Οι Προκλήσεις που Παρουσιάζει το Κήρυγμα σ’ ένα από τα Μεγαλύτερα Λιμάνια του Κόσμου
ΤΟ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ, το οποίο βρίσκεται εκεί όπου ο Ρήνος, το πιο πολυσύχναστο ευρωπαϊκό ποτάμι, χύνεται στη Βόρεια Θάλασσα, διακρίνεται ως ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια λιμάνια του κόσμου. Επειδή εδώ έρχονται πλοία που ανήκουν σε 500 διαφορετικές ναυτιλιακές εταιρίες, το Ρότερνταμ συνδέεται απευθείας με 800 και πλέον τόπους προορισμού παγκόσμια. Είναι πραγματικά ένα διεθνές λιμάνι.
Ωστόσο, αυτό το 650χρονο ολλανδικό λιμάνι δεν είναι μόνο σταυροδρόμι όπου συναντιούνται ναυτιλιακές εταιρίες. Είναι επίσης σημείο συνάντησης ανθρώπων. Πλήθη ναυτικών συρρέουν κάθε μέρα και κάθε νύχτα απ’ όλες τις γωνιές του κόσμου. Αυτοί οι ναύτες έχουν ελκύσει την προσοχή των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ολλανδία. Όπως κάνουν οι Μάρτυρες αλλού, έτσι κι αυτοί αναζητούν τρόπους για να κηρύξουν τα καλύτερα νέα του κόσμου—ότι η Βασιλεία του Θεού θα κάνει σύντομα τη γη Παράδεισο—σε ανθρώπους όλων των ειδών, περιλαμβανομένων και των ναυτικών.—Δανιήλ 2:44· Λουκάς 23:43, ΜΝΚ· 1 Τιμόθεον 4:10.
«Αντίστροφος Ιεραποστολικός Διορισμός»
Πριν από μερικά χρόνια, η Εταιρία Σκοπιά στην Ολλανδία ζήτησε από έξι ολοχρόνιους κήρυκες, ή αλλιώς σκαπανείς, να εργαστούν από πλοίο σε πλοίο σε όλο το λιμάνι του Ρότερνταμ. Οι σκαπανείς δέχτηκαν αμέσως με χαρά. Συνέλεξαν στοιχεία από τις λιμενικές αρχές, επιθεώρησαν το λιμάνι και σύντομα συνειδητοποίησαν ότι ο διορισμός που είχαν αναλάβει αποτελούσε πρόκληση.
«Είναι σαν αντίστροφος ιεραποστολικός διορισμός», λέει ο Μάιναρντ, ο οποίος συντονίζει το κήρυγμα που γίνεται στο λιμάνι. Τι εννοεί; «Συνήθως ένας ιεραπόστολος κάνει μεγάλο ταξίδι για να πάει στους ανθρώπους, αλλά στη δική μας περίπτωση οι άνθρωποι κάνουν το μεγάλο ταξίδι για να έρθουν σ’ εμάς». Επίσης προσθέτει: «Ο τομέας που έχουμε για να κηρύξουμε είναι πιθανότατα ο πιο διεθνής τομέας που μπορεί να υπάρξει». Το Ρότερνταμ Γιούροπορτ (Rotterdam Europoort), βιβλίο έτους του 1985, δήλωσε ότι το 1983, το έτος που άρχισαν οι σκαπανείς αυτό το ειδικό έργο, το λιμάνι του Ρότερνταμ δέχτηκε 30.820 ποντοπόρα σκάφη από 71 διαφορετικές χώρες. Πράγματι διεθνές!
Κατάλληλα, οι «ιεραπόστολοι του λιμανιού»—όπως οι ναυτικοί άρχισαν σύντομα να αποκαλούν τους σκαπανείς—έχουν επίσης διεθνή χαρακτήρα. Ο Γκερτ, ο Πίτερ και η σύζυγός του, η Κάριν, είναι Ολλανδοί· ο Ντανιέλ και ο Μάιναρντ προέρχονται από την Ινδονησία· και ο Σόλομον είναι από την Αιθιοπία. Λόγω της ευρωπαϊκής, ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής τους ξεπερνάνε οχτώ γλωσσικούς φραγμούς· αλλά για να επιτύχουν σ’ αυτό το έργο είχαν κι άλλους φραγμούς να αντιμετωπίσουν.
