Υπομονή που Κερδίζει τη Νίκη

«Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:36.

1. Γιατί είναι απολύτως απαραίτητη η υπομονή για τον καθένα που υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό σήμερα;

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ αυτός ο κόσμος βρίσκεται υπό την εξουσία ενός στασιαστικού θεού. Ο αόρατος άρχοντάς του, ο Σατανάς ο Διάβολος, συγκεντρώνει όλες τις προσπάθειές του στο να εναντιώνεται στον Ιεχωβά και να μάχεται ενάντια στη δικαίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά από τη Μεσσιανική Βασιλεία. Λόγω αυτού του γεγονότος, είναι αναπόφευκτο ότι οποιοσδήποτε αφιερώνεται στον Θεό και παίρνει το δικό Του μέρος στο ζήτημα της κυριαρχίας θα υφίσταται συνεχή εναντίωση από αυτόν τον κόσμο. (Ιωάννης 15:18-20· 1 Ιωάννου 5:19) Συνεπώς, ο καθένας από εμάς πρέπει να ενδυναμωθεί ώστε να υπομείνει έως ότου αυτός ο κόσμος υποστεί ολοκληρωτική ήττα στον Αρμαγεδδώνα. Για να είμαστε ανάμεσα στους νικηφόρους ανθρώπους του Θεού οι οποίοι υπερνικούν τον κόσμο με την πίστη και την ακεραιότητά τους, πρέπει να εμμείνουμε ακλόνητα μέχρι το τέλος. (1 Ιωάννου 5:4) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

2, 3. Γιατί είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός τα μεγαλύτερα παραδείγματα υπομονής;

² Καταρχήν, μπορούμε να αποβλέπουμε για ενθάρρυνση σε δυο εξαιρετικά παραδείγματα υπομονής. Ποια είναι αυτά τα παραδείγματα; Ένα παράδειγμα είναι ο Ιησούς Χριστός, ο «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», ο οποίος έχει εμμείνει πιστά στην υπηρεσία του Θεού από τότε που ήρθε σε ύπαρξη, σε κάποια άγνωστη στιγμή του παρελθόντος. Με την επιμονή του στο να υπηρετεί πιστά τον Θεό, ο Ιησούς αποτέλεσε παράδειγμα για όλα τα νοήμονα πλάσματα τα οποία ήρθαν αργότερα σε ύπαρξη στον ουρανό και στη γη. (Κολοσσαείς 1:15, 16) Ωστόσο, το μεγαλύτερο παράδειγμα υπομονής είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος έχει επί μακρόν υπομείνει το στασιασμό εναντίον της παγκόσμιας κυριαρχίας Του και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό έως ότου ενεργήσει για να τακτοποιήσει το ζήτημα της κυριαρχίας οριστικά.

³ Ο Ιεχωβά έχει υπομείνει με υποδειγματικό τρόπο σε ζητήματα στα οποία περιλαμβάνονται η αξιοπρέπειά του και τα βαθύτερα προσωπικά του αισθήματα. Έχει συγκρατηθεί ενόψει μεγάλων προκλήσεων και περιορίζοντας τον εαυτό του δεν έχει ενεργήσει εναντίον εκείνων οι οποίοι τον υβρίζουν—περιλαμβανομένου και του Σατανά του Διαβόλου. Είμαστε ευγνώμονες για την υπομονή και το έλεος του Θεού. Χωρίς αυτά, δεν θα είχαμε απολαύσει την ύπαρξή μας ούτε για ελάχιστο. Πράγματι, ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός έχει γίνει ασύγκριτα ξεχωριστός λόγω της υπομονής του.

4, 5. (α) Πώς δείχνει το παράδειγμα του Παύλου σχετικά με τον κεραμέα την υπομονή και το έλεος του Θεού; (β) Πώς θα αποδειχτεί ότι το έλεος του Θεού δεν εκδηλώνεται μάταια;

⁴ Ο απόστολος Παύλος τονίζει τόσο την υπομονή όσο και το έλεος του Θεού όταν λέει: «Δεν έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού, από του αυτού μίγματος να κάμη άλλο μεν σκεύος εις τιμήν, άλλο δε εις ατιμίαν; Τι δε, αν ο Θεός, θέλων [μολονότι ήθελε, ΜΝΚ] να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν, και δια να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, τα οποία προητοίμασεν εις δόξαν, ημάς τους οποίους εκάλεσεν ουχί μόνον εκ των Ιουδαίων αλλά και εκ των εθνών;»—Ρωμαίους 9:21-24.

