Αφύπνιση «εις Ονειδισμόν»

8, 9. Με ποιον τρόπο μπορούσε να είναι αυτή η αφύπνιση «εις ονειδισμόν και καταισχύνην αιώνιον»;

⁸ Γιατί, λοιπόν, αφυπνίζονται μερικοί «εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον»; Είναι γεγονός ότι δεν παραμένουν πιστοί όλοι όσοι δέχονται την πρόσκληση να είναι μέρος εκείνης της Βασιλικής τάξης. Μερικοί άφησαν την πίστη τους να εξασθενήσει και απέτυχαν να υπομείνουν. (Εβραίους 2:1) Μερικοί γίνονται ακόμη και αποστάτες και χρειάζεται να απομακρυνθούν από τη χριστιανική εκκλησία. (Ματθαίος 13:41, 42) Ο Ιησούς περιγράφει τέτοια άτομα ως ‘κακό δούλο’ στον οποίο ο Κύριος επιβάλλει «σκληρή τιμωρία» και τον κατατάσσει με τους υποκριτές. «Εκεί θα κλαίει και θα τρίζουν τα δόντια του».—Ματθαίος 24:48-51, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση· Εφεσίους 4:18· 5:6-8.

⁹ Τι τραγωδία, να δεχτεί κάποιος το ύψιστο προνόμιο που προσφέρθηκε ποτέ σε ατελείς ανθρώπους και έπειτα να στραφεί εναντίον αυτού του προνομίου! Για εκείνους που ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, ο απόστολος Παύλος είπε: «Αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες». (Εβραίους 6:4-6) Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αφύπνισή τους αποδεικνύεται ότι είναι «εις ονειδισμόν και καταισχύνην αιώνιον». Δεν έχουν καμιά περαιτέρω προοπτική αιώνιας ζωής.

Μια Άλλη Ανάσταση

14. Ποιους άλλους θα συμπεριλάβει τελικά η προφητεία ότι ‘πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι θα αφυπνιστούν’;

¹⁴ Έτσι, τα λόγια του αγγέλου μάς οδηγούν πέρα από τον καιρό της ‘έγερσης’ του Μιχαήλ και τον χωρίς προηγούμενο ‘καιρό θλίψης’, μέσα στο νέο σύστημα πραγμάτων. Επιπλέον, οι ευλογίες που διοχετεύονται μέσω εκείνων που λάμπουν «ως οι αστέρες» δεν περιορίζονται σ’ εκείνους οι οποίοι επιζούν από τον ‘καιρό θλίψης’. Ο Ιησούς, όταν ήταν ακόμη άνθρωπος στη γη, είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως». (Ιωάννης 5:28, 29) Αυτά τα λόγια δίνουν έμφαση σε μια κατά γράμμα ανάσταση του νεκρού ανθρώπινου γένους, και αυτή η ανάσταση, επίσης είναι χωρίς αμφιβολία, μια πρόσθετη εκπλήρωση των λόγων του αγγέλου: «Πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή [αφυπνιστεί (ΜΝΚ)]».—Δανιήλ 12:2.

15. Για εκείνους τους αναστημένους τότε, πώς μπορεί η αφύπνισή τους να αποδειχτεί ότι είναι «εις αιώνιον ζωήν»;

¹⁵ Ανάμεσα σ’ εκείνους που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συγκεκριμένη αφύπνιση θα είναι και ο ίδιος ο Δανιήλ. Ο άγγελος του είπε: «Συ ύπαγε, έως του τέλους· και θέλεις αναπαυθή [κοιμηθεί στο θάνατο] και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών». (Δανιήλ 12:13) Εκείνοι που σαν τον Δανιήλ ανασταίνονται τότε και οι οποίοι ανταποκρίνονται στην υπηρεσία του Ιησού και των αδελφών του από τον ουρανό, θα ανυψωθούν σε ανθρώπινη τελειότητα. Όταν περάσουν την τελική δοκιμασία, τα ονόματά τους θα χαραχτούν για πάντα στο βιβλίο της ζωής. (Αποκάλυψις 20:5) Και γι’ αυτούς, επίσης, η αφύπνιση θα είναι «εις αιώνιον ζωήν».

16. Για ποιους η αφύπνιση στο νέο σύστημα πραγμάτων θα αποδειχτεί ότι είναι «εις καταισχύνην αιώνιον»;

¹⁶ Ωστόσο, δεν θα ανταποκριθούν όλοι μ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικοί θα προσπαθήσουν χωρίς αμφιβολία να επαναφέρουν τις συνήθειες εκείνες που είχαν αποστερήσει την ειρήνη από τον άνθρωπο τόσο καιρό. Η Αγία Γραφή δηλώνει κατηγορηματικά για τέτοια άτομα: «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι και πάντες οι ψεύσται θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος». (Αποκάλυψις 21:8) Αυτός ο «δεύτερος θάνατος» είναι άμεση κρίση από τον Ιεχωβά, από την οποία δεν υπάρχει ανάσταση. Είναι αιώνια, ατέλειωτη λησμονιά. Οι αναστημένοι που αποδεδειγμένα δεν δείχνουν εκτίμηση θα τιμωρηθούν μ’ αυτόν το δεύτερο θάνατο· συνεπώς, η αφύπνισή τους θα είναι «εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον».—Δανιήλ 12:2.