«Η Εκκλησία των Ποδηλατιστών»
«Δεν μπορείς απλώς να μπεις σε μια αποβάθρα, να ανέβεις τη σανιδόσκαλα και να επιβιβαστείς σ’ ένα πλοίο», λέει ο 32χρονος Πίτερ, που ήταν παλιά ναυτικός. «Χρειάζεσαι ειδικές άδειες», δηλαδή άδειες για να μπαίνεις στις αποβάθρες και άδειες για να επιβιβάζεσαι στα πλοία. «Είχε πολλή γραφειοκρατία», θυμάται ο Πίτερ, «αλλά αφού πήραμε οχτώ άδειες, συμπληρωμένες με τις φωτογραφίες μας και τις επίσημες σφραγίδες, ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε». Χώρισαν τα 37 χιλιόμετρα που καταλάμβαναν οι αποβάθρες του λιμανιού σε τρία τμήματα, το καθένα από τα οποία θα το κάλυπταν δύο σκαπανείς.
Πώς, όμως, να τα βγάλεις πέρα με το μεγάλο αριθμό των γλωσσών που μιλιούνται από τους ναυτικούς οι οποίοι προέρχονται από τόσο πολλές χώρες; Παρ’ όλο που οι σκαπανείς είχαν εφοδιαστεί με Βιβλικά έντυπα σε 30 γλώσσες και μετέφεραν όσο το δυνατόν περισσότερα στα ποδήλατά τους, φαινόταν ότι ποτέ δεν ήταν αρκετά. «Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σίγουρα ποιες γλώσσες θα χρειαστείς», αφηγείται ο 30χρονος Σόλομον χαμογελώντας. «Συχνά συμβαίνει οι ναυτικοί να θέλουν βιβλία σ’ εκείνη ακριβώς τη γλώσσα στην οποία δεν έχεις φέρει έντυπα μαζί σου, και ύστερα σου λένε ότι το πλοίο τους φεύγει σε τρεις ώρες περίπου». Επειδή δεν θέλουν να απογοητεύσουν τους ναυτικούς, ένας από τους σκαπανείς φεύγει γρήγορα, βρίσκει τα βιβλία που χρειάζονται, γυρίζει ολοταχώς πίσω και τα δίνει στους ναυτικούς οι οποίοι τα θέλουν. «Όταν παρουσιάστηκε το ίδιο πρόβλημα ενώ κηρύτταμε σε μέρη του λιμανιού που ήταν τρεις ώρες μακριά με το ποδήλατο», λέει ο Πίτερ, «φάνηκε καθαρά ότι χρειαζόμασταν μια άλλη τακτική».
Μια μέρα κάποιοι Μάρτυρες, οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή του λιμανιού, ξάφνιασαν τους σκαπανείς δίνοντάς τους δυο τρέιλερ για ποδήλατα, που το καθένα είχε το μέγεθος μιας σκάφης. Οι σκαπανείς γέμισαν τα τρέιλερ με έντυπα σε όλες τις διαθέσιμες γλώσσες, τα έδεσαν στα ποδήλατά τους και κατευθύνθηκαν προς το λιμάνι. Σύντομα τα τρέιλερ έγιναν οικείο θέαμα. «Έχουν γίνει τα ‘επισκεπτήριά’ μας», λέει ένας από τους σκαπανείς. «Όταν κάποιος φύλακας μας βλέπει να πλησιάζουμε, ανοίγει την πύλη, μας κάνει νόημα να περάσουμε και φωνάζει: ‘Έρχεται η εκκλησία των ποδηλατιστών!’» Άλλες φορές, όταν ένας λιμενοφύλακας αντιληφθεί ότι «η εκκλησία των ποδηλατιστών» έρχεται προς το μέρος του, ανοίγει την πύλη και φωνάζει: «Δύο πολωνικά και ένα κινεζικό!» Τέτοιες χρήσιμες υποδείξεις βοηθούν τους σκαπανείς να επιβιβαστούν έχοντας έντυπα στις κατάλληλες γλώσσες. Αλλά πρέπει επίσης να πάνε στην κατάλληλη ώρα. Γιατί;
Επίκαιρες Επισκέψεις μ’ Ένα Επίκαιρο Άγγελμα
Οι σκαπανείς μπορούν να μιλάνε στο πλήρωμα μόνο στη διάρκεια του πρωινού και του απογευματινού διαλείμματός τους ή στην ώρα του φαγητού. Ο μάγειρας, ωστόσο, έχει διαφορετικό ωράριο, ενώ τον καπετάνιο και τους άλλους αξιωματικούς μπορούν να τους βρουν σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Επιπλέον, οι σκαπανείς έμαθαν ότι τα βρετανικά πλοία που αγκυροβολούν στο Ρότερνταμ ακολουθούν την ώρα της Βρετανίας (έχει μια ώρα διαφορά από την ώρα της Ολλανδίας), κι έτσι το πλήρωμά τους πηγαίνει στην τραπεζαρία όταν τα μη βρετανικά πληρώματα επιστρέφουν στην εργασία τους. Είναι ευνόητο, λοιπόν, ότι για κάποιο σκαπανέα του λιμανιού ένα αξιόπιστο ρολόι είναι αναγκαίο.
