1914—Προσδοκίες και Πραγματικότητα

Το 1876, ο Κ. Τ. Ρώσσελ έγραψε το πρώτο από τα πολλά άρθρα στο οποίο δήλωνε ότι το έτος 1914 θα ήταν το τέλος των Καιρών των Εθνών τους οποίους ανέφερε ο Ιησούς Χριστός. (Λουκ. 21:24) Στο δεύτερο τόμο της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος, που εκδόθηκε το 1889, ο αδελφός Ρώσσελ παρουσίασε με λογικό τρόπο λεπτομέρειες που θα έδιναν τη δυνατότητα στους αναγνώστες να δουν τη Γραφική βάση των λεγομένων και να τα ελέγξουν οι ίδιοι. Τις σχεδόν τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν ως το 1914, οι Σπουδαστές της Γραφής διένειμαν εκατομμύρια αντίτυπα εντύπων που επικέντρωναν την προσοχή στο τέλος των Καιρών των Εθνών. Μερικά άλλα θρησκευτικά έντυπα σχολίασαν τη Βιβλική χρονολόγηση που έστρεφε την προσοχή στο έτος 1914, αλλά ποια ομάδα, εκτός από τους Σπουδαστές της Γραφής, έδωσε σε αυτό το έτος συνεχή διεθνή δημοσιότητα, και ποιας άλλης ομάδας τα μέλη έζησαν με τρόπο που να δείχνει ότι πίστευαν πως θα τελείωναν οι Καιροί των Εθνών εκείνο το έτος;

Καθώς πλησίαζε το 1914, οι προσδοκίες μεγάλωναν. Τι θα σήμαινε αυτό το έτος; Στη Μηνιαία Έκδοση των Σπουδαστών της Γραφής (The Bible Students Monthly, Τόμος VI, Αρ. 1, που εκδόθηκε στις αρχές του 1914), ο αδελφός Ρώσσελ έγραψε: «Αν έχουμε την ορθή χρονολογία και χρονολόγηση, οι Καιροί των Εθνών θα τελειώσουν αυτό το έτος—το 1914. Τι σημαίνει αυτό; Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα. Προσδοκούμε να αρχίσει η ενεργός διακυβέρνηση του Μεσσία τον καιρό περίπου που θα πάψει η παραχώρηση ισχύος στους Εθνικούς. Προσδοκούμε, σωστά ή λάθος, να γίνουν θαυμαστές εκδηλώσεις των Θεϊκών κρίσεων εναντίον κάθε αδικίας και ότι αυτό θα σημάνει την κατάλυση πολλών θεσμών του παρόντος καιρού, αν όχι όλων». Τόνισε ότι δεν ανέμενε το «τέλος του κόσμου» το 1914 και ότι η γη μένει για πάντα, αλλά ότι η παρούσα τάξη πραγμάτων, της οποίας άρχοντας είναι ο Σατανάς, πρόκειται να παρέλθει.

Στο τεύχος της 15ης Οκτωβρίου 1913 (στην αγγλική), η Σκοπιά είχε δηλώσει: «Με βάση τον καλύτερο χρονολογικό υπολογισμό τον οποίο έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε, είναι περίπου εκείνος ο καιρός—είτε ο Οκτώβριος του 1914 είτε αργότερα. Χωρίς να είμαστε απόλυτοι, αναμένουμε συγκεκριμένα γεγονότα: (1) Τον τερματισμό των Καιρών των Εθνών—της υπεροχής των Εθνικών στον κόσμο—και (2) Την έναρξη της Μεσσιανικής Βασιλείας στον κόσμο».

Πώς θα γίνονταν όλα αυτά; Φαινόταν λογικό στους Σπουδαστές της Γραφής τότε να περικλείεται σε αυτά τα γεγονότα και η ενδόξαση όλων εκείνων που είχε εκλέξει ο Θεός για να συμμετάσχουν στην ουράνια Βασιλεία με τον Χριστό και οι οποίοι βρίσκονταν ακόμα στη γη. Αλλά πώς ένιωσαν όταν δεν συνέβη κάτι τέτοιο το 1914; Η Σκοπιά 15 Απριλίου 1916 (στην αγγλική) δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι οι χρονολογίες έχουν αποδειχτεί απολύτως ορθές. Πιστεύουμε ότι οι Καιροί των Εθνών έχουν λήξει». Όμως, πρόσθεσε με ειλικρίνεια: «Ο Κύριος δεν είπε ότι η Εκκλησία θα δοξαζόταν όλη το 1914. Απλώς εμείς το υποθέσαμε αυτό και προφανώς κάναμε λάθος».

