Παγκόσμια Έκθεση

Αφρική

Ανεξάρτητα από το πολιτιστικό και θρησκευτικό παρελθόν των ανθρώπων, είναι ανάγκη να τους δοθεί η ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Το θέλημα του Θεού είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας». (1 Τιμ. 2:3, 4) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αφρική εργάζονται σε αρμονία με αυτή την έκφραση του θεϊκού θελήματος.

Το Κυβερνών Σώμα ενέκρινε την ίδρυση γραφείου τμήματος στη Μαλάουι, από την 1η Σεπτεμβρίου 1995, σε νοικιασμένα κτίρια. Γίνονται σχέδια για κατάλληλα κτίρια ώστε να αρχίσει η οικοδόμηση. Υπάρχει ακόμη πολύ έργο να γίνει σε αυτή τη χώρα. Ιδιαίτερα στις πόλεις, όπου πολλοί άνθρωποι είναι εγγράμματοι, εκδηλώνεται μεγάλο ενδιαφέρον για τα έντυπά μας. Οι κάτοικοι της Μαλάουι αγαπούν την Αγία Γραφή και, βασικά, είναι ταπεινοί, φιλειρηνικοί άνθρωποι. Λόγω αυτού του ενδιαφέροντος για τα έντυπά μας, οι παρουσιάσεις δεν χρειάζεται να είναι άψογες προς το παρόν. Οι Μάρτυρες απλώς συστήνονται στον οικοδεσπότη, και έπειτα από τον εθιμοτυπικό χαιρετισμό, δείχνουν στο άτομο τα βιβλία ή τα περιοδικά που έχουν μαζί τους. Ο οικοδεσπότης ρίχνει συνήθως μια ματιά σε όλα τα περιοδικά που έχει ο ευαγγελιζόμενος και μάλιστα θέλει να δει τι άλλο έχει στην τσάντα του. Μερικοί ευαγγελιζόμενοι προσφέρουν τα υπογραμμισμένα προσωπικά τους αντίτυπα παλαιότερων περιοδικών, και οι οικοδεσπότες τα δέχονται με χαρά. Παρ’ όλο που οι άνθρωποι γενικά δείχνουν πως αγαπούν την Αγία Γραφή, αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμούν όλοι να μάθουν την αλήθεια. Υπάρχουν πολλά αποκαλούμενα Χριστιανικά θρησκεύματα εδώ. Μερικά από αυτά είναι πολύ εχθρικά προς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και λένε ότι οι Μάρτυρες άξιζαν το διωγμό που υπέφεραν και ότι εύχονται να ήταν ακόμη υπό απαγόρευση οι Μάρτυρες. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι λένε: «Χαιρόμαστε που τώρα είστε ελεύθεροι να αποδίδετε λατρεία, και είστε ευπρόσδεκτοι στα σπίτια μας».

Η πολυγαμία είναι κοινώς αποδεκτή στο Μπενίν, όπως και σε πολλές άλλες αφρικανικές χώρες. Πώς επηρεάζει αυτό τους ειλικρινείς εκζητητές της αλήθειας; Μια γυναίκα, η οποία ήταν η δεύτερη σύζυγος κάποιου, άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σύντομα έμαθε ότι ο Ιεχωβά έδωσε μία μόνο σύζυγο στον Αδάμ και ότι αυτό έθετε το πρότυπο για όλους τους μελλοντικούς γάμους. (Ματθ. 19:4-6) Ο Θεός δεν αναγνώριζε το γάμο της. Τι έπρεπε, λοιπόν, να κάνει; Θα άφηνε τον πολύγαμο σύζυγό της; Πού θα πήγαινε; Στο Μπενίν δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια, και αυτή είχε κάνει πέντε παιδιά με τον άντρα της. Εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά και με θάρρος έφυγε από το σπίτι. (Εβρ. 13:4-6) Αυτό σήμαινε αγώνα, επειδή ο άντρας άφησε σε αυτήν τη φροντίδα των πέντε παιδιών τους τόσο από οικονομική όσο και από πνευματική άποψη.

Η αποφασιστική στάση της ωφέλησε πολύ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Η ευτυχής έκβαση είναι ότι ο σύζυγός της άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η πρώτη του σύζυγος άρχισε και αυτή να συμμετέχει στη μελέτη και αργότερα βαφτίστηκε. Ο σύζυγος παρακολουθεί τώρα όλες τις συναθροίσεις και αποφάσισε να συμβάλλει στη φροντίδα των παιδιών που απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του. Η δεύτερη σύζυγος βαφτίστηκε πρόσφατα και λίγο αργότερα είπε: «Είμαι αποφασισμένη να υπηρετώ τον Ιεχωβά για πάντα».

Η Έλκε, μια ιεραπόστολος στην Μπουρκίνα Φάσο, έγινε φίλη με την Τζάρα, ένα δεκάχρονο κορίτσι που ερχόταν στην Αίθουσα Βασιλείας. Η Τζάρα παρακολουθούσε όλες τις συναθροίσεις μαζί με τη μητέρα της. Τελικά, όμως, η μητέρα της εγκατέλειψε την αλήθεια, και επί αρκετούς μήνες η Έλκε δεν είχε καμία επαφή με την Τζάρα. Κατόπιν, στη συνέλευση περιφερείας, η Τζάρα ήταν εκεί και βρήκε την Έλκε. Τι έκπληξη ένιωσε όταν την είδε! Αυτή και ο αδελφός της παρακαλούσαν τους γονείς τους ώσπου εκείνοι τους άφησαν να πάνε στη συνέλευση. Και τα δύο παιδιά παρακολουθούσαν προσεκτικά, κρατώντας σημειώσεις. Εντούτοις, είχαν μπει στον πειρασμό να πάνε σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό για να δουν τον «Αϊ-Βασίλη» στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμη η συνέλευση. Ζήτησαν τη γνώμη της Έλκε. Αυτή τους είπε ότι έπρεπε να αποφασίσουν μόνοι τους, αλλά, αν έρχονταν στη συνέλευση, θα έκαναν τον Ιεχωβά Θεό πολύ χαρούμενο, και αυτός θα τους έδινε αιώνια ζωή στον Παράδεισο. Στις 25 Δεκεμβρίου βρίσκονταν στη συνέλευση.

Η Τζάρα άρχισε μελέτη, και έγιναν διευθετήσεις ώστε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Μετά τη δεύτερη συνάθροιση, εξέφρασε την επιθυμία να κάνει σχόλια. Σε μια συνάθροιση, έτυχε να έχει μαζί της 50 φράγκα (περ. 25 δρχ.) χαρτζιλίκι. Χρησιμοποίησε τα 20 φράγκα (περ. 10 δρχ.) για να αγοράσει κάτι να φάει και, από μόνη της, έβαλε τα υπόλοιπα 30 φράγκα (περ. 15 δρχ.) στο κουτί συνεισφορών της Αίθουσας Βασιλείας. Η Τζάρα έχει μάθει να προσεύχεται στον Ιεχωβά ακόμη και για τις μικρές επιθυμίες της καρδιάς της. Όταν η οικογένειά της είχε μερικές δυσκολίες κάποια εποχή, αυτή ένιωσε επίσης πόσο αληθινό είναι το εδάφιο Ψαλμός 27:10 και διαπίστωσε ότι είχε πολλές μητέρες, αδελφούς και αδελφές στην εκκλησία.

