Διαπαιδαγώγηση που Μπορεί να Αποφέρει Ειρηνικό Καρπό

«Καμμία δε διαπαιδαγώγησις δεν φαίνεται να προξενή, εις την αρχήν, χαράν αλλά λύπην, αργότερα όμως αποφέρει καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης εις εκείνους οι οποίοι εγυμνάσθησαν δι’ αυτής».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:11, ΚΔΤΚ.

1, 2. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 12:9-11, τι παρέχει στοργικά ο Θεός; (β) Ποια είναι μια μορφή διαπαιδαγώγησης και τι μπορεί να προκύψει απ’ αυτήν;

ΦΕΡΤΕ στη μνήμη σας τα παιδικά σας χρόνια. Θυμάστε τη διαπαιδαγώγηση που σας έδιναν οι γονείς σας; Οι περισσότεροι θα απαντούσαμε καταφατικά. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε αυτό το παράδειγμα όταν σχολίαζε τη διαπαιδαγώγηση που λαβαίνουμε από τον Θεό, όπως διαβάζουμε στα εδάφια Εβραίους 12:9-11.

² Η πατρική διαπαιδαγώγηση του Θεού, η οποία είναι ικανή να επηρεάζει την πνευματική μας ζωή, μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μια απ’ αυτές είναι η διευθέτηση του Θεού να αποβάλλεται από τη Χριστιανική εκκλησία το άτομο που δεν επιθυμεί πλέον να ζει σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού ή που αρνείται να ζει σύμφωνα μ’ αυτούς. Το άτομο που τιμωρείται μ’ αυτόν τον έντονο τρόπο, που διαπαιδαγωγείται δηλαδή, μπορεί να μετανοήσει και να μεταστραφεί. Παράλληλα, διαπαιδαγωγούνται και οι όσιοι που βρίσκονται στην εκκλησία, επειδή μαθαίνουν πόσο σπουδαίο είναι να συμμορφώνεται κανείς με τους υψηλούς κανόνες του Θεού.—1 Τιμόθεον 1:20, ΚΔΤΚ.

3. Πώς αντιδρούν μερικοί στην ιδέα της αποκοπής;

³ Κάποιος ίσως ρωτήσει: ‘Αλλά, δεν είναι σκληρό να αποβάλλετε κάποιον και κατόπιν να αρνείστε να μιλήσετε μ’ αυτό το άτομο που έχει αποβληθεί;’ Αυτή η άποψη ήρθε στην επιφάνεια με μια πρόσφατη δικαστική υπόθεση που περιλάμβανε μια γυναίκα η οποία ανατράφηκε από γονείς που ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι γονείς της είχαν αποκοπεί. Η ίδια δεν είχε αποκοπεί, αλλά είχε αποσυνταυτιστεί μόνη της, γράφοντας μια επιστολή στην οποία δήλωνε ότι αποχωρούσε από την εκκλησία. Κατόπιν τούτου, στην εκκλησία ανακοινώθηκε απλώς ότι αυτή η γυναίκα δεν ήταν πια Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η γυναίκα αυτή μετακόμισε από εκεί, αλλά μετά από χρόνια επέστρεψε και διαπίστωσε ότι οι ντόπιοι Μάρτυρες δεν της μιλούσαν. Γι’ αυτό, προσέφυγε στα δικαστήρια. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα και πώς μπορεί αυτό το ζήτημα να επηρεάζει εσάς; Προκειμένου να καταλάβουμε σωστά το ζήτημα ας εξετάσουμε τι λέει η Αγία Γραφή για το συναφές θέμα της αποκοπής.

