Από τους Αναγνώστες Μας

Φοβίες

Θέλω να σας ευχαριστήσω για το άρθρο «Φοβίες—Αυτοί οι Μυστηριώδεις Φόβοι». (8 Φεβρουαρίου 1987) Ανέκαθεν ντρεπόμουν να μιλήσω σε άλλους σχετικά με αυτό· όταν ήμουν παιδί δεν φοβόμουν καθόλου το σκοτάδι μέχρις ότου άκουσα μια εκπομπή στο ραδιόφωνο σχετικά με τα υπερφυσικά φαινόμενα. Από τότε, φοβάμαι το σκοτάδι τόσο πολύ που μου είναι αδύνατο να πάω από το ένα δωμάτιο στο άλλο αν πρόκειται να περάσω από κάποιο χώρο με σβηστά φώτα. Το άρθρο σας με βοήθησε να ξεκαθαρίσω μέσα μου τα πράγματα, δείχνοντάς μου πως αυτό που νιώθω δεν είναι κατ’ ανάγκη δειλία.

Χ. Μ., Βραζιλία

Γέννηση Ή Έκτρωση;

Αν και καλύψατε εκτεταμένα το ζήτημα των εκτρώσεων, παραλείψατε μια πτυχή: τις συνέπειες της εγκυμοσύνης στην υγεία και στη ζωή της μητέρας. (8 Απριλίου 1987) Η έκτρωση που γίνεται σκόπιμα απλώς για να αποφευχθεί η γέννηση ενός ανεπιθύμητου παιδιού είναι εκούσια αφαίρεση ανθρώπινης ζωής. Αλλά τι έχετε να πείτε για την έκτρωση που γίνεται σκόπιμα για να αποφευχθεί ο θάνατος ή ο κλονισμός της υγείας της μητέρας;

Α. Α., Νιγηρία

Δεν μπορεί να θεωρηθεί σωστή η αφαίρεση της ζωής ενός αγέννητου παιδιού απλώς και μόνο επειδή αν προχωρούσε μέχρι τέλος η εγκυμοσύνη υπήρχαν πιθανότητες, έστω και σημαντικές, να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία της μητέρας. Ο πιθανός κίνδυνος δεν είναι δικαιολογία για μια δραστική ενέργεια τέτοιου είδους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γιατροί προειδοποίησαν τη μητέρα ότι με το να συνεχίσει την εγκυμοσύνη της θα βάλει σε κίνδυνο την υγεία της, κι όμως, τελικά γεννήθηκε ένα υγιές μωρό χωρίς να προκληθεί μόνιμη βλάβη στη μητέρα. Εκτός αυτού, τι θα πούμε για την ενδεχόμενη σωματική και συναισθηματική βλάβη που μπορεί να υποστεί η μητέρα εξαιτίας μιας σκόπιμης έκτρωσης; Μπορεί να υπάρξει περίπτωση κατά την οποία, την ώρα της γέννας, πρέπει να αποφασιστεί αν θα ζήσει η μητέρα ή το παιδί. Την απόφαση πρέπει να την πάρουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Ωστόσο σε πολλές χώρες, χάρη στις προόδους που έχουν γίνει στις ιατρικές μεθόδους, αυτές οι περιπτώσεις σπανίζουν πολύ.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.

Η Θρησκεία στην Πολιτική

Σας γράφω εξαιτίας του τεύχους σας «Θρησκεία στην Πολιτική—Είναι Θέλημα Θεού;» (22 Απριλίου 1987) Προσωπικά, δεν ενοχλούμαι από τις επιθέσεις σας ενάντια στον εθνικισμό, αλλά επειδή έχω γερμανικές ρίζες, διαμαρτύρομαι για το ότι συνεχώς χρησιμοποιείτε τη Γερμανία και το Τρίτο Ράιχ σαν την αιτία του κακού. Υποστηρίζετε ότι είναι κακό να αναμειγνύεται η θρησκεία με την πολιτική. Αλλά τι κάνετε εσείς; Δεν προσπαθείτε να προάγετε την αγάπη όπως οφείλουν να κάνουν οι χριστιανοί· αναζωπυρώνετε το μίσος.

Ε. Μ., Καναδάς

Δεν επικρίναμε το γερμανικό λαό ούτε αναμοχλεύσαμε παλιά μίση με το άρθρο μας. Όμως, ο ναζισμός διάπραξε μερικά από τα πιο απεχθή εγκλήματα που έχουν καταγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό το ιστορικό γεγονός δεν πρέπει ούτε να το αγνοεί ούτε να το ξεχνάει η σημερινή γενιά. Και είναι ένα σημαντικό παράδειγμα για το πόσο λάθος είναι να αναμειγνύεται η θρησκεία στην πολιτική. Ο ναζισμός δεν θα είχε κερδίσει δύναμη χωρίς την υποστήριξη, είτε απροκάλυπτη είτε σιωπηρή, των λουθηρανικών και των καθολικών εκκλησιών. Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολυάριθμα παραδείγματα που δείχνουν το κακό που προκύπτει όταν οι εκκλησίες αναμειγνύονται στην πολιτική, θέμα το οποίο πραγματευόταν το άρθρο μας που αναφέρεται παραπάνω.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.