Είναι, ωστόσο, οι ναυτικοί πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τα διαλείμματά τους για να κάνουν Γραφικές συζητήσεις; «Κατά κανόνα, βρίσκω ότι οι περισσότεροι είναι απροκατάληπτοι απέναντι στο άγγελμα της Βασιλείας», λέει ο 31χρονος Γκερτ. «Πιθανόν αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί βλέπουν από πρώτο χέρι την αποτυχία των ανθρώπινων κυβερνήσεων». Για παράδειγμα, μερικοί ναυτικοί είπαν στον Γκερτ ότι όλο εκείνο το σιτάρι που είχαν ξεφορτώσει για τους Αιθίοπες οι οποίοι μαστίζονταν από την πείνα, μήνες αργότερα, βρισκόταν ακόμα εκεί όταν επισκέφτηκαν ξανά αυτό το λιμάνι· αυτή τη φορά, όμως, το σιτάρι είχε σαπίσει και ήταν γεμάτο ποντίκια. «Δεν είναι να απορεί κανείς που πολλοί ναυτικοί δεν ελπίζουν πια στην πολιτική», παρατηρεί ο Γκερτ. «Έτσι η υπόσχεση που δίνει η Αγία Γραφή σχετικά με μια κυβέρνηση για όλη την ανθρωπότητα τους φαίνεται ελκυστική».
Ο Πίτερ συμφωνεί. «Ένας Γερμανός καπετάνιος είπε ότι αν είχα επισκεφτεί το πλοίο πριν από δέκα χρόνια το πλήρωμά του θα με είχε διώξει, αλλά οι τωρινές παγκόσμιες συνθήκες, οι οποίες μεταβάλλονται συνεχώς, έχουν εγείρει το ενδιαφέρον τους για το επίκαιρο άγγελμα της Αγίας Γραφής». Ένας μάγειρας σε κάποιο κορεατικό πλοίο αφηγήθηκε πως, στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στο Ιράν και το Ιράκ, το μεγάλο τάνκερ στο οποίο εργαζόταν χτυπήθηκε από έναν πύραυλο στον Περσικό Κόλπο και πήρε φωτιά. Ορκίστηκε πως αν έμενε ζωντανός θα αναζητούσε τον Θεό. Πράγματι επέζησε. Όταν αργότερα τον συνάντησαν οι σκαπανείς στο Ρότερνταμ, ήθελε να του φέρουν όσα έντυπα μπορούσαν στην κορεατική γλώσσα.
Τα περισσότερα πλοία παραμένουν στο λιμάνι αρκετές μέρες. Αυτό επιτρέπει στους σκαπανείς να επιστρέφουν δύο, τρεις ή περισσότερες φορές για να συνεχίσουν τις Γραφικές συζητήσεις τους μετά τις ώρες εργασίας. Ωστόσο, όταν κάποιο πλοίο έχει μηχανικό πρόβλημα μπορεί να παραμείνει αγκυροβολημένο επί τρεις εβδομάδες. «Αυτό είναι κακό για την εταιρία», λέει ευφυολογώντας ένας χαμογελαστός σκαπανέας, «αλλά καλό για το έργο μας». Τότε, εκτός από τη συνέχιση των Γραφικών συζητήσεων, οι σκαπανείς διευθετούν επίσης να προβάλουν στην τραπεζαρία ένα από τα προγράμματα με διαφάνειες που έχει ετοιμάσει η Εταιρία, με τίτλο «Η Αγία Γραφή—Ένα Βιβλίο γι’ Αυτή τη Γενιά». Μερικοί ναυτικοί έρχονται επίσης στις συναθροίσεις των πολλών ξενόγλωσσων ομίλων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Ρότερνταμ. Αυτό διαρκεί μέχρι να ξαναρχίσει να λειτουργεί η μηχανή. Τότε οι Άγιες Γραφές πρέπει να κλείσουν. Τα παλαμάρια λύνονται και το πλοίο εξαφανίζεται από το λιμάνι—αλλά όχι και από το μυαλό των σκαπανέων.
