Για να Είστε Ευτυχισμένοι—Να Δείχνετε Καλοσύνη σ’ Εκείνους που Υποφέρουν

«Ο καταφρονών τον πλησίον αυτού αμαρτάνει· ο δε ελεών τους πτωχούς [αυτός που δείχνει καλοσύνη σ’ εκείνους που υποφέρουν (ΜΝΚ)] είναι μακάριος».—ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 14:21.

1, 2. Τι συνέβη σε τρεις οικογένειες από τις Φιλιππίνες, και ποιες ερωτήσεις μας οδηγεί αυτό να εξετάσουμε;

ΕΝΩ τρεις οικογένειες της Επαρχίας Παγκασίναν των Φιλιππίνων παρακολουθούσαν μια Χριστιανική συνάθροιση, τα σπίτια τους έγιναν στάχτη από μια απροσδόκητη πυρκαγιά. Όταν επέστρεψαν, βρέθηκαν χωρίς τροφή και χωρίς κατάλυμα. Οι συγχριστιανοί τους, που έμαθαν για τη συμφορά, έφεραν γρήγορα τροφή, και τους βρήκαν μέρος να μείνουν με άλλους στην εκκλησία. Το επόμενο πρωινό, κατέφθασαν Χριστιανοί που έφεραν μπαμπού και άλλα οικοδομικά υλικά. Αυτή η αδελφική αγάπη εντυπωσίασε τους γείτονες. Είχε επίσης ευνοϊκή επίδραση στις τρεις οικογένειες. Η φωτιά κατέστρεψε τα σπίτια τους, αλλά η πίστη τους και άλλες Χριστιανικές ιδιότητες διασώθηκαν και αυξήθηκαν εξαιτίας αυτής της στοργικής ανταπόκρισης.—Ματθαίος 6:33· παράβαλε 1 Κορινθίους 3:12-14.

² Δεν είναι συγκινητικές τέτοιες εμπειρίες; Εποικοδομούν την πίστη μας στην ανθρώπινη καλοσύνη, και ακόμα περισσότερο, στη δύναμη της πραγματικής Χριστιανοσύνης. (Πράξεις 28:2) Ωστόσο, εκτιμούμε τη Γραφική βάση που υπάρχει για το ότι πρέπει να «εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως»; (Γαλάτας 6:10) Και πώς μπορούμε εμείς προσωπικά να κάνουμε περισσότερα σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα;

Ένα Υπέροχο Υπόδειγμα για Μας

3. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σχετικά με το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για μας;

³ Ο μαθητής Ιάκωβος μας λέει: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν». (Ιακώβου 1:17) Πόσο αληθινό είναι αυτό, αφού ο Ιεχωβά προμηθεύει με αφθονία για το πνευματικό και υλικό μας όφελος! Ωστόσο, σε ποια πράγματα δίνει προτεραιότητα; Στα πνευματικά πράγματα. Για παράδειγμα, αυτός μας έδωσε την Αγία Γραφή για να μπορούμε να έχουμε πνευματική καθοδήγηση και ελπίδα. Το δώρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται αυτή η ελπίδα ήταν ο Γιος του, του οποίου η θυσία αποτελεί τη βάση για τη συγχώρησή μας και για την προοπτική που έχουμε για την αιώνια ζωή.—Ιωάννης 3:16· Ματθαίος 20:28.

4. Πώς είναι ολοφάνερο ότι ο Θεός ενδιαφέρεται και για τις υλικές μας ανάγκες επίσης;

⁴ Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για την υλική μας ευημερία επίσης. Ο απόστολος Παύλος συζήτησε αυτό το θέμα λογικά με τους ανθρώπους στα αρχαία Λύστρα. Αν και δεν ήταν αληθινοί λάτρεις, δεν μπορούσαν να αρνηθούν ότι ο Δημιουργός είναι «αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών». (Πράξεις 14:15-17) Από αγάπη, ο Ιεχωβά ικανοποιεί τις πνευματικές μας ανάγκες και προμηθεύει ό,τι χρειάζεται για τις υλικές ανάγκες της ζωής μας. Δεν νομίζετε ότι αυτό συντελεί στο να είναι αυτός ‘ευτυχής Θεός’;—1 Τιμόθεον 1:11.

5. Τι μπορούμε να μάθουμε από την πολιτεία του Θεού με τον αρχαίο Ισραήλ;

⁵ Η πολιτεία του Θεού με τον αρχαίο Ισραήλ δείχνει ότι αυτός έδινε ανάλογη προσοχή και στις πνευματικές ανάγκες των λάτρεών του και στην υλική τους κατάσταση. Πρώτα-πρώτα, προμήθευσε το Νόμο στο λαό του. Οι βασιλιάδες του έπρεπε να προετοιμάσουν ένα προσωπικό αντίγραφο του Νόμου, και ο λαός συναθροιζόταν περιοδικά για να ακούει να διαβάζεται ο Νόμος Του. (Δευτερονόμιον 17:18· 31:9-13) Ο Νόμος έκανε προμήθεια για μια σκηνή ή ναό και για ιερείς που θα χειρίζονταν τις θυσίες για να μπορεί ο λαός να έχει την εύνοια του Θεού. Οι Ισραηλίτες συναθροίζονταν τακτικά για πνευματικές γιορτές, οι οποίες αποτελούσαν τα σπουδαία γεγονότα της ετήσιας λατρείας τους. (Δευτερονόμιον 16:1-17) Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, οι Ισραηλίτες ως άτομα μπορούσαν να είναι πνευματικά πλούσιοι στα μάτια του Θεού.

6, 7. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά στο Νόμο το ενδιαφέρον του για τις υλικές ανάγκες των Ισραηλιτών;

⁶ Ωστόσο, ο Νόμος φανέρωνε επίσης πόσο ενδιαφέρον δείχνει ο Θεός για την υλική κατάσταση των δούλων του. Ίσως εκείνο που έρχεται στο νου σας είναι οι νόμοι που δόθηκαν στον Ισραήλ σχετικά με την υγιεινή καθώς και οι οδηγίες που μείωναν την εξάπλωση της μόλυνσης στο ελάχιστο. (Δευτερονόμιον 14:11-21· 23:10-14) Εντούτοις, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τις ειδικές προμήθειες που έκανε ο Θεός για να βοηθήσει τους φτωχούς και εκείνους που υπέφεραν. Άσχημη υγεία ή κάποια συμφορά, όπως είναι η πυρκαγιά ή η πλημμύρα, θα μπορούσαν να κάνουν έναν Ισραηλίτη φτωχό. Μέσα στο Νόμο του ο Ιεχωβά αναγνώρισε ότι δεν θα βρίσκονταν όλοι στην ίδια οικονομική κατάσταση. (Δευτερονόμιον 15:11) Αλλά αυτός έκανε περισσότερα από το να εκφράσει συμπόνια για τους φτωχούς και για εκείνους που υπέφεραν. Έκανε διευθετήσεις για να τους δοθεί βοήθεια.

⁷ Μια άμεση ανάγκη για τέτοια άτομα θα ήταν η τροφή. Έτσι ο Θεός έδωσε οδηγίες για να είναι ελεύθεροι οι φτωχοί του έθνους Ισραήλ να μαζεύουν ό,τι έμενε στα χωράφια, στα αμπέλια, και στους ελαιώνες. (Δευτερονόμιον 24:19-22· Λευϊτικόν 19:9, 10· 23:22) Η άποψη του Θεού δεν ενθάρρυνε τους ανθρώπους να είναι οκνηροί ή να ζουν σε βάρος του δημοσίου όταν μπορούσαν να εργαστούν. Ένας Ισραηλίτης που σταχυολογούσε έπρεπε να καταβάλλει προσπάθεια, δαπανώντας ίσως πολλές ώρες στον καυτερό ήλιο για να μαζέψει την τροφή της μέρας. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός, δείχνοντας ενδιαφέρον, έκανε προμήθεια για τους φτωχούς.—Παράβαλε Ρουθ 2:2-7· Ψαλμός 69:33· 102:17.

