Σελίδα Δύο

Εκατομμύρια ειλικρινείς άνθρωποι πιστεύουν στα θαύματα, στις οπτασίες και στα οράματα. Συγκεντρώνονται σε ιερούς τόπους, όπως αυτός που φαίνεται εδώ στη Φατίμα της Πορτογαλίας, ελπίζοντας να λάβουν ή να δουν κάποια θαυματουργική θεραπεία. Μερικοί από τους ευλαβείς πιστούς πηγαίνουν με τα γόνατα στον τόπο λατρείας. Πολλοί πιστεύουν ότι θεραπεύτηκαν. Ωστόσο, άλλοι ειλικρινείς άνθρωποι κάνουν το ερώτημα: Είναι αυτά τα θαύματα και αυτές οι οπτασίες πράγματι από τον Θεό; Μήπως υπάρχει καμιά άλλη εξήγηση;

Θαύματα και Οπτασίες—Παλιότερα και Τώρα

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στη Γαλλία

ΓΟΥΑΔΑΛΟΥΠΗ, Φατίμα και Λουρντ—τι σημαίνουν για εσάς αυτά τα ονόματα; Για πολλούς είναι απλώς πόλεις του Μεξικού, της Πορτογαλίας και της Γαλλίας. Όμως για εκατομμύρια ειλικρινείς Καθολικούς είναι τόποι λατρείας, τρία από τα πιο φημισμένα ιερά της Μαρίας στον κόσμο. Η αφοσίωση που δείχνουν οι Καθολικοί για τέτοια μέρη κάθε άλλο παρά εξασθενεί σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα. Για παράδειγμα, το 1982 περίπου 4.500.000 επισκέπτες συνέρευσαν στη Λουρντ, ενώ ακόμα μεγαλύτερα πλήθη συγκεντρώθηκαν στη Γουαδαλούπη.

Για την Καθολική Εκκλησία, αυτά τα ιερά είναι μέρη στα οποία υποτίθεται ότι γίνονται θαυματουργικές θεραπείες. Αυτό αληθεύει ειδικά στην περίπτωση της Λουρντ, η οποία περιγράφηκε από τον Πάπα Πίο Ι΄ ως «το κέντρο της λατρείας της Μαρίας και ο θρόνος του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, κέντρο που φαίνεται να ξεπερνάει σε δόξα όλα τα ομοειδή του, σ’ ολόκληρο τον Καθολικό κόσμο». Χιλιάδες άτομα ισχυρίζονται ότι έχουν θεραπευτεί στη διάρκεια κάποιου προσκυνήματος ή μετά από κάποιο προσκύνημα στη Λουρντ. Όμως η εκκλησία έχει αναγνωρίσει μόνο 65 «θαύματα» μέχρι σήμερα.

Είτε πιστεύετε στον Θεό είτε όχι, έχετε το δικαίωμα να κάνετε ερωτήσεις. Τι μπορούμε να πούμε γι’ αυτές τις οπτασίες, της Μαρίας κυρίως, που αναφέρθηκαν σ’ ολόκληρο τον κόσμο; Είναι οι θαυματουργικές θεραπείες και διάφορα άλλα γεγονότα που συνδέονται μ’ αυτές απόδειξη της θείας επιδοκιμασίας; Σε μια σύσκεψη που έλαβε χώρα το 1986 στη Λουρντ, ο επίσκοπος της Τουρ ενθάρρυνε τους ακροατές του να ‘κάνουν σοβαρές σκέψεις σχετικά με το νόημα των οπτασιών’ για να μπορέσουν να ‘προσδιορίσουν τις σημαντικές διαφορές μεταξύ ψεύτικων και αληθινών οπτασιών’. Αν είστε Καθολικός, ίσως σας ενδιαφέρει κι εσάς να εξετάσετε από πιο κοντά αυτό το θέμα.

