1, 2. (α) Πώς μπορεί να επηρεαστεί ένας Χριστιανός από απροσδόκητες αλλαγές στη ζωή του; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Σύμφωνα με τον 131ο Ψαλμό, ποια στάση μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη;

ΟΤΑΝ ο Λόιντ και η Αλεξάνδρα έμαθαν ότι είχαν λάβει νέο διορισμό στον αγρό, αρχικά λυπήθηκαν πολύ. Στο κάτω κάτω, είχαν υπηρετήσει στο Μπέθελ πάνω από 25 χρόνια. Ο Λόιντ λέει: «Ένιωθα ότι το Μπέθελ και η εργασία μου εκεί είχαν γίνει η ταυτότητά μου. Διανοητικά καταλάβαινα τους λόγους για την αλλαγή, αλλά στις εβδομάδες και στους μήνες που ακολούθησαν ένιωθα πολλές φορές αισθήματα απόρριψης. Είχα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή ένιωθα αισιόδοξος, την άλλη αποκαρδιωμένος».

8-10. (α) Πώς μας βοηθάει το πνεύμα του Θεού να τα βγάζουμε πέρα με την ανησυχία; (β) Με ποιους τρόπους μπορεί να ανταποκριθεί ο Ιεχωβά στις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να διατηρήσουμε πνευματική στάση;

⁸ Εκτός από το να μας ηρεμήσει, το πνεύμα του Θεού μπορεί να στρέψει την προσοχή μας σε βασικά εδάφια που θα μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε τις πνευματικές μας προτεραιότητες. (Διαβάστε Ιωάννης 14:26, 27) Πάρτε για παράδειγμα ένα αντρόγυνο, τον Φίλιπ και τη Μαίρη, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει στο Μπέθελ σχεδόν 25 χρόνια. Μέσα σε τέσσερις μήνες, έχασαν τις μητέρες τους και ένα ακόμα συγγενικό πρόσωπο, ενώ άρχισαν και να φροντίζουν τον πατέρα της Μαίρης, ο οποίος έχει άνοια.

⁹ Ο Φίλιπ θυμάται: «Θεωρούσα ότι αντεπεξερχόμουν ως έναν βαθμό, αλλά κάτι έλειπε. Σε ένα άρθρο μελέτης της Σκοπιάς, το βλέμμα μου στάθηκε στο εδάφιο Κολοσσαείς 1:11. Υπέμενα, ναι, αλλά όχι με την πληρέστερη έννοια. Χρειαζόταν να “υπομένω πλήρως με μακροθυμία και χαρά”. Αυτό το εδάφιο μου θύμισε ότι η χαρά μου στη ζωή δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις μου, αλλά από την επίδραση του πνεύματος του Θεού στη ζωή μου».

¹⁰ Επειδή ο Φίλιπ και η Μαίρη κατέβαλλαν προσπάθειες για να διατηρήσουν πνευματική στάση απέναντι στην κατάστασή τους, ο Ιεχωβά ανταποκρίθηκε ευλογώντας τους με πολλούς τρόπους. Λίγο αφότου έφυγαν από το Μπέθελ, και οι δυο τους άρχισαν Γραφικές μελέτες με άτομα που σημείωναν πρόοδο και που ήθελαν να μελετούν περισσότερες από μία φορές την εβδομάδα. Αναλογιζόμενη εκείνη την περίοδο, η Μαίρη λέει: «Αυτοί οι σπουδαστές ήταν η χαρά μας αλλά και ο τρόπος του Ιεχωβά να μας πει ότι όλα θα πήγαιναν καλά».

17, 18. Πώς μπορεί η προσήλωση στη διακονία να μας βοηθήσει να διατηρούμε την ισορροπία μας σε καιρούς αλλαγών;

¹⁷ Πολλοί ολοχρόνιοι υπηρέτες μπορούν να πιστοποιήσουν ότι η προσήλωση στη διακονία τούς βοήθησε να διατηρήσουν την ισορροπία τους παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις. Όταν ο Όσμπορν και η Πολάιτ, ένα αντρόγυνο από τη Νότια Αφρική, έφυγαν από το Μπέθελ, νόμιζαν ότι θα έβρισκαν γρήγορα εργασία μερικής απασχόλησης και μέρος για να μείνουν. Ο Όσμπορν λέει: «Δυστυχώς, δεν βρήκαμε δουλειά τόσο γρήγορα όσο ελπίζαμε». Η Πολάιτ θυμάται: «Τρεις μήνες δεν μπορούσαμε να βρούμε δουλειά, και δεν είχαμε τίποτα στην άκρη. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα».

¹⁸ Τι τους βοήθησε να αντεπεξέλθουν σε αυτή την πιεστική κατάσταση; Ο Όσμπορν το συνοψίζει ως εξής: «Συνεργαζόμασταν με την εκκλησία στη διακονία και αυτό μας βοήθησε πολύ να κρατήσουμε τον νου μας προσηλωμένο και θετικό. Αποφασίσαμε να αφοσιωθούμε στο έργο κηρύγματος αντί να καθόμαστε και να ανησυχούμε. Αυτό μας έφερε μεγάλη χαρά. Ψάχναμε παντού για δουλειά, και τελικά βρήκαμε».

ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

19-21. (α) Τι θα μας βοηθάει να διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη; (β) Ποια προσωπικά οφέλη αποκομίζουμε όταν προσαρμοζόμαστε σε καινούριες περιστάσεις;

¹⁹ Όπως δείχνουν αυτά τα παραδείγματα, αν αξιοποιούμε τις περιστάσεις μας όσο το δυνατόν καλύτερα και περιμένουμε με πεποίθηση τον Ιεχωβά, θα διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη. (Διαβάστε Μιχαίας 7:7) Ίσως μάλιστα διαπιστώσουμε ότι αποκομίσαμε πολλά πνευματικά οφέλη επειδή προσαρμοστήκαμε στις καινούριες μας περιστάσεις. Μιλώντας από προσωπική πείρα, η Πολάιτ λέει: «Η αλλαγή διορισμού με δίδαξε τι σημαίνει πραγματικά να στηρίζομαι στον Ιεχωβά ακόμα και όταν η κατάσταση φαίνεται αδιέξοδη. Η σχέση μου με τον Ιεχωβά έχει γίνει βαθύτερη».

²⁰ Η Μαίρη εξακολουθεί να φροντίζει τον ηλικιωμένο πατέρα της ενώ παράλληλα κάνει και σκαπανικό. Η ίδια παραδέχεται: «Έχω μάθει πως, όταν με πιάνει ανησυχία, χρειάζεται να σταματήσω αυτό που κάνω, να προσευχηθώ και να χαλαρώσω. Το να αφήνω τα πράγματα στα χέρια του Ιεχωβά είναι πιθανώς το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει, και είναι κάτι που θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο στο μέλλον».

²¹ Ο Λόιντ και η Αλεξάνδρα παραδέχονται ότι η αλλαγή στις περιστάσεις τους δοκίμασε την πίστη τους με τρόπους που δεν περίμεναν. Εντούτοις, λένε: «Οι δοκιμασίες της πίστης αποκαλύπτουν αν η πίστη μας είναι γνήσια και αρκετά ισχυρή ώστε να μας στηρίξει και να μας παρηγορήσει σε καιρούς δυσκολιών. Έτσι γινόμαστε καλύτεροι».