8. (α) Τι παροτρύνθηκαν να κάνουν για τους αδελφούς τους οι Ιουδαίοι ως άτομα; (Παράβαλε Ιερεμίας 5:26, 28.) (β) Ποια σύγκριση θα μπορούσατε να κάνετε ανάμεσα στη στάση που ο Θεός παρότρυνε τους Ιουδαίους να υιοθετήσουν και στη στάση που είναι κοινή σήμερα;

⁸ Ο Ιεχωβά τόνισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του για εκείνους που υπέφεραν, με διακηρύξεις όπως αυτή που βρίσκεται στα εδάφια Ησαΐας 58:6, 7. Σ’ έναν καιρό που μερικοί αυτάρεσκοι Ισραηλίτες προσποιούνταν ότι νήστευαν, ο προφήτης του Θεού διακήρυξε: «Η νηστεία την οποία εγώ εξέλεξα, δεν είναι αύτη; το να . . . αφίνης ελευθέρους τους καταδεδυναστευμένους και το να συντρίβης πάντα ζυγόν; Δεν είναι το να διαμοιράζης τον άρτον σου εις τον πεινώντα και να εισάγης εις την οικίαν σου τους αστέγους πτωχούς [εκείνους που υποφέρουν (ΜΝΚ)]; όταν βλέπης τον γυμνόν, να ενδύης αυτόν, και να μη κρύπτης σεαυτόν από της σαρκός σου;» Μερικά άτομα σήμερα περιφρουρούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί ‘τομέας της άνεσής’ τους. Είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν ένα άτομο που έχει ανάγκη, μόνο αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί καμιά προσωπική θυσία ή επιβάρυνση για τους ίδιους. Πόσο διαφορετικό ήταν το πνεύμα που τόνιζαν τα λόγια του Θεού που ειπώθηκαν μέσω του Ησαΐα!—Βλέπε επίσης Ιεζεκιήλ 18:5-9.

9. Τι συμβούλευε ο Νόμος σχετικά με την παροχή δανείων, και ποια στάση ενθάρρυνε ο Θεός;

⁹ Ενδιαφέρον για τους φτωχούς Ισραηλίτες αδελφούς θα μπορούσε να εκδηλωθεί με την παροχή δανείων. Ένας Ισραηλίτης μπορούσε να αναμένει ότι θα λάβει τόκο όταν δάνειζε χρήματα σε κάποιον που ήθελε να τα χρησιμοποιήσει για να ανοίξει ή να επεκτείνει την επιχείρησή του. Ωστόσο, ο Ιεχωβά είπε ότι δεν έπρεπε να ζητηθεί τόκος για χρήματα που δόθηκαν σαν δάνειο σε ένα φτωχό αδελφό, ο οποίος θα μπορούσε διαφορετικά να παρασυρθεί στην αδικοπραγία επειδή θα βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση. (Έξοδος 22:25· Δευτερονόμιον 15:7, 8, 11· 23:19, 20· Παροιμίαι 6:30, 31) Η στάση του Θεού για τους δυστυχισμένους επρόκειτο να είναι ένα υπόδειγμα για το λαό του. Μας δίνεται ακόμη και η υπόσχεση: «Ο ελεών πτωχόν δανείζει εις τον Κύριον· και θέλει γίνει εις αυτόν η ανταπόδοσις αυτού». (Παροιμίαι 19:17) Για φαντασθείτε το—να δανείζετε στον Ιεχωβά, με τη διαβεβαίωση ότι αυτός θα σας ανταμείψει πλούσια!

10. Αφού εξετάσετε το παράδειγμα του Θεού, ποια ερώτηση θα μπορούσατε να κάνετε στον εαυτό σας;

¹⁰ Γι’ αυτό θα πρέπει όλοι μας να ρωτήσουμε: Τι σημαίνει για μένα η άποψη του Θεού για εκείνους που υποφέρουν, καθώς και ο τρόπος που τους μεταχειρίζεται; Μαθαίνω από το τέλειο υπόδειγμά του, και προσπαθώ να το μιμηθώ; Μπορώ να βελτιωθώ για να μοιάζω με τον Θεό σ’ αυτό το ζήτημα;—Γένεσις 1:26.

Ο Γιος Μιμείται τον Πατέρα

11. Πώς έμοιαζε το ενδιαφέρον του Ιησού με εκείνο του Πατέρα του; (2 Κορινθίους 8:9)

¹¹ Ο Ιησούς Χριστός είναι «απαύγασμα [αντανάκλαση (ΜΝΚ)] της δόξης [του Ιεχωβά] και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού [ακριβής εκπροσώπηση της ίδιας της υπόστασής του (ΜΝΚ)]». (Εβραίους 1:3) Επομένως, θα αναμέναμε ότι και αυτός επίσης θα έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον όπως και ο Πατέρας του για εκείνους που ενδιαφέρονται για την αληθινή λατρεία. Το έδειξε αυτό το ενδιαφέρον. Ο Ιησούς έδειξε ότι το είδος φτώχειας που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη θεραπείας είναι η πνευματική φτώχεια: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης, επειδή σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 5:3, ΜΝΚ· παράβαλε Λουκάς 6:20.) Ο Χριστός είπε επίσης: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν». (Ιωάννης 18:37) Γι’ αυτό, ήταν κυρίως γνωστός όχι ως εκτελεστής θαυμάτων ή θεραπευτής, αλλά ως Διδάσκαλος. (Μάρκος 10:17-21· 12:28-33) Σχετικά μ’ αυτό, παρατηρήστε τα εδάφια Μάρκος 6:30-34. Διαβάζουμε ότι μια φορά ο Ιησούς ήθελε να διαθέσει λίγο χρόνο σ’ ένα απόμερο μέρος για να ξεκουραστεί. Τότε «είδε πολύν όχλον . . . [που] ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα». Πώς αντέδρασε; «Ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά». Ναι, ο Ιησούς έδωσε τον εαυτό του για να ικανοποιήσει τη μεγαλύτερή τους ανάγκη: την αλήθεια μέσω της οποίας θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα.—Ιωάννης 4:14· 6:51.

12. Τι μπορούμε να μάθουμε για τις απόψεις του Ιησού από τα εδάφια Μάρκος 6:30-34 και Μάρκος 6:35-44;

¹² Αν και ο Ιησούς συγκέντρωσε την προσοχή του στις πνευματικές ανάγκες των ταπεινών Ιουδαίων, δεν αγνόησε και τις υλικές τους ανάγκες. Η αφήγηση του Μάρκου δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν άγρυπνος σχετικά με την ανάγκη για υλική τροφή. Οι απόστολοι πρότειναν αρχικά να αποπέμψουν το πλήθος για να «αγοράσωσιν εις εαυτούς άρτους [κάτι να φάνε (ΜΝΚ)]». Ο Ιησούς δεν συμφώνησε. Ύστερα οι απόστολοι ανέφεραν ότι θα μπορούσαν πιθανόν να πάρουν μερικές από τις αποταμιεύσεις που χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες του ομίλου τους, και που είχαν μαζί τους, και να χρησιμοποιήσουν αυτές για να αγοράσουν τρόφιμα. Αντί γι’ αυτό, ο Ιησούς προτίμησε να εκτελέσει το πασίγνωστο θαύμα με το οποίο έθρεψε με ένα βασικό γεύμα από ψωμί και ψάρι 5.000 άντρες, χωρίς να υπολογίσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά. Μερικοί σήμερα θα μπορούσαν να αισθάνονται ότι ήταν εύκολο για τον Ιησού να ικανοποιήσει τις ανάγκες τού πλήθους θαυματουργικά. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αυτός είχε ειλικρινές ενδιαφέρον, και υποκινήθηκε απ’ αυτό για να ενεργήσει.—Μάρκος 6:35-44· Ματθαίος 14:21.a

13. Ποια άλλη απόδειξη έδωσε ο Ιησούς για το ότι ενδιαφερόταν για το καλό των ανθρώπων;

¹³ Πιθανόν να έχετε διαβάσει αφηγήσεις στα Ευαγγέλια που αποδεικνύουν ότι τα αισθήματα του Ιησού για τους δυστυχισμένους δεν περιοριζόταν μόνο στους φτωχούς. Βοηθούσε τους ασθενείς και εκείνους που υπέφεραν επίσης. (Λουκάς 6:17-19· 17:12-19· Ιωάννης 5:2-9· 9:1-7) Ούτε ήταν ζήτημα θεραπείας μόνο εκείνων που τύχαινε να είναι κοντά του. Μερικές φορές ταξίδευε για να πάει στον ασθενή και να του δώσει βοήθεια.—Λουκάς 8:41-55.

