά αν κάνουμε το καλό σε κάποιον που μας προσβάλλει ή μας βλάπτει, μπορεί να μαλακώσουμε τη στάση του και να μετατρέψουμε έναν πρώην εχθρό σε φίλο.

Το να αναγνωρίζουμε τις δικές μας αδυναμίες βοηθάει επίσης να ξεπεράσουμε την πικρία που οδηγεί στην επιθυμία για εκδίκηση. Ο ψαλμωδός ρώτησε: ‘Εάν, Γιαχ, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή;’ (Ψαλμός 130:3) Όλοι μας έχουμε βλάψει ή προσβάλει άλλους. Δεν χαρήκαμε όταν εκείνοι δεν προσπάθησαν να αντεκδικηθούν; Δεν πρέπει κι εμείς, επομένως, να ενεργούμε με παρόμοια αυτοσυγκράτηση; Ο Ιησούς συμβούλευσε: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς».—Ματθαίος 7:12.

Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή λέει: «Μισείτε το κακόν». (Ψαλμός 97:10· Αμώς 5:15) Αλλά δεν μας λέει να μισούμε εκείνον που κάνει το κακό. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς μάς έδωσε την εντολή: «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για όσους σας καταδιώκουν». (Ματθαίος 5:44, ΝΔΜ) Αν ανταποδίδουμε κακό αντί κακού, μιμούμαστε το πνεύμα του ατόμου που διέπραξε την αδικοπραγία. Η αρχαία παροιμία λέει: ‘Μη είπης, Θέλω ανταποδώσει κακόν· Ανάμενε τον Ιεχωβά και θέλει σε σώσει’. (Παροιμίαι 20:22) Τι σοφή στάση! Πόσο καλύτερο είναι να αποδειχτούμε εμείς νικητές με το να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να μιμηθούμε αυτούς που διαπράττουν την αδικοπραγία.—Ιωάννης 16:33· Ρωμαίους 12:17, 21.

Τιμωρία—Από Ποιον;

Βέβαια, ορισμένες πράξεις είναι πιο σοβαρές από τις προσωπικές προσβολές ή βλάβες. Τι θα πούμε αν πέσουμε θύματα κάποιας εγκληματικής ενέργειας; Φυσικά, αισθανόμαστε ότι χάρη της δικαιοσύνης, κάτι πρέπει να γίνει. Αλλά τι; Σε μερικές κοινωνίες δεν είναι ασυνήθιστο να χειρίζεται κανείς αυτά τα πράγματα προσωπικά και να παίρνει εκδίκηση. Αλλά τέτοιες κοινωνίες συχνά φτάνουν στο τέλος τους κατασπαραγμένες από αιματηρές έχθρες. Σήμερα, ούτε οι νόμοι του Θεού ούτε, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ανθρώπινοι νόμοι επιτρέπουν στα άτομα να παίρνουν προσωπική εκδίκηση για εγκλήματα, και υπάρχει βάσιμος λόγος γι’ αυτό. Τέτοια βία σε ατομικό επίπεδο το μόνο που προκαλεί είναι περισσότερη βία.

Θα έπρεπε, λοιπόν, ένα άτομο που έχει πέσει θύμα εγκληματικής ενέργειας να μείνει άπρακτο και να δεχτεί παθητικά την προσβολή; Όχι αναγκαστικά. Όταν προσβάλλεται το άτομό μας ή η περιουσία μας, υπάρχουν αρχές στις οποίες μπορούμε να απευθυνθούμε. Ίσως πρέπει να καλέσετε την αστυνομία. Όταν βρίσκεστε στον τόπο της εργασίας σας, πηγαίνετε στον επόπτη. Όταν βρίσκεστε στο σχολείο, ίσως θέλετε να δείτε το διευθυντή. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται εκεί—για να υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη. Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι οι κυβερνητικές εξουσίες είναι «του Θεού υπηρέτης . . . , εκδικητής δια να εκτελή την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν». (Ρωμαίους 13:4) Η δικαιοσύνη απαιτεί να ασκεί η κυβέρνηση την εξουσία της, να σταματάει την αδικοπραγία και να τιμωρεί τα άτομα που τη διαπράττουν.

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές αργεί να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Ένας απηυδισμένος συγγραφέας είπε: «Η δικαιοσύνη είναι σαν ένα τρένο που σχεδόν πάντα αργεί». Ορισμένες φορές, μάλιστα, το τρένο δεν φτάνει ποτέ. Αυτοί που κάνουν τις αδικίες μπορεί να είναι τόσο ισχυροί, ώστε οι αρχές να μην μπορούν να τους ελέγξουν. Ωστόσο, η σοφή πορεία είναι η αυτοσυγκράτηση. ‘Το ανόητο άτομο αφήνει να εκδηλωθεί όλο το πνεύμα του, αλλά αυτός που είναι σοφός το διατηρεί ήρεμο ως το τέλος’, λέει η Αγία Γραφή.—Παροιμίαι 29:11, ΜΝΚ.

Εκδίκηση—Από Ποιον;

Έτσι, το να ασκούμε αυτοσυγκράτηση και να μην εκδικούμαστε θα φέρει οφέλη σ’ εμάς, και μπορούμε να περιμένουμε ήρεμα, γνωρίζοντας ότι αν πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη ο Θεός θα το κάνει αυτό στον κατάλληλο καιρό. Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι αν η αδικοπραγία παραμείνει ανεξέλεγκτη οδηγεί στην ανομία. (Εκκλησιαστής 8:11) Αυτός δεν θα επιτρέψει στους πωρωμένους πονηρούς ανθρώπους να καταπιέζουν το ανθρώπινο γένος για πάντα. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος μάς συμβούλευσε: ‘Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Ιεχωβά’. (Ρωμαίους 12:19) Πράγματι, η Αγία Γραφή μιλάει για κάποια ημέρα εκδίκησης από μέρους του Δημιουργού. Ποια θα είναι αυτή η ημέρα εκδίκησης; Και ποιοι θα είναι τα αντικείμενα της εκδίκησης του Θεού; Αυτό θα το εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.

[Πλαίσιο στη σελίδα 4]

Για να ελέγχετε τα αισθήματα εκδίκησης, να θυμάστε ότι

□ ο Θεός ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη

□ το να τρέφουμε εκδικητική στάση είναι επιζήμιο

□ το να είμαστε καλοσυνάτοι συχνά μειώνει τα προβλήματα με τους άλλους

□ πολλά από τα δικά μας παραπτώματα έχουν παραβλεφθεί

□ εκείνοι που σφάλλουν μπορεί να αλλάξουν

□ νικάμε τον κόσμο με το να αντιστεκόμαστε στους τρόπους του