ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

4. Ποιο είναι «το πνεύμα του κόσμου»;

⁴ Οι Γραφές λένε: «Εμείς λάβαμε, όχι το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα που είναι από τον Θεό». (1 Κορ. 2:12) Ποιο είναι «το πνεύμα του κόσμου»; Είναι το ίδιο πνεύμα με αυτό που αναφέρεται στο εδάφιο Εφεσίους 2:2, το οποίο λέει: «Περπατήσατε κάποτε σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων αυτού του κόσμου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής». Αυτός ο “αέρας” είναι το πνεύμα του κόσμου, δηλαδή η διανοητική του διάθεση, και μας περιβάλλει όπως ο κατά γράμμα αέρας. Βρίσκεται παντού. Συχνά είναι έκδηλος στη νοοτροπία που απηχούν πολλοί σήμερα: «Κανείς δεν θα μου πει εμένα τι να κάνω» ή «πάλεψε για τα δικαιώματά σου». Τέτοια άτομα συγκαταλέγονται «στους γιους της ανυπακοής» που υπάρχουν στο σατανικό κόσμο.

5. Ποιο κακό πνεύμα έδειξαν μερικοί στον Ισραήλ;

⁵ Αυτή η νοοτροπία δεν είναι καινούρια. Στις ημέρες του Μωυσή, ο Κορέ εναντιώθηκε σε εκείνους που είχαν την εξουσία στην εκκλησία του Ισραήλ. Έστρεψε τα πυρά του κυρίως κατά του Ααρών και των γιων του, οι οποίοι είχαν το προνόμιο να υπηρετούν ως ιερείς. Ίσως παρατηρούσε τις ατέλειές τους ή ίσως μεμφόταν τον Μωυσή για νεποτισμό​—ότι δηλαδή έδινε προνόμια στους συγγενείς του. Ό,τι και αν ίσχυε, είναι προφανές πως ο Κορέ άρχισε να βλέπει τα πράγματα από ανθρώπινη άποψη και κατέκρινε τους διορισμένους του Ιεχωβά, λέγοντας χωρίς σεβασμό: «Αρκετά πια με εσάς . . . Γιατί, λοιπόν, υψώνετε τον εαυτό σας πάνω από την εκκλησία;» (Αριθ. 16:3) Παρόμοια, ο Δαθάν και ο Αβιρών είχαν παράπονα κατά του Μωυσή, και μάλιστα του είπαν ότι “προσπαθούσε να τους παραστήσει τον άρχοντα φτάνοντας στο απροχώρητο”. Όταν κλήθηκαν ενώπιον του Μωυσή, απάντησαν αλαζονικά: «Δεν πρόκειται να ανεβούμε!» (Αριθ. 16:12-14) Σαφέστατα, ο Ιεχωβά δεν ευαρεστήθηκε με το πνεύμα που έδειξαν. Εκτέλεσε όλους τους στασιαστές.​—Αριθ. 16:28-35.

6. Πώς έδειξαν ορισμένοι τον πρώτο αιώνα ότι είχαν κακή στάση, και ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος;

⁶ Και τον πρώτο αιώνα επίσης, ορισμένοι επέκριναν εκείνους στους οποίους είχε ανατεθεί η εξουσία στην εκκλησία, “αδιαφορώντας για την κυριότητα”. (Ιούδα 8) Εκείνα τα άτομα πιθανότατα δεν ήταν ικανοποιημένα με τα προνόμιά τους και προσπαθούσαν να επηρεάσουν και άλλους εναντίον των διορισμένων αδελφών που εκτελούσαν ευσυνείδητα τα θεόδοτα καθήκοντά τους.​—Διαβάστε 3 Ιωάννη 9, 10.