Γιατί Λαμβάνεται Αυτή η Σταθερή Στάση;

4. Τι συμβαίνει κατά καιρούς με ορισμένους στην εκκλησία; (Γαλάτας 6:1· Ιούδα 23)

⁴ Η πλειονότητα των αληθινών Χριστιανών υποστηρίζει όσια τον Θεό και τους δίκαιους νόμους του. (1 Θεσσαλονικείς 1:2-7· Εβραίους 6:10) Ωστόσο, κατά καιρούς υπάρχουν άτομα που παρεκκλίνουν από το δρόμο της αλήθειας. Για παράδειγμα, κάποιος, παρά τη βοήθεια που του δίνεται από Χριστιανούς πρεσβυτέρους, παραβαίνει αμετανόητα τους νόμους του Θεού. Ή απορρίπτει την πίστη με το να διδάσκει ψεύτικες διδασκαλίες ή με το να αποσυνταυτιστεί από την εκκλησία. Τι πρέπει να γίνει τότε; Τέτοια πράγματα συνέβαιναν ακόμα και τον καιρό που ζούσαν οι απόστολοι· επομένως, ας εξετάσουμε τι έγραψαν εκείνοι σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα.

5, 6. (α) Ποια σοφή συμβουλή μάς δίνεται όσον αφορά τις σχέσεις μας με εκείνους που διαπράττουν σοβαρά αμαρτήματα και είναι αμετανόητοι; (Ματθαίος 18:17) (β) Ποιες ερωτήσεις αντιμετωπίζουμε;

⁵ Τότε που στην Κόρινθο υπήρχε κάποιος αμετανόητα ανήθικος, ο Παύλος είπε στην εκκλησία: «Να μη συναναστρέφησθε, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε». (1 Κορινθίους 5:11-13) Το ίδιο ίσχυε και για τους αποστάτες, όπως ο Υμέναιος: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού [απόρριψε (ΜΝΚ)], εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει». (Τίτον 3:10, 11· 1 Τιμόθεον 1:19, 20) Τέτοιου είδους αποκλεισμός από τη συναναστροφή θα ήταν κατάλληλος και για όποιον απορρίπτει την εκκλησία: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ ημών· αλλά εξήλθον δια να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών».—1 Ιωάννου 2:18, 19.

⁶ Θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο αν ένα τέτοιο άτομο μετανοούσε ώστε να είναι σε θέση να γίνει και πάλι δεκτό στην εκκλησία. (Πράξεις 3:19) Αλλά στο μεταξύ, μπορούν οι Χριστιανοί να διατηρούν κάποιο περιορισμένο βαθμό επαφής μαζί του ή είναι απαραίτητο να τον αποφεύγουν εντελώς; Και αν ναι, γιατί;

Πλήρης Εκκοπή;

7. Πώς διαφέρει ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε απέναντι σε δυο διαφορετικές κατηγορίες αμαρτωλών;

⁷ Οι Χριστιανοί δεν κρατούν απόσταση από τους ανθρώπους γενικά. Έχουμε φυσιολογικές επαφές με τους γείτονες, τους συναδέλφους, τους συμμαθητές και τους άλλους, και τους δίνουμε μαρτυρία, ακόμα κι αν μερικοί είναι ‘πόρνοι, πλεονέκτες, άρπαγες ή ειδωλολάτρες’. Ο Παύλος έγραψε ότι δεν μπορούμε να τους αποφεύγουμε εντελώς, ‘επειδή τότε θα έπρεπε να βγούμε από τον κόσμο’. Ωστόσο, κατάδειξε ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά «εάν τις αδελφός» ζούσε μ’ αυτόν τον τρόπο: «Να μη συναναστρέφησθε, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος [έχει ξαναγυρίσει σε τέτοιες πράξεις], με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε».—1 Κορινθίους 5:9-11· Μάρκος 2:13-17.

8. Ποια συμβουλή έδωσε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά με το ζήτημα του αποκλεισμού από τη συναναστροφή;

⁸ Στα συγγράμματα του απόστολου Ιωάννη, βρίσκουμε παρόμοια συμβουλή που τονίζει πόσο πλήρως πρέπει να αποφεύγουν οι Χριστιανοί τέτοια άτομα: «Πας όστις παραβαίνει [προτρέχει (ΜΝΚ)] και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν δεν έχει· . . . Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν· διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν [από το ρήμα χαίρω] γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα».a—2 Ιωάννου 9-11.

