Οι Κάτοικοι της Βενεζουέλας Μαθαίνουν να Εμπιστεύονται στον Ιεχωβά

«ΧΡΟΝΙΑ Αφθονίας»—έτσι θυμούνται οι περισσότεροι κάτοικοι της Βενεζουέλας την περίοδο μετά το 1976. Εκείνο το έτος, η κυβέρνηση εθνικοποίησε όλες τις ξένες εταιρίες πετρελαίου στη Βενεζουέλα, και η οικονομία της χώρας γνώρισε απότομη άνοδο. Σε ένδειξη της πρωτόγνωρης υλικής αφθονίας, πολυάριθμα οικοδομικά προγράμματα άρχισαν να εμφανίζονται σε όλη τη χώρα. Τα ψηλότερα κτίρια της χώρας, τα Παρκ Σέντραλ Τάουερς, χτίστηκαν στο Καράκας, την πρωτεύουσα. Φαινόταν ότι οι άνθρωποι είχαν κάθε λόγο να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στην ευημερία που επικρατούσε.

Σήμερα όμως, οι προοπτικές δεν είναι και τόσο λαμπρές. Μολονότι η Βενεζουέλα εξακολουθεί να είναι ένα έθνος που ευημερεί, έχει κι αυτή το μερίδιό της στα οικονομικά προβλήματα. Όλοι εδώ θυμούνται τη ‘Μαύρη Παρασκευή’, όπως ονομάζεται συνήθως η 28η Φεβρουαρίου 1983, όταν υποτιμήθηκε το μπολίβαρ, η βασική νομισματική μονάδα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το νόμισμα αποδυναμώθηκε και τα εξωτερικά χρέη άρχισαν να συσσωρεύονται. Ξαφνικά τα «Χρόνια Αφθονίας» μεταβλήθηκαν σε «Χρόνια Λιτότητας». Πολλοί απογοητεύθηκαν πικρά επειδή έστρεψαν την πεποίθηση και την εμπιστοσύνη τους σε λάθος κατεύθυνση. Σε αντίθεση με αυτούς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Βενεζουέλα έχουν μάθει να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Στο πέρασμα των χρόνων, έχουν απολαύσει συνεχή αύξηση και επέκταση.

Ανάπτυξη των Πρώτων Σπόρων της Βασιλείας

Το 1936, δυο σκαπανείς, δηλαδή ολοχρόνιοι διάκονοι, από το Τέξας των Η.Π.Α. έφεραν για πρώτη φορά σπόρους των ‘καλών νέων της Βασιλείας’ στη Βενεζουέλα. (Ματθαίος 24:14) Δέκα χρόνια αργότερα έφτασαν δυο ιεραπόστολοι—απόφοιτοι της πέμπτης τάξης της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς. Και το Σεπτέμβριο εκείνου του έτους, άνοιξε στη Βενεζουέλα ένα γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Η έκθεση εκείνου του έτους έδειχνε ότι στη Βενεζουέλα υπήρχαν συνολικά 19 διαγγελείς της Βασιλείας.

Το Νοέμβριο του 1953, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας, Ν. Ο. Νορ, και ο γραμματέας του, Μ. Τζ. Χένσελ, επισκέφθηκαν τη Βενεζουέλα στη διάρκεια μιας περιοδείας τους στη Νότια Αμερική. Σε μια συνέλευση που έγινε στο Καράκας παραβρέθηκαν εννιακόσια σαράντα δύο άτομα. Το 1977, ο αριθμός των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας στη Βενεζουέλα είχε φτάσει το ανώτατο όριο των 13.800 και πλέον. Αυτό το γεγονός έκανε απαραίτητη την οικοδόμηση ενός νέου γραφείου τμήματος στη Λα Βικτόρια, 85 χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα. Μια νέα προσθήκη κατασκευάστηκε και αφιερώθηκε το 1985. Σήμερα, υπάρχουν στη Βενεζουέλα 42.900 και πλέον ευαγγελιζόμενοι, που είναι συνταυτισμένοι με 500 περίπου εκκλησίες και ομίλους. Και υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι στη Βενεζουέλα που μαθαίνουν να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά, όπως κατέδειξε ο εξαιρετικός αριθμός των 154.881 ατόμων που παρακολούθησαν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού, το 1988.