Η εξάπλωση του AIDS έχει ολέθρια επίδραση στον πληθυσμό της κεντρικής Αφρικής. Επηρεάζει κυρίως μορφωμένους ανθρώπους που βρίσκονται στο ζενίθ της καριέρας τους. Πριν από χρόνια, πολλοί χλεύαζαν την ιδέα της μονογαμίας και της πιστότητας στο γαμήλιο σύντροφο. Τώρα, σε μια προσπάθεια να σταματήσει αυτή η μάστιγα, το μήνυμα που μεταδίδεται από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τις αφίσες, καθώς και από τις δημόσιες συγκεντρώσεις, είναι το πρότυπο που παλαιότερα δεχόταν χλευασμό. Πολλά άτομα τα οποία γνώριζαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν πιστά την Αγία Γραφή δεν προόδευαν· πίστευαν ότι υπήρχαν πάρα πολλοί περιορισμοί. Αλλά πόσο ευγνώμονες είναι οι αδελφοί μας σήμερα για το ότι ο Ιεχωβά και η οργάνωσή του επιμένουν στην τήρηση υψηλών ηθικών κανόνων! Ένας πρεσβύτερος στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία είπε τα εξής: «Χάρη στην αλήθεια, κατάφερα να έχω μια οικογένεια που απολαμβάνει τις θεϊκές ευλογίες. Η αλήθεια με ελευθέρωσε από τις παγίδες του δαιμονισμού, οι οποίες θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε διανοητικές διαταραχές. Με βοήθησε επίσης να αποφύγω τον πρόωρο θάνατο από AIDS, μια τραγωδία που έχουν γευτεί οι περισσότεροι από τους πρώην φίλους μου. Θέλοντας να δείξω εκτίμηση για όλα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμένα, διαθέτω χρόνο, παρά τις οικογενειακές μου ευθύνες, προκειμένου να συμμετέχω στην υπηρεσία σκαπανέα».—Ψαλμ. 116:12-14.

Μια οικογένεια στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας ανταμείφτηκε πλούσια για τη φιλοξενία που εκδηλώνει. (Εβρ. 13:1, 2) Συχνά, συγγενείς από την επαρχία έρχονται για δουλειές στην πόλη και χρειάζονται κάποιο μέρος για να μείνουν. Πολλοί από αυτούς προτιμούν να μένουν σε αυτή την πολύ ένθερμη οικογένεια των Μαρτύρων, στην οποία τους ελκύει η σπάνια ατμόσφαιρα της θεοσεβούς αφοσίωσης. Η οικογένεια χρησιμοποιεί κατάλληλες ευκαιρίες για να μεταδίδει στους επισκέπτες συγγενείς τα καλά νέα από το Λόγο του Θεού. Ως αποτέλεσμα, όταν έγινε η Συνέλευση «Θεοσεβής Φόβος», 22 από αυτούς τους συγγενείς ήταν ήδη βαφτισμένοι Μάρτυρες, άλλοι 28 συγγενείς ήταν αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι και 6 ακόμη συγγενείς είχαν αρχίσει μελέτη. Περισσότερα από 50 μέλη αυτής της μεγάλης οικογένειας παρευρέθηκαν στη συνέλευση, και διεξάγουν πάνω από 50 οικιακές Γραφικές μελέτες!

Ασία και Νησιά του Ειρηνικού

Μέσω της έντυπης ύλης, τα καλά νέα είχαν φτάσει στην Άπω Ανατολή πριν από την έναρξη του 20ού αιώνα. Τα έντυπα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για την αναζήτηση των αξίων. Ως αποτέλεσμα, πολλές χιλιάδες άτομα αποκτούν προσωπική πείρα αυτού που είπε ο Ιησούς, ότι δηλαδή η αλήθεια μπορεί να ελευθερώσει κάποιον.—Ιωάν. 8:32.

Μια ζηλώτρια αδελφή στο Χονγκ Κονγκ γράφει: «Τα νοσοκομεία, οι δρόμοι, τα πάρκα, οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, οι στάσεις λεωφορείων, οι αγορές, οι χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων και οι ανελκυστήρες είναι ο τομέας μου για ανεπίσημη μαρτυρία. Όταν φεύγω από το σπίτι, προσεύχομαι πάντα στον Ιεχωβά και φροντίζω να παίρνω μαζί μου μια ποικιλία βιβλίων, περιοδικών και φυλλαδίων».

Έχοντας λάβει ενθάρρυνση από τον επίσκοπο περιοχής, μια Μάρτυρας στην Ιαπωνία έθεσε στόχο της να δίνει 130 περιοδικά την εβδομάδα, και μάλιστα σε τομείς που καλύπτονται συχνά. Μόλις έρθουν τα καινούρια περιοδικά, τα εξετάζει προκειμένου να βρει άρθρα ή δηλώσεις που θα μπορούσαν να ελκύσουν διάφορες ομάδες ανθρώπων. Έχει μάθει επίσης να κρατάει ακριβείς σημειώσεις για όσους περιλαμβάνονται στο δρομολόγιό της επίδοσης περιοδικών. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το δρομολόγιό της περιλαμβάνει 220 επισκέψεις. Ωστόσο, όταν φάνηκε πως κάποια γυναίκα στο δρομολόγιό της δεν διάβαζε τα περιοδικά, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά λέγοντας ότι, εφόσον τα περιοδικά είναι πολύτιμα, έχουν κάποιο κόστος για να τυπωθούν και η εκτύπωση γίνεται από αδελφούς στο Μπέθελ οι οποίοι εργάζονται μέρα νύχτα, τον παρακαλούσε να της δείξει αν εκείνη η οικοδέσποινα διάβαζε τα περιοδικά. ‘Αν όχι, ας τα αρνηθεί’, είπε. Κατόπιν, επισκέφτηκε εκείνο το σπίτι. Αυτή τη φορά άνοιξε ο σύζυγος της γυναίκας, ο οποίος πήρε τα περιοδικά και είπε: «Ευχαριστώ που φέρνετε αυτά τα περιοδικά τακτικά. Τα διαβάζω και μου αρέσουν πραγματικά». Στην Ιαπωνία, πάνω από 206.000 άτομα που έχουν ωφεληθεί από αυτά τα περιοδικά μεταδίδουν τώρα πρόθυμα τις πολύτιμες Γραφικές αλήθειες σε άλλους.

Μια αδελφή στην Κεσόν Σίτι, στις Φιλιππίνες, αναφέρει ότι κατόρθωσε να αρχίσει εφτά νέες Γραφικές μελέτες χρησιμοποιώντας τα φυλλάδια. Εξηγώντας πώς το έκανε αυτό, έγραψε: «Κάποιο πρωί στις έντεκα, συνάντησα μια μητέρα που ετοίμαζε το μεσημεριανό φαγητό για την οικογένειά της. Είπα ότι καταλάβαινα τη θέση της και έτσι θα ήμουν σύντομη. Της ανέφερα ότι ο κύριος σκοπός μας ήταν να φέρουμε πραγματική ανακούφιση σε όλες τις οικογένειες που νιώθουν καταθλιμμένες, ότι η ανακούφιση προέρχεται από το Λόγο του Θεού και ότι αυτά εξηγούνται σε αυτό το Γραφικό φυλλάδιο με τίτλο Παρηγοριά για τους Καταθλιμμένους το οποίο προσφέρεται δωρεάν». Έπειτα από αυτή την απλή εξήγηση, η γυναίκα προσκάλεσε την αδελφή μας να μπει μέσα, και εκείνη μπόρεσε να αρχίσει μελέτη.

Ο αριθμός των ευαγγελιζομένων στην Αυστραλία έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 16 χρόνια. Τα μέσα που παρέχει η οργάνωση του Ιεχωβά έχουν συμβάλει στο να ανοίξει η καρδιά πολλών ανθρώπων. Όταν σκοτώθηκε ο γιος ενός αδελφού μας σε κάποιο δυστύχημα, η οικογένεια αποφάσισε να δωρίσει το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε σε όλους όσους παρακολούθησαν την κηδεία. Με αυτόν τον τρόπο διένειμαν 189 ειδικά βιβλιάρια, και κατόπιν έστειλαν 46 ακόμη αντίτυπα σε μη ομόπιστους συγγενείς. Ως αποτέλεσμα, η στάση που εκδήλωναν πολλοί από αυτούς απέναντι στους Μάρτυρες μαλάκωσε. Ένας από εκείνους που πήραν το ειδικό βιβλιάριο στην κηδεία ήταν ο πρόεδρος του Συλλόγου Καθολικών Σχολείων. Όπως έλεγαν, ήταν ένας από τους καλύτερους διοργανωτές εράνων που είχαν ποτέ. Αυτός και η σύζυγός του μελέτησαν μαζί ολόκληρο το ειδικό βιβλιάριο και βρήκαν τα εδάφια από τη δική τους Καθολική Αγία Γραφή. Σύντομα αντιλήφθηκαν ότι αυτά που διάβαζαν ήταν η αλήθεια, και έτσι ο άντρας αποχώρησε αμέσως από το Σύλλογο Καθολικών Σχολείων και αρνήθηκε να αναλάβει τη διοργάνωση άλλων εράνων. Παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν για να αλλάξει γνώμη, αυτός παρέμεινε σταθερός. Επίσης, πήρε αρκετά ειδικά βιβλιάρια για να τα δώσει σε άλλα μέλη της Καθολικής Εκκλησίας.