9, 10. (α) Στον Ισραήλ, τι συνέβαινε στους αμετανόητους παραβάτες του νόμου και γιατί; (β) Πώς πρέπει να αισθανόμαστε για τη διευθέτηση που υπάρχει σήμερα όσον αφορά τις σχέσεις μας με τα άτομα που αποβλήθηκαν, επειδή δεν μετάνιωσαν για το αμάρτημα που διέπραξαν; (2 Πέτρου 2:20-22)

⁹ Γιατί είναι κατάλληλη μια τέτοια σταθερή στάση ακόμα και σήμερα; Αναλογιστείτε τα αυστηρά μέτρα της εκκοπής της ζωής που επέβαλε ο Νόμος που είχε δώσει ο Θεός στον Ισραήλ. Σε διάφορα σοβαρά ζητήματα, οι εκούσιοι παραβάτες εκτελούνταν. (Λευιτικόν 20:10· Αριθμοί 15:30, 31) Όταν συνέβαινε αυτό, οι άλλοι, περιλαμβανομένων και των συγγενών, δεν μπορούσαν πια να μιλήσουν με το νεκρό παραβάτη του νόμου. (Λευιτικόν 19:1-4· Δευτερονόμιον 13:1-5· 17:1-7) Μολονότι οι όσιοι Ισραηλίτες εκείνης της εποχής ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι με αισθήματα σαν τα δικά μας, γνώριζαν ότι ο Θεός είναι δίκαιος και στοργικός και ότι ο Νόμος του προστάτευε την ηθική και πνευματική τους καθαρότητα. Γι’ αυτόν το λόγο, δέχονταν ότι η διευθέτηση που είχε κάνει ο Θεός, να γίνεται εκκοπή της ζωής εκείνων που αδικοπραγούσαν, ήταν απόλυτα καλή και σωστή.—Ιώβ 34:10-12.

¹⁰ Και εμείς είμαστε το ίδιο βέβαιοι ότι η διευθέτηση του Θεού, να αρνούνται οι Χριστιανοί να συναναστραφούν με κάποιον που αποβλήθηκε επειδή δεν μετάνιωσε για το αμάρτημα που διέπραξε, αποτελεί σοφό, προστατευτικό μέτρο. «Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, δια να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι». (1 Κορινθίους 5:7) Επίσης, όταν οι Χριστιανοί αποφεύγουν άτομα που έχουν αποσυνταυτιστεί με τη θέλησή τους, προστατεύονται από απόψεις που μπορεί να είναι επικριτικές, να δείχνουν έλλειψη εκτίμησης ή και να είναι αποστατικές.—Εβραίους 12:15, 16, ΜΝΚ.

Τι θα Πούμε για τους Συγγενείς;

11, 12. (α) Πώς επηρέαζε τους συγγενείς του Ισραηλίτη παραβάτη η εκκοπή του; (β) Δείξτε με παράδειγμα τα οφέλη της υπακοής.

¹¹ Ο Θεός βέβαια αντιλαμβάνεται ότι η εφαρμογή των δίκαιων νόμων του σχετικά με την εκκοπή των παραβατών, συχνά περιλαμβάνει και επηρεάζει συγγενικά πρόσωπα. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όταν εκτελούνταν ένας Ισραηλίτης παραβάτης, δεν ήταν πια δυνατόν να έχει επαφές με την οικογένειά του. Μάλιστα, αν κάποιος γιος ήταν μέθυσος και λαίμαργος, οι γονείς του ήταν αυτοί που έπρεπε να τον φέρουν ενώπιον των κριτών, και αν ήταν αμετανόητος, οι γονείς θα έπρεπε να λάβουν μέρος στη δίκαιη εκτέλεσή του, για ‘να εξαφανιστεί το κακό μέσα από τον Ισραήλ’. (Δευτερονόμιον 21:18-21) Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο γι’ αυτούς. Φανταστείτε επίσης, πώς αισθάνονταν τα αδέλφια, οι παππούδες και οι γιαγιάδες του παραβάτη. Όμως, το να βάλουν την οσιότητα προς τον δίκαιο Θεό τους πάνω από την αγάπη τους για την οικογένεια θα μπορούσε να αποδειχτεί ζωοσωτήριο γι’ αυτούς.