Ένας Ποικίλος Αλλά Εύφορος Αγρός

Η Βενεζουέλα είναι μια χώρα αντιθέσεων και αυτό αντανακλάται σε εκείνους που έχουν μάθει να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά. Κατ’ αρχήν, χαρακτηριστική σ’ αυτή τη χώρα είναι η ύπαρξη πολλών μεταναστών. Έτσι, ακόμη κι ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, υπάρχουν πολλοί από την Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Αϊτή, το Τρινιδάδ, την Κούβα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, τον Ισημερινό και άλλα μέρη. Παρ’ όλα αυτά, είναι ενωμένοι με τους συντρόφους τους από τη Βενεζουέλα, καθώς εμπιστεύονται και υπηρετούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά.

Υπάρχουν επίσης πολλές τοπικές διαφορές. Ένας Ανατολίτης ψαράς από τις ανατολικές περιοχές διαφέρει αισθητά από έναν κτηνοτρόφο λιανέρο, που ζει στις νότιες πεδιάδες. Ένας βιαστικός Καρακουένιο από την πρωτεύουσα ή ένας διαχυτικός εργαζόμενος σε κάποια εταιρία πετρελαίου στο Μαρακαΐβο, τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη της χώρας, είναι εντελώς διαφορετικός από έναν αργοκίνητο Αντίνο αγρότη που ζει στα νοτιοδυτικά, όπου αρχίζει η οροσειρά των Άνδεων. Ο καθένας τους έχει τα δικά του έθιμα και τη δική του προφορά. Έτσι, μαζί με το χρώμα που προσδίδουν οι ξένοι μετανάστες, υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους πλούσια ποικιλία.

Παρ’ όλο το τόσο διαφορετικό παρελθόν τους, άνθρωποι όλων των ειδών έχουν φτάσει στο σημείο να μάθουν για τον Ιεχωβά. Ανάμεσά τους ήταν και η Μαρία Λουίζα. Είχε μπλεχτεί με τον πνευματισμό από τότε που ήταν μόλις εφτά χρονών. Καθώς μεγάλωνε, εθίστηκε στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, ζούσε ανήθικη ζωή και ήταν βυθισμένη στη λατρεία της Βενεζουελανής θεάς Μαρίας Λιόνζα.a Επειδή αηδίασε με τον τρόπο της ζωής της, έπιασε δουλειά σε μια αποστολή Καθολικών εγκαταστημένη ανάμεσα στους Ινδιάνους που ζούσαν στο δυτικό τμήμα της χώρας. Σύντομα έφτασε στο συμπέρασμα ότι η δουλειά της δεν βοηθούσε ούτε τους Ινδιάνους ούτε την ίδια. Έτσι, άρχισε να ασχολείται με τη μεταφυσική και τη μετεμψύχωση, χωρίς όμως να καταλήγει πουθενά. Τότε, η Μαρία Λουίζα δέχτηκε μια επίσκεψη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Βιβλική γνώση που απέκτησε της έδωσε την απαραίτητη δύναμη για να παλέψει ενάντια στα πονηρά πνεύματα. Τώρα θέτει την εμπιστοσύνη της στον Ιεχωβά και είναι δραστήρια διαγγελέας των καλών νέων της Βασιλείας.

Ακόμη και ανάπηρα άτομα μαθαίνουν να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Χουάν και του Κάρλος, δυο σαρκικών αδελφών. Όταν ήταν εννιά χρονών, ο Κάρλος προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και έχασε το φως του. Αργότερα, μολονότι ήταν μπλεγμένος με την Καθολική χαρισματική κίνηση, άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βαφτίστηκε το 1982 και, από το Δεκέμβριο του 1983, είναι ολοχρόνιος διάκονος. Αυτός ο σκαπανέας, μολονότι είναι τυφλός, περπατάει από τη μια μέχρι την άλλη άκρη του τομέα του, ακόμη και μόνος του αν χρειαστεί. Ωστόσο, η περίπτωση του αδελφού του, του Χουάν, είναι μια άλλη ιστορία.