Οπτασίες—Αληθινές ή Ψεύτικες;

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν παίρνει επίσημα κάποια θέση σχετικά μ’ αυτές τις οπτασίες, ούτε υποχρεώνει τα μέλη της να τις πιστεύουν. Όμως, τι θα πρέπει να συμπεράνουν οι ειλικρινείς Καθολικοί όταν βλέπουν τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ να πίνει νερό από το σπήλαιο της Λουρντ ή να μιλάει με τη Λούσι, το μοναδικό άτομο εν ζωή που έχει δει την οπτασία στη Φατίμα; Δεν δείχνει αυτό καθαρά την επίσημη επιδοκιμασία του πάπα (και της εκκλησίας); Επιπλέον ο πάπας, στη διάρκεια των ταξιδιών του, δεν παραλείπει ποτέ να επισκεφτεί τόπους λατρείας της Μαρίας, λόγου χάρη το ιερό της Μαύρης Παρθένου της Τσεστοχόβα στην Πολωνία.

Κι άλλοι λιγότερο φημισμένοι ιεροί τόποι έχουν λάβει την επιδοκιμασία της εκκλησίας, όπως το Μπορένγκ και το Μπανέ στο Βέλγιο. Μερικές φορές η λατρεία επιτρέπεται μόνο σε τοπικά πλαίσια, όπως στην περίπτωση της Τρε Φοντάνε στην Ιταλία και της Μαρίενφριντ στη Γερμανία.

Ωστόσο, από το τέλος του 19ου αιώνα, πολλοί έχουν προβάλει τον ισχυρισμό πως έχουν δει οπτασίες. Το βιβλίο Vraies et fausses apparitions dans l’Église (Αληθινές και Ψεύτικες Οπτασίες στην Εκκλησία) υπολογίζει ότι υπήρξαν 200 και πλέον περιπτώσεις από το 1930 μέχρι το 1976. Γιατί να αναγνωριστούν επίσημα τόσο λίγες, δεδομένου ότι, σύμφωνα με το συγγραφέα, «τα μηνύματα, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν ήταν παράλογα και, μετά από εξέταση, αποδείχτηκαν ουσιαστικά όμοια»;

Το γαλλικό περιοδικό L’Histoire δίνει μια εξήγηση, σε κάποιο άρθρο που αφορούσε τις οπτασίες της Μαρίας στην περιοχή της Λουάρ στην κεντροανατολική Γαλλία το 19ο αιώνα. Σύμφωνα με το συγγραφέα, η εκκλησία δεν διερεύνησε αυτά τα συμβάντα και τα άφησε στην αφάνεια για να αποφύγει τον «ανταγωνισμό» με άλλους ήδη αναγνωρισμένους ιερούς τόπους.

Σήμερα, ορισμένοι είναι της γνώμης ότι οι τωρινές επιφυλάξεις της εκκλησίας οφείλονται στο ενδιαφέρον που δείχνει πρόσφατα για «επιστημονική» ακρίβεια. Ο Ρενέ Λορεντέν, Γάλλος Καθολικός που είναι αυθεντία σ’ αυτά τα θέματα, λέει μάλιστα ότι οπτασίες όπως εκείνες που αναφέρθηκαν στη Λουρντ θα είχαν ελάχιστες πιθανότητες να αναγνωριστούν επίσημα σήμερα. Αλλά δεν θα έπρεπε τα διάφορα σημεία—αν πράγματι έχουν θεϊκή προέλευση—να γίνονται αποδεκτά ως σημεία από τον Θεό σε οποιαδήποτε περίοδο της ιστορίας;

Πιο Σύγχρονες Οπτασίες

Οπτασίες εξακολουθούν να εμφανίζονται. Στο Σαν Νταμιάνο της Ιταλίας, συγκεντρώνονται πλήθη προσκυνητών στον τόπο όπου η Μάμα Ρόζα (που πέθανε το 1981) ισχυρίστηκε ότι είχε δει «την Παρθένο». Η εκκλησία παραμένει επιφυλακτική ως προς το ζήτημα αυτό, αλλά μερικοί πιστοί ελπίζουν να σημειωθεί κάποια αλλαγή σ’ αυτή τη στάση, έπειτα από τις μεταστροφές που υποτίθεται ότι έχουν λάβει χώρα εκεί.