Κάποιος νεαρός στην Ταϋλάνδη είχε ακούσει τη μαρτυρία που είχε δώσει μια ιεραπόστολος στη μεγαλύτερη αδελφή του, αλλά δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον. Αυτός είχε αναμειχθεί στον πνευματισμό. Κατόπιν, κάποια ημέρα πήρε μια Αγία Γραφή, την άνοιξε τυχαία και διάβασε το εδάφιο 1 Πέτρου 2:9, το οποίο λέει ότι ο Θεός κάλεσε το λαό του «από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως». Αυτό το εδάφιο τον προβλημάτισε, και άρχισε να σκέφτεται την ιεραπόστολο. Ακριβώς την επόμενη ημέρα, αυτή βρισκόταν στην πόρτα του. Όταν της είπε ότι ήθελε να τον επισκεφτεί, εκείνη απάντησε ότι προφανώς την είχαν κατευθύνει οι άγγελοι. Κατόπιν, προς μεγάλη του έκπληξη, προτού αναφέρει ο ίδιος κάτι για το εδάφιο που είχε διαβάσει, αυτή άνοιξε την Αγία Γραφή της και διάβασε εκείνη ακριβώς την περικοπή. Ο νεαρός ένιωσε τόση έκπληξη ώστε έκλαψε. Δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη, την οποία η αδελφή έδωσε σε κάποιον πρεσβύτερο.

Εντούτοις, η ανάμειξη του νεαρού με τους δαίμονες του προξενούσε δυσκολίες. Περικυκλωμένος από οικονομικά και άλλα προβλήματα, είχε κάνει «συμβόλαιο» με κάποιο πνεύμα ώστε, αν αυτός του επέτρεπε να κατοικεί μέσα του, εκείνο θα τον βοηθούσε και θα του προμήθευε τα αναγκαία. Ως αποτέλεσμα, είχε καταφέρει να στήσει μια επιχείρηση χωρίς πολύ κόπο και είχε φτάσει στο σημείο να είναι ο ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου με πολλούς εργάτες. Εύκολα αναγνώρισε ότι υπάρχουν πονηρά πνεύματα και αντιλήφθηκε ότι αυτά τα πνεύματα είναι ισχυρά, αλλά αισθανόταν υπόχρεος προς το πνεύμα και το θεωρούσε «φιλάνθρωπο». Παρακολουθούσε μερικές συναθροίσεις, αλλά οι δαίμονες δεν τον άφηναν να καταλαβαίνει και να θυμάται αυτά που άκουγε εκεί. Αργότερα, τη νύχτα πριν από μια συνέλευση, έκανε έναν αγώνα ζωής και θανάτου, όπως τον περιέγραψε, με το δαίμονα ο οποίος τον χρησιμοποιούσε ως μέντιουμ. Ο νεαρός νίκησε, αλλά στη συνέχεια, αργά αλλά σταθερά, έχασε όλα τα υλικά οφέλη που είχε αποκομίσει από το δαίμονα. Επειδή όμως εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά, ο Θεός του παρείχε τα αναγκαία—όχι τον υπερβολικό πλούτο που είχε προηγουμένως, αλλά οτιδήποτε είχε πραγματικά ανάγκη. (1 Τιμ. 6:8, 9) Τώρα υπηρετεί με χαρά ως βοηθητικός σκαπανέας.

Στα Νησιά Σολομώντος, μερικές ομάδες ανθρώπων έχουν αντιδράσει στις προσπάθειες που καταβάλλουμε προκειμένου να κηρύξουμε τα καλά νέα, και έτσι το τμήμα αποφάσισε να στείλει για λίγες εβδομάδες τέσσερις σκαπανείς σε μια από αυτές τις πολυπληθείς περιοχές, στο νησί Σάντα Ισαβέλα, ώστε να διανείμουν τα Νέα της Βασιλείας Αρ. 34. Δυστυχώς, έπειτα από μία μόνο ημέρα, η μηχανή της βάρκας τους έπαψε να λειτουργεί και οι σκαπανείς έπρεπε να επιστρέψουν στη Χονιάρα. Εντούτοις, πρόσφατα είχαν αρχίσει να γίνονται δρομολόγια με φέριμποτ από τη Χονιάρα προς ένα άλλο νησί, την Τζέλα, και έτσι οι σκαπανείς στάλθηκαν εκεί για να δώσουν μαρτυρία. Ήταν αυτή η διευθέτηση απλώς μια δεύτερη επιλογή ή μήπως ήταν το πνεύμα το οποίο διοχετεύει η ουράνια Κεφαλή της εκκλησίας αυτό που κατηύθυνε τα ζητήματα; (Παράβαλε Πράξεις 16:6-8). Μερικές ημέρες αργότερα, έστειλαν μήνυμα με ασύρματο: «Παρακαλούμε στείλτε μας και άλλα έντυπα. Στην πρώτη μας συνάθροιση, την Παρασκευή, ήρθαν 17 άτομα». Σε λίγες ημέρες, ζήτησαν και άλλα έντυπα, και οι σκαπανείς ανέφεραν ότι τη συνάθροιση της Κυριακής την παρακολούθησαν 30 άτομα. Όταν οι σκαπανείς μπόρεσαν να επιστρέψουν στο νησί Σάντα Ισαβέλα, διαπίστωσαν ότι, αν είχαν προσπαθήσει να δώσουν μαρτυρία σε εκείνη την περιοχή τις προηγούμενες εβδομάδες, θα συναντούσαν μεγάλη δυσκολία επειδή, επ’ ευκαιρία μιας εκατονταετούς επετείου, την είχε επισκεφτεί ο κυβερνήτης και όλος ο τόπος ήταν ουσιαστικά απορροφημένος από τις εορταστικές εκδηλώσεις. Ωστόσο, μεταξύ των ενδιαφερομένων που βρήκαν τώρα υπήρχε ένας φύλαρχος, ο οποίος, καθώς ήταν πολύ απογοητευμένος από την υποκρισία της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη. Από τότε έχει παρακολουθήσει μια συνέλευση περιοχής και έχει προσκαλέσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να έρθουν στην περιοχή του για να διδάξουν τους ανθρώπους.

Ευρώπη

Τεράστιες ποσότητες των εντύπων που χρησιμοποιούνται στην εξάπλωση των καλών νέων τυπώνονται στην Ευρώπη. Και τι θαυμάσιο έτος υπήρξε αυτό για τις οικογένειες Μπέθελ που συμμετέχουν σε αυτό το έργο!

Στη Γερμανία, ποτέ προηγουμένως δεν τυπώθηκαν μέσα σε ένα έτος τόσο πολλά βιβλία, ειδικά βιβλιάρια και περιοδικά όσα στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1995. Για παράδειγμα, το μήνα Ιούνιο και μόνο, το τυπογραφείο εκεί τύπωσε 10.835.200 περιοδικά και 7.984.359 ειδικά βιβλιάρια, ενώ το βιβλιοδετείο δένει καθημερινά περίπου 100.000 βιβλία. Αυτόν τον καιρό, το τμήμα της Γερμανίας ετοιμάζει περιοδικά, βιβλία και άλλα έντυπα για 7.600 εκκλησίες σε 30 χώρες, οι οποίες έχουν συνολικά 625.000 ευαγγελιζομένους. Μια μεγάλη ποσότητα των εντύπων που τυπώνονται τώρα είναι για τις Ανατολικές χώρες, όπου επί πολλά χρόνια κυκλοφορούσαν πολύ λίγα Γραφικά έντυπα. Η Βρετανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Φινλανδία και η Σουηδία συμμετέχουν επίσης στην κάλυψη της διεθνούς ζήτησης για Γραφικά έντυπα.