⁵ Όπως δείχνουν αυτά τα λόγια, κατά την τωρινή περίοδο της υπομονής του, ο Ιεχωβά προχωράει προς την εκπλήρωση του ένδοξου σκοπού του και δείχνει έλεος σε ορισμένα ανθρώπινα σκεύη. Προετοιμάζει αυτά τα σκεύη για αιώνια δόξα, κι έτσι ανατρέπει τους πονηρούς σκοπούς του μεγάλου του εναντιουμένου, του Σατανά του Διαβόλου, και όλων των συνεργατών του Σατανά. Δεν έχουν αποδειχτεί όλα τα ανθρώπινα όντα σκεύη οργής που αξίζουν καταστροφή. Αυτό δίνει καλή μαρτυρία για την υπομονετική εγκαρτέρηση του Παντοδύναμου Θεού. Το έλεός του δεν θα αποδειχτεί μάταιο. Θα έχει ως αποτέλεσμα (1) μια ένδοξη Βασιλική οικογένεια στους ουρανούς υπό τον αγαπημένο Γιο του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, και (2) μια αποκαταστημένη και τελειοποιημένη φυλή ανθρώπινων πλασμάτων σε μια παραδεισένια γη, που όλοι τους θα είναι κληρονόμοι αιώνιας ζωής.

Υπομονή Μέχρι το Τέλος

6. (α) Γιατί δεν μπορούν οι Χριστιανοί να αποφύγουν τη δοκιμή της υπομονής; (β) Ποια έννοια ενέχει συνήθως η λέξη υπομονή;

⁶ Με μια τέτοια θαυμάσια ελπίδα μπροστά μας, τα παρακάτω ενισχυτικά λόγια του Ιησού θα πρέπει να ηχούν στα αφτιά μας συνεχώς: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή». (Ματθαίος 24:13) Είναι σημαντικό να έχει κανείς ένα καλό ξεκίνημα στην πορεία του ως Χριστιανός μαθητής. Αλλά εκείνο που μετράει τελικά είναι το πώς θα υπομείνουμε, το πόσο καλά τελειώνουμε την πορεία. Ο απόστολος Παύλος το τόνισε αυτό όταν είπε: «Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν». (Εβραίους 10:36) Η λέξη υπομονή, που χρησιμοποιείται εδώ, ενέχει συνήθως την έννοια της υπομονής με θάρρος, σταθερότητα ή εγκαρτέρηση, η οποία δεν χάνει την ελπίδα μπροστά στα εμπόδια, στους διωγμούς, στις δοκιμασίες και στους πειρασμούς. Αν ελπίζουμε να κερδίσουμε την τελική σωτηρία, πρέπει να υποβληθούμε σε δοκιμή της υπομονής ως μέρος της απαραίτητης προετοιμασίας γι’ αυτή τη σωτηρία.

7. Ποια αυταπάτη πρέπει να αποφύγουμε, και ποιων το παράδειγμα θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε;

⁷ Δεν θα πρέπει να αυταπατηθούμε με την αυτάρεσκη ιδέα ότι μπορούμε να περάσουμε τη δοκιμή στα γρήγορα. Προκειμένου να τακτοποιηθούν οριστικά τα ζητήματα της παγκόσμιας κυριαρχίας και της ακεραιότητας του ανθρώπου, ο Ιεχωβά δεν λυπήθηκε τον εαυτό του. Έχει υπομείνει δυσάρεστα πράγματα αν και θα μπορούσε να τα εξαφανίσει μέσα σε μια στιγμή. Ο Ιησούς Χριστός ήταν επίσης υπόδειγμα υπομονής. (1 Πέτρου 2:21· παράβαλε Ρωμαίους 15:3-5.) Με αυτά τα λαμπρά παραδείγματα μπροστά μας, ασφαλώς είμαστε κι εμείς πρόθυμοι να υπομείνουμε μέχρι το τέλος.—Εβραίους 12:2, 3.