Σε αυτό θύμιζαν τους αποστόλους του Ιησού. Οι απόστολοι γνώριζαν και νόμιζαν πως πίστευαν τις προφητείες αναφορικά με τη Βασιλεία του Θεού. Αλλά σε διάφορες περιπτώσεις είχαν εσφαλμένες προσδοκίες ως προς το πώς και το πότε θα εκπληρώνονταν εκείνες οι προφητείες. Αυτό οδήγησε μερικούς σε απογοήτευση.—Λουκ. 19:11· 24:19-24· Πράξ. 1:6.

Όταν πέρασε ο Οκτώβριος του 1914 χωρίς να λάβει χώρα η αναμενόμενη μεταλλαγή σε ουράνια ζωή, ο αδελφός Ρώσσελ κατάλαβε ότι θα επερχόταν σοβαρή διερεύνηση καρδιών. Στη Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1914 (στην αγγλική), έγραψε: «Ας θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας. Οι Απόστολοι πέρασαν έναν παρόμοιο καιρό στο διάστημα που μεσολάβησε από το θάνατο του Κυρίου μας ως την Πεντηκοστή. Αφού αναστήθηκε ο Κύριός μας, εμφανίστηκε λίγες φορές στους μαθητές Του και μετά δεν Τον ξαναείδαν επί πολλές μέρες. Τότε αποθαρρύνθηκαν και είπαν: ‘Δεν έχει νόημα να περιμένουμε’· ‘Εγώ πάω για ψάρεμα’, είπε ένας. Δυο άλλοι είπαν: ‘Θα έρθουμε και εμείς μαζί σου’. Ήταν έτοιμοι να ασχοληθούν με το επαγγελματικό ψάρεμα και να αφήσουν το έργο ψαρέματος ανθρώπων. Αυτός ήταν καιρός δοκιμασίας για τους μαθητές. Έτσι και τώρα. Αν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που θα έκανε κάποιον να φύγει μακριά από τον Κύριο και την Αλήθεια Του και να πάψει να θυσιάζεται για την Υπόθεση του Κυρίου, τότε δεν είναι απλώς και μόνο η αγάπη του Θεού στην καρδιά εκείνο που του ενέπνευσε ενδιαφέρον για τον Κύριο, αλλά κάτι άλλο· πιθανώς η ελπίδα ότι ο καιρός ήταν σύντομος· η καθιέρωση ήταν μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα».

Αυτό προφανώς αλήθευε στην περίπτωση μερικών. Οι σκέψεις τους και οι επιθυμίες τους είχαν προσηλωθεί κυρίως στην προοπτική να μεταλλαχτούν σε αιώνια ζωή. Όταν αυτό δεν συνέβη τον καιρό που περίμεναν, έπαψαν να αντιλαμβάνονται τη σημασία των εκπληκτικών πραγμάτων που όντως έλαβαν χώρα το 1914. Παρέβλεψαν όλες τις πολύτιμες αλήθειες που είχαν μάθει από το Λόγο του Θεού και άρχισαν να χλευάζουν τους ανθρώπους που τους είχαν βοηθήσει να τις μάθουν.

Ταπεινά, οι Σπουδαστές της Γραφής εξέτασαν πάλι τις Γραφές, για να αφήσουν το Λόγο του Θεού να διορθώσει την άποψή τους. Η πεποίθησή τους ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει το 1914 δεν άλλαξε. Σταδιακά άρχισαν να κατανοούν σαφέστερα τον τρόπο έναρξης της Μεσσιανικής Βασιλείας—ότι εγκαθιδρύθηκε στον ουρανό όταν ο Ιεχωβά έδωσε εξουσία στον Ιησού Χριστό, τον Γιο του· επίσης, ότι αυτό δεν χρειαζόταν να περιμένει μέχρι να αναστηθούν σε ουράνια ζωή οι συγκληρονόμοι του Ιησού, αλλά ότι εκείνοι θα δοξάζονταν μαζί του αργότερα. Επιπρόσθετα, κατανόησαν ότι η επέκταση της επιρροής της Βασιλείας δεν απαιτούσε να αναστηθούν πρώτα οι πιστοί προφήτες της παλιάς εποχής, αλλά ότι ο Βασιλιάς θα χρησιμοποιούσε όσιους Χριστιανούς που ζουν τώρα ως εκπροσώπους του οι οποίοι θα πρόσφεραν στους ανθρώπους όλων των εθνών την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα ως επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας.