Ο Χουάν έχει ύψος πάνω από 1,80 μέτρα, και στο παρελθόν ήταν άνθρωπος που έστηνε καβγάδες στους δρόμους. Κάποια μέρα τον πυροβόλησαν δυο φορές στην πλάτη. Μολονότι επέζησε, έμεινε παράλυτος από το στήθος και κάτω κι έγινε εντελώς κατάκοιτος. Όταν τον επισκέφτηκαν οι Μάρτυρες, δέχτηκε διστακτικά την προσφορά τους να μελετήσουν την Αγία Γραφή μαζί του. Οι μελέτες αναζωπύρωσαν το σεβασμό του για την Αγία Γραφή. Η ελπίδα της τέλειας ζωής στον Παράδεισο τον συγκίνησε. Όταν σταμάτησε να καπνίζει, να πίνει και να χρησιμοποιεί βρώμικη γλώσσα, όλοι οι πρώην φίλοι του τον εγκατέλειψαν, επειδή, όπως είπαν, ο Χουάν είχε γίνει «άγιος». Εκείνος όμως συνέχισε να εμπιστεύεται τον Ιεχωβά, και τελικά βαφτίστηκε.

«Το ότι είμαι καθηλωμένος στο κρεβάτι δεν με εμποδίζει να κάνω το θέλημα του Ιεχωβά», λέει ο Χουάν, «επειδή τουλάχιστον τα χέρια μου και το μυαλό μου εξακολουθούν να δουλεύουν καλά». Πώς υπηρετεί τον Ιεχωβά στην κατάσταση που βρίσκεται; «Για να εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου, όπως ομιλίες στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, μέρη στη Συνάθροιση Υπηρεσίας και ανάγνωση στην εβδομαδιαία Μελέτη της Σκοπιάς, χρησιμοποιώ το κασετόφωνό μου. Έχω το προνόμιο να οδηγώ μια από τις τοπικές Μελέτες Βιβλίου Εκκλησίας, που διεξάγεται σπίτι μου. Είμαι επίσης σε θέση να υπηρετώ ως τακτικός σκαπανέας». Πώς αισθάνεται για την όλη κατάσταση; «Είμαι πολύ ευγνώμονας στους συγγενείς μου και στους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μου, που με βοηθούν τόσο πολύ. Ελπίζω και προσεύχομαι να εξακολουθήσουμε όλοι μας να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά ώστε να μπορέσουμε να δούμε τη μέρα που ‘ο κουτσός θα πηδάει σαν ελάφι’».—Ησαΐας 35:6.

Οι Συνελεύσεις Φέρνουν Αίνο στον Ιεχωβά

Οι Μάρτυρες στη Βενεζουέλα έχτισαν πρόσφατα δυο Αίθουσες Συνελεύσεων, με σκοπό να συνεχίσουν το έργο που βοηθάει τόσο πολλούς ανθρώπους να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά. Η μια από αυτές βρίσκεται στο Κάμπο Ελίας, της Πολιτείας Γιαρακούι, στο κεντροδυτικό τμήμα της χώρας. Η άλλη, που βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα νότια του Καράκας, είναι πλήρως εξοπλισμένη με πισίνα όπου γίνεται το βάφτισμα, σύστημα κλιματισμού, καθώς και εγκαταστάσεις κουζίνας και τραπεζαρίας.

Αυτές οι αίθουσες έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση σε κοσμικά και ενδιαφερόμενα άτομα που έχουν έρθει να τις δουν. Μια ομάδα Μαρτύρων μίσθωσε τον οδηγό ενός πούλμαν για να τους μεταφέρει στο χώρο της συνέλευσης περιοχής τους. Μόλις έφτασε και είδε τον μεγάλο χώρο στάθμευσης και το ωραίο περιβάλλον, ο οδηγός σκέφτηκε ότι έπρεπε να μπει μέσα για να δει το κτίριο. «Αυτά που είδα μέσα στην Αίθουσα Συνελεύσεων ανήκαν σε άλλο κόσμο, σε άλλη διάσταση», είπε αργότερα. Η τάξη και η ενότητα τον εντυπωσίασαν τόσο πολύ ώστε άκουσε προσεκτικά όλο το πρόγραμμα. Αργότερα ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη και τώρα είναι βαφτισμένος αδελφός.

