• Μπελίζ
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2010

    • ΕΛΚΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

      Κάποιο κυριακάτικο πρωινό, ο Τζέιμς κήρυξε στην Ντερίν Λάιτμπερν, μια αφοσιωμένη Αγγλικανή, η οποία δέχτηκε το βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού. Επειδή ο Τζέιμς μιλούσε με χαμηλή φωνή, η Ντερίν δεν μπορούσε να ακούσει όλα όσα της έλεγε, και έτσι αναρωτιόταν για ποιο πράγμα μιλούσε. Αργότερα, όταν πήγε να μείνει για λίγο στη θεία της την Αλφονσίνα Ρομπάτο στην Πόλη της Μπελίζ, κάποιος κύριος ήρθε στην αυλόπορτα και ζήτησε την άδεια να μπει μέσα.

      «Μοιάζει ακριβώς με τον κύριο που μου έφερε εκείνο το ωραίο βιβλίο για το οποίο σου έλεγα», είπε η Ντερίν στη θεία της.

      Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν, όχι ο Τζέιμς Γκόρντον, αλλά ο Τζέιμς Χάιατ. Ο αδελφός ζήτησε από τις δύο γυναίκες να ακούσουν ένα ηχογραφημένο άγγελμα και έδωσε την Κιθάρα του Θεού στην Αλφονσίνα. Παρότι η Αλφονσίνα και η αδελφή της, η Οκτάμπελ Φλάουερς, ασχολούνταν έντονα με την πολιτική, αναζητούσαν την αλήθεια. Αυτά που άκουσε η Αλφονσίνα εκείνη τη μέρα την υποκίνησαν να πει με ενθουσιασμό στην Οκτάμπελ: «Ξέρεις, ήρθε εδώ ένας κύριος και μας μίλησε για τη Βασιλεία του Θεού. Νομίζω πως βρήκαμε αυτό που ψάχνουμε!» Η Οκτάμπελ φρόντισε να είναι εκεί όταν ξαναπήγε ο αδελφός. Και οι τρεις γυναίκες​—η Αλφονσίνα, η Οκτάμπελ και η Ντερίν—​ενστερνίστηκαν την αλήθεια και βαφτίστηκαν το 1941.

  • Μπελίζ
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2010

    • Για παράδειγμα, ο πατέρας της Όλγκα, ο Χέρμαν Λάιτμπερν, δέχτηκε την αλήθεια αφού διάβασε το βιβλίο Τέκνα ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος με όσα μάθαινε ώστε κάθε Παρασκευή νοίκιαζε ένα φορτηγάκι για να πηγαίνει τη μικρή ομάδα των ευαγγελιζομένων για κήρυγμα στα γύρω χωριά. Έκανε επίσης πολύ έργο στην αγροτική περιοχή του Μπλακ Κρικ, όπου είχε μια φάρμα.

      «Οι γονείς μου κήρυτταν κατά μήκος του ποταμού Μπελίζ», θυμάται η Όλγκα, «και οι άνθρωποι έρχονταν το βράδυ με τα φανάρια τους για να ακούσουν. Όταν κάναμε διακοπές στη φάρμα, κάθε πρωί οι γονείς μου, η θεία Αμίμπελ, η κόρη της η Μόλι Τίλετ και εγώ​—όλοι μας ανεβασμένοι στα άλογα του πατέρα μου, ο ένας πίσω από τον άλλον—​πηγαίναμε στο Κρούκεντ Τρι. Εκεί αφήναμε τα άλογα να βόσκουν και εμείς μελετούσαμε τη Γραφή με τους ενδιαφερομένους. Κάποιες από αυτές τις οικογένειες γνώρισαν τελικά την αλήθεια».