Η καινούρια κατοικία μας, στο Λβιφ της Ουκρανίας, ήταν στο δεύτερο όροφο ενός παλιού σπιτιού. Τα παράθυρά μας έβλεπαν σε μια αυλή που φιλοξενούσε έναν μικρό κήπο, έναν μεγάλο κόκκινο κόκορα και πολλές κότες. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε κάποιο αγρόκτημα στο Σασκάτσιουαν. Σε εκείνο το σπίτι ζούσαμε 12 άτομα. Σηκωνόμασταν νωρίς το πρωί και, αφού διασχίζαμε την πόλη, φτάναμε στο Μπέθελ για να εργαστούμε.

Το Μάιο του 2001 ήρθαν στην Ουκρανία αδελφοί από πολλές χώρες για την αφιέρωση του καινούριου μας γραφείου τμήματος. Μετά την ειδική ομιλία που εκφωνήθηκε σε ένα στάδιο την Κυριακή το πρωί, μια θάλασσα από αδελφούς κατέκλυσαν το δρόμο προς το Μπέθελ για να ξεναγηθούν στις νέες εγκαταστάσεις. Τι αλησμόνητο θέαμα! Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση βλέποντας αυτό το ήσυχο και εύτακτο πλήθος των αδελφών. Με έκανε να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο την τερπνότητα που απορρέει από την υπηρεσία του Θεού.