Καθώς αυτή η μεγαλειώδης εικόνα σχηματιζόταν μπροστά στα μάτια τους, προέκυψαν και άλλες δοκιμασίες και κοσκίνισμα. Αλλά εκείνοι οι οποίοι αγαπούσαν αληθινά τον Ιεχωβά και χαίρονταν να τον υπηρετούν ήταν πολύ ευγνώμονες για τα προνόμια υπηρεσίας που ανοίγονταν σε αυτούς.—Αποκ. 3:7, 8.

Ένας από αυτούς ήταν ο Α. Χ. Μακμίλαν. Ο ίδιος έγραψε αργότερα: «Μολονότι οι προσδοκίες που είχαμε να πάμε στον ουρανό δεν εκπληρώθηκαν το 1914, το έτος εκείνο είδε όντως το τέλος των Καιρών των Εθνών . . . Δεν στενοχωρηθήκαμε ιδιαίτερα για το ότι δεν συνέβησαν όλα όπως ακριβώς αναμέναμε, επειδή ήμασταν πολύ απασχολημένοι με το έργο το σχετικό με το Φωτόδραμα και με τα προβλήματα που προξένησε ο πόλεμος». Ο ίδιος συνέχισε να είναι δραστήριος στην υπηρεσία του Ιεχωβά και είχε τη μεγάλη χαρά να δει τον αριθμό των διαγγελέων της Βασιλείας να αυξάνει ξεπερνώντας κατά πολύ το ένα εκατομμύριο στη διάρκεια της ζωής του.

Αναλογιζόμενος τις εμπειρίες που είχε κατά τη διάρκεια των 66 ετών της συνταύτισής του με την οργάνωση, είπε: «Έχω δει να επέρχονται πολλές σοβαρές δοκιμασίες πάνω στην οργάνωση και δοκιμές της πίστης εκείνων που ήταν σε αυτήν. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, αυτή επέζησε και εξακολούθησε να ανθεί». Όσον αφορά τις αλλαγές που έγιναν στην κατανόηση με το πέρασμα του καιρού, ο ίδιος πρόσθεσε: «Οι θεμελιώδεις αλήθειες που μάθαμε από τις Γραφές παρέμεναν οι ίδιες. Έμαθα λοιπόν ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να συνεχίζουμε να ερευνούμε το Λόγο του Θεού για περισσότερη διαφώτιση. Οποιεσδήποτε προσαρμογές και αν χρειάζεται να κάνουμε στις απόψεις μας από καιρό σε καιρό, αυτό δεν αλλάζει τη φιλάγαθη προμήθεια του λύτρου και την υπόσχεση του Θεού για αιώνια ζωή».

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 634]

Κ. Τζ. Γούντγουορθ

Σε κάποιον που εγκατέλειψε την υπηρεσία του Ιεχωβά επειδή οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού δεν πήγαν στον ουρανό το 1914, ο Κ. Τζ. Γούντγουορθ έγραψε τα εξής:

«Πριν από είκοσι χρόνια εσύ και εγώ πιστεύαμε στο νηπιοβαφτισμό· στο Θεϊκό δικαίωμα του κλήρου να κάνει αυτό το βάφτισμα· ότι το βάφτισμα είναι απαραίτητο για να αποφύγει κανείς τα αιώνια βάσανα· ότι ο Θεός είναι αγάπη· ότι ο Θεός δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί δισεκατομμύρια υπάρξεις καθ’ ομοίωσή Του οι οποίες θα περάσουν τους ατελεύτητους αιώνες της αιωνιότητας μέσα σε αποπνικτικούς ατμούς από καιόμενο θειάφι, εκλιπαρώντας μάταια να τους δοθεί μια στάλα νερό για να απαλύνει το βάσανό τους . . .