Πρόσφατα, στο μικρό χωριό Μεντζουγκόρζι της Γιουγκοσλαβίας, παιδιά και έφηβοι ανέφεραν περισσότερες από χίλιες οπτασίες της «Παρθένου». Κι εδώ επίσης, παρά την επιφυλακτικότητα της εκκλησίας, ορισμένες ομάδες ατόμων πασχίζουν να γίνει επίσημη αναγνώριση των φαινομένων. Ωστόσο, οι Καθολικοί μπορεί κάλλιστα να αναρωτιούνται τι στάση να κρατήσουν, ενόσω περιμένουν την απόφαση των εκκλησιαστικών αρχών. Στο μεταξύ, θα πρέπει να δείχνουν πίστη σε τέτοιου είδους μαρτυρίες;

Για να ολοκληρώσουμε την εικόνα, υπάρχουν επίσης οπτασίες τις οποίες απορρίπτει η εκκλησία, όπως αυτές στο Πάλμαρ ντε Τρόγια της Ισπανίας. Σχετικά μ’ αυτές τις τελευταίες, ο επίσκοπος της Σεβίλλης προειδοποίησε τους πιστούς να μην «καλλιεργούν την ευρέως διαδεδομένη ευπιστία σ’ ό,τι αφορά φαινόμενα τα οποία η εκκλησία δεν αναγνωρίζει και μάλιστα καταδικάζει». Κι όμως σημειώθηκε διχασμός, παρά την προειδοποίηση, που οδήγησε στον αφορισμό ενός αρχιεπίσκοπου και αρκετών ιερέων, οι οποίοι, περιφρονώντας την εκκλησία, εξακολούθησαν να έχουν την άποψη ότι οι οπτασίες ήταν αυθεντικές.

Πώς είναι δυνατό να κρίνει κανείς αν οι οπτασίες είναι αυθεντικές ή όχι; Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί λεπτομερώς μ’ αυτό το ερώτημα.

Θαύματα και Οπτασίες—Σημεία από τον Θεό;

ΣΗΜΕΡΑ τα θαύματα εξακολουθούν να θεωρούνται . . . ως ένα είδος συστατικής επιστολής, ως εγγύηση του αυθεντικού μηνύματος του Θεού, η παντοδύναμη σφραγίδα του σε μια ιερή αποστολή ή σ’ ένα λόγο που προέρχεται από Εκείνον». Τα θαύματα στα οποία αναφέρεται εδώ ο Ζοζέφ Βαντρίς, ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro στο Βατικανό, είναι φυσικά εκείνα που επιδοκιμάζονται από την Καθολική Εκκλησία. Αλλά ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων η εκκλησία καθορίζει αν ένα θαύμα ή μια οπτασία προέρχεται στ’ αλήθεια από τον Θεό;

Πρέπει η Εκκλησία να Κρίνει τη Δική της Υπόθεση;