Ενθαρρυντικές Αφηγήσεις από Ναυτικούς
Χρησιμοποιώντας τις καταχωρήσεις στις εφημερίδες ή το δημόσιο σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών που έχουν οι λιμενικές αρχές, οι σκαπανείς του λιμανιού παρακολουθούν τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις των πλοίων που έχουν επισκεφτεί. Μόλις κάποιο απ’ αυτά έρθει ξανά, οι σκαπανείς ανυπομονούν να επισκεφτούν τους ναυτικούς για να δουν τι έχει συμβεί από την τελευταία επίσκεψη. Και πόσο ενθαρρυντικές είναι οι ιστορίες που λένε οι ναυτικοί!
Ένας ναυτικός έδωσε αντίτυπα του βιβλίου Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη σε πέντε συναδέλφους του αφού το πλοίο είχε αποπλεύσει, και οι έξι μαζί άρχισαν Γραφική μελέτη. Επίσης ηχογράφησε το κεφάλαιο για την οικογενειακή ζωή σε μια μαγνητοταινία και την αναμετέδωσε στην τραπεζαρία προς όφελος όλου του πληρώματος. Πάνω σε κάποιο άλλο πλοίο, ένας ναυτικός ο οποίος είχε επισκεφτεί μια Αίθουσα Βασιλείας στο κοντινό λιμάνι της Αμβέρσας ανάρτησε στον τοίχο της τραπεζαρίας ένα πανό με τις λέξεις «Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά» με μεγάλα γράμματα. Κατόπιν προσκάλεσε τα μέλη του πληρώματος να πάνε εκεί ενόσω αυτός θα διεξήγε μια Γραφική συνάθροιση. Προτού κατεβάσει το πανό, προσκάλεσε το πλήρωμα στην επόμενη συνάθροιση. Την επόμενη εβδομάδα, το πανό και το πλήρωμα ήταν και πάλι στη θέση τους.
Οι σκαπανείς διαπιστώνουν επίσης ότι ορισμένοι ναυτικοί ποτέ δεν βάζουν στην άκρη τα βιβλία τους. «Όταν μπήκαμε στην καμπίνα του Άιζακ, ενός ασυρματιστή από τη δυτική Αφρική, ήταν δύσκολο να βρούμε μέρος να καθήσουμε», αφηγείται ο Μάιναρντ. «Τα περιοδικά, τα βιβλία και τα ταμεία της Εταιρίας βρίσκονταν παντού—και ήταν ανοιχτά». Ο Άιζακ είχε επίσης ετοιμάσει έναν κατάλογο με Γραφικές ερωτήσεις καθώς περίμενε να τον επανεπισκεφτούν οι σκαπανείς.
Μερικοί ναύτες, ωστόσο, δεν περιμένουν μέχρι να τους επισκεφτούν οι σκαπανείς. Μια νύχτα, το τηλέφωνο του Γκερτ χτύπησε αφού αυτός είχε πέσει για ύπνο.
«Ποιος να ’ναι τέτοια ώρα;» μουρμούρισε ο Γκερτ ενώ έψαχνε να βρει το ακουστικό.
«Γεια σου, είμαι ο φίλος σου!» του ανακοίνωσε μια χαρούμενη φωνή.
Ο Γκερτ προσπάθησε να σκεφτεί ποιος μπορεί να ήταν.
«Ο φίλος σου από το πλοίο», ακούστηκε πάλι η φωνή.
«Μα είναι τρεις το πρωί!» είπε ο Γκερτ.
«Ναι, αλλά μου είπες να σου τηλεφωνήσω αμέσως μόλις το πλοίο μου ξαναρχόταν στο Ρότερνταμ. Λοιπόν, ήρθα!» Λίγο αργότερα, ο Γκερτ πήγαινε να συναντήσει αυτόν το φίλο, ο οποίος ενδιαφερόταν για το Λόγο του Θεού.