14, 15. (α) Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς ανέμενε να δείχνουν οι ακόλουθοί του ενδιαφέρον, που θα έμοιαζε με το ενδιαφέρον που έδειξε ο ίδιος; (β) Ποια ερώτηση θα κάνουμε καλά να υποβάλουμε στον εαυτό μας;

¹⁴ Όμως μόνο εκείνοι που μπορούσαν να φέρουν ανακούφιση εκτελώντας θαύματα ενδιαφέρονταν για τις ανάγκες των μαθητών που ήταν φτωχοί και που υπέφεραν (ή για τις ανάγκες των εκζητητών της αλήθειας) ; Όχι. Όλοι οι μαθητές του Ιησού έπρεπε να δείχνουν ενδιαφέρον και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτό. Για παράδειγμα, αυτός παρότρυνε κάποιον πλούσιο που ήθελε αιώνια ζωή: «Πάντα όσα έχεις πώλησον και διαμοίρασον εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ». (Λουκάς 18:18-22) Ο Ιησούς συμβούλευσε επίσης: «Όταν κάμνης υποδοχήν [συμπόσιο (ΜΝΚ)], προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς, και θέλεις είσθαι μακάριος, διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γίνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων».—Λουκάς 14:13, 14.

¹⁵ Ο Χριστιανός είναι ακόλουθος του Χριστού, έτσι ο καθένας μας θα πρέπει να ρωτήσει: Σε ποιο βαθμό μιμούμαι εγώ τη στάση και τα έργα του Ιησού για τους φτωχούς, για εκείνους που υποφέρουν και για τους δυστυχισμένους; Μπορώ να πω με ειλικρίνεια αυτό που είπε ο απόστολος Παύλος: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού»;—1 Κορινθίους 11:1.

Παύλος—Ένα Παράδειγμα Ευτυχίας

16. Ποιο πράγμα ενδιέφερε ειδικά τον απόστολο Παύλο;

¹⁶ Είναι κατάλληλο να αναφέρουμε τον Παύλο σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, γιατί και αυτός επίσης ήταν ένα θαυμάσιο παράδειγμα που μπορούμε να μιμηθούμε. Όπως θα αναμέναμε, ήταν πρωταρχικά προσηλωμένος στις πνευματικές ανάγκες των άλλων. Ήταν ‘πρέσβης υπέρ του Χριστού, που παρακαλούσε άλλους, να διαλλαχτούν με τον Θεό’. (2 Κορινθίους 5:20) Ο ειδικός διορισμός του Παύλου ήταν να κηρύξει και να ιδρύσει εκκλησίες ανάμεσα στους μη Ιουδαίους. Έγραψε: «Ενεπιστεύθην να κηρύττω το ευαγγέλιον προς τους απεριτμήτους».—Γαλάτας 2:7.

17. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Παύλος φρόντιζε και για τις υλικές ανάγκες επίσης;

¹⁷ Αλλά αφού ο Παύλος είπε ότι μιμούνταν τον Χριστό, έδινε αυτός (όπως ο Ιεχωβά και ο Ιησούς) προσοχή στα βάσανα ή τις δυσκολίες των ομοπίστων του; Ας αφήσουμε τον ίδιο τον Παύλο να απαντήσει. Στο εδάφιο Γαλάτας 2:9, συνέχισε: ‘Ιάκωβος και Κηφάς [ο Πέτρος] και Ιωάννης, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας [το δεξί χέρι της συμμετοχής (ΜΝΚ)] εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν δια να υπάγωμεν ημείς εις τα έθνη’. Μετά στο αμέσως επόμενο εδάφιο ο Παύλος πρόσθεσε: ‘Μόνο να ενθυμώμεθα τους πτωχούς, το οποίον και εσπούδασα αυτό τούτο να κάμω’. (Γαλάτας 2:10) Έτσι ο Παύλος κατανοούσε ότι αν και αυτός ήταν ένας απόστολος που έκανε ιεραποστολικό έργο, με ευθύνες για πολλές εκκλησίες, δεν μπορούσε να είναι τόσο απασχολημένος που να μην δείχνει ενδιαφέρον για τις υλικές ανάγκες των αδελφών του.

18. Σε ποιους ‘πτωχούς’ είναι πιθανό ότι αναφερόταν ο Παύλος στο εδάφιο Γαλάτας 2:10, και γιατί έπρεπε αυτοί να λάβουν φροντίδα;

¹⁸ Πιθανόν, ‘οι πτωχοί’ για τους οποίους μίλησε στο εδάφιο Γαλάτας 2:10, να ήταν κυρίως Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία. Νωρίτερα είχε γίνει «γογγυσμός των Ελληνιστών [Ελληνόφωνων Ιουδαίων (ΜΝΚ)] κατά των Εβραίων [Ιουδαίων που μιλούσαν Εβραϊκά (ΜΝΚ)], ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία [διανομή (ΜΝΚ)]» της τροφής. (Πράξεις 6:1) Έτσι όταν ανέφερε ότι ήταν απόστολος των εθνών, ο Παύλος το ξεκαθάρισε ότι δεν αγνοούσε κανέναν μέσα στη Χριστιανική αδελφότητα. (Ρωμαίους 11:13) Κατανοούσε ότι η φροντίδα για τις υλικές ανάγκες των αδελφών περιλαμβανόταν στα λόγια: «Δια να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν».—1 Κορινθίους 12:25, 26.

19. Τι απόδειξη έχουμε ότι ο Παύλος και άλλοι ενήργησαν με βάση το ενδιαφέρον τους για τους φτωχούς;

¹⁹ Όταν οι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία υπέφεραν λόγω φτώχειας, τοπικής πείνας, ή διωγμού, μερικές μακρινές εκκλησίες έδειξαν ανταπόκριση. Φυσικά, αυτοί θα θυμούνταν τους άπορους αδελφούς τους όταν προσεύχονταν για να τους δώσει ο Θεός ενίσχυση και παρηγοριά. Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Ο Παύλος έγραψε ότι «Ευηρεστήθησαν η Μακεδονία και Αχαΐα να κάμωσί τινα βοήθειαν εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ». (Ρωμαίους 15:26, 27) Εκείνοι που έκαναν τέτοιες οικονομικές συνεισφορές για τους αδελφούς τους που υπέφεραν, ήταν «πλουτιζόμενοι κατά πάντα εις πάσαν ελευθεριότητα [γενναιοδωρία (ΜΝΚ)], ήτις εργάζεται δι’ ημών ευχαριστίαν εις τον Θεόν». (2 Κορινθίους 9:1-13) Δεν θα τους έφερνε αυτό ευτυχία;

20. Γιατί οι αδελφοί που έκαναν συνεισφορές για να βοηθήσουν ‘τους πτωχούς’ μπορούσαν να είναι ευτυχισμένοι;

²⁰ Οι αδελφοί που μοιράστηκαν τα χρήματά τους με «τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ» είχαν επιπρόσθετο λόγο να χαίρονται. Η φροντίδα για εκείνους που υπέφεραν θα έφερνε την επιδοκιμασία του Θεού σ’ εκείνους που έκαναν τις συνεισφορές. Μπορούμε να δούμε το λόγο γι’ αυτό αν παρατηρήσουμε ότι η Ελληνική λέξη «κοινωνία» που αποδίδεται ως «συνεισφορά, ΜΝΚ » στα εδάφια Ρωμαίους 15:26 και 2 Κορινθίους 9:13, περιλαμβάνει την ιδέα της «ένδειξης αλληλεγγύης, απόδειξη αδελφικής ενότητας, ακόμα και δώρου». Χρησιμοποιείται στο εδάφιο Εβραίους 13:16, που λέει: «Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν [κοινωνίας (κείμενο), να μοιράζεστε τα πράγματα με άλλους (ΜΝΚ)] μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός».