Σύμφωνα με Καθολικές αυθεντίες, οι οπτασίες πρέπει να πληρούν δυο προϋποθέσεις. Πρώτον, πρέπει να είναι σε αρμονία με τις διδασκαλίες της εκκλησίας. Ένα χτυπητό παράδειγμα είναι η οπτασία της Λουρντ, όπου η «Παρθένος» αυτοπαρουσιάστηκε ως «Η Άσπιλη Σύλληψη». Είναι ενδιαφέρον ότι, λίγα χρόνια πριν απ’ αυτό, ο Πάπας Πίος Θ΄ είχε εκδώσει απόφαση, διακηρύσσοντας ότι η Μαρία, κατά τη σύλληψή της, παρέμεινε απαλλαγμένη από την προπατορική αμαρτία. Το 1933 εκείνος που αργότερα έγινε ο Πίος ΙΒ΄, εξέφρασε την άποψη ότι αυτά τα δυο γεγονότα συνδέονταν, δηλώνοντας: «Η Άσπιλη Παρθένος, Θεομήτωρ και ευλογημένη μεταξύ των γυναικών, θέλησε να επιβεβαιώσει με το ίδιο της το στόμα αυτό που είχε οριστεί στη Ρώμη από τον αλάθητο Υπέρτατο Ποντίφικά της. Αυτό το έκανε πριν περάσει πολύς καιρός, με την περίφημη οπτασία στο Σπήλαιο της Μασαμπιέλ (Λουρντ)».

Δεύτερον, πρέπει να ληφθεί υπόψη η διαγωγή του ατόμου που είδε την οπτασία. Όπως δήλωσε ο επίσκοπος της Τουρ: «Η εκκλησία . . . πίστεψε τις οπτασίες [στη Λουρντ], λόγω της αγιότητας της Μπερναντέτ». Και οι εκκλησιαστικές αρχές θεωρούν ότι τόσο η Μπερναντέτ όσο και η Λούσι, που ισχυρίστηκαν ότι είχαν δει τη Μαρία στη Λουρντ και στη Φατίμα αντίστοιχα, ανταποκρίθηκαν σ’ αυτή την προϋπόθεση με το να γίνουν αργότερα καλόγριες.

Τα μηνύματα που μεταδόθηκαν συμφωνούσαν με την Καθολική διδασκαλία. Η ζωή εκείνων που είδαν τα οράματα ήταν σε αρμονία με το πρότυπο που καθιέρωσε η εκκλησία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι οπτασίες που έχουν αναγνωριστεί από την Καθολική Εκκλησία επιβεβαιώνουν αποκλειστικά τις δικές της παραδόσεις και δοξασίες, ακόμα και τις πλέον πρόσφατες, όπως είναι η Άσπιλη Σύλληψη.

Αλλά είναι πράγματι τα θαύματα και οι οπτασίες σημεία από τον ουρανό, που αποδεικνύουν την αληθινότητα των διδασκαλιών της εκκλησίας; Ο Ζ. Μπρικού, εκδότης του Dictionnaire pratique des connaissances religieuses (Λεξικό της Θρησκευτικής Γνώσης), παρέθεσε τα λόγια ενός άλλου Καθολικού συγγραφέα, του Π. Μπισέ, ο οποίος έγραψε: «Εφόσον τα θαύματα της Λουρντ έχουν ιδιαίτερη σχέση με ‘πεποιθήσεις που είναι μοναδικές στην Καθολική Εκκλησία’ (την Άσπιλη Σύλληψη, τον ορισμό αυτού του δόγματος από την παπική αρχή, το λατρευτικό σεβασμό για τη Θεία Ευχαριστία, το λατρευτικό σεβασμό για την Παρθένο Μαρία κ.ο.κ.), μπορούμε, ή μάλλον πρέπει, να αναγνωρίζουμε ότι ‘οι δοξασίες της εκκλησίας φέρουν τη σφραγίδα της επιδοκιμασίας του Θεού’».

Ωστόσο, η Καθολική Εκκλησία δεν δικαιούται να υποστηρίζει ότι έχει λάβει μια τέτοια θεία επικύρωση. Με το να αναλαμβάνει η ίδια την εξουσία να αποφασίζει για το αν οι οπτασίες (και τα θαύματα που τις συνοδεύουν) προέρχονται από τον Θεό ή όχι, αυτοδιορίζεται κριτής της δικής της υπόθεσης.

