Γιατί Χρειάζεται να Παρακολουθείτε τις Χριστιανικές Συναθροίσεις

ΕΠΙ μήνες, η Ροζάριο, η οποία ζει στη Νότια Αμερική, απολάμβανε τη μελέτη της Αγίας Γραφής με την Ελίζαμπεθ. Για τη Ροζάριο ήταν συναρπαστικό να μαθαίνει σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού καθώς και με το πώς αυτή θα φέρει παραδεισιακές συνθήκες στη γη. Ωστόσο, όποτε η Ελίζαμπεθ την προσκαλούσε να παρακολουθήσει τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας, εκείνη αρνιόταν. Πίστευε ότι μπορούσε να μελετάει την Αγία Γραφή στο σπίτι και να θέτει σε εφαρμογή τα όσα λέει, και μάλιστα χωρίς να παρακολουθεί τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Μήπως και εσείς έχετε διερωτηθεί αν οι Χριστιανικές συναθροίσεις σάς ωφελούν πραγματικά; Γιατί ο Θεός διευθετεί να συναθροίζεται ο λαός του;

Εφόσον οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα ήταν τόσο διαφορετικοί από τους ανθρώπους γύρω τους, η σωστή συναναστροφή ήταν ζωτική για την επιβίωσή τους. Ο απόστολος Παύλος έγραψε σε μια εκκλησία των πρώτων Χριστιανών: ‘Γίνατε άμεμπτοι και αθώοι ανάμεσα σε μια εξαχρειωμένη και διεστραμμένη γενιά, ανάμεσα στην οποία λάμπετε σαν φωτοδότες στον κόσμο’. (Φιλιππησίους 2:15, ΜΝΚ) Οι Χριστιανοί περνούσαν εξαιρετικά δύσκολες ώρες στην Ιουδαία, και ο Παύλος έγραψε για αυτούς τα παρακάτω λόγια: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια είς τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν». (Εβραίους 10:24, 25) Πώς παρακινούμε ο ένας τον άλλον σε αγάπη και καλά έργα με το να συναθροιζόμαστε;

Πώς οι Χριστιανοί «Ακονίζουν» ο Ένας τον Άλλον

Η λέξη του Κειμένου που χρησιμοποίησε ο Παύλος, και η οποία μεταφράζεται «παρακινώ», στην κυριολεξία σημαίνει «ακονίζω». Μια παροιμία της Αγίας Γραφής εξηγεί πώς οι Χριστιανοί «ακονίζουν» ο ένας τον άλλον, όταν λέει: «Ο σίδηρος ακονίζει τον σίδηρον· και ο άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού». (Παροιμίαι 27:17· Εκκλησιαστής 10:10) Είμαστε σαν εργαλεία που χρειάζονται τακτικό ακόνισμα. Εφόσον το να εκδηλώνουμε αγάπη για τον Ιεχωβά και το να παίρνουμε αποφάσεις με βάση την πίστη μας σημαίνει να είμαστε διαφορετικοί από τον κόσμο, πρέπει συνεχώς να χαράζουμε διαφορετικό μονοπάτι από αυτό που ακολουθεί η πλειονότητα.

Η διαρκής προσπάθεια να είμαστε διαφορετικοί μπορεί να αμβλύνει το ζήλο μας για καλά έργα. Αλλά όταν βρισκόμαστε με άλλους που αγαπούν τον Ιεχωβά, ακονίζουμε ο ένας τον άλλον—παρακινούμε ο ένας τον άλλον σε αγάπη και καλά έργα. Από την άλλη μεριά, όταν είμαστε μόνοι, τείνουμε να σκεφτόμαστε περισσότερο τον εαυτό μας. Ανήθικες, ιδιοτελείς ή ανόητες ιδέες μπορεί να μπουν στο μυαλό μας. ‘Εκείνος που απομονώνεται θα ζητάει την ιδιοτελή του επιθυμία· θα εναντιώνεται σε κάθε πρακτική σοφία’. (Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ) Γι’ αυτό, ο Παύλος έγραψε στην εκκλησία που βρισκόταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης: «Παρηγορείτε αλλήλους και οικοδομείτε ο είς τον άλλον, καθώς και κάμνετε».—1 Θεσσαλονικείς 5:11.