¹² Θυμηθείτε την περίπτωση του Κορέ, πρωτοστάτη σε κάποιο στασιασμό που εγέρθηκε ενάντια στην ηγεσία του Θεού, που ασκούνταν μέσω του Μωυσή. Ο Ιεχωβά, με την τέλεια δικαιοσύνη του, αποφάσισε ότι ο Κορέ έπρεπε να πεθάνει. Αλλά συμβούλεψε όλους τους όσιους: «Αποχωρίσθητε ευθύς από των σκηνών των ασεβών τούτων ανθρώπων και μη εγγίσητε μηδέν εκ των όσα είναι αυτών, δια να μη αφανισθήτε εν μέσω πασών των αμαρτιών αυτών». Οι συγγενείς που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την προειδοποίηση του Θεού πέθαναν μαζί με τους στασιαστές. Αλλά μερικοί από τους συγγενείς του Κορέ σοφά προτίμησαν να μείνουν όσιοι στον Ιεχωβά, πράγμα που έσωσε τη ζωή τους και τους οδήγησε σε μελλοντικές ευλογίες.—Αριθμοί 16:16-33· 26:9-11· 2 Χρονικών 20:19.

13. Πώς θα αντιδράσουν οι όσιοι Χριστιανοί αν αποκοπεί ή αν αποσυνταυτιστεί ένα μέλος του άμεσου οικογενειακού τους κύκλου;

¹³ Η εκκοπή από τη Χριστιανική εκκλησία δεν περιλαμβάνει άμεσο θάνατο, και γι’ αυτό οι οικογενειακοί δεσμοί εξακολουθούν να υφίστανται. Συνεπώς, κάποιος που αποκόπτεται ή αποσυνταυτίζεται ίσως συνεχίσει να ζει στο σπίτι του με τη Χριστιανή σύζυγό του και τα πιστά παιδιά του. Ο σεβασμός για τις κρίσεις του Θεού και για την ενέργεια της εκκλησίας θα υποκινήσει τη σύζυγο και τα παιδιά να αναγνωρίσουν ότι αυτός, εξαιτίας της πορείας του, διαφοροποίησε τον πνευματικό δεσμό που υπήρχε ανάμεσά τους. Ωστόσο, αφού η αποκοπή του δεν διαρρηγνύει τους δεσμούς αίματος ή το γαμήλιο δεσμό, η φυσιολογική οικογενειακή αγάπη και οι σχέσεις μπορούν να εξακολουθήσουν να υπάρχουν.

14. Ποια θεϊκή συμβουλή πρέπει να διέπει τις επαφές μας με κάποιον αποκομμένο ή αποσυνταυτισμένο συγγενή που βρίσκεται έξω από τον άμεσο οικογενειακό μας κύκλο;

¹⁴ Η κατάσταση είναι διαφορετική όταν ο αποκομμένος ή αποσυνταυτισμένος είναι κάποιος συγγενής που δεν ζει στον άμεσο οικογενειακό κύκλο ούτε στο ίδιο σπίτι. Θα μπορούσε να είναι δυνατόν να μην υπάρχει σχεδόν καμιά απολύτως επαφή μ’ αυτόν τον συγγενή. Ακόμα κι αν υπάρχουν μερικά οικογενειακά ζητήματα που απαιτούν κάποιες επαφές, αυτές οπωσδήποτε πρέπει να κρατηθούν στο ελάχιστο δυνατό, σε αρμονία με τη θεϊκή αρχή: «Να μη συναναστρέφησθε, εάν τις [οποιοσδήποτε (ΜΝΚ)] αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης [ή ένοχος οποιουδήποτε άλλου χονδροειδούς αμαρτήματος] . . . με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε».—1 Κορινθίους 5:11.

15. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πώς μπορούν οι συγγενείς να ελέγξουν την επίδραση των συναισθημάτων; (Ψαλμός 15:1-5· Μάρκος 10:29, 30)

¹⁵ Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι δύσκολο και δικαιολογημένα, αφού υπάρχουν συναισθήματα και οικογενειακοί δεσμοί, όπως λόγου χάρη η αγάπη που έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες για τα εγγόνια τους. Ωστόσο, αυτό αποτελεί δοκιμασία της οσιότητας προς τον Θεό, όπως δηλώνει η αδελφή τα λόγια της οποίας παρατίθενται στη σελίδα 26. Όποιος νιώθει τη θλίψη και τον πόνο που προξενεί μ’ αυτόν τον τρόπο ο αποκομμένος συγγενής, μπορεί να βρει παρηγοριά και να πάρει ενθάρρυνση από το παράδειγμα που έδωσαν μερικοί από τους συγγενείς του Κορέ.—Ψαλμός 84:10-12.b

Η Απόφαση του Δικαστηρίου

16-18. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της δικαστικής υπόθεσης που αναφέρθηκε παραπάνω και ποια περαιτέρω γνωμοδότηση διατύπωσε το δικαστήριο;

¹⁶ Θα θέλατε ίσως να μάθετε το αποτέλεσμα της δικαστικής υπόθεσης που περιλάμβανε τη γυναίκα η οποία αναστατώθηκε, επειδή οι πρώην γνωστοί της δεν της μιλούσαν, αφότου αποφάσισε να απορρίψει την πίστη με το να αποσυνταυτιστεί από την εκκλησία.

¹⁷ Πριν φτάσει η υπόθεση στο εφετείο, ένα ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο, μετά από συνοπτική διαδικασία, αποφάνθηκε εις βάρος αυτής της γυναίκας. Η απόφαση βασίστηκε στην άποψη ότι τα δικαστήρια δεν παρεμβαίνουν στα εκκλησιαστικά ζητήματα που αφορούν πειθαρχικά μέτρα. Η γυναίκα αυτή έκανε έφεση. Η ομόφωνη απόφαση του ομοσπονδιακού εφετείουc βασίστηκε στα ευρύτερα δικαιώματα που παρέχει η Πρώτη Αναθεώρηση (του Συντάγματος των Η.Π.Α.): «Λόγω του γεγονότος ότι η τακτική του αποκλεισμού από τη συναναστροφή αποτελεί μέρος της πίστης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η πρόβλεψη του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών περί ‘ελεύθερης άσκησης’ . . . αποκλείει την επικράτηση των θέσεων [αυτής της γυναίκας]. Οι εναγόμενοι έχουν το συνταγματικά διασφαλισμένο δικαίωμα να ακολουθούν την τακτική του αποκλεισμού από τη συναναστροφή. Σύμφωνα με τα παραπάνω, επικυρώνουμε» την προηγούμενη απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου.

