Ο Ιεροβοάμ κατάλαβε ότι η ενωμένη λατρεία διατηρεί τη συνοχή ενός λαού, και προκειμένου να εμποδίσει τις αποσχισθείσες φυλές να πηγαίνουν στο ναό της Ιερουσαλήμ για να προσφέρουν λατρεία, τοποθέτησε δύο χρυσά μοσχάρια, όχι στην πρωτεύουσα, αλλά στις δύο άκρες της επικράτειας του Ισραήλ, το ένα στη Βαιθήλ, στο νότο, και το άλλο στη Δαν, στο βορρά. Καθιέρωσε, επίσης, ένα μη Λευιτικό ιερατείο ώστε αυτό να ηγείται του Ισραήλ και να τον καθοδηγεί στη λατρεία των χρυσών μοσχαριών και των τραγόμορφων δαιμόνων.—1Βα 12:28-33· 2Χρ 11:13-15.

Μολονότι ο καλύτερος από όλους αυτούς, ο Ιηού, ευαρέστησε τον Ιεχωβά απομακρύνοντας την απαίσια λατρεία του Βάαλ την οποία προήγαγε ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ, ωστόσο «ο Ιηού δεν φρόντισε να περπατάει με όλη του την καρδιά σύμφωνα με το νόμο του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ», και επέτρεψε να συνεχιστεί η μοσχολατρία του Ιεροβοάμ σε όλη τη χώρα.—2Βα 10:30, 31.