Δεν στέλνονται μόνο έντυπα στις χώρες όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Μάρτυρες από άλλες χώρες, οι οποίοι έχουν τα κατάλληλα προσόντα, έχουν προσκληθεί επίσης να μετακομίσουν σε εκείνες τις περιοχές για να βοηθήσουν στο έργο μαθήτευσης. Για παράδειγμα, 14 ειδικοί σκαπανείς μετακόμισαν από την Πολωνία στο Βίλνιους, την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, για να βοηθήσουν στο έργο. Μέσα σε δυο μήνες, διεξήγαν κιόλας 100 και πλέον Γραφικές μελέτες.

Επί δέκα μήνες στο περασμένο υπηρεσιακό έτος, υπήρχαν νέοι ανώτατοι αριθμοί ευαγγελιζομένων στη Ρωσία (καθώς και στις 9 από τις 14 άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες). Η αύξηση ήταν 50 τοις εκατό! Ένας ανώτατος αριθμός 77.985 ευαγγελιζομένων έδωσαν έκθεση έργου. Δείχνοντας εκπληκτικό ζήλο το Μάιο, οι ευαγγελιζόμενοι διέθεσαν κατά μέσο όρο 17,6 ώρες στη διακονία αγρού. Τόσο το Μάιο όσο και τον Ιούνιο, έδωσαν πάνω από ένα εκατομμύριο περιοδικά και έκαναν πάνω από ένα εκατομμύριο επανεπισκέψεις. (Παρόμοιες αυξήσεις σημειώθηκαν επίσης στην Εσθονία, στη Λετονία, στη Λιθουανία, στη Μολδαβία και στην Ουκρανία).

Πριν από έξι χρόνια, υπήρχε μόνο μία εκκλησία στη Μόσχα. Τώρα υπάρχουν περίπου 40, και σχεδόν όλες θα μπορούσαν να χωριστούν σε 2 ή 3 εκκλησίες αν υπήρχαν περισσότεροι πρεσβύτεροι. Στο Μούρμανσκ, στα βόρεια της Ρωσίας, προς το παρόν υπάρχει μόνο μία εκκλησία. Υπάρχουν πολλοί εξαίρετοι νεαροί διακονικοί υπηρέτες, αλλά η εκκλησία δεν μπορεί να χωριστεί επειδή υπάρχει μόνο ένας πρεσβύτερος. Αυτή η εκκλησία έχει περίπου 800 ευαγγελιζομένους. Το Ριαζάν και το Ουλιάνοφσκ είναι πόλεις με πάνω από 500.000 κατοίκους η καθεμιά, αλλά δεν έχουν καμία εκκλησία. Ωστόσο, οχτώ ειδικοί σκαπανείς άρχισαν να κηρύττουν εκεί το Μάιο, και εκείνον το μήνα ξεκίνησαν 51 Γραφικές μελέτες στον καινούριο τους τομέα. Πόσο χαρούμενοι είναι καθώς βοηθούν αυτούς τους ανθρώπους που πεινούν για την αλήθεια!

Μια εμπειρία που αναφέρθηκε στο περιοδικό Ξύπνα! έκανε τη σύζυγο ενός περιοδεύοντα επισκόπου στην Αυστρία να εξετάσει το ενδεχόμενο να επισκεφτεί άτομα που κατέχουν κυβερνητικά αξιώματα. Η ίδια αναφέρει: «Έψαξα στον τηλεφωνικό κατάλογο και σε άλλα έντυπα για να βρω τη διεύθυνση διαφόρων κοινωνικών υπηρεσιών. Κατόπιν έψαξα να βρω άρθρα του Ξύπνα! τα οποία θα ήταν κατάλληλα για ανθρώπους που εργάζονται σε αυτούς τους τομείς. Ξεκίνησα με μεγάλο καρδιοχτύπι, τρεμούλα και προσευχή. Στις περιπτώσεις που καταφέρναμε να συνεννοηθούμε με τη γραμματέα για να κλείσουμε ραντεβού, διαπιστώναμε ότι οι άντρες οι οποίοι βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις γενικά είναι πολύ φιλικοί. Όταν εκφράζαμε εκτίμηση για τις υπηρεσίες που παρείχαν—εφόσον και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ωφελούνται από αυτές—συνήθως εξέφραζαν έκπληξη. Κατόπιν ανέφερα το λόγο της επίσκεψής μου: ‘Έχω βρει μερικά άρθρα στα περιοδικά μας τα οποία ασχολούνται με τη συγκεκριμένη εργασία που κάνετε. Παρακαλώ εξετάστε τα με την ησυχία σας όταν βρείτε χρόνο’. Με αυτόν τον τρόπο μπόρεσα να διανείμω περίπου 1.800 περιοδικά στους έξι πρώτους μήνες». Τώρα η αδελφή μας λέει ότι βρίσκει μεγάλη χαρά σε αυτό το ειδικό έργο. Επισκέπτεται διευθυντές σχολείων, επιτρόπους των διαμερισμάτων της χώρας, αστυνομικούς, οργανισμούς κοινωνικών υπηρεσιών και δικαστικές αρχές.

Ένας νεαρός στην Κροατία είχε γεννηθεί με κάποιο πρόβλημα στην καρδιά, το οποίο περιόριζε πολύ τις δραστηριότητές του. Σε ηλικία 17 χρονών, ήρθε σε επαφή με τα καλά νέα μέσω κάποιου γείτονα και άρχισε να παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις. Μολονότι δεν τον ενθάρρυναν οι γονείς του, πείστηκε ότι είχε βρει την αλήθεια. Είχε μελετήσει ένα μικρό μόνο κομμάτι του βιβλίου Ζείτε για Πάντα όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και φάνηκε ότι πλησίαζε ο θάνατός του. Ενώ η μητέρα του καθόταν δίπλα στο κρεβάτι του και έκλαιγε επειδή καταλάβαινε ότι θα πέθαινε σύντομα, αυτός της μίλησε ένθερμα για την ελπίδα της ανάστασης. (Πράξ. 24:15) Εξέφρασε την πεποίθηση ότι επρόκειτο να αναστηθεί για να ζήσει ξανά, αλλά πρόσθεσε ότι το αν θα έβλεπε ο ένας τον άλλον στο νέο σύστημα εξαρτιόταν από αυτήν και από τον πατέρα του. Η μητέρα του επηρεάστηκε βαθιά. Δύο εβδομάδες μετά το θάνατό του, οι γονείς του ζήτησαν να κάνουν οικιακή Γραφική μελέτη και συνεχίζουν να προοδεύουν καλά.

Στην Ισλανδία, δυο Χριστιανές αδελφές μας βρήκαν κάποιους τρόπους για να βοηθήσουν τους συναδέλφους τους να εξοικειωθούν περισσότερο με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και με τα καλά νέα της Βασιλείας. Μολονότι οι συνάδελφοί τους γιόρταζαν γενέθλια και Χριστούγεννα, οι δυο αδελφές μας δεν συμμετείχαν. Ωστόσο, μια ημέρα οι αδελφές έφεραν ένα νόστιμο κέικ και λίγο σπιτικό ψωμί για να το μοιραστούν με τους συναδέλφους τους στο διάλειμμα για καφέ. Οι εργαζόμενοι ήθελαν να μάθουν για ποιο λόγο τα πρόσφεραν αυτά. Οι αδελφές εξήγησαν ότι, επειδή οι συνάδελφοί τους είχαν δείξει τόσο ενδιαφέρον για αυτές και για τις πεποιθήσεις τους, ήθελαν τώρα να τους προσφέρουν κάτι νόστιμο για να συνοδεύσει τον καφέ τους. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για μια ωραία συζήτηση, στην οποία απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις ενώ όλοι άκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον. Αργότερα, σε κάθε συνάδελφο πρόσφεραν ως δώρο ένα ειδικό τεύχος του Ξύπνα!, και στο κάθε αντίτυπο είχαν γράψει το όνομα του ατόμου. Υπήρχαν πάλι ερωτήσεις, και δόθηκε καλή μαρτυρία. Όταν οι αδελφές σηκώθηκαν να φύγουν, κάποια γυναίκα τις κοίταξε και είπε: «Παρ’ όλα αυτά, φαίνεστε εντελώς φυσιολογικά άτομα». Ναι, αυτοί οι συνάδελφοι σχημάτισαν μια πιο θετική γνώμη για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και το άγγελμα που διακηρύττουν.

