Επέκταση του Τμήματος

Τη δεκαετία του 1930, ο Λεουέλεν Φίλιπς και οι συνεργάτες του φρόντιζαν για τους διορισμούς τους από ένα νοικιασμένο κτίριο δύο δωματίων στη Λουσάκα. Λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν το σημερινό συγκρότημα του Μπέθελ, έκτασης 1.100 στρεμμάτων, στο οποίο στεγάζονται πάνω από 250 εθελοντές. Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές υπηρετούν τις πνευματικές ανάγκες 125.000 και πλέον ευαγγελιζομένων και σκαπανέων. Ας εξετάσουμε σύντομα πώς έλαβε χώρα αυτή η αύξηση.

Όπως μάθαμε νωρίτερα, το 1936 η στάση των αρχών είχε μαλακώσει τόσο ώστε επιτράπηκε η λειτουργία μιας αποθήκης εντύπων στη Λουσάκα. Η επέκταση κατέστησε σύντομα απαραίτητη τη μετακόμιση σε μεγαλύτερο κτίριο. Οι αδελφοί αγόρασαν κάποιο σπίτι κοντά στον κεντρικό αστυνομικό σταθμό. «Είχε δύο κρεβατοκάμαρες», θυμάται ο Τζόνας Μαντζόνι. «Η τραπεζαρία χρησιμοποιούνταν ως Τμήμα Υπηρεσίας και η βεράντα ως Τμήμα Αποστολής». Το 1951 ο Τζόνας πήρε δύο εβδομάδες άδεια από την εργασία του για να υπηρετήσει στο Μπέθελ, και αργότερα ήρθε μόνιμα. «Υπήρχε καλή οργάνωση και χαρούμενο πνεύμα», λέει ο ίδιος. «Εργαζόμουν στο Τμήμα Αποστολής μαζί με τον αδελφό Φίλιπς, όπου ασχολούμουν με τις συνδρομές και έβαζα γραμματόσημα στα πακέτα των περιοδικών. Χαιρόμασταν με τη σκέψη ότι υπηρετούσαμε τους αδελφούς». Μαζί με τον Λεουέλεν Φίλιπς άρχισε αργότερα να υπηρετεί και ο Χάρι Άρνοτ, και αυτοί οι δύο συνεργάστηκαν με τοπικούς αδελφούς, όπως ο Τζομπ Σιτσέλα, ο Άντριου Τζον Μουλαμπάκα, ο Τζον Μουτάλε, ο Πότιφερ Κατσέπα και ο Μόρτον Σισούλο.

Καθώς η μεταλλοβιομηχανία ανθούσε στη Ζάμπια και η υποδομή της χώρας αναπτυσσόταν γοργά, και καθώς άνθρωποι από κάθε γωνιά της προσελκύονταν στην περιοχή των ορυχείων, η προσοχή στρεφόταν ολοένα και περισσότερο από τη Λουσάκα στο Κόπερμπελτ. Ο Ίαν Φέργκιουσον πρότεινε να αγοραστεί έκταση γης σε κάποια πόλη όπου υπήρχε ορυχείο, και το 1954 το γραφείο τμήματος μεταφέρθηκε στη Λεωφόρο Κινγκ Τζορτζ στη Λουάνσα. Ωστόσο, σύντομα αυτές οι εγκαταστάσεις αποδείχτηκαν πολύ μικρές για να καλύψουν τις ανάγκες του γοργά επεκτεινόμενου αγρού, ο οποίος περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Αφρικής. Ο Νάθαν Νορ, από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία, στη διάρκεια της επίσκεψής του στη Συνέλευση Περιφερείας «Άγρυπνοι Διάκονοι» το 1959, είδε διάφορες πιθανές τοποθεσίες για την οικοδόμηση νέου γραφείου τμήματος και έδωσε τη συγκατάθεσή του προκειμένου να προχωρήσει η οικοδόμηση. Ο Τζέφρι Γουίλερ θυμάται: «Ο Φρανκ Λιούις, ο Γιουτζίν Κινάστσουκ και εγώ πήγαμε μαζί με κάποιον αρχιτέκτονα στη νέα τοποθεσία στο Κίτουε για να βάλουμε πασσάλους γύρω από τα όρια του νέου Μπέθελ». Στις 3 Φεβρουαρίου 1962, έγινε η αφιέρωση στον Ιεχωβά ενός νέου γραφείου τμήματος το οποίο διέθετε οίκο Μπέθελ, τυπογραφείο και Αίθουσα Βασιλείας. Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα αφιέρωσης για τις εγκαταστάσεις, ο Χάρι Άρνοτ, ο οποίος ήταν τότε ο υπηρέτης τμήματος, έστρεψε την προσοχή στο πιο σημαντικό πνευματικό οικοδόμημα για το οποίο ο καθένας πρέπει να κοπιάσει σκληρά χρησιμοποιώντας τα δομικά υλικά της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης.

Σύντομα, αυτές οι εγκαταστάσεις ήταν πλέον ανεπαρκείς λόγω της αύξησης του αριθμού των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας από 30.129 σε σχεδόν 57.000 μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. «Ο αδελφός Νορ μάς πρότρεψε να επεκτείνουμε τις τυπογραφικές μας εργασίες», θυμήθηκε ο Ίαν Φέργκιουσον. «Επισκέφτηκα το γραφείο τμήματος στο Ιλαντσφοντέιν της Νότιας Αφρικής για να συζητήσω με τους αδελφούς. Σύντομα ένα πιεστήριο στάλθηκε αεροπορικώς από εκεί στο Κίτουε».