«Ρίψον τον Άρτον Σου»
Στα γράμματα που στέλνουν στους σκαπανείς, οι ναυτικοί εκφράζουν επίσης την εκτίμησή τους για τα Βιβλικά έντυπα. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:
‘Έχω αρχίσει να διαβάζω το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη . . . Τώρα καταλαβαίνω πολλά πράγματα που δεν τα καταλάβαινα προηγουμένως. Ελπίζω το πλοίο μας να έρθει ξανά στο Ρότερνταμ’.—Άντζελο.
‘Διάβασα το βιβλίο, και σας στέλνω ερωτήσεις για να μου απαντήσετε στα γράμματα που θα μου στείλετε’.—Αλμπέρτα.
‘Τώρα διαβάζω την Αγία Γραφή κάθε μέρα. Χαίρομαι που είμαι φίλος σας. Το ότι βρήκα φίλους οι οποίοι με καθοδηγούν στον Θεό είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή μου’.—Νικ.
Τέτοια ενισχυτικά γράμματα υπενθυμίζουν στους σκαπανείς αυτό που λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Εκκλησιαστής 11:1: «Ρίψον τον άρτον σου επί πρόσωπον των υδάτων· διότι εν ταις πολλαίς ημέραις θέλεις ευρεί αυτόν». Αυτοί χαίρονται ιδιαίτερα όταν μαθαίνουν ότι μερικοί ναύτες έχουν πάρει τη στάση τους υπέρ του Ιεχωβά.
Για παράδειγμα, ο Στανισλάβ, ένας Πολωνός ναυτικός, είχε ενθουσιαστεί απ’ όσα μάθαινε μέσω των βιβλίων της Εταιρίας. Σύντομα απέκτησε μια μικρή βιβλιοθήκη με Βιβλικά έντυπα και, ενόσω ήταν στη θάλασσα, τα μελέτησε όλα. «Όταν ξαναπήραμε νέα του», λέει ο Μάιναρντ, «μας έγραψε ότι είχε βαφτιστεί».
Ο Φόκερτ, που είναι πλοίαρχος σε σκάφος το οποίο εκτελεί θαλάσσιες μεταφορές εσωτερικού, άκουσε για πρώτη φορά το άγγελμα της Βασιλείας στο Ρότερνταμ. Κάθε δύο μήνες επέστρεφε στο λιμάνι για μια εβδομάδα και μελετούσε την Αγία Γραφή επί εφτά συνεχείς μέρες. Κατόπιν, προτού φύγει για άλλο ένα δίμηνο ταξίδι, οι σκαπανείς τού έδιναν έναν κατάλογο με τις διευθύνσεις των Αιθουσών Βασιλείας οι οποίες υπήρχαν στο δρομολόγιο που έκανε με το πλοίο. Ο Φόκερτ επισκεπτόταν τις αίθουσες και συγκινήθηκε από το θερμό τρόπο με τον οποίο τον καλωσόριζαν οι αδελφοί. Προτού περάσει πολύς καιρός, αυτός ο πλοίαρχος βαφτίστηκε και τώρα υπηρετεί τον Ιεχωβά με ζήλο.
Ο Μάικ, που ήταν αξιωματικός του Βρετανικού Ναυτικού, είχε ήδη από πριν κάποια επαφή με τους Μάρτυρες και μελετούσε την Αγία Γραφή ενώ βρισκόταν στη θάλασσα. Μια φορά, όταν η φρεγάτα στην οποία εργαζόταν αγκυροβόλησε στο Ρότερνταμ, χρησιμοποίησε το πτυσσόμενο ποδήλατό του για να πάει σε μια Αίθουσα Βασιλείας. Εντυπωσιάστηκε από την αγάπη και την ενότητα που είδε και είπε στους φίλους του ότι είχε αποφασίσει να παραιτηθεί από τη δουλειά του. Αν και του απέμεναν μόνο τέσσερα χρόνια μέχρι να πάρει μια μεγάλη σύνταξη, αυτός έμεινε προσκολλημένος στην απόφασή του και αργότερα βαφτίστηκε.
Ο Μάιναρντ λέει: «Η λαχτάρα του Μάικ, του Στανισλάβ, του Φόκερτ και άλλων ατόμων να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά μάς υποκινεί να συνεχίζουμε να ψάχνουμε στο λιμάνι για ναυτικούς σαν κι αυτούς».