Θα Είμαστε Εμείς Ευτυχισμένοι;

21. Σαν συμπέρασμα, τι θα λέγαμε ότι μπορεί να χρησιμεύσει σαν βάση για να αποκτήσουμε ευτυχία;

²¹ Σ’ αυτή τη συζήτηση, εξετάσαμε την απόδειξη που δίνει η Αγία Γραφή ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Ιησούς Χριστός, και ο απόστολος Παύλος φρόντιζαν για εκείνους που υπέφεραν. Παρατηρήσαμε ότι όλοι τους αναγνώρισαν πως θα πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη φροντίδα στις πνευματικές ανάγκες. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι όλοι τους έδειξαν με πολύ πρακτικούς τρόπους το ενδιαφέρον τους για τους φτωχούς, τους ασθενείς, και εκείνους που αντιμετώπιζαν δυστυχία. Έβρισκαν ευτυχία παρέχοντας πρακτική βοήθεια. Θα πρέπει αυτό να αληθεύει λιγότερο στην περίπτωσή μας; Ο απόστολος Παύλος μας παρότρυνε να ‘ενθυμούμεθα τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· Μακάριον είναι [υπάρχει περισσότερη ευτυχία (ΜΝΚ)] να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη».—Πράξεις 20:35.

22. Σε ποιες απόψεις αυτού του ζητήματος οφείλουμε ακόμη να δώσουμε προσοχή;

²² Μπορεί όμως να ρωτήσετε: Τι ακριβώς μπορώ εγώ προσωπικά να κάνω; Πώς μπορώ να γνωρίζω ποιοι αντιμετωπίζουν πραγματική ανάγκη; Πώς μπορώ να προσφέρω βοήθεια με τρόπο που να μην ενθαρρύνει την οκνηρία, που να είναι στοργικός και να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, που να λαβαίνει υπόψη τα συναισθήματα των άλλων, και που να βρίσκεται σε ισορροπία με το Χριστιανικό καθήκον που έχω, να διαδίδω τα καλά νέα; Το άρθρο που ακολουθεί θα ασχοληθεί με απόψεις αυτού του ζητήματος, και θα θέσει τη βάση για να βρείτε εσείς επιπρόσθετη ευτυχία.

[Υποσημειώσεις]

Κάντε Κάτι Παραπάνω από το να Λέτε Απλώς: «Θερμαίνεσθε και Χορτάζεσθε»

«Εάν . . . είπη τις εξ υμών προς [τους αδελφούς που έχουν ανάγκη], Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος; . . . Η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν».—ΙΑΚΩΒΟΥ 2:15-17.

1. Πώς ένας αδελφός στη Νιγηρία έφτασε να χρειάζεται βοήθεια;

ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ότι ο Λεμπέκι Οκουαραόκα γεννήθηκε πριν το 1880, έτσι η ηλικία του υπερβαίνει τα 100 χρόνια. Κληρονόμησε και λάτρευε το Αφρικανικό φυλαχτό μαγείας (juju) των Νιγηριανών γονέων του. Ύστερα, σε ηλικία που υπερέβαινε τα 80 χρόνια, άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έθετε σε εφαρμογή αυτά που μάθαινε και βαφτίστηκε. Έτσι, είναι τώρα 30 χρόνια Μάρτυρας. Πριν από λίγο καιρό, πρεσβύτεροι της εκκλησίας του έκαναν επίσκεψη σ’ αυτόν και στην 72χρονη Αγγλικανή σύζυγό του, μετά από μια μεγάλη νεροποντή. Και οι δυο τους ήταν απογοητευμένοι—το πάτωμα της σκεπασμένης με καλάμια καλύβας τους είχε καλυφτεί από νερό, και δεν είχαν συγγενείς που να τους προσφέρουν κατάλυμα ή να τους βοηθήσουν να κάνουν επιδιορθώσεις. Αν εσείς ήσασταν εκεί, τι θα κάνατε; Πριν ανακαλύψουμε τι συνέβη, ας εξετάσουμε μερικές συμβουλές της Αγίας Γραφής.

2. Γιατί ενδιαφερόμαστε για ‘καλά έργα’;

² Ο Χριστός Ιησούς «έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, δια να . . . καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων». (Τίτον 2:14) Αυτά τα έργα περιστρέφονται γύρω από το κήρυγμα της Βασιλείας το οποίο σώζει ζωές. (Μάρκος 13:10· Αποκάλυψις 7:9, 10) Ωστόσο, τα Χριστιανικά ‘καλά έργα’ περιλαμβάνουν περισσότερα από το ζωτικό κήρυγμα, γιατί ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού ο Ιάκωβος εξηγεί: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται [να φροντίζει (ΜΝΚ)] τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου».—Ιακώβου 1:27.

3, 4. Τι μπορούμε να μάθουμε για τα ‘καλά έργα’ από τα κεφάλαια 3 έως 5 της 1ης προς Τιμόθεον επιστολής, και σε ποιες ερωτήσεις οδηγεί αυτό;

³ Οι εκκλησίες του πρώτου αιώνα είχαν συμμετοχή και στα δύο είδη των ‘καλών έργων’. Στο 3 κεφάλαιο της 1ης προς Τιμόθεον επιστολής, αφού ανέφερε τα προσόντα των πρεσβυτέρων και των διακονικών υπηρετών, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι «η εκκλησία του Θεού του ζώντος, [είναι] ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας». (1 Τιμόθεον 3:1-15) Έδειξε ότι οι Χριστιανοί που παραμένουν πιστά προσκολλημένοι σε τέτοιες αληθινές διδασκαλίες θα μπορούσαν να σώσουν και τον εαυτό τους και εκείνους οι οποίοι τους ακούν. (1 Τιμόθεον 4:16) Ύστερα ο Παύλος συζήτησε το ‘καλό έργο’ της παροχής υλικής φροντίδας στις πιστές χήρες που είναι ‘μεμονωμένες [έχουν μείνει άπορες (ΜΝΚ)]’.—1 Τιμόθεον 5:3-5.

