Η Αναζήτηση Ασφάλειας

ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Οι πολιτικοί ηγέτες κάνουν διαπραγματεύσεις για να την εξασφαλίσουν. Οι θρησκευτικοί ηγέτες προσεύχονται γι’ αυτήν. Ωστόσο, για το μέσο άνθρωπο η ασφάλεια μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ρον, που πήγαινε στη δουλειά με τα πόδια στη μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Αφρικής, το Γιοχάνεσμπουργκ.

«Με περικύκλωσαν πέντε άντρες, από τους οποίους ο ένας κρατούσε ένα μαχαίρι στο λαιμό μου και ένας άλλος ένα στην πλάτη μου. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, είχαν αδειάσει όλες μου τις τσέπες. Αισθανόμουν σαν κοτόπουλο που το μαδούσαν. Οι περαστικοί με αγνοούσαν τελείως». Ο Ρον δεν έφερε αντίσταση και γλίτωσε σώος και αβλαβής.

Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ένταση καθώς περπατούν στους δρόμους οποιασδήποτε μεγαλούπολης. ‘Πώς μπορώ να προστατευθώ από τις ληστείες;’ είναι ένα ερωτηματικό που τους απασχολεί υποσυνείδητα. Βιάζονται να τελειώσουν τα ψώνια τους για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Αλλά πόσο ασφαλή είναι τα σπίτια; «Οι πιθανότητες να παραβιαστεί το άσυλο του σπιτιού σας από κάποιον που θα αρπάξει μερικά ή όλα τα υπάρχοντά σας και θα εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, αυξάνονται με δραματικό τρόπο κάθε χρόνο», δηλώνει το βιβλίο Ολοκληρωτική Ασφάλεια στο Σπίτι (Total Home Security).

Γι’ αυτό, μερικοί ιδιοκτήτες σπιτιών στήνουν πινακίδες που προειδοποιούν τους παρείσακτους ότι υπάρχουν άγρια σκυλιά γύρω από το σπίτι ή ότι ένοπλοι φρουροί κάνουν περιπολία. Σε πολλές γειτονιές, οι ιδιοκτήτες σπιτιών συσπειρώνονται στην προσπάθεια καταπολέμησης του εγκλήματος. «Υπάρχουν περισσότερα από 60.000 προγράμματα ασφάλειας, στη Βρετανία και μόνο, στα οποία συμμετέχουν 750.000 σπιτικά», δηλώνει το περιοδικό Επίκεντρο Η Ασφάλεια (Security Focus). «Επειδή το έγκλημα γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση, η μη διατήρηση καλών σχέσεων με τους γείτονες ανήκει στο παρελθόν», λέει ένας ασφαλιστής στην Αφρική.

Τα μέλη των ομάδων περιφρούρησης της γειτονιάς φροντίζουν ο ένας για την ευημερία του άλλου και αναφέρουν οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση στην αστυνομία.a Αλλά μια ενημερωτική επιστολή που στάλθηκε σε μέλος μιας τέτοιας ομάδας, στο σπίτι του οποίου είχε γίνει διάρρηξη, εξηγούσε: «Δυστυχώς, αυτό το πρόγραμμα δεν αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα πέσετε ποτέ πια θύμα διάρρηξης. Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα ασφάλειας που μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. . . . Πρέπει να εξακολουθήσετε να κλειδώνετε τις πόρτες σας, να έχετε σύστημα συναγερμού στο σπίτι και να λαβαίνετε προληπτικά μέτρα ασφάλειας».

Μολονότι τα προγράμματα για ομάδες περιφρούρησης της γειτονιάς υπήρξαν σχετικώς αποτελεσματικά, παραμένει ανοιχτό το ερώτημα αν αυτά συντελούν στη μείωση του ποσοστού των εγκλημάτων γενικά. «Η μείωση στο ποσοστό των εγκλημάτων, η οποία επιτυγχάνεται δήθεν σε κάποια περιοχή μικρής έκτασης, μπορεί να θεωρηθεί ‘επιτυχής’, μόνο αν υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου ‘μετατόπιση’ των εγκλημάτων αυτών στις άλλες γειτονικές περιοχές», εξηγούν οι Σάπλαντ και Βαγκ στο βιβλίο τους Το Κοινό Αστυνομεύει (Policing by the Public). Γι’ αυτό, σε μερικές πόλεις όπου οι ομάδες περιφρούρησης της γειτονιάς είχαν καταπληκτική επιτυχία, σημειώθηκε τρομερή αύξηση του εγκλήματος σε άλλες περιοχές των ίδιων πόλεων, στις οποίες δύσκολα διοργανώνονται τέτοια προγράμματα ασφάλειας.

