“Ακόμη Ένα Ποτηράκι”

Ο ΑΛΕΝ άρχισε να πίνει όταν ήταν 11 χρονών,a ενόσω αυτός και οι φίλοι του έπαιζαν στο δάσος, μιμούμενοι διάφορους κινηματογραφικούς ήρωες. Οι ήρωες που παρίσταναν ήταν φανταστικοί, αλλά το ποτό που έπιναν ο Άλαν και οι φίλοι του ήταν πραγματικό.

Στα 40 του, ο Τόνι άρχισε να πίνει όλο και περισσότερο κάθε βράδυ​—το ένα ή δύο ποτά έγιναν πέντε με έξι. Τελικά, έχασε το λογαριασμό και δεν ήξερε πόσα ποτά έπινε στη διάρκεια της μέρας.

Ο Άλεν ζήτησε βοήθεια για το πρόβλημα που είχε με το αλκοόλ. Ο Τόνι δεν δέχτηκε τη στήριξη συγγενών και φίλων που τον αγαπούσαν. Ο Άλεν είναι σήμερα ζωντανός και μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία του. Ο Τόνι σκοτώθηκε πριν από μερικά χρόνια σε τροχαίο ενώ είχε πιει πολύ.

Ο Άλεν, ο πότης που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, εξηγεί: «Ο αλκοολισμός δεν είναι απλώς ασθένεια του σώματος. Είναι ασθένεια που πλήττει τον τρόπο σκέψης και τη νοοτροπία σου. Αρνείσαι να σκεφτείς πόσο βλάπτει τους άλλους».

Ο Άλεν, ο οποίος αναφέρθηκε στα προηγούμενα άρθρα, αρχικά αρνούνταν ότι είχε πρόβλημα με το αλκοόλ. «Έπινα κρυφά», παραδέχεται, «ενώ έβρισκα δικαιολογίες και προσπαθούσα να παρουσιάσω ως κάτι ασήμαντο το γεγονός ότι έπινα πολύ. Ο σκοπός μου ήταν ένας​—να συνεχίσω να πίνω». Μολονότι οι άλλοι μπορούσαν να διακρίνουν ότι το ποτό έλεγχε τη ζωή του Τόνι και του Άλεν, ο καθένας τους έλεγε στον εαυτό του πως όλα ήταν φυσιολογικά.

Ο Άλεν, ο οποίος βρήκε τη δύναμη να υπερνικήσει την κατάχρηση αλκοόλ από τη Γραφική μελέτη του με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, λέει: «Είμαι βέβαιος ότι, αν δεν ήταν η Γραφή και οι Γραφικές αρχές που με βοήθησαν να σταματήσω να πίνω, θα ήμουν νεκρός».