»Πιστεύαμε ότι μετά το θάνατό του ο άνθρωπος ζει· πιστεύαμε ότι ο Ιησούς Χριστός δεν πέθανε ποτέ· ότι δεν ήταν δυνατόν να πεθάνει· ότι δεν καταβλήθηκε ποτέ κάποιο Λύτρο ούτε και πρόκειται να καταβληθεί ποτέ· ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς ο Γιος Του είναι ένα και το αυτό πρόσωπο· ότι ο Χριστός ήταν ο Πατέρας του εαυτού Του· ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιος του εαυτού Του· ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο· ότι ένα συν ένα συν ένα κάνουν ένα· ότι όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στο σταυρό και είπε ‘Θεέ Μου, Θεέ Μου, γιατί Με Εγκατέλειψες’ απλώς μιλούσε στον εαυτό Του· . . . ότι τα παρόντα βασίλεια είναι μέρος της Βασιλείας του Χριστού· ότι ο Διάβολος είναι κάπου πολύ μακριά σε μια ανεξιχνίαστη Κόλαση, και όχι ότι ασκεί εξουσία επί των βασιλείων αυτής εδώ της γης . . .

»Αινώ τον Θεό για τη μέρα που έφερε την Παρούσα Αλήθεια στην πόρτα μου. Ήταν τόσο εξυγιαντική, τόσο αναζωογονητική για τη διάνοια και την καρδιά, ώστε άφησα αμέσως τα παχιά και κούφια λόγια του παρελθόντος και χρησιμοποιήθηκα από τον Θεό για να ανοίξω και τα δικά σου τυφλωμένα μάτια. Μαζί βρήκαμε χαρά στην Αλήθεια, εργαστήκαμε ώμο προς ώμο επί δεκαπέντε χρόνια. Ο Κύριος σε τίμησε πολύ χρησιμοποιώντας σε για να μιλάς για λογαριασμό του· ποτέ μου δεν γνώρισα κάποιον άλλον που να μπορεί να κάνει τις ανοησίες της Βαβυλώνας να φαίνονται τόσο γελοίες. Στην επιστολή σου ρωτάς: ‘Τι θα γίνει στη συνέχεια;’ Αχ, εδώ είναι το λυπηρό! Αυτό που έγινε στη συνέχεια είναι ότι επέτρεψες στην καρδιά σου να πικραθεί με εκείνον του οποίου οι κόποι αγάπης και του οποίου η Άνωθεν ευλογία έφεραν την Αλήθεια τόσο στη δική σου όσο και στη δική μου καρδιά. Έφυγες και πήρες αρκετά από τα πρόβατα μαζί σου. . . .

»Ίσως να σου φαίνομαι γελοίος επειδή δεν πήγα στον Ουρανό την 1η Οκτωβρίου 1914, αλλά εσύ δεν φαίνεσαι γελοίος σε εμένα—σίγουρα όχι!

»Τώρα που δέκα από τα μεγαλύτερα κράτη της γης πνέουν τα λοίσθια, μου φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα άκαιρη στιγμή να θέλεις να γελοιοποιείς αυτόν τον άνθρωπο, τον μόνο που επί σαράντα χρόνια δίδασκε ότι οι Καιροί των Εθνών θα τελείωναν το 1914».

Η πίστη του αδελφού Γούντγουορθ δεν κλονίστηκε όταν τα γεγονότα του 1914 δεν εξελίχτηκαν όπως αναμενόταν. Συνειδητοποίησε απλώς ότι υπήρχαν πολλά πράγματα που έπρεπε να μάθουν ακόμα. Επειδή είχε εμπιστοσύνη στο σκοπό του Θεού, έμεινε εννιά μήνες στη φυλακή το έτος 1918-1919. Αργότερα υπηρέτησε ως εκδότης των περιοδικών «Ο Χρυσούς Αιών» και «Παρηγορία». Έμεινε σταθερός στην πίστη και όσιος στην οργάνωση του Ιεχωβά ωσότου πέθανε το 1951, σε ηλικία 81 ετών.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 637]

Α. Χ. Μακμίλαν

«Έχω δει πόσο σοφό είναι να αναμένουμε υπομονετικά να διευκρινίσει ο Ιεχωβά την κατανόησή μας για Γραφικά πράγματα, αντί να μας αναστατώνει μια καινούρια σκέψη. Μερικές φορές οι προσδοκίες μας για μια συγκεκριμένη χρονολογία υπερέβαιναν αυτά που δικαιολογούσαν οι Γραφές. Όταν εκείνες οι προσδοκίες δεν εκπληρώνονταν, αυτό δεν μετέβαλλε τους σκοπούς του Θεού».