Όταν η Ροζάριο ολοκλήρωσε τη μελέτη της γύρω από τις βασικές Γραφικές διδασκαλίες, έδειχνε ακόμη απροθυμία να συναναστραφεί με την εκκλησία. Έτσι, η Ελίζαμπεθ, μην μπορώντας να προσφέρει περισσότερη βοήθεια, σταμάτησε να την επισκέπτεται. Μερικούς μήνες αργότερα, ένας περιοδεύων επίσκοπος επισκέφτηκε τη Ροζάριο και έκανε την εξής ερώτηση: «Ακόμη και αν κάθε μέλος μιας οικογένειας μπορούσε να βρει καλό φαγητό τρώγοντας κάπου έξω, τι θα έχαναν όλα τα μέλη αν δεν έτρωγαν μαζί στο σπίτι;» Η Ροζάριο απάντησε: «Θα έχαναν τη συντροφιά της οικογένειας». Εκείνη αντιλήφτηκε το σημείο και άρχισε να έρχεται τακτικά στις συναθροίσεις. Το βρήκε αυτό τόσο ωφέλιμο ώστε από τότε δεν έχει χάσει σχεδόν καμιά συνάθροιση.

Το να ακούτε άλλα άτομα να εκφράζουν πίστη στα ίδια πράγματα που πιστεύετε και εσείς είναι ενθαρρυντικό και το ίδιο ενθαρρυντικό είναι να βλέπετε πώς αυτή η πίστη έχει αλλάξει τη ζωή τους. Ο Παύλος το γνώριζε αυτό από προσωπική εμπειρία, και έγραψε στην εκκλησία της Ρώμης: ‘Λαχταρώ να σας δω, για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνετε σταθεροί· ή, μάλλον, για να γίνει ανταλλαγή ενθάρρυνσης ανάμεσά σας, για τον καθένα μέσω της πίστης του άλλου, τόσο της δικής σας όσο και της δικής μου’. (Ρωμαίους 1:11, 12, ΜΝΚ) Στην πραγματικότητα, πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να μπορέσει ο Παύλος να επισκεφτεί τη Ρώμη, και όταν την επισκέφτηκε, ήταν κρατούμενος στα χέρια των Ρωμαίων. Αλλά, όταν είδε αδελφούς από τη Ρώμη, οι οποίοι είχαν περπατήσει 60 και πλέον χιλιόμετρα από την πόλη για να τον συναντήσουν, «ο Παύλος ηυχαρίστησε τον Θεόν και έλαβε θάρρος».—Πράξεις 28:15.

Πού Μπορούμε να Βρούμε Πνευματική Τροφή σε Κρίσιμους Καιρούς

Ενώ βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Ρώμη, ο Παύλος έγραψε στους Εβραίους να μην αφήνουν τις συναθροίσεις. Είναι σημαντικό για εμάς το ότι πρόσθεσε τα εξής λόγια: «Και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν». (Εβραίους 10:25) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με συνέπεια δείχνουν μέσα από την Αγία Γραφή ότι το έτος 1914 σημείωσε την αρχή του καιρού του τέλους για αυτόν τον κόσμο και ότι η ‘ημέρα της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων’ έχει πλησιάσει. (2 Πέτρου 3:7) Σύμφωνα με το Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης, όταν ο Διάβολος ρίχτηκε από τον ουρανό στην αρχή του καιρού του τέλους, είχε μεγάλο θυμό και «υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς . . . τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν [το έργο της επίδοσης μαρτυρίας, ΜΝΚ] του Ιησού Χριστού». (Αποκάλυψις 12:7-17) Γι’ αυτό, η τήρηση των εντολών του Θεού είναι ιδιαίτερα δύσκολη τώρα· χρειάζεται να συναντιόμαστε με τους ομοπίστους μας όλο και περισσότερο. Οι συναθροίσεις θα μας βοηθήσουν να ενισχύσουμε την πίστη μας και την αγάπη μας για τον Θεό προκειμένου να αντισταθούμε στις επιθέσεις του Διαβόλου.

Η αγάπη για τον Θεό και η πίστη δεν μοιάζουν με κτίρια τα οποία εφόσον χτιστούν είναι μόνιμα. Αντίθετα, είναι σαν τα έμβια όντα που μεγαλώνουν αργά με συνεχή διατροφή αλλά μαραζώνουν και πεθαίνουν αν στερηθούν την τροφή. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά προμηθεύει τακτική πνευματική τροφή για την ενίσχυση του λαού του. Όλοι μας χρειαζόμαστε αυτή την τροφή, αλλά από πού μπορούμε να την πάρουμε έξω από την οργάνωση του Θεού και τις συναθροίσεις της; Από πουθενά.—Δευτερονόμιον 32:2· Ματθαίος 4:4· 5:3, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς έθεσε ένα ερώτημα που μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε πώς αυτός τρέφει τη Χριστιανική εκκλησία. Ρώτησε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ [στον κατάλληλο καιρό, ΜΝΚ]; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως». (Ματθαίος 24:45, 46) Ποιον διόρισε ο Ιησούς τον πρώτο αιώνα για να τρέφει τους ακολούθους του και ποιον βρήκε να τους τρέφει πιστά κατά την επιστροφή του με Βασιλική δύναμη; Προφανώς, κανένας άνθρωπος δεν έζησε διαμέσου όλων αυτών των αιώνων. Οι αποδείξεις καταδεικνύουν ότι ο δούλος είναι η εκκλησία των χρισμένων από το πνεύμα Χριστιανών, ακριβώς όπως το έθνος του Ισραήλ ήταν ο δούλος του Θεού στους προχριστιανικούς χρόνους. (Ησαΐας 43:10) Ναι, ο Ιησούς μάς προμηθεύει πνευματική τροφή μέσω του παγκόσμιου εκείνου σώματος των χρισμένων από το πνεύμα Χριστιανών, το οποίο σήμερα διοχετεύει πνευματική τροφή μέσω των τοπικών εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Η προμήθεια του Ιησού για έναν αγωγό παροχής πνευματικής τροφής περιγράφτηκε περαιτέρω από τον απόστολο Παύλο: «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους [έδωσε δώρα σε μορφή ανθρώπων, ΜΝΚ]. . . . Έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».—Εφεσίους 4:8, 11-13.