Κάποτε, είχε προγραμματιστεί να γίνει μια συνέλευση περιοχής στο Ελ Τίγκρε, μια πόλη στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. Επειδή σε αυτή την περιοχή δεν υπήρχε Αίθουσα Συνελεύσεων, νοικιάστηκε ένας τοπικός χώρος. Ωστόσο, σε εκείνη την πόλη και στις ίδιες ημερομηνίες, θα γιορταζόταν κάποιο καρναβάλι, πράγμα που οι αδελφοί αγνοούσαν. Όταν οι τοπικές αρχές ήρθαν να στήσουν μια εξέδρα για την ορχήστρα πολύ κοντά στο χώρο της συνέλευσης, οι Μάρτυρες παρακάλεσαν τους διοργανωτές του καρναβαλιού να βάλουν την εξέδρα κάπου αλλού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κάνοντας μια τελευταία προσπάθεια, κάποιος Μάρτυρας είπε στους επικεφαλής: «Σας παρακαλούμε να έχετε υπόψη σας ότι πάτε γυρεύοντας για φασαρίες με τον Ιεχωβά». Ακούγοντάς το αυτό, ένας που ήταν επικεφαλής απάντησε: «Όχι, όχι, δεν θέλω να έχω φασαρίες με τον Ιεχωβά!» Η γιορτή του καρναβαλιού μεταφέρθηκε σε κάποιο χώρο μακριά από εκεί που θα γινόταν η συνέλευση περιοχής.

Σε μια άλλη συνέλευση, ο σύζυγος μιας αδελφής, ένας άνθρωπος που έκανε σταδιοδρομία στην πολιτική, ήρθε να διαπιστώσει μήπως η γυναίκα του είχε δεσμό με κάποιον εκεί. Η ποιότητα των ομιλιών που εκφωνούνταν τον κατέπληξε. «Αν μπορούσα να μιλάω όπως αυτός ο άντρας, θα πήγαινα στ’ αλήθεια μπροστά ως πολιτικός», είπε στη γυναίκα του. Ύστερα από το τέλος του προγράμματος πλησίασε έναν από τους πρεσβυτέρους και ζήτησε να του δείξουν πώς μπορούσε να βελτιώσει τις ικανότητές του ως δημόσιος ομιλητής—αυτό μόνο. «Μην περιμένετε ότι εγώ θα πηγαίνω με την τσάντα από πόρτα σε πόρτα», προειδοποίησε. Άρχισε να διεξάγεται μια Γραφική μελέτη, και σύντομα αυτός ο άντρας άλλαξε γνώμη—ήθελε να πηγαίνει με την τσάντα από πόρτα σε πόρτα και να κηρύττει τα καλά νέα! Παραιτήθηκε από την πολιτική, βαφτίστηκε, και τώρα αυτός και η οικογένειά του θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά.

Ανοίγεται ο Δρόμος για Περαιτέρω Επέκταση

Στη διάρκεια μιας επίσκεψης του Λ. Α. Σουίγκλ, μέλους του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ένα πλήθος 63.580 ατόμων συγκεντρώθηκε στην αρένα ταυρομαχιών Πλάζα Μονουμεντάλ της Βαλένσια. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν ταξιδέψει όλη τη νύχτα με λεωφορείο. Όλοι οι παρόντες ενθαρρύνθηκαν πολύ όταν άκουσαν τον αδελφό Σουίγκλ να τους λέει: «Δεν είστε πια μικρό τμήμα. Τώρα είστε τμήμα μεσαίου μεγέθους. Και όπως φαίνεται, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα ανήκετε στην ομάδα των χωρών με 100.000 ευαγγελιζομένους!»

Γίνονται σχέδια για επέκταση του γραφείου τμήματος στη Λα Βικτόρια ώστε να παρασχεθεί φροντίδα για τη θαυμάσια αύξηση. Ναι, οι άνθρωποι στη Βενεζουέλα μαθαίνουν, κατά χιλιάδες, να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά.

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτες/Εικόνα στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Μαρακαΐβο

ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΑΝΔΕΩΝ

Κάμπο Ελίας

Βαλένσια

Λα Βικτόρια

Καράκας

Ελ Τίγκρε

ΚΟΛΟΜΒΙΑ

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΓΟΥΙΑΝΑ

600 χλμ.

400 μίλ.

[Εικόνες στη σελίδα 24]

Εξωτερική και εσωτερική άποψη της Αίθουσας Συνελεύσεων στο Κούα