Ένα Αναγκαίο Προσόν

8. Ποια ιδιότητα που χρειαζόμαστε όλοι εμείς εκδήλωνε ο απόστολος Παύλος;

⁸ Κανένας δούλος του Θεού, ακόμα και από αρχαιοτάτων χρόνων, δεν έχει εξαιρεθεί από την ανάγκη που υπάρχει να αποδείξει την ακεραιότητά του μέσω υπομονής. Πολλά εξέχοντα άτομα της Βιβλικής ιστορίας, τα οποία παρέμειναν πιστά μέχρι θανάτου και κρίθηκαν κατάλληλα για αιώνια ζωή στους ουρανούς, χρειάστηκε να αποδείξουν τη σταθερότητά τους. Για παράδειγμα, ο πρώην Φαρισαίος, ο Σαούλ από την Ταρσό, είπε στους Κορινθίους: «Εις ουδέν υπήρξα κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων, αν και ήμαι μηδέν. Τα μεν σημεία του αποστόλου ενηργήθησαν μεταξύ σας εν πάση υπομονή, δια θαυμάτων και τεραστίων και δυνάμεων». (2 Κορινθίους 12:11, 12) Παρά το βάρος του έργου, ο Παύλος εκτιμούσε τη διακονία του τόσο πολύ, ώστε υπέμεινε πολλά και προσπαθούσε ειλικρινά να μη φέρει μομφή πάνω της.—2 Κορινθίους 6:3, 4, 9.

9. (α) Πώς έχει κάνει υπομονή το χρισμένο υπόλοιπο, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Ποιο πράγμα έχει αποτελέσει κίνητρο για να συνεχίζουμε πιστά στη θεϊκή υπηρεσία;

⁹ Στους πιο σύγχρονους καιρούς, οι χρισμένοι Χριστιανοί που υπηρετούσαν τον Θεό πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ήξεραν ότι το 1914 θα σημείωνε το τέλος των Καιρών των Εθνών, και πολλοί από αυτούς περίμεναν να λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους σε εκείνο το αξιοσημείωτο έτος. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Όπως δείχνουν τώρα τα γεγονότα, είχαν μπροστά τους ολόκληρες δεκαετίες. Στη διάρκεια αυτής της μη αναμενόμενης επιμήκυνσης της επίγειας πορείας της ζωής τους, αυτοί υποβλήθηκαν σε εξαγνισμό από το χέρι του Ιεχωβά Θεού. (Ζαχαρίας 13:9· Μαλαχίας 3:2, 3) Η συνεχής υπομονή απεργάστηκε τη βελτίωσή τους. Ως δούλοι του Ιεχωβά, χάρηκαν που προσδιορίστηκαν ως ο λαός για το όνομά του. (Ησαΐας 43:10-12· Πράξεις 15:14) Σήμερα, έχοντας περάσει μέσα από δύο παγκόσμιους πολέμους και από πολυάριθμες μικρότερες συγκρούσεις, νιώθουν συγκίνηση καθώς βοηθούνται στην εξάπλωση των καλών νέων από έναν αυξανόμενο πολύ όχλο άλλων προβάτων, ο οποίος αριθμεί τώρα τέσσερα εκατομμύρια και πλέον άτομα. Ο πνευματικός παράδεισος που απολαμβάνουν έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη γη, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα νησιά. Αυτή η ευνοϊκή μεταχείριση, την οποία εκτιμούμε όλο και πιο πολύ όσο περισσότερο ζούμε, έχει αποτελέσει κίνητρο για να συνεχίζουμε πιστά στη θεϊκή υπηρεσία έως ότου το θέλημα και ο σκοπός του Ιεχωβά εκπληρωθούν πλήρως.

10. Προκειμένου να μην υπάρξει καμιά αδυναμία από μέρους μας, τι χρειαζόμαστε τακτικά;

¹⁰ Εφόσον η ανταμοιβή μας εξαρτάται από τη σταθερότητά μας, χρειάζεται να λαβαίνουμε συνεχώς προτροπή σε αυτό το ζωτικό ζήτημα. (1 Κορινθίους 15:58· Κολοσσαείς 1:23) Προκειμένου να μην υπάρξει καμιά αδυναμία στο λαό του Ιεχωβά, πρέπει να δεχόμαστε τακτικά ενθάρρυνση να εμμένουμε στην αλήθεια και στο πολύτιμο προνόμιο που έχουμε να βοηθούμε στην εξάπλωση της αλήθειας, όπως ακριβώς δέχονταν και οι νεοϊδρυμένες εκκλησίες τον πρώτο αιώνα από τις επανεπισκέψεις του Παύλου και του Βαρνάβα. (Πράξεις 14:21, 22) Ας είμαστε σταθερά και οριστικά αποφασισμένοι, όπως το έθεσε ο απόστολος Ιωάννης, να παραμείνει μαζί μας η αλήθεια, ‘και να είναι μαζί μας στον αιώνα’.—2 Ιωάννου 2.