Αυτά τα ‘δώρα σε μορφή ανθρώπων’ εποικοδομούσαν τους αδελφούς κυρίως μέσα στις τοπικές εκκλησίες—στις συναθροίσεις. Στην Αντιόχεια, για παράδειγμα, «ο Ιούδας . . . και ο Σίλας, όντες και αυτοί προφήται, παρηγόρησαν τους αδελφούς δια λόγων πολλών και επεστήριξαν αυτούς». (Πράξεις 15:32) Παρόμοια και σήμερα, οι ομιλίες που παρουσιάζονται από άντρες με τα κατάλληλα πνευματικά προσόντα θα θρέψουν την πίστη μας έτσι ώστε να μη μαραζώσει ή να γίνει αδρανής.

Ίσως είναι αλήθεια ότι έχουμε κάνει καλή πρόοδο χάρη στην προσωπική βοήθεια κάποιου μέλους της εκκλησίας, αν και ίσως δεν έχουμε αρχίσει ακόμη να παρακολουθούμε συναθροίσεις. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι υπάρχει ένας καιρός κατά τον οποίο «έχετε χρείαν τού να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία [στοιχειώδη πράγματα, ΜΝΚ] των λόγων του Θεού, και . . . έχητε χρείαν γάλακτος και ουχί στερεάς τροφής». (Εβραίους 5:12) Αλλά δεν μπορεί κανείς να παραμένει στο στάδιο του γάλακτος για πάντα. Οι Χριστιανικές συναθροίσεις παρέχουν ένα συνεχές πρόγραμμα Γραφικής εκπαίδευσης που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να διατηρεί την αγάπη μας για τον Θεό και την πίστη σε αυτόν ζωντανή, και παράλληλα να παρέχει πρακτική βοήθεια στην εφαρμογή ‘όλης της βουλής του Θεού’. (Πράξεις 20:27) Αυτό είναι κάτι παραπάνω από ‘γάλα’. Η Αγία Γραφή περαιτέρω λέει: ‘Η στερεή τροφή ανήκει σε ώριμους ανθρώπους, σε εκείνους που μέσω χρήσης έχουν τις δυνάμεις της αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο’. (Εβραίους 5:14, ΜΝΚ) Στις συναθροίσεις εξετάζονται πολλά θέματα τα οποία μπορεί να μην είναι μέρος της βασικής σειράς μαθημάτων οικιακής Γραφικής εκπαίδευσης, όπως είναι οι εδάφιο προς εδάφιο μελέτες σημαντικών Γραφικών προφητειών και μερικές βαθιές αναλύσεις του πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον Θεό στη δική μας ζωή.

Οι Υπενθυμίσεις του Ιεχωβά—Σαν μια Φωνή Πίσω Σας

Μέσω αυτών των εκκλησιαστικών μελετών, ο Ιεχωβά τακτικά μας υπενθυμίζει τι είδους άτομα πρέπει να είμαστε. Τέτοιου είδους υπενθυμίσεις είναι ζωτικές. Χωρίς αυτές εύκολα τείνουμε προς την ιδιοτέλεια, την υπερηφάνεια και την απληστία. Οι υπενθυμίσεις από τις Γραφές θα μας βοηθήσουν να απολαμβάνουμε επιτυχημένες σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και με τον ίδιο τον Θεό. «Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου [υπενθυμίσεις, ΜΝΚ]», ομολόγησε ο συγγραφέας του εδαφίου Ψαλμός 119:59.