Πολλές άλλες θρησκείες ισχυρίζονται ότι κατέχουν αποδείξεις για θαύματα και διατείνονται ότι έχουν την υποστήριξη του Θεού. Μήπως είναι ο Θεός πίσω από τα θαύματα που λαβαίνουν χώρα στα χαρισματικά κινήματα (περιλαμβανομένων και των μη Καθολικών) ή ακόμα και στις μη Χριστιανικές θρησκείες; Δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε ότι συμβαίνει αυτό, γιατί η Αγία Γραφή μάς λέει ότι «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης».—1 Κορινθίους 14:33.

Ποια είναι η σωστή βάση για να κρίνει κανείς; Το βιβλίο Les signes de crédibilité de la révélation chrétienne (Σημεία της Αξιοπιστίας της Χριστιανικής Αποκάλυψης) εξηγούσε ότι τα κριτήρια για να θεωρηθεί αυθεντικό ένα θαύμα είναι κυρίως ηθικά και θρησκευτικά.

Πιστό στην Αποκάλυψη;

Σύμφωνα με διάφορους Καθολικούς συγγραφείς, «η Πρώτη απαίτηση είναι να αποδειχτεί το μεταδιδόμενο μήνυμα πιστό στην αποκάλυψη του Ευαγγελίου και της παράδοσης των εκκλησιαστικών δοξασιών». «Καμιά καινούρια αποκάλυψη δεν μπορεί να μεταβάλει την αρχική αποκάλυψη». Επίσης, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ εξήγησε ότι «το μήνυμα που δόθηκε στη Φατίμα το 1917 περιέχει ολόκληρη την αλήθεια του Ευαγγελίου». Όλα αυτά σημαίνουν ότι, πάνω απ’ όλα, το μήνυμα που δίνεται από αυτές τις οπτασίες θα πρέπει να συμφωνεί με την «αποκάλυψη», τις Άγιες Γραφές. Αποδεικνύεται ότι έτσι έχει πράγματι η κατάσταση;

Τι συμπεράσματα μπορούν να βγουν από τα οράματα για έναν πύρινο άδη, τα οποία είδαν κάποιοι βοσκοί στη Φατίμα; Οι Γραφές δείχνουν καθαρά ότι οι αμαρτωλοί δεν τιμωρούνται μ’ αυτόν τον τρόπο όταν πεθαίνουν. Ο ίδιος ο Ιησούς δήλωσε ότι πρέπει να φοβόμαστε Εκείνον που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα, δείχνοντας έτσι ότι η ψυχή μπορεί να πεθάνει. Άλλα Γραφικά εδάφια διδάσκουν καθαρά ότι δεν υπάρχει συνειδητότητα στο θάνατο και ότι η ελπίδα να ζήσει κάποιος ξανά βασίζεται στην υπόσχεση της Αγίας Γραφής για μελλοντική ανάσταση.—Ματθαίος 10:28, ΜΝΚ· Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιωάννης 5:28, 29.

Και τι μπορούμε να πούμε για την «Άσπιλη Σύλληψη», για την οποία μίλησε η Μπερναντέτ; Κι αυτό είναι μια κατάφωρη αντίθεση στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Οι Γραφές δείχνουν ότι η Μαρία, όπως και όλοι οι απόγονοι του Αδάμ, ‘συνελήφθηκε στην αμαρτία’ και κληρονόμησε το θάνατο. (Ψαλμός 51:5, ΜΝΚ· Ρωμαίους 3:23) Αν η Μαρία συνελήφθηκε χωρίς αμαρτία, γιατί έκανε προσφορά αμαρτίας μετά τη γέννηση του Ιησού; (Λευιτικόν 12:6· Λουκάς 2:22-24) Επιπλέον, δεν υπάρχει ούτε ένα Γραφικό εδάφιο που να υποστηρίζει την Καθολική δοξασία που λέει ότι η Μαρία διατηρήθηκε απαλλαγμένη από την προπατορική αμαρτία μέσω ειδικής χάρης. Εφόσον η λατρεία της Μαρίας δεν έχει Γραφική βάση, είναι πολύ λογικό να εγείρονται ερωτήματα ως προς το αν οι οπτασίες της είναι από τον Θεό.