Σε μια εκκλησία στη Δανία, κάποιος σκαπανέας έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια να βοηθήσει μη ομόπιστους γαμήλιους συντρόφους. Άρχισε Γραφική μελέτη με τον Κλάους, ο οποίος παρακολουθούσε μερικές συναθροίσεις μαζί με τη σύζυγό του, που είναι Μάρτυρας. Ο Κλάους εκτιμούσε τη μελέτη και προόδευε καλά. Ο σκαπανέας ήθελε να βοηθήσει και έναν άλλο μη ομόπιστο σύντροφο, και έτσι προσκάλεσε για φαγητό τον Κλάους και τη σύζυγό του μαζί με αυτό το ζευγάρι. Ο αδελφός σκόπευε να αρχίσει Γραφική μελέτη με αυτόν τον άντρα. Στη διάρκεια μιας βόλτας που έκαναν μετά το δείπνο, ο αδελφός προσπαθούσε να μιλήσει ιδιαιτέρως στον άντρα, αλλά δεν μπορούσε επειδή ο Κλάους κήρυττε στον άντρα διαρκώς. Όταν ο αδελφός βρήκε τελικά την ευκαιρία να του μιλήσει, ο Κλάους είχε ήδη αρχίσει τη μελέτη. Στην επίσκεψη που έκανε πρόσφατα ο επίσκοπος περιοχής, ο Κλάους, ο οποίος είναι τώρα αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, παρακολούθησε τις συναθροίσεις για υπηρεσία αγρού—και τις δέκα. Η μελέτη που διεξάγει με το σύζυγο ο οποίος δεν είναι Μάρτυρας προοδεύει επίσης καλά.

Όσοι ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό. (2 Τιμ. 3:12) Ο διωγμός αυτός μπορεί να προέλθει από μέλη της οικογένειας, και μπορεί να τον υποστούν ακόμη και νεαρά άτομα. Όταν ήταν 12 χρονών, η Μόνικα, η οποία είναι τώρα συνταυτισμένη με την Εκκλησία Μιέχουφ στην Πολωνία, έμαθε να πλέκει από μια Μάρτυρα του Ιεχωβά. Εκείνη η αδελφή τής εμφύτευσε επίσης την επιθυμία να μελετήσει την Αγία Γραφή. Ωστόσο, η γιαγιά της Μόνικα εναντιώθηκε. Για να αποθαρρύνει τη Μόνικα, σταμάτησε να της μαγειρεύει και δεν της αγόραζε ρούχα. Χτυπούσε τη Μόνικα όταν το κορίτσι μιλούσε για την Αγία Γραφή και την παρακολουθούσε συνεχώς για να μην την αφήνει να μελετάει με τους Μάρτυρες. Αλλά η Μόνικα μελετούσε μόνη της στον αχυρώνα καθώς και στο δρόμο για το σχολείο.

Όταν τελείωσε το λύκειο, σκεφτόταν να κάνει σκαπανικό και εξέφρασε την επιθυμία να υπηρετήσει εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Ήθελε να φύγει από τη γενέτειρά της και όσο πιο μακριά μπορούσε από την εναντιούμενη γιαγιά της. Πόσο στενοχωρήθηκε όταν ο επίσκοπος περιοχής είπε ότι ο τομέας της θα ήταν πιθανότατα η γενέτειρά της! Η ίδια θυμάται: «Προσπάθησα να μην του δείξω πώς αισθανόμουν, αλλά έφυγα με κατεβασμένο το κεφάλι και ξανασκέφτηκα τα πάντα από την αρχή. Είπα στην αδελφή μαζί με την οποία θα υπηρετούσα: ‘Ξέρεις, νομίζω ότι συμπεριφέρομαι σαν τον Ιωνά. Αλλά ο Ιωνάς τελικά πήγε στη Νινευή. Επομένως, θα πάω και εγώ εκεί που διορίστηκα, αν είναι αυτό το θέλημα του Ιεχωβά’». Πέρασαν τέσσερα χρόνια, και τώρα λέει: «Μπορώ να διακρίνω ότι το να ακολουθήσω την κατεύθυνση του Ιεχωβά ήταν σοφή απόφαση. Το κύριο πρόβλημα ήταν η αρνητική μου στάση. Τώρα έχω μεγάλη χαρά επειδή μέσα σε ένα μήνα κατάφερα να διεξάγω 24 Γραφικές μελέτες. Χάρη στον Ιεχωβά, ξεκίνησα μάλιστα μελέτη με τη γιαγιά μου που κάποτε εναντιωνόταν».

Αμερική

Στο Μεξικό λαβαίνει χώρα μια ευρείας κλίμακας έξοδος από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα ανταποκρίνονται στην προτροπή της Αγίας Γραφής: «Βγείτε από αυτήν, λαέ μου, αν δεν θέλετε να συμμετάσχετε με αυτήν στις αμαρτίες της». (Αποκ. 18:4) Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους εγκαταλείπουν την Καθολική Εκκλησία. Το 1995 ένας ανώτατος αριθμός 443.640 ευαγγελιζομένων υπηρετούσαν δραστήρια τον Ιεχωβά στο Μεξικό. Υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι θέλουν να ενωθούν μαζί τους, όπως φαίνεται από τις 569.842 οικιακές Γραφικές μελέτες που διεξάχθηκαν και από τα 33.077 άτομα που βαφτίστηκαν στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους.

Μερικοί από εκείνους που δεν θέλουν πλέον να ταυτίζονται με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη είναι νεαροί. Ορισμένοι Μάρτυρες στη Χιλή πήγαν στη Ρεκινόα, ένα απομακρυσμένο μέρος του τομέα τους, στο οποίο μπόρεσαν να φτάσουν μόνο έπειτα από πολύ περπάτημα σε χωματόδρομο. Ενώ πλησίαζαν σε κάποιο σπίτι, μια ηλικιωμένη γυναίκα ερχόταν ήδη προς το μέρος τους για να τους προϋπαντήσει. «Πόσο ωραίο είναι που βγήκατε να μας χαιρετήσετε!» είπαν οι Μάρτυρες. Αυτή απάντησε: «Το έκανα για να εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στον εγγονό μου που πέθανε πριν από λίγο καιρό». Όποτε ο εγγονός της, ο οποίος ήταν μόλις 12 χρονών, έβλεπε τους Μάρτυρες να έρχονται, έτρεχε και της έλεγε: «Γιαγιά, έρχονται οι λος ντε λα Μπίμπλια [οι άνθρωποι της Αγίας Γραφής]». Και ζητούσε χρήματα για να πάρει τα περιοδικά. «Τα διάβαζε πάντοτε», ανακάλεσε στη μνήμη της η γυναίκα, «αλλά αυτό που του άρεσε περισσότερο ήταν κάποιο κόκκινο βιβλίο το οποίο δείχνει έναν παράδεισο [Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη]. Μου το διάβαζε και με δίδασκε, επειδή δεν ξέρω γράμματα. Πριν από τρεις εβδομάδες αρρώστησε από κάποια άγνωστη αιτία. Κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να τον βοηθήσουμε, αλλά οι γιατροί τον έστειλαν στο σπίτι για να περάσει τις τελευταίες του ώρες μαζί μας. Τον πλησίαζε ο θάνατος.

Ενώ όλη η οικογένεια βρισκόταν γύρω από το κρεβάτι του, αυτός έκλεισε τα μάτια του. Η ίδια συνέχισε: «Νομίζαμε ότι πέθανε και κλαίγαμε θρηνώντας όταν ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του και μας είπε: ‘Μαμά, γιαγιά, πέστε μου ότι δεν είμαι Καθολικός. Δεν είμαι, έτσι δεν είναι;’ ‘Όχι, δεν είσαι’, είπαμε. ‘Δεν είμαι’, συνέχισε, ‘επειδή είμαι ένας από εκείνους που έρχονται στο δρόμο, τους λος ντε λα Μπίμπλια, και θα ζήσω στον Παράδεισο’. Κατόπιν έβγαλε το κόκκινο βιβλίο του και μας έδειξε εικόνες. Γυρνώντας προς το μέρος μου, είπε: ‘Γιαγιά, να μου υποσχεθείς ότι όποτε βλέπεις τους λος ντε λα Μπίμπλια να έρχονται στο δρόμο, θα βγαίνεις να τους καλωσορίζεις αντί για εμένα’. Είπα ότι θα το κάνω. Κατόπιν είπε: ‘Δεν είμαι Καθολικός, είμαι ένας λος ντε λα Μπίμπλια και θα ζήσω στον Παράδεισο’, και με αυτά τα λόγια πέθανε. Να γιατί βγήκα να σας προϋπαντήσω όταν σας είδα να έρχεστε στο δρόμο». Ο αδελφός την παρηγόρησε δείχνοντάς της εδάφια για την ανάσταση. Ελπίζουμε ότι αυτή η οικογένεια θα βοηθηθεί να αναπτύξει ισχυρή πίστη, ώστε, αν ο Ιεχωβά το επιτρέψει, να είναι σε θέση να ζήσουν μαζί με τον εγγονό τους στον Παράδεισο.