Περιμένουμε με Ακλόνητη Υπομονή

11. Ποιος φαίνεται ότι είναι ο κανόνας του Θεού για τους δούλους του, και πώς φάνηκε αυτό στην περίπτωση του Ιωσήφ;

¹¹ Απαιτείται χρόνος για να ολοκληρωθεί η δοκιμή στην οποία υποβαλλόμαστε. (Ιακώβου 1:2-4) Περιμένετε! Περιμένετε! Περιμένετε! Αυτό φαίνεται ότι ήταν ο κανόνας του Θεού για τους δούλους του της αρχαίας εποχής όταν αυτοί δοκιμάζονταν όσον αφορά την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν στην πίστη. Αλλά η αναμονή, στο τέλος, πάντοτε έφερνε ανταμοιβές σε εκείνους τους πιστούς δούλους. Ο Ιωσήφ, για παράδειγμα, χρειάστηκε να περιμένει 13 χρόνια ως δούλος και ως φυλακισμένος, αλλά αυτή η εμπειρία εξάγνισε την προσωπικότητά του.—Ψαλμός 105:17-19, ΜΝΚ.

12, 13. (α) Με ποιον τρόπο ήταν ο Αβραάμ παράδειγμα πιστής υπομονής; (β) Με ποια έννοια παρουσιάζονται ως υπόδειγμα για εμάς η πίστη και η υπομονή του Αβραάμ;

¹² Ο Αβραάμ ήταν ήδη 75 ετών όταν τον κάλεσε ο Θεός να βγει από την Ουρ των Χαλδαίων για να πάει στη Γη της Επαγγελίας. Ήταν περίπου 125 ετών όταν έλαβε την ένορκη επιβεβαίωση της υπόσχεσης του Θεού—πράγμα που συνέβη αμέσως αφού ο Αβραάμ έδειξε τη δύναμη της πίστης του με το να φτάσει στο σημείο να προσφέρει τον αγαπημένο του γιο, τον Ισαάκ, σταματώντας μόνο όταν ο άγγελος του Ιεχωβά συγκράτησε το χέρι του και απέτρεψε τη θυσία. (Γένεσις 22:1-18) Πενήντα χρόνια ήταν πολύς καιρός για να περιμένει ο Αβραάμ ως πάροικος σε μια ξένη γη, αλλά αυτός ενέμεινε 50 ακόμη χρόνια, μέχρι που πέθανε σε ηλικία 175 ετών. Όλο αυτό το διάστημα, ο Αβραάμ ήταν ένας πιστός μάρτυρας και προφήτης του Ιεχωβά Θεού.—Ψαλμός 105:9-15.

¹³ Η πίστη και η υπομονή του Αβραάμ παρουσιάζονται ως υπόδειγμα σε όλους τους δούλους του Θεού που θέλουν να λάβουν τις υποσχεμένες ευλογίες μέσω του Ιησού Χριστού, του Σπέρματος του Αβραάμ. (Εβραίους 11:8-10, 17-19) Σχετικά με αυτόν, διαβάζουμε στα εδάφια Εβραίους 6:11-15: «Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους [την ίδια φιλοπονία ώστε να έχει την πλήρη διαβεβαίωση της ελπίδας μέχρι το τέλος, ΜΝΚ], δια να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας. Διότι ο Θεός, δίδων επαγγελίαν εις τον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ομόση εις ουδένα μεγαλήτερον, ώμοσεν εις εαυτόν, λέγων· Βεβαίως ευλογών θέλω σε ευλογήσει και πληθύνων θέλω σε πληθύνει· και ούτω προσμείνας με υπομονήν, απήλαυσε την επαγγελίαν».

14. Γιατί δεν θα πρέπει να σκεφτούμε ότι η δοκιμή της υπομονής είναι ατέλειωτη και η ανταμοιβή ένα άπιαστο όνειρο;