«Υπάρχουν περιοχές όπου οι ομάδες περιφρούρησης της γειτονιάς δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικές», παραδέχεται η γραμματέας ενός προγράμματος ασφάλειας με 20.000 και πλέον μέλη. Αυτή εννοούσε τις μεγάλες εκτάσεις «έξω από τις πόλεις όπου ο ένας γείτονας δεν μπορεί να δει τον άλλον και όπου οι περιπολίες δεν είναι αποτελεσματικές». Για παράδειγμα, ένα αντρόγυνο μετακόμισε από μια πόλη της Αμερικής σε μια τοποθεσία με έκταση 200 στρέμματα κοντά σ’ ένα μικρό χωριό. Δυο φορές, σε διάστημα λίγων μόνο ετών, έγινε διάρρηξη στο σπίτι τους. Η σύζυγος εξέφρασε τα αισθήματα πολλών κατοίκων αγροτικών περιοχών: «Προσπαθώ να ζω φυσιολογικά, αλλά φοβάμαι. . . . Δεν αισθάνομαι ποτέ ασφαλής». Σε χώρες που πλήττονται από πολιτικές συγκρούσεις, οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών αντιμετωπίζουν επιπρόσθετη βία και αναγκάζονται συχνά να παίρνουν το μέρος της μιας ή της άλλης παράταξης.

Δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι πολλοί νοσταλγούν ‘τις παλιές καλές μέρες’. «Περίπου στις αρχές αυτού του αιώνα», δηλώνει το βιβλίο Η Αύξηση του Εγκλήματος (The Growth of Crime), «επικρατούσε . . . γενικά η αντίληψη ότι [το έγκλημα] θα αποκτούσε ολοένα πιο ήπιο χαρακτήρα». Τι συνέβη, όμως, αντίθετα με τις προβλέψεις; Οι συγγραφείς Σερ Λέον Ραντζίνοβιτς και Τζόαν Κινγκ εξηγούν: «Τα πρώτα είκοσι χρόνια αυτού του αιώνα, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, το ποσοστό των εγκλημάτων παρέμενε αρκετά σταθερό· συμβάδιζε απλώς με την αύξηση του πληθυσμού. Μόνο με τη μεταπολεμική οικονομική κρίση, άρχισε να ξεχωρίζει μια επίμονη τάση. Στη διάρκεια των ετών οικονομικής αναταραχής, ανεργίας και ενός ακόμη μεγάλου πολέμου, [το έγκλημα] άρχισε να αυξάνεται με ανεξέλεγκτο ρυθμό . . . Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όταν εξετάζει κανείς το έγκλημα σε παγκόσμια κλίμακα, είναι ότι η αύξηση που το έγκλημα σημειώνει παντού είναι διαδεδομένη και σταθερή».

Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι ‘η ανομία πληθαίνει’, αν και απρόσμενο για πολλούς, έχει προλεχθεί. Οι μεγάλες συμφορές που έπληξαν το ανθρώπινο γένος από τότε που άρχισε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος το 1914 έχουν καταγραφεί εκ των προτέρων στην Αγία Γραφή. Ο Ιησούς προείπε ότι πλησιάζει το τέλος αυτού του πονηρού ανθρώπινου συστήματος: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή».—Ματθαίος 24:3, 7, 12· βλέπε επίσης Λουκάς 21:10, 11.

«Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται», πρόσθεσε ο Ιησούς, «ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας». Επομένως, υπάρχουν λόγοι για να είστε αισιόδοξοι. Η αναζήτηση του ανθρώπου για παγκόσμια ασφάλεια πρόκειται σύντομα να στεφτεί με επιτυχία.—Λουκάς 21:28-32.

[Υποσημειώσεις]