Ακριβώς όπως πρέπει να αποδείξουν οι μεγάλοι την οσιότητά τους στον Ιεχωβά, έτσι και οι νεότεροι καλούνται συχνά να αποδείξουν την πίστη τους όταν αντιμετωπίζουν εναντίωση. Ο 14χρονος Μάικλ, στην Κόστα Ρίκα, μελετούσε την Αγία Γραφή εδώ και λίγους μόνο μήνες, όταν στο γυμνάσιο στο οποίο φοιτούσε απαίτησαν από αυτόν να συμμετάσχει σε τελετές οι οποίες, όπως εκείνος πίστευε, συγκρούονταν με τα όσα είχε μάθει από την Αγία Γραφή. Αν και δεν είχε ακόμη βαφτιστεί, έλαβε σταθερή στάση και, μαζί με έξι συμμαθητές του που ήταν Μάρτυρες, αποβλήθηκε από το σχολείο. Ο Μάικλ αντιμετώπισε και άλλες δοκιμασίες. Ο πατέρας του τού απηύθυνε το εξής τελεσίγραφο: «Ή απαρνείσαι τη θρησκεία σου ή σε αποκηρύττω από γιο μου». Σε μια άλλη περίπτωση, ο πατέρας του τον πήγε στην πόλη με το αυτοκίνητο, πάρκαρε και του έδειξε μια βαλίτσα λέγοντάς του: «Κοίτα, γιε μου, σε αυτή τη βαλίτσα υπάρχουν 8.500 δολάρια [περ. 2 εκατ. δρχ.]. Είναι όλα δικά σου αν επιστρέψεις στη θρησκεία μας και εγκαταλείψεις την πίστη τους». Όταν ο Μάικλ αρνήθηκε, ο πατέρας του τον χαστούκισε. Κατόπιν τον πήγε σε μια Καθολική εκκλησία και φώναξε ότι, αν αρνιόταν να γονατίσει και να κάνει το σταυρό του μπροστά στην Παρθένο Μαρία, θα τον περίμενε σκληρή τιμωρία. Ο νεαρός απάντησε πως, μολονότι ήταν υποχρεωμένος να σέβεται τους γονείς του, η αποκλειστική αφοσίωση ανήκε στον Ιεχωβά. Ο πατέρας του απάντησε ότι δεν γνώριζε τον Ιεχωβά και, επιπλέον, αδιαφορούσε για τον Ιεχωβά. Έπειτα από αυτό, ο πατέρας του Μάικλ αρνούνταν να τον δει επί δύο χρόνια! Ωστόσο, ύστερα από χρόνια, λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας του, έψαξε να βρει τον Μάικλ και του ζήτησε να του διαβάσει την Αγία Γραφή. Παρακάλεσε τον Μάικλ να τον συγχωρήσει, τον ενθάρρυνε να συνεχίσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά και ζήτησε Γραφική μελέτη.

Μια γυναίκα στην Πόλη του Παναμά, στον Παναμά, άκουσε με προσοχή τους Μάρτυρες όταν την επισκέφτηκαν στο σπίτι της. Πήρε ένα περιοδικό και τους είπε να επιστρέψουν. Γιατί; Ποτέ δεν είχε ξεχάσει πως, όταν ήταν δασκάλα σε κάποια ορεινή περιοχή της χώρας, είχε στην τάξη της μερικά παιδιά που ήταν Μάρτυρες. Αυτά δεν συμμετείχαν ποτέ σε πατριωτικές τελετές παρά την πίεση που ασκούσε πάνω τους. Κάποια ημέρα, όταν σέρβιραν στα παιδιά μακαρόνια με σάλτσα που είχε γίνει από πνιγμένο κοτόπουλο, αυτά τα παιδιά αρνήθηκαν να φάνε, παρ’ όλο που εκείνη τούς είπε να φάνε τα μακαρόνια χωρίς τη σάλτσα. Αυτά εξήγησαν ότι η Αγία Γραφή απαγορεύει τη βρώση αίματος. (Πράξ. 15:28, 29) Εκείνη δεν συμφωνούσε με τις απόψεις τους, αλλά εντυπωσιάστηκε. Ποτέ προηγουμένως δεν είχε συναντήσει κάποιον ο οποίος να δείχνει τόση ακεραιότητα όσον αφορά τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Έτσι, όταν οι Μάρτυρες την επισκέφτηκαν έπειτα από χρόνια, αυτή τους είπε να ξανάρθουν ώστε να μπορέσει να μάθει περισσότερα για το πού βασίζονταν οι πεποιθήσεις τους. Έγινε έναρξη Γραφικής μελέτης, και άρχισε να παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις. Τώρα, αυτή, ο σύζυγός της και τα τρία τους παιδιά υπηρετούν τον Ιεχωβά χάρη στο εξαίρετο παράδειγμα που έθεσαν οι νεαροί Μάρτυρες στο σχολείο της.

Κάποια γυναίκα στο Ελ Σαλβαδόρ, η οποία έτρεφε θαυμασμό για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ρώτησε τον Ομάρ αν μπορούσε να κάνει μελέτη με τον εξάχρονο γιο της. Ο Ομάρ δέχτηκε. Όταν πήγε να κάνει τη μελέτη, έμεινε έκπληκτος. Το αγόρι, ο Μάριο, είχε σηκωθεί νωρίς το πρωί και είχε κάνει μπάνιο. Ήταν ντυμένος και περίμενε τον αδελφό. Άρχισαν να μελετούν από Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες. Η μητέρα του παιδιού άκουγε ενώ έραβε. Είπε ότι ήθελε να λάβει ο γιος της την εκπαίδευση που λαβαίνουν τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο αδελφός τη ρώτησε αν θα μπορούσε να παίρνει τον μικρό Μάριο στις συναθροίσεις και αργότερα στις συνελεύσεις. Το αγόρι προόδευσε, και ο Ομάρ τον βοήθησε να θέσει ως μακροπρόθεσμο στόχο του την ολοχρόνια υπηρεσία. Με τον καιρό, η μητέρα του επίσης δέχτηκε να κάνει μελέτη και βαφτίστηκε, ο μικρότερος αδελφός του Μάριο έγινε ευαγγελιζόμενος και ο πατέρας του τώρα παρακολουθεί μερικές συναθροίσεις. Τι έγινε με τον Μάριο; Είναι τακτικός σκαπανέας. Πόσο χαρούμενος είναι ο Ομάρ που δέχτηκε να μελετήσει με εκείνο το εξάχρονο αγόρι!

Η επιδέξια χρήση της Αγίας Γραφής μπορεί να κάνει τα άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά να ανταποκριθούν ευνοϊκά, όπως δείχνει η ακόλουθη εμπειρία από την Τζαμάικα: «Μια νεαρή κυρία με την οποία γνωρίστηκα είπε ότι είχε πολλά ερωτήματα για τα οποία αναζητούσε απάντηση. Διευθετήθηκε να γίνει μια συζήτηση. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, είπε ότι δεν επιθυμούσε ούτε να διαβάσει τα έντυπά μας ούτε να την προσκαλέσουμε στις συναθροίσεις. Ήθελε να απαντηθούν τα ερωτήματά της από την Αγία Γραφή. Τα περισσότερα από αυτά αφορούσαν την ημέρα του Σαββάτου και τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Χρησιμοποιήσαμε μόνο την Αγία Γραφή—τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Κάθε φορά που διάβαζε εδάφια τα οποία απαντούσαν στα ερωτήματά της, θαύμαζε την ακρίβεια και τη λογικότητα των Γραφικών απαντήσεων. Αυτό συνεχίστηκε επί τρεις εβδομάδες. Στην επόμενη επίσκεψη, δεν είχε άλλα ερωτήματα, και έτσι τη ρώτησα: ‘Τι κάνουμε τώρα;’ Είπε ότι ήθελε ‘να διαβάσουμε το κόκκινο βιβλίο’, δηλαδή, το βιβλίο Ζείτε για Πάντα. Διαλέξαμε το κεφάλαιο 22: ‘Πώς Προσδιορίζεται η Αληθινή Θρησκεία’. Έπειτα από εκείνο το κεφάλαιο, αρχίσαμε από το 1ο κεφάλαιο. Κατόπιν ρώτησε ποιες ώρες γίνονται οι συναθροίσεις μας. Άρχισε να παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις· όταν η εργασία της έγινε εμπόδιο, παραιτήθηκε. Έπειτα από μερικούς μήνες μελέτης, εγγράφηκε στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και έγινε αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη».

