Αποκάλυψη του Κορανίου

9. Ποια λέγεται ότι ήταν η πρώτη αποκάλυψη που έλαβε ο Μωάμεθ; (Παράβαλε Αποκάλυψις 22:18, 19.)

⁹ Ποια λέγεται ότι ήταν η πρώτη αποκάλυψη που έλαβε ο Μωάμεθ; Γενικά, οι ειδικοί στα θέματα του Ισλαμισμού συμφωνούν ότι ήταν τα πρώτα πέντε εδάφια του σούρα 96, που έχει τον τίτλο Αλ-Αλάκ, «Θρόμβος Αίματος»· αυτά τα εδάφια λένε:

10-12. Πώς διατηρήθηκε το Κοράνιο;

¹⁰ Σύμφωνα με την αραβική πηγή Το Βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Μωάμεθ απάντησε: «Δεν ξέρω να διαβάζω». Γι’ αυτό, έπρεπε να αποστηθίσει τις αποκαλύψεις ώστε να μπορεί να τις επαναλαμβάνει και να τις απαγγέλλει. Οι Άραβες ήταν επιδέξιοι  στη χρήση της μνήμης και ο Μωάμεθ δεν αποτελούσε  εξαίρεση. Πόσος καιρός χρειάστηκε για να λάβει αυτός ολόκληρο το άγγελμα του Κορανίου; Γενικά, πιστεύεται ότι οι αποκαλύψεις δόθηκαν σε μια περίοδο 20 με 23 χρόνων περίπου, από το 610 Κ.Χ. ως το θάνατό του το 632 Κ.Χ.

¹¹ Οι Μουσουλμανικές πηγές εξηγούν ότι μόλις ο Μωάμεθ λάβαινε την κάθε αποκάλυψη, την απάγγελλε αμέσως σε όσους τύχαινε να βρίσκονται κοντά του. Εκείνοι με τη σειρά τους αποστήθιζαν την αποκάλυψη και μέσω απαγγελίας τη διέσωζαν. Εφόσον η παρασκευή του χαρτιού ήταν άγνωστη στους Άραβες, ο Μωάμεθ ανέθεσε σε γραμματείς να γράψουν τις αποκαλύψεις πάνω στα πρωτόγονα υλικά που είχαν διαθέσιμα τότε, όπως ήταν οι ωμοπλάτες από καμήλες, τα φοινικόφυλλα, το ξύλο και οι περγαμηνές. Εντούτοις, το Κοράνιο δεν πήρε τη σημερινή του μορφή παρά μόνο μετά το θάνατο του προφήτη, με την κατεύθυνση των διαδόχων και των συντρόφων του Μωάμεθ. Αυτό πραγματοποιήθηκε κατά τη διακυβέρνηση των τριών πρώτων χαλίφηδων, δηλαδή Μουσουλμάνων ηγετών.

¹² Ο μεταφραστής Μουχάμαντ Πίκθολ γράφει: «Όλα τα σούρα του Κορανίου είχαν καταγραφτεί πριν από το θάνατο του Προφήτη και πολλοί Μουσουλμάνοι είχαν αποστηθίσει ολόκληρο το Κοράνιο. Όμως τα γραμμένα σούρα είχαν μοιραστεί στο λαό· και όταν, στη διάρκεια μιας μάχης . . . σκοτώθηκαν πολλοί απ’ αυτούς που ήξεραν απέξω όλο το Κοράνιο, συλλέχτηκε ολόκληρο το Κοράνιο κι έπειτα καταγράφτηκε».

13. (α) Ποιες είναι τρεις πηγές Ισλαμικής διδασκαλίας και καθοδήγησης; (β) Πώς θεωρούν μερικοί λόγιοι του Ισλαμισμού τη μετάφραση του Κορανίου;

¹³ Η Ισλαμική ζωή καθοδηγείται από τρεις αρχές—το Κοράνιο, το Χαντίθ και το Σαρία. (Βλέπε πλαίσιο, σελίδα 291.) Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνιο στην αραβική αποτελεί την πιο ανόθευτη μορφή της αποκάλυψης, επειδή, όπως λένε, αυτή τη γλώσσα χρησιμοποίησε ο Θεός όταν μιλούσε μέσω του Γαβριήλ. Το σούρα 43:2 δηλώνει: «Το στείλαμε στα αραβικά για να το καταλάβετε». (ΜΖΜ) Έτσι, η οποιαδήποτε μετάφραση θεωρείται απλώς ως κακή απομίμηση που έχει νοθευτεί σε κάποιο βαθμό. Μάλιστα, ορισμένοι λόγιοι του Ισλαμισμού αρνούνται να μεταφράσουν το Κοράνιο. Η άποψή τους είναι «ότι η μετάφραση αποτελούσε ανέκαθεν προδοσία» και γι’ αυτό «οι Μουσουλμάνοι ανέκαθεν αποδοκίμαζαν και κατά καιρούς απαγόρευαν κάθε προσπάθεια μεταφοράς του σε άλλη γλώσσα», όπως αναφέρει ο Δρ Τζ. Α. Γουίλιαμς, λέκτορας της Ισλαμικής ιστορίας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 291]

Οι Τρεις Πηγές Διδασκαλίας και Καθοδήγησης

Το Ιερό Κοράνιο, που λέγεται ότι το αποκάλυψε στον Μωάμεθ ο άγγελος Γαβριήλ. Το νόημα και οι λέξεις του Κορανίου στην αραβική θεωρούνται θεόπνευστα.

Το Χαντίθ, ή αλλιώς Σούνα, «τα έργα, τα λόγια και η σιωπηλή επιδοκιμασία (τακρίρ) του Προφήτη . . . που συγκεντρώθηκαν κατά το δεύτερο αιώνα [A.H.] στη μορφή γραπτών χαντίθ. Έτσι λοιπόν, ένα χαντίθ είναι μια έκθεση για κάποια πράξη ή για κάποια λόγια του Προφήτη». Μπορεί επίσης να αναφέρεται στις πράξεις ή στα λόγια οποιουδήποτε από ‘τους Συντρόφους του Μωάμεθ ή τους Διαδόχους τους’. Σ’ ένα χαντίθ, μόνο το νόημα θεωρείται θεόπνευστο.—Ιστορία των Αράβων.

Το Σαρία, δηλαδή το κανονικό δίκαιο, που βασίζεται σε αρχές του Κορανίου, ρυθμίζει ολόκληρη τη ζωή των Μουσουλμάνων στις θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές πτυχές της. «Όλες οι πράξεις του ανθρώπου κατατάσσονται σε πέντε νομικές κατηγορίες: (1) αυτό που θεωρείται απόλυτο καθήκον (φαρντ) [που περιλαμβάνει ανταμοιβή για τη διάπραξη και τιμωρία για τη μη διάπραξη]· (2) αξιέπαινες ή αξιοβράβευτες πράξεις (μουσταχάμπ) [που περιλαμβάνει ανταμοιβή, αλλά όχι τιμωρία για την παράλειψη]· (3) επιτρεπτές πράξεις (ζαΐτζ, μουμπάχ), που είναι αδιάφορες ως προς το νόμο· (4) αξιοκατάκριτες πράξεις (μακρούχ), που είναι απαράδεκτες αλλά δεν τιμωρούνται· (5) απαγορευμένες πράξεις (χαράμ), η εκτέλεση των οποίων συνεπάγεται τιμωρία».—Ιστορία των Αράβων.