¹⁸ Η γνωμοδότηση του δικαστηρίου συνέχιζε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την τακτική του αποκλεισμού από τη συναναστροφή σύμφωνα με τον τρόπο που αυτοί ερμηνεύουν το κείμενο των εκκλησιαστικών κανόνων και δεν ανήκει στη δική μας δικαιοδοσία να επανερμηνεύσουμε αυτό το κείμενο . . . Οι εναγόμενοι έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων . . . Τα δικαστήρια γενικά δεν ερευνούν σε βάθος τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη (ή στα πρώην μέλη) κάποιας εκκλησίας. Στις εκκλησίες έχει παρασχεθεί μεγάλος βαθμός ελευθερίας, όταν πρόκειται για την επιβολή πειθαρχικών μέτρων στα μέλη τους ή στα πρώην μέλη τους. Συμφωνούμε με την άποψη του δικαστή Τζάκσον [τέως δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α.] ότι οι ‘[θ]ρησκευτικές ενέργειες που αφορούν αποκλειστικά τα μέλη κάποιας πίστης είναι και θα πρέπει να είναι ελεύθερες—θα πρέπει να τους παρέχεται ο μεγαλύτερος δυνατός βαθμός απόλυτης ελευθερίας’. . . . Τα μέλη της Εκκλησίας την οποία [αυτή η γυναίκα] αποφάσισε να εγκαταλείψει, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν επιθυμούν πλέον να την συναναστρέφονται. Φρονούμε ότι αυτά τα μέλη είναι ελεύθερα να κάνουν αυτή την εκλογή».

19, 20. Γιατί ένα άτομο που αποβάλλεται από την εκκλησία δεν είναι δυνατόν να πάρει χρηματική αποζημίωση με δικαστικά μέσα;

¹⁹ Το εφετείο αναγνώρισε ότι ακόμα και αν η γυναίκα αυτή αισθανόταν κατάθλιψη εξαιτίας του γεγονότος ότι οι πρώην γνωστοί της δεν ήθελαν να της μιλήσουν, «η χορήγηση αποζημίωσης για απροσδιόριστες ή για συναισθηματικές βλάβες, θα περιόριζε αντισυνταγματικά την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά . . . Το συνταγματικά διασφαλισμένο δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης της θρησκείας απαιτεί όπως η κοινωνία δείχνει ανεκτικότητα στο είδος των συνεπειών που υπόφερε [αυτή η γυναίκα], θεωρώντας τες ως τίμημα που αξίζει να καταβληθεί προκειμένου να διαφυλαχθεί το δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες να διαφέρουν θρησκευτικά». Αυτή η απόφαση έχει αποκτήσει, κατά κάποιο τρόπο, ακόμη μεγαλύτερο κύρος τώρα απ’ όσο είχε όταν εκδόθηκε. Πώς συνέβη κάτι τέτοιο; Αυτή η γυναίκα αργότερα προσέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας για να εξεταστεί η υπόθεση και ενδεχομένως να αναθεωρηθεί η απόφαση που είχε βγει εις βάρος της. Αλλά το Νοέμβριο του 1987, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έκανε δεκτή την προσφυγή της.

²⁰ Έτσι μ’ αυτή τη σημαντική υπόθεση κρίθηκε ότι κανένας αποκομμένος ή αποσυνταυτισμένος δεν μπορεί να πάρει αποζημίωση με δικαστικά μέσα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή αυτοί τον απόκλεισαν από τη συναναστροφή τους.d Εφόσον η εκκλησία συμμορφωνόταν με τις τέλειες κατευθύνσεις που όλοι μας μπορούμε να διαβάσουμε στο Λόγο του Θεού και τις εφάρμοζε, η απώλεια που αισθάνεται ένα τέτοιο άτομο είναι αποτέλεσμα των δικών του ή των δικών της ενεργειών.

Διαπαιδαγώγηση—Ωφελούνται Πολλοί

21. Γιατί απαιτείται ισορροπία στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την αποκοπή;

²¹ Μερικοί από τους έξω, όταν ακούν για αποκοπή έχουν την τάση να λυπούνται τον παραβάτη που δεν μπορεί πια να μιλάει με μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Αλλά δεν είναι αβάσιμη η τέτοιου είδους λύπη; Εξετάστε τα ενδεχόμενα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ο παραβάτης και άλλοι.

22, 23. Δείξτε με παράδειγμα πόσο σπουδαίο είναι και πόση αξία έχει να υπακούμε στον Θεό σε ό,τι αφορά την άποψή μας για τα αποκομμένα άτομα.