Ένας επίσκοπος περιοχής στη Βολιβία είχε μια κενή ημέρα που μεσολαβούσε ανάμεσα στις επισκέψεις που έκανε σε μικρούς απομονωμένους ομίλους, και τη χρησιμοποίησε για να βγει στη διακονία αγρού μαζί με την εκκλησία στης οποίας τον τομέα έμενε. Διερωτιόταν ποιος θα έκανε τις διευθετήσεις για το έργο. Ο οδηγός έφτασε μαζί με έναν άλλον αδελφό. Ο αδελφός που θα οδηγούσε τον όμιλο είχε ένα ρολόι που έλεγε προφορικά την ώρα, και όταν αυτό είπε πως η ώρα ήταν 8:15, ο οδηγός ζήτησε να διαβάσει κάποιος το εδάφιο της ημέρας, ρώτησε αν ήθελε να κάνει κανείς σχόλια και κατόπιν ολοκλήρωσε κάνοντας εκείνος ένα σύντομο σχόλιο. Μετά την προσευχή, διευθέτησε να εργαστούν όλοι οι παρόντες σε ζευγάρια, περιλαμβάνοντας μάλιστα και μια αδελφή που δεν ήταν εκεί. «Πολύ παράξενο!» σκέφτηκε ο επίσκοπος περιοχής. Λίγο αργότερα βρίσκονταν στον τομέα, και ο οδηγός ρώτησε: «Πού ακριβώς βρισκόμαστε, και σε ποια κατεύθυνση βλέπω;» Τότε, ο επίσκοπος περιοχής κατάλαβε ότι ο αδελφός ήταν τυφλός. Αφού προσανατολίστηκε, ο οδηγός ανέθεσε στον καθένα κάποιον τομέα. Στο μέσο του πρωινού, διευθέτησε μάλιστα να γίνει αλλαγή συνεργατών. Τι θαυμάσιο παράδειγμα προθυμίας να χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά καθώς και εμπιστοσύνης ότι Εκείνος θα αντισταθμίσει την οποιαδήποτε έλλειψη! Όταν ο επίσκοπος περιοχής ανέφερε στους τοπικούς πρεσβυτέρους πόσο ενθαρρύνθηκε όταν είδε τον αδελφό να υπηρετεί με αυτόν τον τρόπο, εκείνοι απάντησαν: «Ναι, αυτός δε ο αδελφός είναι πάντα συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι σε εμάς και στον όμιλό του».

Στη Νικαράγουα, υπάρχουν ακόμη μη ανατεθειμένοι τομείς, και ο Ιεχωβά εγείρει πρόθυμους εργάτες για να φροντίσουν τον πνευματικό θερισμό. Στη διάρκεια μιας τετράμηνης εκστρατείας, 100 προσωρινοί ειδικοί σκαπανείς, αυτοθυσιαστικοί νεαροί αδελφοί και αδελφές, στάλθηκαν σε 22 τοποθεσίες συνολικά. Είχαν αποτελέσματα; Ανέφεραν ότι στην Ανάμνηση παρευρέθηκαν 2.674 άτομα συνολικά. Ιδρύθηκαν πέντε νέοι απομονωμένοι όμιλοι ως αποτέλεσμα των προσπαθειών τους. Επίσης, αδελφοί και αδελφές, άγαμοι και έγγαμοι, ήρθαν από την Αγγλία, τη Γερμανία, τη Γουατεμάλα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ισπανία, τον Καναδά, την Κόστα Ρίκα και το Πόρτο Ρίκο για να υπηρετήσουν ως σκαπανείς στη Νικαράγουα. Αυτοί, μαζί με τους ιεραποστόλους οι οποίοι διορίστηκαν εδώ το έτος που μας πέρασε, κάνουν εξαίρετο έργο.

Δεν είναι δύσκολο να αρχίσει κανείς μελέτες στη Νικαράγουα. Ενώ μια ομάδα αδελφών πήγαιναν στη συνάθροιση, κάποιος άντρας πλησίασε έναν ιεραπόστολο και ρώτησε κατ’ αρχάς αν ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κατόπιν είπε ότι θα ήθελε να μελετήσει την Αγία Γραφή. Όταν τον επισκέφτηκαν, τους αφηγήθηκε τις εμπειρίες που είχε από τον πόλεμο στη Νικαράγουα. Σε κάποια περίπτωση, όταν είχε λάβει την εντολή να συλλάβει μερικούς Μάρτυρες, αυτοί τον υποδέχτηκαν τόσο φιλόξενα ώστε δεν μπόρεσε να εκτελέσει τις διαταγές. Τώρα όμως ήταν βαθιά ταραγμένος. Στη διάρκεια του πολέμου είχε διαπράξει πολλούς φόνους. Θα τον συγχωρούσε ο Θεός; Οι αδελφοί απάντησαν στο ερώτημά του χρησιμοποιώντας τα εδάφια Ησαΐας 1:15-18, και στη συνέχεια ο άντρας ξέσπασε σε δάκρυα ευγνωμοσύνης και ανακούφισης. Άρχισε αμέσως μελέτη. Όταν κατανόησε ότι, προκειμένου να ευαρεστήσει τον Θεό, έπρεπε να αφήσει τη φίλη του και να επιστρέψει στη σύζυγό του, απάντησε αμέσως: «Θέλω να υπηρετώ τον Ιεχωβά 100 τοις εκατό, όχι 80 τοις εκατό».

Ο Κόσμος τους Μισεί, Εντούτοις Αυτοί Είναι Γνωστοί για την Αγάπη Τους

Την τελευταία νύχτα πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς Χριστός είπε στους αποστόλους του: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Ο ίδιος πρόσθεσε: «Αν ήσασταν μέρος του κόσμου, ο κόσμος θα ένιωθε συμπάθεια για αυτό που είναι δικό του. Επειδή, λοιπόν, δεν είστε μέρος του κόσμου, αλλά εγώ σας έχω εκλέξει και ξεχωρίσει από τον κόσμο, γι’ αυτόν το λόγο σας μισεί ο κόσμος». (Ιωάν. 13:35· 15:19) Όπως συνέβη και με τον Ιησού, ο κόσμος μισεί τους σύγχρονους Μάρτυρες του Ιεχωβά, εντούτοις αυτοί είναι γνωστοί για την αγάπη τους.

Ωστόσο, αυτή η μεταχείριση συχνά αποδεικνύεται ότι συμβάλλει στην επέκταση των καλών νέων, αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Μερικοί απροκατάληπτοι άνθρωποι υποκινούνται κατά καιρούς να μιλήσουν υπέρ των Μαρτύρων. Ορισμένοι μάλιστα ενώνονται μαζί τους στην απόδοση λατρείας προς τον Ιεχωβά.