Εκτός από τα έντυπα και τα περιοδικά, το Κίτουε παρήγε τη μηνιαία Διακονία Μας της Βασιλείας για διανομή στην Κένυα και σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Αφρικής. Πολύ γρήγορα, στο μικρό τυπογραφείο επικρατούσε συνωστισμός, και το πιεστήριο έπρεπε να μεταφερθεί αλλού. Όταν το δημοτικό συμβούλιο πρόβαλε αντιρρήσεις για τη χρήση μιας διαθέσιμης τοποθεσίας, παρουσιάστηκε ένας αδελφός και πρόσφερε κάποια έκταση γης. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1984. Επί τρεις δεκαετίες το Κίτουε αποτελούσε το πνευματικό κέντρο του έργου κηρύγματος στη Ζάμπια.

Τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απέλαση των ιεραποστόλων, ο αριθμός των εθελοντών στο γραφείο τμήματος αυξήθηκε τόσο πολύ ώστε 14 από τα μέλη της οικογένειας Μπέθελ ζούσαν εκτός του Μπέθελ μαζί με τις οικογένειές τους. Χρειαζόταν να γίνουν προσαρμογές προκειμένου να ληφθεί κατάλληλη μέριμνα για το έργο που βρισκόταν μπροστά. Αργότερα, όταν οι αδελφοί αγόρασαν δύο σπίτια και νοίκιασαν ένα άλλο, το μέγεθος της οικογένειας μπόρεσε να αυξηθεί. Ήταν, όμως, προφανές ότι χρειάζονταν νέες εγκαταστάσεις. Ευτυχώς, οι περιστάσεις επρόκειτο σύντομα να βελτιωθούν ριζικά. Το 1986 ανατέθηκε σε αδελφούς που βρίσκονταν σε κατάλληλες τοποθεσίες να ψάξουν για οικόπεδο προκειμένου να οικοδομηθεί νέο γραφείο τμήματος. Βρέθηκε ένα αγρόκτημα 1.100 στρεμμάτων περίπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας. Η επιλογή αυτή αποδείχτηκε πολύ σοφή εφόσον στην περιοχή υπάρχουν μεγάλα αποθέματα υπόγειου νερού. Ο Ντέιρελ Σαρπ σχολίασε: «Πιστεύω ότι ο Ιεχωβά μάς οδήγησε σε αυτόν τον όμορφο τόπο».

Αφιέρωση και Αύξηση

Το Σάββατο 24 Απριλίου 1993, εκατοντάδες παλαίμαχοι υπηρέτες του Ιεχωβά συγκεντρώθηκαν για την αφιέρωση των νέων εγκαταστάσεων. Ανάμεσα στους 4.000 τοπικούς αδελφούς και αδελφές υπήρχαν πάνω από 160 διεθνείς επισκέπτες, περιλαμβανομένων και ιεραποστόλων που είχαν αναγκαστεί να φύγουν πριν από 20 περίπου χρόνια. Ο Θεοντόρ Τζάρας, ο ένας από τα δύο μέλη του Κυβερνώντος Σώματος που παρευρέθηκαν, μίλησε γύρω από το θέμα «Συνιστούμε τους Εαυτούς μας ως Διακόνους του Θεού». Υπενθύμισε σε όσους είχαν υπηρετήσει πιστά επί πολλά χρόνια ότι, αν δεν είχαν υπομείνει, δεν θα είχε δημιουργηθεί η ανάγκη για οικοδόμηση. Αναφερόμενος στα λόγια του Παύλου προς τους Κορινθίους, τόνισε ότι ο αληθινός διάκονος καλλιεργεί τους καρπούς του πνεύματος, οι οποίοι τον καθιστούν ικανό να υπομένει δυσκολίες, δοκιμασίες και θλίψεις. «Εσείς έχετε συστήσει τους εαυτούς σας ως διακόνους του Θεού», ανέφερε. «Έπρεπε να οικοδομήσουμε αυτό το νέο γραφείο τμήματος λόγω της επέκτασης του έργου».

Το 2004 ολοκληρώθηκε ένα τετραώροφο νέο κτίριο κατοικιών με 32 δωμάτια. Μια έκταση σχεδόν 1.000 τετραγωνικών μέτρων στο τυπογραφείο αναδιαρθρώθηκε έτσι ώστε να στεγάσει 47 μεταφραστικά γραφεία με επιπρόσθετους χώρους για αρχειοθέτηση, αίθουσες συναντήσεων και βιβλιοθήκη.

[Εικόνες στη σελίδα 251]

Χαρούμενοι εργάτες συμμετέχουν στην οικοδόμηση του τωρινού γραφείου τμήματος στη Λουσάκα

[Εικόνες στη σελίδα 252, 253]

(1, 2) Αίθουσες Βασιλείας που οικοδομήθηκαν πρόσφατα

(3, 4) Γραφείο τμήματος της Ζάμπιας, Λουσάκα

(5) Ο Στίβεν Λετ στην αφιέρωση της επέκτασης του γραφείου τμήματος, Δεκέμβριος 2004