Μπορείτε να Συμμετάσχετε;
Αναπολώντας τα δέκα σχεδόν χρόνια κηρύγματος σ’ ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου, οι έξι «ιεραπόστολοι του λιμανιού» συμφωνούν ολόψυχα—ο διορισμός τους αποτελεί πρόκληση αλλά είναι ανταμειφτικός. «Ύστερα από κάθε μέρα κηρύγματος», συνοψίζει ο Μάιναρντ, «ποδηλατούμε πίσω στο σπίτι έχοντας το αίσθημα ότι μερικοί απ’ αυτούς τους ναυτικούς περίμεναν την επίσκεψή μας».
Μήπως υπάρχουν ναυτικοί που περιμένουν μια επίσκεψη σε κάποιο λιμάνι της περιοχής σας; Πιθανόν οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία σας μπορούν να κάνουν διευθετήσεις ώστε να έχετε τη δυνατότητα να συμμετάσχετε σ’ αυτό το έργο που αποτελεί πρόκληση αλλά είναι ανταμειφτικό.
[Πλαίσιο στη σελίδα 20]
ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ
Στη διάρκεια ενός πρόσφατου έτους, πάνω από 2.500 πλοία, τα οποία προέρχονταν από χώρες όπου οι δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι απαγορευμένες, ελλιμενίστηκαν στο Ρότερνταμ. Οι σκαπανείς του λιμανιού το είδαν αυτό ως ευκαιρία να φτάσει σ’ αυτές τις περιοχές το Γραφικό άγγελμα.
Σ’ ένα από τα πρώτα ασιατικά πλοία τα οποία επισκέφτηκαν, οι σκαπανείς διέθεσαν και τα 23 βιβλία που είχαν μαζί τους, αφήνοντας μερικά μέλη του πληρώματος στενοχωρημένα επειδή δεν μπόρεσαν να πάρουν ένα αντίτυπο. Κάποιο αγόρι που εργαζόταν στην κουζίνα ενός άλλου ασιατικού πλοίου ήταν πιο προσεκτικό. Αφού πήρε ένα βιβλίο από κάποιο σκαπανέα, το επέστρεψε τυλιγμένο σε χαρτί με μια διεύθυνση γραμμένη πάνω σ’ αυτό. Ο σκαπανέας κατάλαβε. Ήταν πολύ παρακινδυνευμένο για το αγόρι να πάρει το βιβλίο μαζί του. Την ίδια μέρα το βιβλίο βρισκόταν στο ταχυδρομείο για την Άπω Ανατολή.
Σ’ ένα πλοίο από την Αφρική υπήρχε κάποιος ναυτικός ο οποίος είχε φέρει μαζί του έναν κατάλογο με βιβλία που ήθελαν οι Μάρτυρες στην πατρίδα του. Από τότε κι έπειτα, κάθε φορά που αυτός ο ναυτικός γυρίζει στην πατρίδα του, η βαλίτσα του είναι γεμάτη με έντυπα. Κάποιος ναυτικός από μια άλλη αφρικανική χώρα απογοητεύτηκε πάρα πολύ επειδή ο σκαπανέας που μελετούσε μαζί του μπόρεσε να του δώσει μόνο τρία αντίτυπα του βιβλίου Πώς να Κάνετε την Οικογενειακή σας Ζωή Ευτυχισμένη. «Αυτά δεν είναι τίποτα!» αναφώνησε ο ναυτικός, κάνοντας μια χειρονομία σε ένδειξη απελπισίας. «Οι αδελφοί εκεί χρειάζονται 1.000!» Για τη δική του ασφάλεια, οι σκαπανείς τον έπεισαν να παίρνει μόνο 20 αντίτυπα τη φορά.
Ίσως η πιο συγκινητική περίπτωση ήταν όταν οι σκαπανείς έμαθαν πως είχε έρθει ένα πλοίο από μια χώρα όπου οι Μάρτυρες διώκονταν λόγω των πεποιθήσεών τους, και πολλοί είχαν χάσει τις εργασίες τους και την περιουσία τους. Όταν διαπίστωσαν ότι ο θαλαμηπόλος του πλοίου ήταν Μάρτυρας, επισκέφτηκαν τον καπετάνιο και του ζήτησαν να τους δώσει την άδεια να στείλουν με το πλοίο του βοήθεια σ’ εκείνη τη χώρα. Ο καπετάνιος συμφώνησε, και μερικές μέρες αργότερα, εκατό μεγάλοι σάκοι με ρούχα, παπούτσια και άλλα αγαθά πήγαιναν στους Μάρτυρες σ’ εκείνη τη χώρα.