⁴ Έτσι, εκτός από το ευαγγελιστικό μας έργο, θα πρέπει να δίνουμε προσοχή σε τέτοια ‘καλά έργα’, όπως είναι ‘η φροντίδα για τα ορφανά και τις χήρες που βρίσκονται σε θλίψη’. Τι μπορούν να κάνουν σχετικά μ’ αυτό, οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες που είναι ‘προεστώτες [εκείνοι που αναλαβαίνουν την ηγεσία (ΜΝΚ)]’; (Εβραίους 13:17) Πώς μπορούμε εμείς οι άλλοι να τους βοηθήσουμε σ’ αυτό το ζήτημα; Και τι μπορούμε εμείς προσωπικά να κάνουμε στην εκτέλεση «καλών έργων» αυτού του είδους;

Πρεσβύτεροι Που Αναλαβαίνουν μια Θαυμάσια Ηγεσία

5. Πώς αντιμετώπισε ο Παύλος μια ειδική ανάγκη, και ποια σύγχρονα παράλληλα υπάρχουν;

⁵ Όταν παρουσιάστηκε μια ειδική ανάγκη στην Ιουδαία, ο Παύλος, ένας πρεσβύτερος, ανέλαβε την ηγεσία διευθετώντας μια υπηρεσία περίθαλψης. Τέτοια ηγεσία μείωνε κάθε σύγχυση στο ελάχιστο· μπορούσε να γίνει δίκαιη διανομή των προμηθειών, ανάλογα με την ανάγκη. (1 Κορινθίους 16:1-3· Πράξεις 6:1, 2) Και οι σημερινοί πρεσβύτεροι, επίσης, έχουν αναλάβει την ηγεσία σε υπηρεσίες περίθαλψης μετά από καταστροφικές πλημμύρες, καθιζήσεις του εδάφους, παλιρροϊκά κύματα, καταιγίδες, ή σεισμούς, δείχνοντας έτσι ότι ‘κρατούν τα μάτια τους στραμμένα στους άλλους με προσωπικό ενδιαφέρον’.—Φιλιππησίους 2:3, 4, ΜΝΚ.

6. Όταν συνέβη μια συμφορά στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α., πώς ενήργησαν οι πρεσβύτεροι;

⁶ Το Ξύπνα! 8 Οκτωβρίου 1986, ανέφερε ένα παράδειγμα που έδειχνε αυτό το είδος Χριστιανοσύνης σε δράση. Οι πρεσβύτεροι έσπευσαν σε βοήθεια όταν ένα σπασμένο φράγμα προξένησε πλημμύρα στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Αυτοί οι πνευματικοί ποιμένες έκαναν γρήγορη επιθεώρηση του ποιμνίου τους για να δουν ποιοι έλειπαν ή ποιοι χρειάζονταν ιατρική περίθαλψη, τρόφιμα, ή τόπο διαμονής. Οι πρεσβύτεροι ενήργησαν σε συνεργασία με τα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Διορίστηκε μια επιτροπή περίθαλψης και καθώς άλλοι Μάρτυρες κατέφθαναν για να βοηθήσουν, τους οργάνωναν σε ομάδες καθαρισμού και επιδιόρθωσης των σπιτιών που είχαν υποστεί βλάβη. Οι πρεσβύτεροι επέβλεπαν επίσης την αγορά και τη διανομή προμηθειών. Αυτό δείχνει ότι όταν παρουσιάζονται τέτοιες ειδικές ανάγκες, ‘έκαστος μπορεί να αποφασίσει κατά την εαυτού κατάσταση’ τι θα δώσει ή τι θα κάνει, αλλά θα ήταν σοφό να συμβουλευτεί τους τοπικούς πρεσβυτέρους και να λάβει οδηγίες απ’ αυτούς.—Παράβαλε Πράξεις 11:27-30.

7. Για ποιες ανάγκες που είναι πιο κοινές θα πρέπει κι εμείς επίσης να κάνουμε ενέργειες;

⁷ Ενώ εσείς (είτε είστε πρεσβύτερος είτε όχι) μπορεί κατά καιρούς να είστε σε θέση να κάνετε ενέργειες για ν’ αντιμετωπιστεί μια κρίσιμη ανάγκη μετά από κάποια συμφορά, υπάρχουν ανάγκες που είναι περισσότερο κοινές και που μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικές—αυτές που παρουσιάζονται μέσα στην εκκλησία σας. Επειδή αυτές οι ανάγκες μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακές όσο είναι μια μεγάλη συμφορά, θα μπορούσε εύκολα να τις παραβλέψει κάποιος ή να τους δώσει ελάχιστη προσοχή. Αλλά στην πραγματικότητα οι τοπικές ανάγκες είναι εκείνες που αναφέρονται στα εδάφια του Ιακώβου 2:15-17. Ναι, η εκκλησία σας μπορεί να σας παρουσιάσει τη μεγαλύτερη πρόκληση για το αν ‘η πίστη σας έχει έργα, ή είναι νεκρή’.

8. Πώς μπορούν οι επίσκοποι να δείχνουν σοφία όταν φροντίζουν για τις ανάγκες μέσα στην εκκλησία;

⁸ Καθώς αναλαβαίνουν την ηγεσία, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να προσπαθούν να είναι ‘σοφοί και επιστήμονες [συνετοί (ΜΝΚ)]’. (Ιακώβου 3:13) Με σοφία μπορούν να προστατεύσουν το ποίμνιο από τους απατεώνες που πηγαίνουν από αδελφό σε αδελφό (ή από εκκλησία σε εκκλησία) και δανείζονται χρήματα ή σοφίζονται ιστορίες για να λάβουν «βοήθεια». Οι πρεσβύτεροι, ενεργώντας σοφά, δεν δείχνουν συμπάθεια για την οκνηρία, γιατί ο κανόνας της Αγίας Γραφής είναι: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη». (2 Θεσσαλονικείς 3:10-15) Ωστόσο, δεν θέλουν να ‘κλείσουν τα σπλάχνα [την πόρτα της τρυφερής τους συμπόνιας (ΜΝΚ)]’ ή να κάνουν τους αδελφούς τους να ενεργούν έτσι. (1 Ιωάννου 3:17) Μια άλλη αιτία για την οποία πρέπει να δείχνουν σοφία είναι ότι η Αγία Γραφή δεν μας δίνει ατέλειωτους κανόνες για τη φροντίδα των απόρων και εκείνων που υποφέρουν. Οι περιστάσεις διαφέρουν από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο.

9. (α) Πώς φρόντιζαν στον πρώτο αιώνα για τις Χριστιανές χήρες που άξιζαν να λάβουν βοήθεια; (β) Από ποιο είδος βοήθειας θα μπορούσαν τέτοια άτομα να ωφεληθούν σήμερα;

⁹ Για παράδειγμα, στα εδάφια 1 Τιμόθεον 5:3-10 ο Παύλος ανέφερε τις χήρες που άξιζαν να λάβουν βοήθεια γιατί είχαν ‘μείνει άπορες’. Οι πιστοί συγγενείς τους ήταν πρωταρχικά υπεύθυνοι να τις βοηθήσουν· η παραμέληση αυτού του καθήκοντος θα μπορούσε να βλάψει τη σχέση των συγγενών τους με τον Θεό. Εντούτοις, αν μια χήρα που χρειαζόταν και άξιζε να λάβει βοήθεια, δεν τη λάβαινε μ’ αυτό τον τρόπο, ήταν δυνατό να διευθετήσουν οι πρεσβύτεροι να της δοθεί κάποια υλική βοήθεια από την εκκλησία. Στους καιρούς μας επίσης, μερικές εκκλησίες έχουν βοηθήσει άτομα από ανάμεσά τους που είχαν άμεση υλική ανάγκη. Ωστόσο, οι περισσότερες χώρες έχουν κάνει τώρα για τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους, ή εκείνους που είναι πρόθυμοι να εργαστούν και δεν μπορούν να βρουν εργασία, προγράμματα που υποστηρίζονται οικονομικά μέσω της φορολογίας. Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι όμως μπορεί να θέλουν να βοηθήσουν και μ’ έναν άλλο τρόπο. Μερικοί που έχουν πραγματική ανάγκη και δικαιούνται να λάβουν βοήθεια από το δημόσιο, δεν τη λαβαίνουν επειδή δεν γνωρίζουν πώς να ενεργήσουν ή επειδή διστάζουν να ρωτήσουν. Γι’ αυτό οι πρεσβύτεροι μπορούν να πάρουν πληροφορίες από τα κυβερνητικά γραφεία ή να έρθουν σε επαφή με Μάρτυρες που έχουν πείρα σ’ αυτά τα ζητήματα. Ύστερα μπορούν να διευθετήσουν ώστε ένας ικανός αδελφός ή αδελφή να βοηθήσει το άτομο που έχει ανάγκη να λάβει τα διαθέσιμα επιδόματα.—Ρωμαίους 13:1, 4.

