Η απέραντη ποικιλία δέντρων προσφέρει αμέτρητα καταφύγια για έναν τεράστιο αριθμό κατοίκων του δάσους—πολύ περισσότερους από όσους μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Η.Π.Α. αναφέρει ότι μια τυπική περιοχή παρθένου βροχερού δάσους έκτασης 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων μπορεί να φιλοξενεί μέχρι και 125 διαφορετικά είδη θηλαστικών, 100 είδη ερπετών, 400 είδη πουλιών και 150 είδη πεταλούδων. Συγκριτικά, παρατηρούμε ότι ολόκληρη η Βόρεια Αμερική έχει πουλιά ή δέχεται επισκέψεις από πουλιά που ανήκουν σε λιγότερα από 1.000 είδη.

Διατήρηση των Πλασματων Των Δασών

Ο ΓΕΣΟΥΣ ΕΛΑ κυνηγούσε γορίλες και άλλα ζώα του αφρικανικού βροχερού δάσους επί 15 χρόνια περίπου. Αλλά δεν κυνηγάει πια. Έχει γίνει ξεναγός σε ένα φυσικό καταφύγιο το οποίο ιδρύθηκε για να προστατέψει 750 πεδινούς γορίλες στην Ισημερινή Γουινέα.

«Απολαμβάνω περισσότερο το βροχερό δάσος όταν δεν κυνηγάω», εξηγεί ο Γεσούς. «Για εμένα το δάσος μοιάζει με το χωριό μου επειδή εδώ νιώθω σαν στο σπίτι μου και μου παρέχει ό,τι χρειάζομαι. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρήσουμε αυτά τα δάση για τα παιδιά μας».

Ο Γεσούς, ο οποίος πρόθυμα μοιράζεται την αγάπη του για το δάσος με άλλους, είναι τυχερός. Τώρα κερδίζει περισσότερα χρήματα προστατεύοντας τους γορίλες από όσα κέρδιζε όταν τους κυνηγούσε. Επειδή οι τουρίστες πληρώνουν με χαρά για το προνόμιο που έχουν να δουν αυτά τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, τα πάρκα μπορούν να παρέχουν εισόδημα στους ντόπιους και να δίνουν στους επισκέπτες μια αξέχαστη εικόνα ενός πλήθους πλασμάτων. Αλλά η διατήρηση αυτού του συναρπαστικού «ιστού της ζωής», εξηγεί το βιβλίο Τροπικό Βροχερό Δάσος (Tropical Rainforest), απαιτεί «εκτεταμένα καταφύγια, τα οποία θα ήταν ιδεώδες να περιλαμβάνουν ολόκληρες λεκάνες απορροής».a

Γιατί χρειάζεται να είναι τόσο μεγάλα τα πάρκα ώστε να παρέχουν επαρκή προστασία; Ο Τζον Τερμπόργκ, στο βιβλίο του Ποικιλία και το Τροπικό Βροχερό Δάσος (Diversity and the Tropical Rain Forest), υπολογίζει ότι ένας βιώσιμος πληθυσμός τζάγκουαρ (περίπου 300 ενήλικα σε ηλικία αναπαραγωγής) χρειάζεται περίπου 7.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα. «Με αυτό το κριτήριο υπάρχουν ελάχιστα πάρκα πάνω στη γη τα οποία έχουν αρκετό χώρο για τα τζάγκουαρ», συμπεραίνει ο Τερμπόργκ. Οι τίγρεις ίσως χρειάζονται ακόμη περισσότερο χώρο. Ένας βιώσιμος πληθυσμός τίγρεων (400 ζώα) μπορεί να χρειάζεται έκταση μέχρι και 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Με το να κρατούνται μεγάλες περιοχές διατήρησης για τέτοια αρπακτικά, μπορούν να προστατεύονται ταυτόχρονα ολόκληρες εκτάσεις βροχερού δάσους. Ως επιπρόσθετη ανταμοιβή, αυτά τα ζώα παίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της συνολικής υγείας των υπόλοιπων ζώων.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 8, 9]

Πλάσματα Μεγάλα και Μικρά

1. Πολλές ακρίδες του βροχερού δάσους έχουν χτυπητά χρώματα. Άλλα έντομα καμουφλάρονται τόσο αποτελεσματικά ώστε είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις

2. Οι πεταλούδες είναι τα πιο φανταχτερά και λεπτεπίλεπτα πλάσματα του βροχερού δάσους

3. Μια ομάδα πιθήκων που πηδάνε από κλαδί σε κλαδί είναι μια από τις πιο διασκεδαστικές εικόνες του δάσους

4. Μολονότι το τζάγκουαρ είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των αμερικανικών βροχερών δασών, λίγοι φυσιοδίφες έχουν δει ποτέ κάποιο στο φυσικό του περιβάλλον

5. Τα λεπτεπίλεπτα άνθη ορχιδέας στολίζουν τα βροχερά ορεινά δάση που καλύπτουν σαν χαλί τα τροπικά βουνά

6. Έχουν μείνει λιγότερες από 5.000 τίγρεις στο φυσικό τους περιβάλλον

7. Το σκαθάρι-ρινόκερος της Δυτικής Αφρικής με το ταιριαστό όνομα έχει κέρατα που προκαλούν το φόβο αλλά είναι εντελώς άκακο

8. Μολονότι ο γορίλας είναι προστατευόμενο είδος, το κρέας του πωλείται ακόμη σε αφρικανικές αγορές. Αυτός ο ήπιος γίγαντας είναι χορτοφάγος και περιπλανιέται στο δάσος με την οικογένειά του

9. Οι οσελότοι κυνηγήθηκαν σχεδόν μέχρι εξαλείψεως για το καταπληκτικό δέρμα τους

10. Οι παπαγάλοι είναι από τα πιο θορυβώδη και κοινωνικά πουλιά του δάσους

11. Όπως φανερώνουν τα τεράστια μάτια του, το γκάλαγκο ψάχνει για την τροφή του τη νύχτα