Άλλες σημαντικές εμπορικές πόλεις ήταν η Αθήνα

Στην Αθήνα η έμφαση επικεντρώθηκε με τον καιρό στη λογοτεχνία, στα μαθηματικά και στις τέχνες. Ένας έμπιστος δούλος, καλούμενος παιδαγωγός, συνόδευε το παιδί στο σχολείο, όπου η εκπαίδευση άρχιζε από την ηλικία των έξι ετών. (Προσέξτε πώς ο Παύλος παραβάλλει το Μωσαϊκό Νόμο με “παιδαγωγό” στα εδ. Γα 3:23-25· βλέπε ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ.) Η ποίηση ήταν πολύ δημοφιλής στην Αθήνα και αναμενόταν από τους μαθητές να αποστηθίζουν πολλά ποιήματα. Αν και ο Παύλος είχε εκπαιδευτεί στην Ταρσό της Κιλικίας, χρησιμοποίησε ένα σύντομο ποιητικό απόσπασμα για να μεταδώσει το άγγελμά του στην Αθήνα. (Πρ 17:22, 28) Δημοφιλές ήταν και το θέατρο, τόσο οι τραγωδίες όσο και οι κωμωδίες.

Η φιλοσοφία θεωρούνταν πολύ σημαντική στην Αθήνα και, με τον καιρό, σε όλη την Ελλάδα. Μια από τις κυριότερες φιλοσοφικές ομάδες ήταν οι Σοφιστές, οι οποίοι διατείνονταν ότι η αλήθεια είναι κάτι το υποκειμενικό, άποψη (παρόμοια με αυτήν των Ινδουιστών) την οποία αντέκρουαν διάσημοι φιλόσοφοι όπως ο Σωκράτης, ο μαθητής του ο Πλάτων και ο μαθητής του Πλάτωνα ο Αριστοτέλης. Άλλα φιλοσοφικά ρεύματα πραγματεύονταν το ζήτημα του ποια είναι η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας. Οι Στωικοί διατείνονταν ότι η ευτυχία έγκειται στο να ζει κάποιος σύμφωνα με τη λογική και ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχει σημασία. Οι Επικούρειοι πίστευαν ότι η ηδονή είναι η αληθινή πηγή της ευτυχίας. (Αντιπαράβαλε τη δήλωση του Παύλου στους Κορινθίους στο εδ. 1Κο 15:32.) Σε αυτές τις τελευταίες δύο σχολές ανήκαν κάποιοι από τους φιλοσόφους που έπιασαν συζήτηση με τον Παύλο στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να τον οδηγήσουν στον Άρειο Πάγο για να ακούσουν τι είχε να πει. (Πρ 17:18, 19) Μια άλλη σχολή φιλοσοφίας ήταν αυτή των Σκεπτικών οι οποίοι διατείνονταν ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει σημασία στη ζωή.