Θα Μπορούσαν να Είναι από Άλλη Πηγή;

Φυσικά, οι Βιβλικοί λόγιοι ξέρουν ότι δεν προέρχονται όλα τα θαυματουργικά σημεία από τον Θεό. Το Dictionnaire de la Bible, που εξέδωσε ο Φ. Βιγκουρού, αφού παραθέτει τα θαύματα που επιτέλεσαν οι Αιγύπτιοι μάγοι μπροστά στον Φαραώ και στον Μωυσή, αναφέρει ότι «στις τελευταίες μέρες, ψευδοπροφήτες και ψευδόχριστοι, όλοι αντιπρόσωποι του Διαβόλου, θα κάνουν πολλά θαύματα και θα φτάσουν να παραπλανήσουν τους ίδιους τους πιστούς μαθητές του Ιησού Χριστού, αν αυτό είναι δυνατό».—Ματθαίος 24:24· Έξοδος 7:8-13.

Αλλά τι μπορούμε να πούμε αν, όπως συνέβηκε στην περίπτωση της Φατίμα, η οπτασία καλεί το ανθρώπινο γένος να μετανοήσει και ζητάει από τους πιστούς να προσεύχονται για τη μεταστροφή των αμαρτωλών; Είναι ενδιαφέρον ότι ένα βιβλίο που είναι υπέρ των οπτασιών, και το οποίο έχει τίτλο Fàtima—Merveille du XX^e siècle (Φατίμα—Το Θαύμα του 20ού Αιώνα), παραθέτει τα λόγια του ιερέα, που ήταν τότε στη Φατίμα, ο οποίος εξέφρασε τις αμφιβολίες του για την προέλευση αυτών των μηνυμάτων παρά το περιεχόμενό τους. Αυτός δήλωσε: «Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι δαιμονικό τέχνασμα». Πράγματι, η Αγία Γραφή δείχνει ότι «ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» και «οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης». (2 Κορινθίους 11:14, 15) Άρα λοιπόν, ένα αληθοφανές μήνυμα δεν είναι απόδειξη για το ότι μια οπτασία προέρχεται πραγματικά από τον Θεό.

Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγει επίσης και το [Καθολικό] Dictionnaire historique de la Bible, του Καλμέτ, το οποίο δηλώνει: «Τα θαύματα και τα θαυμαστά πράγματα δεν είναι πάντοτε σίγουρο σημείο για το ότι εκείνοι που τα κάνουν είναι άγιοι ή για το ότι η δοξασία που προβάλλουν είναι σωστή, ούτε είναι σίγουρη μαρτυρία για το ότι αυτοί που είδαν το όραμα έχουν λάβει ιερή αποστολή».

Σε αντίθεση μ’ αυτά, ο Χριστός έκανε πολλά θαύματα όσο ήταν στη γη. Ποιος ήταν ο σκοπός του και πώς μας βοηθούν αυτά να κατανοήσουμε τη φύση των σημερινών θαυμάτων και θαυμαστών πραγμάτων; Αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν στο επόμενο άρθρο.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 6]

9 Δεκεμβρίου 1531.

Ένας Ινδιάνος του Μεξικού, ονόματι Χουάν Ντιέγκο, πήγαινε βιαστικά στην Πόλη του Μεξικού για να παρακολουθήσει τη Λειτουργία. Στο δρόμο συνάντησε μια κυρία που τον έστειλε να ζητήσει από τον επίσκοπο της Πόλης του Μεξικού να χτίσει μια εκκλησία ακριβώς στο μέρος που στεκόταν εκείνη. Ο επίσκοπος αντιμετώπισε με κάποιο δισταγμό το μήνυμα του Ινδιάνου.