Καθώς παρακολουθούμε τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις, γευόμαστε την εκπλήρωση της προφητείας που έδωσε ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα, η οποία λέει: «Οι διδάσκαλοί σου [Ο Μεγάλος Εκπαιδευτής σου, ΜΝΚ] . . . δεν θέλουσιν αφαιρεθή πλέον, αλλ’ οι οφθαλμοί σου θέλουσι βλέπει τους διδασκάλους σου [τον Μεγάλο Εκπαιδευτή σου, ΜΝΚ]· και τα ώτα σου θέλουσιν ακούει λόγον όπισθέν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή». Ο Ιεχωβά φροντίζει την πρόοδό μας και στοργικά μας διορθώνει αν κάνουμε κάποιο εσφαλμένο βήμα. (Ησαΐας 30:20, 21· Γαλάτας 6:1, ΜΝΚ) Μάλιστα, προμηθεύει ακόμη μεγαλύτερη βοήθεια από αυτήν.

Πώς Λαμβάνουμε Άγιο Πνεύμα Μέσω της Εκκλησίας

Παρακολουθώντας τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ενισχυόμαστε από το άγιο πνεύμα του Θεού, το οποίο αναπαύεται πάνω στο λαό του. (1 Πέτρου 4:14) Επιπρόσθετα, οι Χριστιανοί επίσκοποι στην εκκλησία διορίζονται από το άγιο πνεύμα. (Πράξεις 20:28) Αυτή η ενεργή δύναμη από τον Θεό έχει ισχυρή επιρροή πάνω στο Χριστιανό. Η Αγία Γραφή λέει: «Ο . . . καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». (Γαλάτας 5:22, 23) Το άγιο πνεύμα, το οποίο ενεργεί μέσω της οργάνωσης του Θεού, θα μας βοηθήσει επίσης να κερδίσουμε μια θαυμαστά σαφή κατανόηση του τι επιφυλάσσει ο Ιεχωβά για εκείνους που τον αγαπούν. Αφού εξήγησε ότι οι διακεκριμένοι άνθρωποι αυτού του συστήματος πραγμάτων δεν μπορούν να κατανοήσουν τους σκοπούς του Θεού, ο Παύλος έγραψε: «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του Πνεύματος αυτού».—1 Κορινθίους 2:8-10.

Εκτός από την ενισχυτική για την πίστη πνευματική τροφή, η εκκλησία παρέχει εκπαίδευση για εκείνους που επιθυμούν να συμμετέχουν στην πρώτιστη δραστηριότητα της εκκλησίας. Ποια είναι αυτή;

Η Εκπαίδευση που Παρέχει η Εκκλησία

Η Χριστιανική εκκλησία δεν είναι μια κοινωνική λέσχη όπου οι άνθρωποι απλώς απολαμβάνουν τη διασκέδαση και πιθανώς αλληλοενθαρρύνονται ώστε να ζουν καλύτερη ζωή. Ο Ιησούς ανέθεσε στην εκκλησία την αποστολή να μεταφέρει τα καλά νέα της Βασιλείας σε εκείνους που ζουν σε πνευματικό σκοτάδι. (Πράξεις 1:8· 1 Πέτρου 2:9) Από την ημέρα που ιδρύθηκε, την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., αυτή αποτελούσε οργάνωση κηρύκων. (Πράξεις 2:4) Είχατε την εμπειρία τού να προσπαθείτε να μιλήσετε σε κάποιον για τους σκοπούς του Ιεχωβά αλλά να μην καταφέρνετε να τον πείσετε; Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις παρέχουν προσωπική εκπαίδευση στην τέχνη της διδασκαλίας. Μελετώντας Γραφικά παραδείγματα, μαθαίνουμε πώς να θέτουμε κοινή βάση μέσω της οποίας να λογικεύουμε τους ανθρώπους, πώς να χρησιμοποιούμε τις Γραφές ως βάση για λογικά επιχειρήματα και πώς να βοηθούμε άλλους να λογικεύονται χρησιμοποιώντας ερωτήσεις και παραδείγματα. Αυτές οι ικανότητες μπορούν να σας βοηθήσουν να γευτείτε την ανείπωτη χαρά τού να βοηθήσετε κάποιο άλλο άτομο να κατανοήσει τη Γραφική αλήθεια.

Σε αυτόν τον κόσμο που σπαράσσεται από διαμάχες και είναι ανήθικος, η Χριστιανική εκκλησία είναι ένα πραγματικό πνευματικό καταφύγιο. Αν και αποτελείται από ατελείς ανθρώπους, είναι ένα απάγκιο ειρήνης και αγάπης. Γι’ αυτό, να παρακολουθείτε τακτικά όλες τις συναθροίσεις της και να γεύεστε την αλήθεια των λόγων του ψαλμωδού: ‘Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί· . . . διώρισεν ο Ιεχωβά την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος’.—Ψαλμός 133:1, 3.