ΓΙΑ ποιο λόγο δεν δέχτηκαν τον Ιησού ως τον Μεσσία πολλοί Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα; Ένας αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει: «Αφού μπήκε [ο Ιησούς] στο ναό, οι πρωθιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού τον πλησίασαν ενώ δίδασκε και είπαν: “Με ποια εξουσία κάνεις αυτά τα πράγματα; Και ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;”» (Ματθαίος 21:23) Κατά την άποψή τους, ο Παντοδύναμος είχε δώσει στο Ιουδαϊκό έθνος την Τορά (το Νόμο), και αυτή έδινε σε ορισμένους άντρες θεόδοτη εξουσία. Είχε ο Ιησούς τέτοια εξουσία;

Ο Ιησούς έδειχνε ύψιστο σεβασμό για την Τορά και για εκείνους στους οποίους αυτή παραχωρούσε γνήσια εξουσία. (Ματθαίος 5:17-20· Λουκάς 5:14· 17:14) Αλλά συχνά κατήγγελλε αυτούς που παραβίαζαν τις εντολές του Θεού. (Ματθαίος 15:3-9· 23:2-28) Τέτοιοι άντρες ακολουθούσαν παραδόσεις οι οποίες έγιναν γνωστές ως ο προφορικός νόμος. Ο Ιησούς απέρριψε την εξουσία αυτού του νόμου. Ως αποτέλεσμα, πολλοί απέρριψαν εκείνον ως τον Μεσσία. Πίστευαν ότι μόνο όποιος επικροτούσε τις παραδόσεις αυτών που είχαν θέσεις εξουσίας ανάμεσά τους θα μπορούσε να έχει την υποστήριξη του Θεού.

«Ποιος σου Έδωσε Αυτή την Εξουσία;»

Ο Μωσαϊκός Νόμος άφηνε σαφώς την κύρια θρησκευτική εξουσία και διδασκαλία στα χέρια των ιερέων, των απογόνων του Ααρών. (Λευιτικό 10:8-11· Δευτερονόμιο 24:8· 2 Χρονικών 26:16-20· Μαλαχίας 2:7) Εντούτοις, στο πέρασμα των αιώνων, μερικοί ιερείς έγιναν άπιστοι και διεφθαρμένοι. (1 Σαμουήλ 2:12-17, 22-29· Ιερεμίας 5:31· Μαλαχίας 2:8, 9) Την εποχή της ελληνικής κυριαρχίας, πολλοί ιερείς συμβιβάστηκαν στα θρησκευτικά ζητήματα. Το δεύτερο αιώνα Π.Κ.Χ., οι Φαρισαίοι—μια νέα ομάδα εντός του Ιουδαϊσμού η οποία δεν εμπιστευόταν το ιερατείο—άρχισαν να θεσπίζουν παραδόσεις μέσω των οποίων ο κοινός άνθρωπος μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του τόσο άγιο όσο και ο ιερέας. Αυτές οι παραδόσεις είχαν απήχηση σε πολλούς, αλλά αποτελούσαν μια απαράδεκτη προσθήκη στο Νόμο.—Δευτερονόμιο 4:2· 12:32 (13:1 στις Ιουδαϊκές εκδόσεις).

Οι Φαρισαίοι έγιναν οι νέοι μελετητές του Νόμου, κάνοντας το έργο που πίστευαν πως δεν έκαναν οι ιερείς. Εφόσον ο Μωσαϊκός Νόμος δεν παρείχε βάση για την εξουσία τους, ανέπτυξαν νέες μεθόδους ερμηνείας των Γραφών μέσω δυσνόητων υπαινιγμών, ενώ χρησιμοποίησαν και άλλες μεθόδους που φαινομενικά υποστήριζαν τις απόψεις τους.a Ως βασικοί προστάτες και υποστηρικτές αυτών των παραδόσεων, δημιούργησαν μια νέα βάση για εξουσία στον Ισραήλ. Μέχρι τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., οι Φαρισαίοι είχαν γίνει κυριαρχούσα δύναμη στον Ιουδαϊσμό.

Καθώς συνέλεγαν τις υπάρχουσες προφορικές παραδόσεις και έψαχναν για υπαινιγμούς μέσα στις Γραφές προκειμένου να εδραιώσουν ακόμη περισσότερες δικές τους παραδόσεις, οι Φαρισαίοι διέκριναν την ανάγκη να προσδώσουν μεγαλύτερο κύρος στις δραστηριότητές τους. Μια νέα αντίληψη σχετικά με την προέλευση αυτών των παραδόσεων ήρθε στην επιφάνεια. Οι ραβίνοι άρχισαν να διδάσκουν: «Ο Μωυσής έλαβε την Τορά στο Σινά και την παρέδωσε στον Ιησού του Ναυή, ο Ιησούς του Ναυή στους πρεσβυτέρους και οι πρεσβύτεροι στους προφήτες. Και οι προφήτες την παρέδωσαν στους άντρες της μεγάλης συνέλευσης».—Άβοτ 1:1, το Μισνά.

Λέγοντας, «ο Μωυσής έλαβε την Τορά», οι ραβίνοι αναφέρονταν όχι μόνο στους γραπτούς νόμους αλλά και σε όλες τις προφορικές παραδόσεις τους. Ισχυρίζονταν ότι αυτές οι παραδόσεις—τις οποίες επινόησαν και διαμόρφωσαν άνθρωποι—δόθηκαν στον Μωυσή από τον Θεό στο Σινά. Επίσης, δίδασκαν ότι ο Θεός δεν είχε αφήσει στους ανθρώπους την ευθύνη να καλύπτουν τα κενά, αλλά ότι εκείνος είχε ορίσει προφορικά όσα είχε αφήσει αδιευκρίνιστα ο γραπτός Νόμος. Κατά την άποψή τους, ο Μωυσής μεταβίβασε αυτόν τον προφορικό νόμο από γενιά σε γενιά, όχι στους ιερείς, αλλά σε άλλους ηγέτες. Οι ίδιοι οι Φαρισαίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν οι φυσικοί κληρονόμοι αυτής της «αδιάσπαστης» αλυσίδας εξουσίας.