²² Για παράδειγμα, στη σελίδα 26 παρατηρήσαμε το σχόλιο της Λυνέτ σχετικά με την απόφασή της ‘να κόψει κάθε συναναστροφή’ με την αποκομμένη αδελφή της Μάργκαρετ. Η Λυνέτ και οι Χριστιανοί συγγενείς της ‘πίστευαν ότι ο δρόμος του Ιεχωβά είναι ο καλύτερος’. Και πράγματι είναι!

²³ Αργότερα, η αδελφή της Λυνέτ τής είπε: ‘Αν είχατε πάρει στα ελαφρά την αποκοπή, είναι σίγουρο ότι δεν θα είχα κάνει βήματα για επανένταξη τόσο σύντομα. Το ότι ήμουν τελείως ξεκομμένη από αγαπημένα μου πρόσωπα και από τη στενή επαφή με την εκκλησία μού προξένησε μια ισχυρή επιθυμία για μετάνοια. Συνειδητοποίησα πόσο εσφαλμένη ήταν η πορεία που είχα πάρει και πόσο σοβαρό ήταν το ότι έστρεψα τα νώτα μου στον Ιεχωβά’.

24. Πώς ο τρόπος που αντέδρασε στην αποκοπή κάποια αδελφή επηρέασε την ίδια και άλλους;

²⁴ Σε μια άλλη περίπτωση, οι γονείς της Λόρι αποκόπηκαν. Ωστόσο, αυτή λέει: ‘Η συναναστροφή μου μαζί τους δεν σταμάτησε ποτέ, μάλλον αυξήθηκε. Καθώς περνούσε ο καιρός, εγώ γινόμουν όλο και πιο αδρανής. Έφτασα στο σημείο να μην παρακολουθώ ούτε τις συναθροίσεις’. Κατόπιν διάβασε την ύλη στα τεύχη της Σκοπιάς 1 και 15 Ιανουαρίου 1982, τα οποία τόνιζαν τη συμβουλή των εδαφίων 1 Κορινθίους 5:11-13 και 2 Ιωάννου 9-11. «Ήταν σαν να άνοιξαν τα μάτια μου», γράφει η Λόρι. ‘Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω μερικές αλλαγές. Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα το νόημα των εδαφίων Ματθαίος 10:34-36. Δεν ήταν εύκολο για την οικογένειά μου να χωνέψει την απόφασή μου, επειδή ο πεντάχρονος γιος μου είναι το μοναδικό αγόρι στην οικογένεια και οι γονείς μου τον αγαπούν πολύ’. Θα είναι ευχής έργο, αν η απώλεια αυτού του είδους της συναναστροφής αγγίξει την καρδιά των γονέων, όπως έγινε στην περίπτωση της Μάργκαρετ. Ωστόσο, η διαπαιδαγώγηση που δόθηκε σ’ αυτή την περίπτωση βοήθησε τη Λόρι: ‘Ξαναβγαίνω στην υπηρεσία αγρού. Ο γάμος μου και η οικογένειά μου έχουν δυναμώσει λόγω της αλλαγής μου και το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμένα’.

25. Ποια άποψη έχει για τη διαπαιδαγώγηση που δίνει ο Θεός κάποιο άτομο που επανεντάχθηκε;

²⁵ Εξετάστε επίσης τα αισθήματα κάποιου άλλου ατόμου που αποκόπηκε και αργότερα επανεντάχθηκε. Η Σάντι έγραψε: ‘Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα ιδιαίτερα υποβοηθητικά και διδακτικά άρθρα [που αναφέρθηκαν παραπάνω] σχετικά με τον έλεγχο και την αποκοπή. Με κάνει ευτυχισμένη το γεγονός ότι ο Ιεχωβά αγαπάει το λαό του τόσο που να φροντίζει να παραμένει καθαρή η οργάνωσή του. Εκείνο που μπορεί να φαίνεται σκληρό στους απέξω, είναι και απαραίτητο και πράγματι στοργικό. Είμαι ευγνώμων που ο ουράνιος Πατέρας μας είναι στοργικός και συγχωρητικός Θεός’.

