Με ένα σεληνιακό ημερολόγιο 12 μηνών (ο καθένας εκ των οποίων έχει 29 ή 30 ημέρες), το έτος είναι συντομότερο από το αληθές ηλιακό έτος. Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες μέθοδοι για να εναρμονιστούν αυτά τα δύο. Αυτό μπορεί να γίνει με την προσθήκη επιπλέον ημερών ή με το να προστίθεται κατά περιόδους ένας εμβόλιμος μήνας, ίσως πριν από την έναρξη του επόμενου έτους. Ένα τέτοιο σύστημα συντονίζει το ημερολόγιο με τις εποχές της σποράς και του θερισμού.

«Ο κανόνας με βάση τον οποίο αποφασιζόταν αν έπρεπε να προστεθεί εμβόλιμος μήνας ή όχι ήταν πολύ απλός», λέει ο λόγιος Εμίλ Σούρερ στο βιβλίο του Η Ιστορία του Ιουδαϊκού Λαού στην Εποχή του Ιησού Χριστού, (175 π.Χ.–135 μ.Χ.) (The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ, [175 B.C.–A.D. 135]). «Η γιορτή του Πάσχα, η οποία πρέπει να τηρείται κατά την πανσέληνο τον μήνα Νισάν (14 Νισάν), πρέπει πάντοτε να πέφτει μετά την εαρινή [δηλαδή ανοιξιάτικη] ισημερία . . . Αν λοιπόν παρατηρούσαν προς το τέλος του χρόνου ότι το Πάσχα θα έπεφτε πριν από την εαρινή ισημερία, αποφάσιζαν να παρεμβάλουν έναν [13ο] μήνα πριν από τον Νισάν».