Αργότερα, σε μια άλλη οπτασία αυτή αυτοσυστήθηκε ως η μητέρα του αληθινού Θεού, και λίγο μετά ως «Αγία Μαρία της Γουαδαλούπης». Για να δώσει στον Χουάν Ντιέγκο κάποιο σημείο, του είπε να μαζέψει μερικά τριαντάφυλλα, παρ’ όλο που δεν ήταν ούτε η κατάλληλη εποχή ούτε το κατάλληλο μέρος γι’ αυτά τα λουλούδια. Εντούτοις, εκείνος βρήκε μερικά και τα τύλιξε στο μανδύα του. Τη στιγμή που τα παρουσίαζε στον επίσκοπο, εμφανίστηκε στο μανδύα του μια μορφή της «Παρθένου» σε κανονικές ανθρώπινες διαστάσεις.

Μια αναπαράσταση αυτής της σκηνής υπάρχει σήμερα στη Βασιλική της Γουαδαλούπης, κοντά στην Πόλη του Μεξικού.

[Εικόνα]

Γουαδαλούπη

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 7]

11 Φεβρουαρίου 1858.

Ένα 14χρονο κορίτσι από τη Γαλλία, που ονομαζόταν Μπερναντέτ Σουμπιρού, η αδελφή της και μια φίλη μάζευαν ξύλα για τη φωτιά κοντά στη Λουρντ, μια πόλη στη νοτιοδυτική Γαλλία κοντά στα ισπανικά σύνορα. Καθώς η Μπερναντέτ ετοιμαζόταν να διασχίσει ένα ρυάκι, εμφανίστηκε σ’ αυτήν μια «κυρία» σε κάποια σπηλιά. Σε άλλες περιπτώσεις, η ίδια «κυρία» ζήτησε να χτιστεί ένα παρεκκλήσι σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο και κάλεσε όλο το ανθρώπινο γένος να μετανοήσει.

Σε μια άλλη οπτασία, η Μπερναντέτ άκουσε την «κυρία» να λέει στην τοπική διάλεκτο: «Είμαι η Άσπιλη Σύλληψη». Μόνη απέναντι σε κοινωνικές, ακόμα και σε θρησκευτικές αρχές, η Μπερναντέτ Σουμπιρού υποστήριζε ότι οι δηλώσεις της ήταν αληθινές. Τελικά, η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε επίσημα τις οπτασίες της «Παρθένου». Ως αποτέλεσμα η Λουρντ έγινε τόπος λατρείας.

[Εικόνα]

Λουρντ

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 8]

13 Μαΐου 1917.

Ένας νεαρός βοσκός και δυο βοσκοπούλες φύλαγαν τα κοπάδια τους στη Φατίμα, στην κεντρική Πορτογαλία, όπου για πρώτη τους φορά είδαν την οπτασία της «Παρθένου». Στη διάρκεια μιας μετέπειτα οπτασίας, οι άνθρωποι έσπευσαν να πάνε στο μέρος εκείνο, ελπίζοντας να λάβουν κάποιο σημείο. Ισχυρίστηκαν ότι είδαν τον ήλιο να χορεύει στον ουρανό και μετά να πέφτει στη γη.

Επίσης, τα παιδιά έλαβαν «μυστικά». Είδαν ένα όραμα του άδη, με τους αμαρτωλούς να υποφέρουν φρικτά μέσα σε τρομερές φλόγες. Επιπρόσθετα, η «Παρθένος» ζήτησε να αφιερωθεί στην «άσπιλη καρδιά» της και η Ρωσία. Μετέπειτα πάπες εκπλήρωσαν την επιθυμία της. Ένα τελευταίο «μυστικό» φυλάσσεται από τα ανώτερα κλιμάκια της Καθολικής Εκκλησίας, που αρνούνται να το κάνουν γνωστό στο κοινό προς το παρόν.

[Εικόνα]

Φατίμα