Όταν κάποιος πρεσβύτερος επισκέφτηκε έναν όμιλο ευαγγελιζομένων στις οροσειρές του Καυκάσου, ένα εχθρικό πλήθος περικύκλωσε επί δύο ώρες το σπίτι στο οποίο συναθροίζονταν και ζητούσε να τους παραδώσουν τον πρεσβύτερο και άλλους αδελφούς του ομίλου. Ωστόσο, παρενέβη η αστυνομία. Στο αστυνομικό τμήμα, οι αδελφοί βρήκαν την ευκαιρία να δώσουν μαρτυρία. Ο αρχηγός της αστυνομίας έδειξε ενδιαφέρον. Αυτός και η οικογένειά του τώρα μελετούν τακτικά την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Δυο εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία έναρξης μιας συνέλευσης στο Ιρκούτσκ της Ρωσίας, δυο ιερείς επισκέφτηκαν το διευθυντή του σταδίου και απαίτησαν να ματαιωθεί η συνέλευση. Ο διευθυντής ζήτησε να μάθει το λόγο. Απάντησαν ως εξής: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ψεύτικη θρησκεία. Δεν είναι Χριστιανοί». Ο διευθυντής απάντησε: «Δεν είναι δουλειά μου να εξετάζω ποια θρησκεία είναι αληθινή και ποια δεν είναι. Εγώ αξιολογώ τους ανθρώπους από τα έργα τους, όχι από την πίστη τους. Συνεργάζομαι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τέσσερα χρόνια, και είμαι βέβαιος ότι είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Χάρη σε αυτούς και στον κόπο τους, το στάδιο βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Αν δεν ήταν αυτοί, προφανώς το στάδιο θα είχε πάψει να λειτουργεί και εγώ δεν θα ήμουν διευθυντής του. Όσο για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν, αυτό είναι δικαίωμά τους, αλλά ποιος σας εμποδίζει να κάνετε το ίδιο; Γιατί δεν νοικιάζετε εσείς το στάδιο για να ελκύσετε τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο;» Αυτή η απάντηση εξαγρίωσε τους ιερείς, και τον απείλησαν. Αλλά ο διευθυντής τούς είπε απλώς ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν διευθύνουν οι ιερείς το στάδιο, αλλά ο ίδιος.

Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι, όπως προείπε ο Ιησούς, «αντικείμενα του μίσους όλων των εθνών», είναι επίσης πασίγνωστοι για την εξέχουσα αγάπη τους. (Ματθ. 24:9) Αυτή η αγάπη γίνεται εύκολα αντιληπτή όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συμμετέχουν σε θεοκρατικά οικοδομικά προγράμματα. Ένα από αυτά λαβαίνει χώρα στο Σολνέτσνογιε της Ρωσίας, όπου ετοιμάζονται τα γραφεία και οι εγκαταστάσεις του Μπέθελ, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε σχέση με το κήρυγμα των καλών νέων στη Ρωσία. Στο χώρο της οικοδόμησης υπάρχουν 530 αδελφοί και αδελφές από 30 διαφορετικές χώρες. Τι υπέροχο πνεύμα εκδηλώνουν! Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν το χρόνο των διακοπών τους για να βοηθήσουν. Άλλοι άφησαν την εργασία τους ή πούλησαν το σπίτι τους για να υπηρετήσουν εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το ένθερμο ενδιαφέρον τους για τους κατοίκους της Ρωσίας αντικατοπτρίζεται επίσης στο ζήλο με τον οποίο πολλοί επιδίδονται στην εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας έπειτα από τις ώρες εργασίας.

Αυτή η στοργική βοήθεια προσφέρεται και σε άλλες περιοχές επίσης. Στις 8 Ιουνίου, με δικά τους έξοδα, 100 Νορβηγοί Μάρτυρες ταξίδεψαν στην Ισλανδία για να βοηθήσουν τους αδελφούς τους στην ταυτόχρονη οικοδόμηση δύο Αιθουσών Βασιλείας, μίας στο Κγιέπλαβικ και μίας στο Σέλφος.

Η καρδιά μερικών εναντιούμενων ατόμων έχει αλλάξει. Για παράδειγμα, κάποια ημέρα μια νεαρή αδελφή έκανε επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι στην Ουκρανία και συνάντησε κάποιον ηλικιωμένο ο οποίος την απείλησε ότι θα τη χτυπούσε αν ξαναπήγαινε. Η αδελφή μας του ζήτησε να δεχτεί ένα ειδικό βιβλιάριο και υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλούσε άλλο. Αλλά έχασε τις σημειώσεις της στις οποίες ανέφερε ποιο σπίτι θα έπρεπε να αποφύγει και, αργότερα, κατά λάθος χτύπησε το κουδούνι του. Όταν είδε ποιος άνοιξε την πόρτα, κυριεύτηκε από φόβο. Προσευχήθηκε στον Ιεχωβά. Στη συνέχεια, μίλησε ο άντρας: «Κυρία, διάβασα το ειδικό βιβλιάριό σας και άλλαξα γνώμη. Θέλω να αρχίσω να μελετώ την Αγία Γραφή».

Οι επισκέπτες που έρχονται στις συνελεύσεις μας βλέπουν αμέσως αποδείξεις του πνεύματος που επικρατεί ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. Ένας αξιωματούχος που είχε την ευθύνη για κάποιο χώρο συνέλευσης στη Σουαζιλάνδη παρακολουθούσε έκθαμβος καθώς, μετά το τέλος της συνέλευσης, εκατοντάδες αδελφοί και αδελφές βοηθούσαν στην αποσυναρμολόγηση και στο γενικό καθάρισμα. Η όλη του άποψη άλλαξε. Όπως είπε: «Γυναίκες, άντρες, λευκοί, μαύροι και νεαροί, εργάζονταν όλοι αρμονικά και χαρούμενα για να καθαρίσουν τις εγκαταστάσεις σε λίγες ώρες. . . . Θα σας δίναμε ευχαρίστως αυτόν το χώρο κάθε εβδομάδα, αν το επιθυμούσατε».

Η αγάπη υποκινεί επίσης το λαό του Ιεχωβά να αναλαμβάνει δράση σε καιρούς οικονομικών δυσκολιών. (1 Ιωάν. 3:17, 18) Η κοιλάδα του Ντάντε, στο βορειοανατολικό τμήμα της Ζιμπάμπουε, πλήγηκε σκληρά από την ξηρασία αυτό το έτος. Όταν οι άλλες εκκλησίες της χώρας έμαθαν για την κατάσταση, ανταποκρίθηκαν με εξαίσιο τρόπο. Οι αδελφοί δώρισαν σακιά με καλαμπόκι, καθώς και ρούχα και χρήματα. Άλλοι διέθεσαν τα φορτηγά τους για τη μεταφορά των προμηθειών. Όταν η ομάδα παροχής βοήθειας έφτασε σε κάποια απομακρυσμένη εκκλησία, βρήκαν ένα ζευγάρι που είχαν φάει το τελευταίο τους γεύμα δύο ημέρες πριν. Η σύζυγος είναι Μάρτυρας· ο σύζυγος, ο οποίος ήταν άρρωστος, δεν είναι ομόπιστος. Αυτός είχε απελπιστεί, αλλά η αγαπητή μας αδελφή είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι ο Θεός της, ο Ιεχωβά, θα τους προμήθευε τροφή. Όταν οι αδελφοί μας έφτασαν, δάκρυα χαράς έτρεξαν από τα μάτια της.

Ο κίνδυνος υποχώρησης ορισμένων φραγμάτων κατέστησε αναγκαία την εκκένωση δέκα εκκλησιών μας στην Ολλανδία. Αμέσως, οι κοντινές εκκλησίες ανταποκρίθηκαν. Αδελφοί τηλεφωνούσαν από όλη τη χώρα για να προσφέρουν κατάλυμα. Τα καταλύματα που διατέθηκαν ήταν υπεραρκετά. Αργότερα, όταν οι αδελφοί επέστρεψαν στα σπίτια τους, ειδικευμένοι αδελφοί από τις Περιφερειακές μας Επιτροπές Οικοδόμησης, καθώς και άλλοι εθελοντές, τους βοήθησαν να εγκαταστήσουν ξανά τα έπιπλά τους, τον εξοπλισμό της κουζίνας, κτλ. Και πάλι φέτος, με τη συνεργασία αδελφών από διάφορες χώρες, στάλθηκαν επίσης προμήθειες στους αδελφούς μας στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Βοσνία.

Όλα αυτά παρέχουν απτές αποδείξεις που πιστοποιούν ότι είμαστε «αρμονικά ενωμένοι με αγάπη». (Κολ. 2:2) Πόσο υπέροχο είναι να αποτελούμε μέρος μιας διεθνούς οικογένειας η οποία αποτελείται από ανθρώπους που αγαπούν αληθινά ο ένας τον άλλον!