[Πλαίσιο στη σελίδα 21]
ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΠΟ ΠΛΟΙΟ ΣΕ ΠΛΟΙΟ—Η ΑΠΟΨΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
«Στην αρχή δίσταζα να συνοδέψω τον Πίτερ», θυμάται η Κάριν, η μόνη γυναίκα ανάμεσα στους σκαπανείς, «επειδή είχα ακούσει ότι οι ναυτικοί είναι συνήθως απότομοι και μεθυσμένοι. Ωστόσο, διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι είναι ευγενικοί. Συχνά, αφού ένας ναυτικός μάθει ότι είμαστε αντρόγυνο, βγάζει μια φωτογραφία της συζύγου του και των παιδιών του και αρχίζει να μας μιλάει για την οικογένειά του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, έχουμε διαθέσει πολλά αντίτυπα του βιβλίου Πώς να Κάνετε την Οικογενειακή σας Ζωή Ευτυχισμένη».
Το ότι επισκέπτονται τα πλοία ως αντρόγυνο τους βοηθάει επίσης να έρθουν πιο εύκολα σε επαφή με τις συζύγους των μελών του πληρώματος και με άλλες γυναίκες οι οποίες μερικές φορές εργάζονται ως νοσοκόμες. «Συνήθως είναι επιφυλακτικές απέναντι στους ξένους», λέει η Κάριν, «αλλά όταν με βλέπουν είναι πιο πρόθυμες να συμμετάσχουν στη συζήτηση».
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στο διορισμό της; «Οι ανεμόσκαλες», απαντάει η Κάριν. «Τα μισούσα αυτά τα ασταθή πράγματα». Ξεπέρασε το φόβο της; «Ναι. Κάποτε όταν δίσταζα να ανέβω κάποια τέτοια σκάλα, μια ομάδα ναυτικών από την Παραγουάη κοιτούσαν και φώναζαν: ‘Θα τα καταφέρεις. Απλώς εμπιστέψου στον Θεό’. Φυσικά», λέει η Κάριν γελώντας, «ύστερα απ’ αυτό το σχόλιο, δεν είχα άλλη εκλογή παρά να την ανέβω». Ο σύζυγός της λέει με θαυμασμό: «Ύστερα από τέσσερα χρόνια και αφού ανέβηκε πολλές ανεμόσκαλες, τώρα τις ανεβαίνει σαν ναύτης».
Η Κάριν και ο σύζυγός της, ο Πίτερ, παρακολούθησαν την 89η τάξη της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 έφυγαν για το νέο τους διορισμό, τον Ισημερινό, μια χώρα που έχει λιμάνι. Θα πρέπει να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους.
[Πλαίσιο στη σελίδα 22]
ΕΙΣΤΕ ΝΑΥΤΙΚΟΣ;
Θα θέλατε να παρακολουθήσετε μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην αγγλική γλώσσα, ενόσω το πλοίο σας θα βρίσκεται αγκυροβολημένο σ’ ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου; Αν ναι, τότε να έχετε πρόχειρο αυτόν τον κατάλογο με τις τωρινές διευθύνσεις Αιθουσών Βασιλείας και τις ώρες συναθροίσεων:
Αμβούργο, Schellingstr. 7-9· Σάββατο, 4:00 μ.μ.· τηλέφωνο: 040-4208413
Βανκούβερ, 1526 Robson Street· Κυριακή, 10:00 π.μ.· τηλέφωνο: 604-689-9796
Μασσαλία, 5 Bis, rue Antoine Maille· Κυριακή, 10:00 π.μ.· τηλέφωνο: 91 79 27 89
Νάπολη, Castel Volturno (40 χιλιόμετρα βόρεια της Νάπολης), Via Napoli, corner of Via Salerno, Parco Campania· Κυριακή, 2:45 μ.μ.· τηλέφωνο: 081/5097292
Νέα Υόρκη, 512 W. 20 Street· Κυριακή, 10:00 π.μ.· τηλέφωνο: 212-627-2873
Ρότερνταμ, Putsestraat 20· Κυριακή, 10:00 π.μ.· τηλέφωνο: 010-41 65 653
Τόκιο, 5-5-8 Mita, Minato-ku· Κυριακή, 4:00 μ.μ.· τηλέφωνο: 03-3453-0404
Χονγκ Κονγκ, 26 Leighton Road· Κυριακή, 9:00 π.μ.· τηλέφωνο: 5774159