¹⁴ Ήδη, το χρισμένο υπόλοιπο έχει δει 77 χρόνια να περνάνε από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, όταν μερικοί από αυτούς περίμεναν την ενδόξαση της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας στον ουρανό. Για πόσο καιρό ακόμη θα πρέπει να περιμένει το υπόλοιπο δεν γνωρίζουμε. Μήπως, λοιπόν, θα πρέπει να κλονιστούμε και να σκεφτούμε ότι η αναμονή είναι ατέλειωτη και η ανταμοιβή ένα άπιαστο όνειρο; Όχι! Αυτό δεν θα δικαίωνε ποτέ την κυριαρχία του Θεού ούτε θα τιμούσε το όνομά του. Εκείνος δεν θα δικαιωνόταν μπροστά στον κόσμο, όπως θα δικαιωθεί όταν θα μας δώσει τη νίκη και το συνεπαγόμενο βραβείο της αιώνιας ζωής. Άσχετα με το μήκος του χρόνου, το υπόλοιπο, μαζί με τους πιστούς προβατοειδείς συντρόφους τους, είναι αποφασισμένοι να περιμένουν τον Ιεχωβά να ενεργήσει στο δικό του καιρό. Δείχνοντας τέτοια υποδειγματική εμμονή, ακολουθούν την πορεία του Αβραάμ.—Ρωμαίους 8:23-25.

15. (α) Ποιο είναι το σύνθημά μας, και στη διάρκεια ποιων εμπειριών μάς έχει στηρίξει με θριαμβευτικό τρόπο ο Θεός; (β) Ποια προτροπή του Παύλου παραμένει κατάλληλη για τις μέρες μας;

¹⁵ Το σύνθημα, λοιπόν, εξακολουθεί να είναι η ακλόνητη υπομονή στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού. (Ρωμαίους 2:6, 7) Στο παρελθόν, αυτός μας έχει στηρίξει στη διάρκεια σοβαρών παθημάτων, όπως φυλακίσεων και στρατοπέδων συγκέντρωσης, και με θριαμβευτικό τρόπο μας έχει διασώσει από αυτά προς δόξα του ονόματος και του σκοπού του.a Στη διάρκεια του καιρού που απομένει ακόμη ως την ολοκλήρωση της δοκιμής μας, ο Ιεχωβά θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο. Η προτροπή του Παύλου παραμένει κατάλληλη για τις μέρες μας: «Επειδή έχετε ανάγκη από σταθερή υπομονή και εγκαρτέρηση, προκειμένου να εκτελέσετε και να επιτελέσετε πλήρως το θέλημα του Θεού, κι έτσι να λάβετε και να κερδίσετε και να απολαύσετε στο πλήρες αυτό που έχει δοθεί ως υπόσχεση».—Εβραίους 10:36, Ολοκληρωμένη Βίβλος (The Amplified Bible)· Ρωμαίους 8:37.

16. Γιατί δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι η αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά είναι με περιορισμούς ή με επιφυλάξεις;

¹⁶ Επομένως, για όσο διάστημα ο Ιεχωβά έχει κάποιο έργο να κάνουμε μέσα σε αυτόν τον πονηρό κόσμο, εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, θέλουμε να ενασχοληθούμε σε αυτό το έργο έως ότου τελειώσει. (Ιωάννης 17:4) Η αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά δεν έγινε υπό τον όρο ότι θα τον υπηρετούσαμε για λίγο μόνο και κατόπιν θα ερχόταν ο Αρμαγεδδών. Η αφιέρωσή μας ήταν για πάντα. Το έργο του Θεού για εμάς δεν θα τελειώσει με τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα. Ωστόσο, μόνο αφού επιτελέσουμε το έργο που πρέπει να γίνει πριν από τον Αρμαγεδδώνα θα δούμε τα σπουδαία πράγματα που θα έρθουν μετά το μεγάλο εκείνον πόλεμο. Κατόπιν, μαζί με το ευτυχές προνόμιο που θα έχουμε να συνεχίζουμε να κάνουμε το έργο του, θα ανταμειφθούμε με τις ευλογίες που περιμένουμε τόσο καιρό και τις οποίες αυτός έχει υποσχεθεί.—Ρωμαίους 8:32.

Η Αγάπη για τον Θεό μάς Βοηθάει να Υπομένουμε

17, 18. (α) Σε καιρούς πίεσης, τι θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε με την επιδοκιμασία του Θεού; (β) Τι θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε τη νίκη, και τι δεν λέμε σχετικά με τον καιρό που απομένει;