Κάνοντας Διευθετήσεις για Πρακτική Βοήθεια

10. Καθώς φροντίζουν σαν ποιμένες για το ποίμνιο, σε ποιο πράγμα θα πρέπει να δίνουν προσοχή οι πρεσβύτεροι;

¹⁰ Οι άγρυπνοι επίσκοποι είναι συνήθως οι υπεύθυνοι που φροντίζουν για να λάβουν βοήθεια από στοργικούς αδελφούς και αδελφές εκείνοι που υποφέρουν και εκείνοι που έχουν ανάγκη. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να είναι άγρυπνοι σχετικά με τις πνευματικές και υλικές ανάγκες καθώς φροντίζουν σαν ποιμένες, για όλα τα μέλη του ποιμνίου. Εννοείται ότι οι πρεσβύτεροι δίνουν έμφαση ‘στην προσευχή και τη διακονία του λόγου’. (Πράξεις 6:4) Επομένως, κάνουν διευθετήσεις ώστε τα κατάκοιτα μέλη του ποιμνίου ή εκείνα που βρίσκονται στο νοσοκομείο να τρέφονται πνευματικά. Οι πρεσβύτεροι μπορεί να φροντίζουν ώστε να μαγνητοφωνούνται οι συναθροίσεις για εκείνους που δεν μπορούν να τις παρακολουθήσουν. Πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες που με τη σειρά τους παραδίδουν τις μαγνητοταινίες σε τέτοια άτομα έχουν ανακαλύψει ότι οι επισκέψεις τους τούς προσφέρουν την ευκαιρία να μεταδώσουν και άλλα πνευματικά δώρα. (Ρωμαίους 1:11, 12) Ταυτόχρονα, μπορούν να εξακριβώσουν αν υπάρχουν και άλλες ανάγκες.

11. Δείξτε πώς μπορούν να γίνουν διευθετήσεις για να δοθεί βοήθεια σε μια αδελφή που έχει ανάγκη.

¹¹ Ίσως να παρατηρήσουν ότι μια ανάπηρη ή ηλικιωμένη αδελφή θα μπορούσε να έλθει στην Αίθουσα Βασιλείας μερικές φορές, ή να έχει μια σύντομη συμμετοχή στη διακονία του αγρού, αν κάποια αδελφή τη βοηθούσε να κάνει μπάνιο και να ντυθεί. (Παράβαλε Ψαλμός 23:1, 2, 5.) Το πρεσβυτέριο θα μπορούσε ακόμα και να αναθέσει σε έναν από τους πρεσβυτέρους να κάνει τις διευθετήσεις. Παρόμοια, θα μπορούσαν να ζητήσουν εθελοντές από την εκκλησία που θα ταξιδεύουν μαζί με το άτομο που βρίσκεται σε ανάγκη ή θα του προμηθεύουν μέσο μεταφοράς. Αν διευθετηθεί ένα πρόγραμμα γι’ αυτό, τα πράγματα θα γίνονται με μεγαλύτερη τάξη.

12. Πώς μπορούν οι άλλοι να συνεργάζονται με τους πρεσβυτέρους για την υποβοήθηση των ασθενών ή των ηλικιωμένων;

¹² Οι πρεσβύτεροι μπορεί να παρατηρήσουν άλλες καταστάσεις σχετικά με τις οποίες μπορεί να προσφερθεί βοήθεια ή να γίνουν στοργικές διευθετήσεις. Για παράδειγμα, μια ηλικιωμένη ή άρρωστη αδελφή δεν μπορεί να φροντίσει για το σπίτι της όπως έκανε στο παρελθόν. Μήπως θα μπορούσαν μερικοί διακονικοί υπηρέτες ή άλλοι να προσφέρουν κάποια βοήθεια; Αν έκοβαν το χόρτο ή κλάδευαν τα φυτά θα μπορούσαν να την κάνουν να αισθάνεται καλύτερα, επειδή γνωρίζει ότι τώρα το σπίτι της δεν αποτελεί κακό παράδειγμα στη γειτονιά. Μήπως χρειάζεται να ξεριζώσει κάποιος τα αγριόχορτα στον κήπο ή να τον ποτίσει; Μήπως κάποια αδελφή που πάει να ψωνίσει τρόφιμα θα ήταν πρόθυμη να συνεννοηθεί μαζί της και μετά να της ψωνίσει ό,τι χρειάζεται; Να θυμάστε ότι οι απόστολοι έδειχναν ενδιαφέρον για τέτοια πρακτικά ζητήματα, και έκαναν διευθετήσεις ώστε τα κατάλληλα άτομα στην εκκλησία να δίνουν βοήθεια.—Πράξεις 6:1-6.

13. Ποιο αποτέλεσμα έφερε η βοήθεια που οι πρεσβύτεροι έδωσαν στο Νιγηριανό αδελφό που αναφέρθηκε νωρίτερα;

¹³ Τέτοιο Χριστιανικό ενδιαφέρον έδειξαν και οι πρεσβύτεροι που αναφέραμε προηγουμένως οι οποίοι, όταν έκαναν μια ποιμαντική επίσκεψη, βρήκαν τον Λεμπέκι Οκουαραόκα και τη σύζυγό του σε άσχημη κατάσταση. Το πρεσβυτέριο ασχολήθηκε αμέσως με το ζήτημα και πληροφόρησαν την εκκλησία γι’ αυτό που σκέφτονταν—να ξαναχτίσουν το σπίτι. Διάφοροι αδελφοί και αδελφές δώρισαν υλικά και με προθυμία έλαβαν μέρος στο χτίσιμο. Μέσα σε μια εβδομάδα, έχτισαν ένα στερεό σπιτάκι με μεταλλική σκεπή. Η έκθεση από τη Νιγηρία λέει:

«Οι κάτοικοι του χωριού ένιωσαν έκπληξη και αυθόρμητα έφεραν φαγητό και αναψυκτικά για τους αδελφούς και τις αδελφές που με αφοσίωση εργάστηκαν πολλές ώρες για να τελειώσουν τη δουλειά πριν την επόμενη νεροποντή. Πολλοί χωρικοί έκαναν παράπονα για τους άλλους θρησκευτικούς ομίλους οι οποίοι, είπαν, ότι εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους αντί να βοηθούν τους φτωχούς. Οι κάτοικοι του χωριού είχαν να λένε γι’ αυτό το γεγονός. Οι χωρικοί έχουν γίνει πολύ φιλικοί, και πολλές οικιακές Γραφικές μελέτες έχουν αρχίσει».

Η Δική Σας Συμμετοχή Σ’ Αυτά τα ‘Καλά Έργα’

14. Ποια άποψη πρέπει να έχουμε για την εκτέλεση «καλών έργων» προς τους αδελφούς μας;

¹⁴ Φυσικά, μπορούμε συχνά ν’ ανταποκρινόμαστε προσωπικά και άμεσα στις ανάγκες των ηλικιωμένων, ανάπηρων, εκείνων που βρίσκονται στα νοσοκομεία, ή ατόμων που ζουν τριγύρω μας και υποφέρουν με κάποιο άλλο τρόπο. Αν βλέπουμε κάποιο τρόπο με τον οποίο μπορούμε να εκδηλώσουμε πραγματική Χριστιανοσύνη, γιατί να μην προχωρήσουμε και να προσπαθήσουμε να δώσουμε βοήθεια; (Πράξεις 9:36-39) Το κίνητρό μας, δεν είναι η πίεση που προέρχεται από άλλους, αλλά η Χριστιανική αγάπη. Το πρώτο πράγμα που είναι απαραίτητο αν πρόκειται να δώσουμε οποιαδήποτε πρακτική βοήθεια, είναι το από μέρους μας γνήσιο ενδιαφέρον και η συμπόνια. Φυσικά, κανένας μας δεν μπορεί να κάνει τους γέρους νέους, να γιατρέψει ασθένειες θαυματουργικά, ή να φέρει οικονομική ισότητα για όλους μέσα στην εκκλησία. Αλλά εμείς θα πρέπει οπωσδήποτε να εκδηλώνουμε ένα πνεύμα ενδιαφέροντος, ένα πνεύμα που θέλει να δίνει. Όταν έχουμε αυτό το πνεύμα, και ενεργούμε σύμφωνα μ’ αυτό, τότε αυτό θα ενισχύσει το σύνδεσμο της αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε μας και σ’ εκείνους που βοηθούμε. Είχε αυτή την επίδραση στις σχέσεις του Παύλου και του Ονήσιμου, που ήταν ένας σχετικά νέος Χριστιανός ο οποίος ‘υπηρέτησε τον Παύλο όταν αυτός υπέφερε τα δεσμά της φυλακής’.—Φιλήμονα 10-13· Κολοσσαείς 3:12-14· 4:10, 11.

15. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ορισμένα άτομα που είναι άξια βοήθειας και που έχουν πραγματική ανάγκη;

¹⁵ Μερικές φορές μπορούμε να ανταποκριθούμε σε μια υλική ανάγκη με ένα στοργικό δώρο, είτε αυτό το στείλουμε ανώνυμα είτε το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι χωρίς να μας δουν άλλοι. Μήπως κάποιος αδελφός έχασε τη δουλειά του και δεν μπορεί να βρει άλλη; Μήπως κάποια αδελφή αντιμετωπίζει απρόοπτα ιατρικά έξοδα; Μήπως έπαθε δυστύχημα ή έπεσε θύμα κλοπής; Τέτοιες καταστάσεις μπορούν να προκύψουν τριγύρω μας. Όταν κάνουμε «ελεημοσύνην [δώρα ελέους (ΜΝΚ)]», ο Πατέρας μας που βλέπει στα κρυφά θα παρατηρήσει και θα το επιδοκιμάσει. (Ματθαίος 6:1-4) Ή, αντί να δώσουμε χρήματα, μπορεί, όπως ο Ιώβ, να είμαστε σε θέση να προμηθεύσουμε ρούχα για τους φτωχούς και τρόφιμα ή σπιτίσια γεύματα για τη χήρα ή το ορφανό.—Ιώβ 6:14· 29:12-16· 31:16-22.

16. Με ποιον άλλο πρακτικό τρόπο μπορεί να δοθεί βοήθεια μερικές φορές; Δώστε παράδειγμα.

¹⁶ Η πείρα σας ή οι γνωριμίες σας μπορούν να γίνουν μια πηγή πρακτικής βοήθειας. Ένας αδελφός ζήτησε δάνειο από τον Αδελφό Γ—. Η ευγενική απάντηση αυτού του αδελφού ήταν: ‘Γιατί αισθάνεσαι ότι θα μπορούσα να έχω διαθέσιμα χρήματα να σου δανείσω;’ Η απάντηση που δόθηκε ήταν: ‘Επειδή εσύ ξέρεις και χειρίζεσαι τα χρήματά σου καλύτερα’. Με διορατικότητα, ο αδελφός Γ—, που είχε δανείσει αρκετές φορές χρήματα σε άτομα που είχαν ανάγκη, πρότεινε: ‘Ίσως εκείνο που εσύ χρειάζεσαι στην πραγματικότητα είναι κάποια βοήθεια για να μάθεις να χειρίζεσαι τα χρήματά σου, και θα χαιρόμουνα να σε βοηθήσω αν το θέλεις’. Οι αδελφοί που χρειάζεται να κάνουν προσαρμογή στο βιοτικό τους επίπεδο για να προσαρμοστούν σε καινούργιες περιστάσεις ή εκείνοι που είναι πρόθυμοι να εργαστούν σκληρά ακόμη και σε κάποιο είδος εργασίας που δεν θεωρείται αξιόλογο, εκτιμούν ιδιαίτερα μια τέτοια βοήθεια. Φυσικά, αν κάποιο δάνειο είναι πραγματικά αναγκαίο, θα ήταν καλό να γίνει ένα υπογραμμένο συμφωνητικό γι’ αυτό, ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα αργότερα. Ωστόσο, πολλοί αδελφοί που αποφεύγουν να δανείζονται χρήματα, θα εκτιμούσαν πάρα πολύ να λάβουν προσωπική βοήθεια με τη μορφή συμβουλής ή βοήθεια που πηγάζει από την πείρα κάποιου. (Ρωμαίους 13:8) Αυτό φαίνεται από ένα περιστατικό στη Δυτική Αφρική που συνέβη στον Εμμανουήλ:

Αν και ο Εμμανουήλ ήταν επαγγελματίας κουρέας, οι πελάτες ήταν λίγοι, και είχε απελπιστεί επειδή ήταν ανίκανος να τα βγάλει πέρα. Τότε ένας άγρυπνος πρεσβύτερος στην εκκλησία ρώτησε τον Εμμανουήλ αν θα δεχόταν να κάνει διαφορετική εργασία. Η απάντησή του ήταν, ναι, επειδή δεν είχε σκοπό να επιτρέψει στην επαγγελματική υπερηφάνεια να του γίνει εμπόδιο. Ο πρεσβύτερος μίλησε με μερικούς συντρόφους του και ανακάλυψε ότι ο Εμμανουήλ θα μπορούσε να εργαστεί ως υπάλληλος νοσοκομείου. Τα κατάφερε καλά σ’ αυτή την εργασία και μπόρεσε να βοηθήσει και άλλους στην εκκλησία.

17. Πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε έναν αδελφό που είναι στο νοσοκομείο; (Ψαλμός 41:1-3)

¹⁷ Όταν ένας συγχριστιανός βρίσκεται στο νοσοκομείο ή σε κάποια κλινική, υπάρχουν ειδικές ευκαιρίες για να βοηθήσουμε. Ξανά, το ειλικρινές ενδιαφέρον και η φροντίδα είναι βασικές προϋποθέσεις. Μπορείτε να δείξετε αυτές τις ιδιότητες αν είστε πρόθυμοι να διαβάζετε εποικοδομητική Χριστιανική έντυπη ύλη στον ασθενή ή να του αναφέρετε ενθαρρυντικές πείρες. Μήπως όμως υπάρχουν υλικές ανάγκες στις οποίες μπορείτε να βοηθήσετε; Σε μερικές περιοχές, υπάρχει τέτοιος συνωστισμός στα νοσοκομεία, που ούτε κάνουν μπάνιο ούτε ταΐζουν τον ασθενή εκτός αν το κάνει αυτό κάποιος επισκέπτης. Έτσι, αν συμφωνούν οι γιατροί θα μπορούσατε να του φέρετε ένα θρεπτικό γεύμα ή να τον βοηθήσετε να πλύνει τα μαλλιά του ή να κάνει μπάνιο. Μήπως θα το εκτιμούσε πολύ αν του φέρνατε μια ζεστή ρόμπα ή ένα ζευγάρι παντόφλες; (2 Τιμόθεον 4:13) Ή, θα μπορούσατε να προσφερθείτε να φροντίσετε για κάποιο ζήτημα που απασχολεί τον ασθενή; Ίσως να στενοχωριέται για το πώς θα εξαργυρωθεί η επιταγή του μισθού του και για το ποιος θα πάει να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Μπορείτε να του δώσετε χρήσιμη βοήθεια κάνοντας γι’ αυτόν απλά πράγματα, όπως το να φροντίζετε να μην υπάρχει συσσώρευση της αλληλογραφίας στο σπίτι του, να ποτίζονται τα φυτά, ή να είναι η ηλεκτρική κουζίνα κλειστή.

18. Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε για τους αδελφούς που βρίσκονται σε ανάγκη;

¹⁸ Χωρίς αμφιβολία, όλοι μας μπορούμε να βρούμε τρόπους για να βελτιωθούμε ώστε να κάνουμε κάτι παραπάνω από το να λέμε απλώς, «θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε». (Ιακώβου 2:16) Σκεφτείτε τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία. Υπάρχουν μερικοί άξιοι βοήθειας που έχουν πραγματική υλική ανάγκη, που είναι ασθενείς, ανάπηροι, ή κατάκοιτοι; Τι μπορείτε να κάνετε με ένα πρακτικό τρόπο για να βοηθήσετε αυτά τα αγαπητά μέλη της εκκλησίας για τα οποία ο Χριστός πέθανε; Η υιοθέτηση αυτής της στάσης θα σας βοηθήσει να είστε καλύτερα προετοιμασμένοι για να ανταποκριθείτε γοργά αν παρουσιαστούν δυσκολίες.

19. (α) Γιατί είναι τόσο σπουδαία η ισορροπία σ’ αυτό το ζήτημα; (β) Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους, και γιατί αληθεύει αυτό; (Ψαλμός 72:4, 16)

¹⁹ Αν καταβάλλουμε προσπάθειες για να βοηθούμε τους αδελφούς μας, θα αποδεικνύουμε ότι η πίστη μας δεν είναι νεκρή. Η ίδια αυτή πίστη μάς υποκινεί να εργαζόμαστε σκληρά στο Χριστιανικό κήρυγμα. Χρειάζεται να διατηρούμε ισορροπία μεταξύ της παροχής υλικής βοήθειας σε άλλους και της τακτικής συμμετοχής στο Χριστιανικό ευαγγελιστικό έργο. (Παράβαλε Ματθαίος 15:3-9· 23:23.) Η συμβουλή που έδωσε ο Ιησούς στη Μάρθα και στη Μαρία αντανακλά αυτή την ισορροπία. Αυτός είπε ότι αν ένα άτομο έκανε σύγκριση μεταξύ των υλικών προμηθειών και της πνευματικής τροφής, η πνευματική τροφή είναι η ‘αγαθή μερίδα’, που δεν θα αφαιρεθεί. (Λουκάς 10:39-42) Οι ασθενείς και οι φτωχοί θα υπάρχουν πάντα σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Μπορούμε, και θα πρέπει να κάνουμε καλά πράγματα γι’ αυτούς. (Μάρκος 14:7) Ωστόσο, το σπουδαιότερο και πιο διαρκές καλό που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι να διδάσκουμε τους άλλους για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτό ήταν εκείνο στο οποίο ο Ιησούς συγκέντρωσε την προσοχή του. (Λουκάς 4:16-19) Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι φτωχοί, οι ασθενείς, και άλλοι που υποφέρουν, μπορούν να λάβουν μόνιμη ανακούφιση. Πόσο χαιρόμαστε να βοηθούμε τους αδελφούς μας και άλλους να θέτουν την ελπίδα τους στον Θεό και να ‘κρατούν γερά την πραγματική ζωή’.—1 Τιμόθεον 6:17-19, ΜΝΚ.

[Πλαίσιο στη σελίδα 18]

Απόδειξη Χριστιανικής Αγάπης

Μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπισε μια μοναδική περίπτωση που τους έδωσε την ευκαιρία να εκδηλώσουν Χριστιανική αγάπη, με τον τρόπο που μας υποδεικνύει η Αγία Γραφή. Στην περιοχή τους, το κράτος άνοιξε ένα ίδρυμα για την περίθαλψη θυμάτων εγκεφαλικής παράλυσης που έχουν υποστεί σοβαρή αναπηρία. Ένα από τα πρώτα άτομα που μπήκαν στο ίδρυμα ήταν ο Γκάρυ, ηλικίας 25 ετών, στον οποίο δεν μπορούσε πια να δοθεί φροντίδα στο σπίτι. Υπέφερε από τετραπληγία μέχρι του σημείου που είχε επηρεαστεί και η ομιλία του ακόμη.

Ο Γκάρυ ήταν βαφτισμένος Μάρτυρας, εφτά χρόνια. Μόλις μπήκε στο καινούργιο ίδρυμα, ήθελε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις της τοπικής εκκλησίας. Οι γονείς του έμεναν κοντά και για ένα διάστημα τον έφερναν αυτοί. Αλλά λόγω της ηλικίας τους, άλλοι αδελφοί της εκκλησίας άρχισαν να προσφέρουν βοήθεια. Ένας απ’ αυτούς είχε ένα φορτηγάκι. Έτσι αυτός, η γυναίκα του, και οι δυο κόρες τους ήταν όλοι έτοιμοι και αναχωρούσαν από το σπίτι 45 λεπτά πριν αρχίσει η συνάθροιση για να μπορούν να παίρνουν και τον Γκάρυ. Μετά τον πήγαιναν πίσω στο ίδρυμα και έτσι έφταναν στο σπίτι τους αρκετά αργά.

Όμως, κάτι άρχισε να συμβαίνει στο ίδρυμα. Άλλα θύματα εγκεφαλικής παράλυσης εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Σύντομα μερικοί από αυτούς δέχτηκαν μια Γραφική μελέτη. Αργότερα, και άλλοι επίσης έδειξαν ενδιαφέρον. Πώς θα μπορούσαν να τους φέρουν όλους στις συναθροίσεις; Άλλη μια οικογένεια στην εκκλησία αγόρασε ένα φορτηγάκι, και ένας από τους Μάρτυρες διέθεσε ένα τρίτο φορτηγάκι που ήταν της επιχείρησής του. Ωστόσο, αυτά τα μέσα μεταφοράς μερικές φορές δεν έφταναν ούτε ήταν βολικά. Μήπως θα μπορούσε η εκκλησία να κάνει περισσότερα;

Οι πρεσβύτεροι συζήτησαν το θέμα και ύστερα έκαναν την πρόταση να αγοραστεί ένα φορτηγάκι που θα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για να πηγαινοέρχονται οι ανάπηροι στις συναθροίσεις. Η εκκλησία συμφώνησε και οι αδελφοί συνεισέφεραν πρόθυμα. Μερικοί Μάρτυρες από τις γειτονικές περιοχές που άκουσαν για την υπόθεση έδωσαν επίσης συνεισφορές. Αποκτήθηκε ένα φορτηγάκι στο οποίο έγιναν μετατροπές για να μπορούν να μπαινοβγαίνουν τα αναπηρικά καροτσάκια.

Τώρα, κάθε μήνα ένας διαφορετικός Όμιλος Μελέτης Βιβλίου αναλαμβάνει να οδηγεί το φορτηγάκι στις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις. Πέντε άτομα από το ίδρυμα περίθαλψης εγκεφαλικής παράλυσης παρακολουθούν τις συναθροίσεις τακτικά και οι τέσσερις από αυτούς είναι τώρα βαφτισμένοι Μάρτυρες. Τους έχουν γνωρίσει και τους έχουν αγαπήσει πολλοί αδελφοί και αδελφές οι οποίοι δοκιμάζουν την ευτυχία που υπάρχει στο να δίνει κάποιος. Πώς; Κρατώντας το υμνολόγιο και βρίσκοντας τα εδάφια γι’ αυτούς στη διάρκεια των συναθροίσεων. Στις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας, φτάνουν στο σημείο να ταΐζουν και να φροντίζουν εκείνους που είναι ανίκανοι να το κάνουν μόνοι τους. Αυτό έχει φέρει σαν αποτέλεσμα μια αμοιβαία αγάπη που θερμαίνει πραγματικά την καρδιά. Και τι συνέβη με τον Γκάρυ; Τώρα υπηρετεί ως διακονικός υπηρέτης σ’ αυτή την εκκλησία που έχει αποδείξει την αγάπη της σε τέτοιο βαθμό.—Πράξεις 20:35.