7. Σε ποιον τομέα ίσως υπάρχει ανάγκη για προσοχή μέσα στην εκκλησία σήμερα;

⁷ Είναι ολοφάνερο ότι το πνεύμα αυτό δεν έχει θέση στη Χριστιανική εκκλησία. Να γιατί χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί σε αυτό το ζήτημα. Οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία δεν είναι τέλειοι, όπως δεν ήταν τέλειοι ούτε στις ημέρες του Μωυσή ούτε στην εποχή του αποστόλου Ιωάννη. Μπορεί να κάνουν λάθη που μας επηρεάζουν προσωπικά. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, πόσο ανάρμοστο θα ήταν για οποιοδήποτε μέλος της εκκλησίας να αντιδράσει σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου, ζητώντας επίμονα να αποδοθεί «δικαιοσύνη» ή «να γίνει επιτέλους κάτι με αυτόν τον αδελφό»! Ίσως ο Ιεχωβά επιλέξει να παραβλέψει κάποια μικροπαραπτώματα. Δεν μπορούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο; Επικαλούμενοι τυχόν ελαττώματα των πρεσβυτέρων, μερικοί που έχουν αναμειχθεί σε σοβαρή αδικοπραγία έχουν αρνηθεί να εμφανιστούν ενώπιον κάποιας επιτροπής πρεσβυτέρων που διορίστηκε για να τους βοηθήσει. Τέτοια άτομα μοιάζουν με ασθενή που στερείται τα οφέλη μιας θεραπείας επειδή δεν του αρέσει ο γιατρός.

8. Ποια εδάφια μας βοηθούν να διατηρούμε κατάλληλη άποψη για εκείνους που ηγούνται στην εκκλησία;

⁸ Για να αποφύγουμε αυτό το πνεύμα, ας θυμόμαστε ότι στη Γραφή ο Ιησούς απεικονίζεται να έχει «στο δεξί του χέρι εφτά άστρα». Τα «άστρα» αντιπροσωπεύουν τους χρισμένους επισκόπους και, κατ’ επέκταση, όλους τους επισκόπους των εκκλησιών. Ο Ιησούς είναι σε θέση να κατευθύνει αυτά τα «άστρα» που έχει στο χέρι του με όποιον τρόπο θεωρεί κατάλληλο. (Αποκ. 1:16, 20) Συνεπώς, ως Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, έχει τον πλήρη έλεγχο των πρεσβυτερίων. Αν κάποιος πρεσβύτερος χρειάζεται όντως διόρθωση, Εκείνος που έχει “μάτια σαν πύρινη φλόγα” θα φροντίσει να γίνει αυτό στο δικό Του καιρό και με το δικό Του τρόπο. (Αποκ. 1:14) Στο μεταξύ, εμείς συνεχίζουμε να δείχνουμε τον πρέποντα σεβασμό για όσους είναι διορισμένοι από το άγιο πνεύμα, διότι ο Παύλος έγραψε: «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί, γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς».​—Εβρ. 13:17.

ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΕ ΠΝΕΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

11. (α) Τι θα αποφεύγουμε αν διατηρούμε το κατάλληλο πνεύμα; (β) Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Δαβίδ;

¹¹ Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά έχει διορίσει τους πρεσβυτέρους “για να ποιμαίνουν την εκκλησία του Θεού”. (Πράξ. 20:28· 1 Πέτρ. 5:2) Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι η σοφή πορεία είναι να σεβόμαστε τη διευθέτηση του Θεού, είτε έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε ως πρεσβύτεροι είτε όχι. Αν διατηρούμε το κατάλληλο πνεύμα, δεν θα δίνουμε μεγάλη σπουδαιότητα στις θέσεις. Όταν ο Βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ άρχισε να θεωρεί τον Δαβίδ απειλή για τη βασιλεία του, «έβλεπε καχύποπτα τον Δαβίδ από εκείνη την ημέρα και έπειτα». (1 Σαμ. 18:9) Ο βασιλιάς ανέπτυξε κακό πνεύμα, φτάνοντας στο σημείο να θέλει να σκοτώσει τον Δαβίδ. Αντί να μας απασχολούν υπερβολικά οι θέσεις, όπως συνέβαινε με τον Σαούλ, είναι πολύ καλύτερο να μιμούμαστε τον Δαβίδ. Παρ’ όλες τις αδικίες που υπέστη, ο νεαρός Δαβίδ διατήρησε το σεβασμό του για τη θεόδοτη εξουσία.​—Διαβάστε 1 Σαμουήλ 26:23.