¹⁷ Ίσως, όταν οι καιροί είναι πιεστικοί, να ρωτάμε: ‘Πώς είναι δυνατόν να υπομείνουμε άλλο;’ Η απάντηση; Με το να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμη. «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». (1 Κορινθίους 13:4, 7, 8) Αν δεν υπομένουμε από αγάπη για τον Θεό, η υπομονή μας δεν έχει αξία. Αλλά αν υπομένουμε κάτω από τα βάρη μας λόγω της αφοσίωσής μας στον Ιεχωβά, τότε η υπομονή μας έχει ως αποτέλεσμα να βαθαίνει η αγάπη μας γι’ αυτόν. Η αγάπη για τον Θεό, τον Πατέρα του, έδωσε την ικανότητα στον Ιησού να υπομείνει. (Ιωάννης 14:30, 31· Εβραίους 12:2, ΜΝΚ) Αν το πραγματικό μας κίνητρο είναι η αγάπη για τον Θεό, τον Πατέρα μας, υπάρχει κάτι που δεν θα μπορέσουμε να υπομείνουμε;

¹⁸ Η ακλόνητη αγάπη μας για τον Ιεχωβά Θεό είναι εκείνο που μας έχει κάνει ικανούς να παραμένουμε νικηφόροι απέναντι στον κόσμο στη διάρκεια αυτού του εξαιρετικά κρίσιμου καιρού δοκιμής. Και ο Ιεχωβά, μέσω του Ιησού Χριστού, θα συνεχίσει να μας δίνει τη βοήθεια που χρειαζόμαστε άσχετα με το πόσο ακόμη θα επιτρέπεται να υπάρχει αυτό το παλιό σύστημα πραγμάτων. (1 Πέτρου 5:10) Φυσικά, δεν κάνουμε καμιά πρόβλεψη σχετικά με το πόσος καιρός απομένει ακόμη, και δεν θέτουμε καμιά συγκεκριμένη ημερομηνία. Αυτό το αφήνουμε στον Μεγάλο Χρονομέτρη, τον Ιεχωβά Θεό.—Ψαλμός 31:15.

19, 20. (α) Πώς θα πρέπει να θεωρούμε κάθε μέρα που περνάει και εμείς υπομένουμε; (β) Ποια ανοησία θέλουμε να αποφύγουμε, και γιατί;

¹⁹ Ωστόσο, η γενεά που προειπώθηκε ότι θα παραστεί μάρτυρας και θα ζήσει ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’ είναι τώρα αρκετά προχωρημένη στα χρόνια. (Ματθαίος 24:3, 32-35, ΜΝΚ) Ας μην ξεχνάμε ποτέ, λοιπόν, ότι κάθε μέρα που περνάει και εμείς υπομένουμε είναι μια μέρα λιγότερη για να μολύνουν ο Σατανάς και οι δαίμονές του το σύμπαν με την ίδια τους την ύπαρξη, και είναι μια μέρα πιο κοντά στον καιρό που ο Ιεχωβά δεν θα υπομένει πια την ύπαρξη των ‘σκευών οργής, των κατασκευασμένων για απώλεια’. (Ρωμαίους 9:22) Σύντομα, όταν η μακροθυμία του Ιεχωβά εξαντληθεί, αυτός θα αφήσει να ξεσπάσει η οργή του σε ασεβείς άντρες και γυναίκες. Με αυτόν τον τρόπο, θα αποκαλύψει τη θεϊκή αποδοκιμασία του για την πορεία ενέργειας που ακολουθούσαν, παρότι τους επέτρεψε να τη συνεχίζουν για όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

²⁰ Θα ήταν εντελώς ανόητο από μέρους μας να εγκαταλείψουμε τις από αγάπη υποκινούμενες προσπάθειες που κάνουμε να κερδίσουμε το ένδοξο βραβείο που μας προσφέρεται μέσω του Ιησού Χριστού. Αντίθετα, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε πιστά ως Μάρτυρες υπέρ του Ιεχωβά σε αυτόν τον ύψιστης σπουδαιότητας καιρό κατά τον οποίο ο Ιεχωβά πρόκειται να δικαιώσει τον εαυτό του ως Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί δεν μπορούμε να αποφύγουμε το να δοκιμαστεί η υπομονή μας;

◻ Ποια αυταπάτη θέλουμε να αποφύγουμε;

◻ Για να μην υπάρξει καμιά αδυναμία από μέρους μας, τι χρειαζόμαστε;

◻ Ποιο είναι το σύνθημά μας;

◻ Σε καιρούς πίεσης, τι θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε;

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Ο λαός του Θεού, όπως αυτοί οι Μάρτυρες στο Πορτ οφ Σπέιν του Τρινιδάδ, ήταν πάντα πρόθυμος να περιμένει τον Ιεχωβά