26. Ποιος δίκαιος καρπός μπορεί να προκύψει όταν δεχόμαστε τη διαπαιδαγώγηση; (Ψαλμός 94:10, 12)

²⁶ Έτσι, ο Θεός μας, ο οποίος απαιτεί να αποβάλλεται από την εκκλησία ο αμετανόητος παραβάτης, δείχνει επίσης στοργικά ότι ο αμαρτωλός μπορεί να επανενταχθεί στην εκκλησία, αν μετανιώσει και μεταστραφεί. (Παρόμοια και κάποιος αποσυνταυτισμένος μπορεί να ζητήσει να ξαναγίνει μέλος της εκκλησίας.) Αφού γίνει αυτό, μπορεί να παρηγορηθεί από τους Χριστιανούς, οι οποίοι θα τον διαβεβαιώσουν για την αγάπη τους προς αυτόν. (2 Κορινθίους 2:5-11· 7:8-13) Πράγματι, είναι ακριβώς όπως έγραψε ο Παύλος: «Καμμία δε διαπαιδαγώγησις δεν φαίνεται να προξενή, εις την αρχήν, χαράν αλλά λύπην, αργότερα όμως αποφέρει καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης εις εκείνους οι οποίοι εγυμνάσθησαν δι’ αυτής».—Εβραίους 12:11, ΚΔΤΚ.

[Υποσημειώσεις]

Σημεία για να Θυμάστε

◻ Με ποιους τρόπους η αποκοπή αποτελεί μια μορφή διαπαιδαγώγησης;

◻ Γιατί η συμπεριφορά ενός Χριστιανού απέναντι στα αποκομμένα άτομα διαφέρει από τη συμπεριφορά του απέναντι στους αμαρτωλούς του κόσμου;

◻ Ποιες Γραφικές κατευθύνσεις θα πρέπει να λαβαίνονται υπόψη, ακόμα κι όταν αποκόπτεται ένας συγγενής;

◻ Ποια απόφαση έβγαλε ένα εφετείο σε κάποια δικαστική υπόθεση που κίνησε ένα αποσυνταυτισμένο άτομο;

◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από ορισμένες προσωπικές εκφράσεις σχετικά με την αποκοπή;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 26]

«Το κόψιμο κάθε συναναστροφής με την [αποκομμένη αδελφή μου] Μάργκαρετ έθεσε σε δοκιμασία την οσιότητά μας στη διευθέτηση του Ιεχωβά. Μας έδωσε την ευκαιρία να δείξουμε σαν οικογένεια ότι πιστεύουμε αληθινά πως ο δρόμος του Ιεχωβά είναι ο καλύτερος».—Λυνέτ.

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

Αποκοπή—Ποια Είναι η Επίδρασή της;

Ο Άγγλος ιστορικός Έντουαρντ Γίββων έγραψε τα εξής σχετικά με την καταλληλότητα και την επίδραση που είχε η αποκοπή λίγο μετά την εποχή των αποστόλων:

«Αναμφίβολα, κάθε κοινωνία έχει το δικαίωμα να αποκλείει από τη συναναστροφή και από τα προνόμιά της τα μέλη εκείνα που απορρίπτουν ή παραβιάζουν τους κανονισμούς οι οποίοι έχουν καθιερωθεί με κοινή συναίνεση. . . . Οι συνέπειες της αποκοπής ήταν τόσο προσωρινής [επίγειας] όσο και πνευματικής φύσης. Ο Χριστιανός στον οποίο επιβαλλόταν η αποκοπή στερούνταν οποιασδήποτε συμμετοχής στη λατρεία που απόδιδαν οι πιστοί. Διαλύονταν οι δεσμοί τόσο της θρησκευτικής όσο και της προσωπικής φιλίας».