• Πώς Ήρθε σε Ύπαρξη το Σύμπαν Μας;—Το Αμφιλεγόμενο Ζήτημα
    Υπάρχει Δημιουργός που Ενδιαφέρεται για Εσάς;

    • b Το 1995, οι επιστήμονες πρόσεξαν την παράξενη συμπεριφορά του πιο μακρινού άστρου (SN 1995K) που παρατηρήθηκε ποτέ, καθώς εξερράγη μέσα στο γαλαξία του. Όπως και οι σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες) γειτονικών γαλαξιών, αυτό το άστρο έγινε εξαιρετικά λαμπρό και κατόπιν έσβησε σιγά-σιγά, κάτι που διήρκεσε, όμως, περισσότερο από ό,τι σε κάθε άλλη περίπτωση η οποία είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν. Το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist) το κατέγραψε αυτό με μια γραφική παράσταση και εξήγησε: «Η καμπύλη του φωτός . . . εκτείνεται ως προς τον άξονα του χρόνου ακριβώς όσο θα αναμέναμε αν ο γαλαξίας απομακρυνόταν από εμάς με τη μισή σχεδόν ταχύτητα του φωτός». Το συμπέρασμα; Αυτή είναι «η καλύτερη απόδειξη που έχουμε ως τώρα ότι το Σύμπαν πράγματι διαστέλλεται».

  • Πώς Ήρθε σε Ύπαρξη το Σύμπαν Μας;—Το Αμφιλεγόμενο Ζήτημα
    Υπάρχει Δημιουργός που Ενδιαφέρεται για Εσάς;

    • Οι Αποδείξεις Υποδεικνύουν μια Αρχή

      Όλα τα μεμονωμένα άστρα που βλέπετε ανήκουν στο δικό μας Γαλαξία. Μέχρι τη δεκαετία του 1920, επικρατούσε η άποψη ότι αυτός ο γαλαξίας ήταν ο μοναδικός που υπάρχει. Αλλά θα γνωρίζετε προφανώς ότι η παρατήρηση με μεγαλύτερα τηλεσκόπια απέδειξε αργότερα πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το σύμπαν μας περιέχει τουλάχιστον 50.000.000.000 γαλαξίες. Δεν εννοούμε 50 δισεκατομμύρια άστρα—αλλά τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας από τους οποίους έχει δισεκατομμύρια άστρα σαν τον ήλιο μας. Εντούτοις, εκείνο που ανέτρεψε τις αντιλήψεις των επιστημόνων στη δεκαετία του 1920 δεν ήταν ο τρομακτικός αριθμός τεράστιων γαλαξιών. Ήταν το ότι όλοι οι γαλαξίες κινούνται.

      Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα αξιοσημείωτο γεγονός: Όταν διοχέτευαν το γαλαξιακό φως μέσα από ένα πρίσμα, το μήκος κύματος αυτού του φωτός μεγάλωνε, πράγμα που έδειχνε πως υπήρχε απομάκρυνση από εμάς με μεγάλη ταχύτητα. Όσο πιο μακριά βρισκόταν ένας γαλαξίας τόσο ταχύτερα φαινόταν να απομακρύνεται. Αυτό υποδεικνύει ότι το σύμπαν διαστέλλεται!b

      Ακόμη και αν δεν είμαστε ούτε επαγγελματίες ούτε ερασιτέχνες αστρονόμοι, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η αντίληψη περί διαστολής του σύμπαντος θα μπορούσε να έχει μεγάλη σημασία για το παρελθόν μας—ίσως δε και για το μέλλον μας προσωπικά. Κάτι θα πρέπει να ξεκίνησε τη διαδικασία αυτή—μια δύναμη αρκετά ισχυρή ώστε να υπερνικήσει την τεράστια βαρύτητα ολόκληρου του σύμπαντος. Θα ήταν εύλογο να ρωτήσετε: “Ποια θα μπορούσε να είναι η πηγή τέτοιας δυναμικής ενέργειας;”

      Μολονότι οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι το σύμπαν, κατά τη γέννησή του, είχε πολύ μικρό μέγεθος και πολύ μεγάλη πυκνότητα (κατάσταση που ονομάζεται μοναδικότητα), δεν μπορούμε να αποφύγουμε το εξής βασικό ζήτημα: «Αν σε κάποια χρονική στιγμή του παρελθόντος το Σύμπαν βρισκόταν περίπου σε κατάσταση μοναδικότητας, δηλαδή είχε απειροελάχιστο μέγεθος και άπειρη πυκνότητα, τότε πρέπει να ρωτήσουμε τι υπήρχε πριν από αυτό και τι υπήρχε έξω από το Σύμπαν. . . . Είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της Αρχής».—Σερ Μπέρναρντ Λόβελ.

      Αυτό προϋποθέτει κάτι περισσότερο από την ύπαρξη μιας πηγής τεράστιας ενέργειας. Απαιτείται, επίσης, προνοητικότητα και νοημοσύνη, επειδή ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος φαίνεται καθορισμένος με απόλυτη ακρίβεια. «Αν η ταχύτητα διαστολής του Σύμπαντος ήταν μεγαλύτερη κατά ένα τρισεκατομμυριοστό της πραγματικής», είπε ο Λόβελ, «τότε όλη η ύλη του Σύμπαντος θα είχε διασκορπιστεί ως τώρα. . . . Και αν ήταν κατά ένα τρισεκατομμυριοστό μικρότερη, τότε οι βαρυτικές δυνάμεις θα είχαν προκαλέσει την κατάρρευση του Σύμπαντος περίπου μέσα στα πρώτα χίλια εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του. Και πάλι, δεν θα υπήρχαν ούτε μακρόβια άστρα ούτε ζωή».