Μολονότι ο ευνουχισμός είναι η μέθοδος που εφαρμόζεται συνήθως για να δαμάζονται οι ταύροι ώστε να χρησιμοποιούνται ως ζώα έλξης, προφανώς οι Ισραηλίτες δεν την είχαν υιοθετήσει, διότι τα ακρωτηριασμένα ζώα ήταν ακατάλληλα για θυσία. (Λευ 22:23, 24· Δευ 17:1· παράβαλε 1Βα 19:21.) Γι’ αυτό, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η φυλή των ταύρων που χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες ίσως είχε ήπια ιδιοσυγκρασία.

Οι Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν τον ταύρο σε αγροτικές εργασίες—όργωμα και αλώνισμα. (Δευ 22:10· 25:4) Έπρεπε να μεταχειρίζονται το ζώο με συμπόνια. Ο απόστολος Παύλος εφάρμοσε στους Χριστιανούς υπηρέτες του Θεού την αρχή που περιείχε ο Νόμος όσον αφορά το ότι δεν έπρεπε να φιμώνεται ο ταύρος όταν αλώνιζε, δείχνοντας ότι, όπως ο ταύρος που εργαζόταν δικαιούνταν να τρώει από τα σιτηρά που αλώνιζε, έτσι και το άτομο που μεταδίδει πνευματικά πράγματα σε άλλους αξίζει να λαβαίνει υλικές προμήθειες. (Εξ 23:4, 12· Δευ 25:4· 1Κο 9:7-10)